Τα παιδιά πάνω απ' όλους!

Οι πρόσφατες απαγωγές παιδιών, καθώς και η διαλεύκανση της υπόθεσης της μικρής Μαντλίν, η οποία είχε απαχθεί στην Πορτογαλία το 2013, ξύπνησαν τους χειρότερους φόβους των γονέων. 

Άρθρο της Ιωάννας Σουφλέρη.

Οι πρόσφατες απαγωγές παιδιών, καθώς και η διαλεύκανση της υπόθεσης της μικρής Μαντλίν, η οποία είχε απαχθεί στην Πορτογαλία το 2013, ξύπνησαν τους χειρότερους φόβους των γονέων. 

Όμως στην πλειονότητα των περιπτώσεων τα παιδιά δεν κινδυνεύουν από αγνώστους, αλλά από άτομα του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. 

Και εδώ τίθεται το μεγάλο ερώτημα: 

εσείς τι θα κάνατε αν αντιλαμβανόσασταν ότι ένα παιδί κακοποιείται συστηματικά;

Φαίνεται ότι οι Έλληνες είμαστε ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σε αυτό το θέμα: πρόσφατη δημοσκόπηση η οποία διενεργήθηκε για λογαριασμό του ΕΛΙΖΑ – Σωματείο κατά της Κακοποίησης του Παιδιού έδειξε ότι η πλειονότητα των συμμετεχόντων θα ανέφερε το περιστατικό στην Αστυνομία ή σε κάποια ΜΚΟ. 

Ειδικότερα, και σύμφωνα με την ανακοίνωση του Σωματείου, «το 93% και το 96% των Ελλήνων και των Ελληνίδων θα απευθύνονταν αντίστοιχα είτε στην Αστυνομία, είτε σε ΜΚΟ προκειμένου να καταγγείλει το γεγονός της σωματικής κακοποίησης και της σεξουαλικής κακοποίησης, ενώ ένα πολύ μεγάλο ποσοστό, το 52%, θα επενέβαινε σε κάθε περιστατικό κακοποίησης, ακόμη και σε περιπτώσεις παραμέλησης ή λεκτικής βίας».

Για να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης φτάνει να αναφέρουμε ότι «αντίστοιχη πανεθνική έρευνα στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του κορωνοϊού (27- 29 Μαρτίου 2020), που διενεργήθηκε για λογαριασμό του New York Society for the Prevention of Cruelty to Children, έδειξε ότι μόλις των 36% των Αμερικανών είναι πιθανό να αναφέρει στις αστυνομικές αρχές οποιοδήποτε περιστατικό κακοποίησης υποπέσει στην αντίληψή του».

Η ελληνική έρευνα διενεργήθηκε στη χρονική περίοδο από 2 έως 9 Ιουνίου 2020. Οι 1.001 συμμετέχοντες ήταν άνδρες και γυναίκες σε ποσοστό 49% και 51% αντίστοιχα, με μέσο όρο ηλικίας τα 41,6 χρόνια. Επιπλέον, οι ερωτώμενοι ήταν σε ποσοστό 49% έγγαμοι, με κατά μέσο όρο 1,3 παιδιά, ενώ προβλέφθηκε η συμμετοχή ανθρώπων με μέση (28%), ανώτερη (32%) και ανώτατη (40%) μόρφωση, εργαζόμενοι σε ποσοστό 60%, στην πλειοψηφία τους προερχόμενοι από τη μεσοαστική, αστική τάξη.

Δεν χωρεί αμφιβολία ότι τα παραπάνω ευρήματα είναι καθησυχαστικά. Αλλά όχι πολύ: δυστυχώς, τα ποσοστά παιδικής κακοποίησης στη χώρα μας βαίνουν αυξανόμενα. 

Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε τα μάτια και τα αφτιά μας ανοιχτά συνεχώς. Και εφόσον αντιληφθούμε κάτι ανησυχητικό να δράσουμε. Στην απευκταία περίπτωση που το χρειαστείτε, το τηλέφωνο του Τμήματος Προστασίας Ανηλίκων της Ελληνικής Αστυνομίας είναι: 210-6429890.

tovima.gr

«Πλέον έχω ζωή… Αισθάνομαι, μυρίζω, γεύομαι»

Ο Χρήστος μιλά για την περίοδο χρήσης ναρκωτικών και την «καθαρή» ζωή εδώ και οκτώ χρόνια

Μπήκε από έφηβος στα μονοπάτια των ναρκωτικών. Η παρέα, το μπλέξιμο, το τσιγαριλίκι και… το ένα έφερε το άλλο. Η ηρωίνη ήρθε στη ζωή του 42χρονου πλέον Χρήστου, βάζοντάς τον σε μια ανοιχτή φυλακή. Τίποτα δεν υπήρχε στο μυαλό του παρά μόνο η δόση του. Η ζωή… στο περιθώριο. » Αισθανόμουν να μπαίνω όλο και πιο βαθιά σε μια μαυρίλα, σ’ ένα βούρκο κι έβλεπα πάνω μου μία άσπρη τρύπα και ήθελα να βγω, δεν μπορούσα άλλο, είχα αγανακτήσει», λέει ο Χρήστος στη «ΜΑΓΝΗΣΙΑ» μετά από οκτώ χρόνια … καθαρός. «Πλέον ζω. Αισθάνομαι, μυρίζω, γεύομαι»…

Το ξεκίνημα Τον Χρήστο τον συναντήσαμε στον ΟΚΑΝΑ του Βόλου. Θέλησε να μας μιλήσει για την μεγάλη περιπέτειά του, το παραστράτημα όπως είπε σε κάποια στιγμή της συζήτησης, χωρίς όμως να φανεί το πρόσωπό του. Όχι γιατί ντρέπεται για όσα του έφερε η ζωή, αλλά γιατί εδώ και οκτώ χρόνια έχει γυρίσει νέα , καθαρή σελίδα. «Ξεκίνησα με χασίς από την εφηβεία μου, μέσα από τη παρέα και πήγα στα πιο σκληρά. Υπήρξα χρήστης όλων των ουσιών που υπάρχουν κι όχι απλά για δοκιμή. Ξεκίνησα από το χασίς, έκσταση, σπιντ, κοκαΐνη μέχρι που έφτασα στην ηρωίνη, που ήταν το χειρότερο. Μετά από λίγο διάστημα δεν με ενδιέφερε τίποτα άλλο»… «Μου κάλυπταν ένα εσωτερικό κενό. Έχει διαφορά η ουσία. Όταν έπαιρνα τα γρήγορα ναρκωτικά πήγαινα σε πάρτι, σε αντίθεση με την ηρωίνη που στην αρχή σε κάνει να αισθάνεσαι βασιλιάς, αλλά μετά είναι τύραννος». 

Το σκοτεινότερο σημείο της ζωή του…η χρήση ηρωίνης
Ο 42 ετών πλέον Χρήστος, χαρακτηρίζει την περίοδο χρήσης ηρωίνης ως το σκοτεινότερο σημείο της ζωής του, μια ανοιχτή φυλακή, που δεν μπορούσε να βγει από αυτή.
«Μέχρι την ηρωίνη ήταν όλα «καλά» . Τα ναρκωτικά είναι μία ανοιχτή φυλακή. Αυτό το κατάλαβα όταν έπεσα στην ηρωίνη, που δεν μπορούσα να φύγω από την πόλη μου. Όπου και να πήγαινα έπρεπε να είχα μαζί μου τη δόση μου. Ή να ήξερα ότι κάποιος θα με προμηθεύσει εκεί που θα πήγαινα. Δεν ήμουν ελεύθερος. Τώρα είμαι δυνατός, είμαι στα πόδια μου, εργάζομαι. Τότε έπεφτα να κοιμηθώ και ήδη είχα έτοιμη την «ψιλή» για το πρωί που θα ξυπνήσω. Κάθε φορά που έκλεινα τον διακόπτη, έλεγα να ξυπνήσω και να είμαι καλά. Αισθανόμουν να μπαίνω όλο και πιο βαθιά σε μια μαυρίλα, σ’ ένα βούρκο κι έβλεπα πάνω μου μία άσπρη τρύπα και ήθελα να βγω, δεν μπορούσα άλλο, είχα αγανακτήσει», θυμάται ο ίδιος.

«Η προσπάθειά μου πέτυχε όταν την έκανα για μένα»
Ο ίδιος προσπάθησε να κόψει τη χρήση κυρίως για την οικογένειά του και για τη δουλειά του. Έχοντας αυτές τις αφορμές, η προσπάθειά του έπεφτε στο κενό.
» Όλες οι προσπάθειες για να κόψω τα ναρκωτικά ήταν για τους άλλους και ήταν αποτυχημένες. Προσπάθησα να κόψω για τη δουλειά μου, μετά για την οικογένεια κι όλες ήταν αποτυχημένες. Πέτυχα, όταν κουράστηκα απ’ όλα αυτά και είπα θέλω να κόψω για μένα».
Εδώ και οκτώ χρόνια είναι καθαρός. Εργάζεται στο εξωτερικό και επαναπατρίστηκε λόγω του κορωνοϊού. Η ζωή πλέον είναι διαφορετική χωρίς τα ναρκωτικά. «Είμαι η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Βλέπω, αισθάνομαι, μυρίζω, έχω γεύση. Αποφάσισα να γυρίσω σελίδα. Δεν με ενδιαφέρει τι θα πει ο κόσμος για μένα και το παρελθόν μου. Δεν με ενδιαφέρουν οι κριτικές. Εγώ είμαι περήφανος για την πορεία μου, μέσα από το παραστράτημα έμαθα πολλά. Με δίδαξε πολύ, αρκεί να φτάσεις στο σημείο που λες …τέλος».

Στήριγμά του η οικογένεια
Μέσα στο σκοτάδι των ναρκωτικών ο Χρήστος αναζητούσε βοήθεια. Όταν συνειδητοποίησε πως θέλει να κόψει τα ναρκωτικά, μίλησε στους γονείς του. Προέρχεται όπως είπε από μια κλασσική, ελληνική οικογένεια, που πίστευε ότι δεν τους αφορά το θέμα.
«Μέχρι που το πρόβλημα χτύπησε τη δική μας πόρτα. Η μητέρα μου με είχε δει από την κλειδαρότρυπα να κάνω χρήση κι όταν το είπε στον πατέρα μου δεν το πίστεψε. Ο πατέρας μου είναι παλαιών αρχών, αυστηρός, ανατολίτης θα έλεγα. Στο πρόβλημά μου λύγισε. Πρώτη φορά τον είδα κι έκλαψε. Μίλησα ξεκάθαρα στους γονείς μου «Είμαι χρήστης, έχω πρόβλημα, θέλω να κόψω και δεν μπορώ, θέλω βοήθεια». Ήταν και είναι δίπλα μου. Πήγαμε στο πρόγραμμα στη Θεσσαλονίκη, μετά υποτροπίασα κι απευθύνθηκα στον ΟΚΑΝΑ του Βόλου, όπου τελείωσε το πρόγραμμα. Η οικογένειά μου, οι γονείς, τα αδέρφια μου με στήριξαν πολύ. Κι αυτό με βοήθησε».

«Μείνετε μακριά απ’ όλα»
Πρόθυμος ο Χρήστος να μοιραστεί τις δύσκολες στιγμές του, που λίγοι το κάνουν, δεν σταματά εδώ και απευθυνόμενος τόσο στους νέους που θέλουν ή σκέφτονται να «πειραματιστούν» αλλά και σε όσους είναι βαθιά μέσα στο πρόβλημα δίνει το δικό του μήνυμα.
«Μακριά απ’ όλα! Συμπεριλαμβανομένου και του αλκοόλ, γιατί είναι πιο δύσκολο από άλλες ουσίες γιατί το βρίσκεις παντού. Δεν χρειάζεται τα κενά που έχουμε μέσα μας να τα αναπληρώνουμε με ουσίες. Κι αυτοί που είναι πιο βαθιά στο … λούκι, που είναι ακόμη στη χρήση της ηρωίνης, τους λέω ότι δεν είναι τίποτα αδύνατο, αρκεί να πιστέψει κανείς στον εαυτό του. Αρκεί να το θες. Μακριά απ’ όλες τις ουσίες. Και το αλκοόλ μπορεί να ενεργήσει πολύ ύπουλα και να σε οδηγήσει στη χρήση ουσιών».

Συνέντευξη στη Δήμητρα Παλαιοδημοπούλου
magnesianews.gr

Σε ημιλιπόθυμη κατάσταση από πείνα 74χρονος στον Βόλο

Ζει μόνος του, άρρωστος, χωρίς κανένα έσοδο σε άθλιες συνθήκες - Γείτονές του τον εντόπισαν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση

Ένα ακόμη ανθρώπινο δράμα «κρυμμένο» πίσω από την κλειστή πόρτα του σπιτιού που διαμένει τα τελευταία χρόνια αποκαλύφθηκε χθες. «Πρωταγωνιστής» 74χρονος, μόνος, άρρωστος και με μηδενικά έσοδα που ζει σε άθλιες συνθήκες εξασφαλίζοντας ένα πιάτο φαγητό από την τοπική Εκκλησία και γείτονες.

Το δράμα αποκαλύφθηκε όταν γείτονες σε περιοχή της Μαγνησίας που πηγαίνουν φαγητό στον 74χρονο τον βρήκαν σε ημιλιπόθυμη κατάσταση. Γείτονες ήταν αυτοί που ενδιαφέρθηκαν και επικοινώνησαν με τους υπεύθυνους του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» ζητώντας βοήθεια για τον συνάνθρωπό τους που αντιμετωπίζει σοβαρότατα προβλήματα.

Επί τόπου έσπευσε κλιμάκιο του «Βοήθεια στο Σπίτι» που εντόπισαν τον 74χρονο εμφανώς ταλαιπωρημένο. Όπως αποκαλύφθηκε ο ίδιος ζούσε στην Αθήνα. Αντιμετώπιζε οικογενειακά προβλήματα και αποφάσισε να έρθει στη Μαγνησία προκειμένου να μείνει μαζί με την αδερφή του. Οσο η αδερφή του ζούσε ο ίδιος διαβίωνε αξιοπρεπώς. Όταν εκείνη πέθανε η ζωή του πήρε αντίστροφη πορεία…

Ξεχασμένος όπως ανέφερε από παιδιά και άλλους συγγενείς ζει με μηδενικά έσοδα. Έχει να υποβάλει φορολογική δήλωση επί σειρά ετών με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει δήλωση για να λάβει το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης και να έχει τουλάχιστον ένα έσοδο για να καλύπτει βιοποριστικές του ανάγκες. Το καθημερινό φαγητό του εξασφαλίζει από την τοπική Ενορία που όμως για το καλοκαίρι θα μείνει ένα διάστημα κλειστή και από γείτονες.
Στο Νοσοκομείο όπου διακομίστηκε με ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ διαπιστώθηκε ότι πάσχει από την επάρατο νόσο.
Άμεσα για την περίπτωση του 74χρονου κινητοποιήθηκε η πρόεδρος της ΚΕΚΠΑ ΔΙΕΚ, Νατάσσα Μορφογιάννη εξετάζοντας το ενδεχόμενο να μεταφερθεί σε κάποια δημοτική δομή, όπως είπε η ίδια περιγράφοντας την ανθρώπινη ιστορία στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ.

Για τη φιλοξενία του υπάρχουν προβλήματα καθώς αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας και δεν μπορεί να διαμείνει στον Ξενώνα των Αστέγων. Η κ. Μορφογιάννη προσανατολίζεται στη λύση ενός νοσοκομείου στην Αθήνα που αναλαμβάνει αντίστοιχες περιπτώσεις.

Μέχρι τότε γίνεται προσπάθεια για την υποβολή των φορολογικών του δηλώσεων προκειμένου να μπορέσει να διεκδικήσει τη χορήγηση ΚΕΑ αλλά και επιδόματος ως καρκινοπαθής.
Παράλληλα η κ. Μορφογιάννη απευθύνει έκκληση για τη βοήθεια του 74χρονου σε όποιον μπορεί να προσφέρει (τηλέφωνο επικοινωνίας 2421020337).

ΕΛ. ΧΑΝΟΥ
taxydromos.gr