Πώς βιώνουν τα παιδιά τον εγκλεισμό

Κατά τη διάρκεια της καραντίνας επηρεαζόμαστε συναισθηματικά και πρακτικά όλοι, μικροί, μεγάλοι... Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά και οι έφηβοι βιώνουν μεγαλύτερη δυσκολία να διαχειριστούν την κατάσταση του εγκλεισμού. Συχνά λοιπόν παρατηρούμε στα νέα παιδιά συμπτώματα κυρίως από τη σφαίρα της συναισθηματικής διάθεσης, όπως άγχος, φόβο, θλίψη, απώλεια του ενδιαφέροντος και της ευχαρίστησης, δυσθυμία, γκρίνια, ευερεθιστότητα, υπερβολική ανησυχία, δυσκολία συγκέντρωσης, σωματικά ενοχλήματα, προβλήματα με τον ύπνο και τη λήψη τροφής. Όταν υπάρχει ιστορικό ή υπόστρωμα ψυχικής ευαλωτότητας μπορεί να συμβεί κάποια υποτροπή ή έναρξη μιας τυπικής ψυχικής διαταραχής.

Φυσικά υπάρχουν διαφοροποιήσεις στην επίδραση της καραντίνας στα παιδιά ανάλογα με την ηλικία τους. Η παραμονή στο σπίτι με την οικογένεια δεν επηρεάζει με τον ίδιο τρόπο παιδιά και εφήβους. Στα μικρά παιδιά είναι συχνές οι παλινδρομήσεις των λειτουργιών αυτονόμησης που είχαν ήδη κατακτηθεί. Για παράδειγμα, μπορεί να παρουσιάσουν νυχτερινή ενούρηση, δυσκολίες στον ύπνο και στη λήψη τροφής, συμπεριφορά προσκόλλησης στους γονείς, γκρίνια, ευερεθιστότητα, φοβίες. Οι έφηβοι εκδηλώνουν περισσότερη ευερεθιστότητα, εκρηκτική συμπεριφορά, τάση για απόσυρση ή θλίψη, ανία και αίσθημα κενού.

Τι πρέπει να κάνουν τα παιδιά για να ξεπεράσουν όλη αυτή την κατάσταση;

Η τήρηση ενός δομημένου προγράμματος μπορεί να βοηθήσει στη νέα καθημερινότητα που έχει επιβάλει η εξάπλωση του κορονοϊού όπου παιδιά και γονείς περνούν τις περισσότερες, πολλοί και σχεδόν όλες, τις ώρες της ημέρας στο σπίτι.

Είναι λοιπόν, πολύ σημαντικό οι γονείς να δημιουργήσουν μία ρουτίνα την οποία θα ξέρει το παιδί και η οποία καλό είναι να προσομοιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο με το πρόγραμμα που ακολουθούσαν πριν.

Τα παιδιά μπορούν να διαβάσουν εξωσχολικά βιβλία που εκείνα θα επιλέξουν, να παίξουν εικονικά παιχνίδια με φίλους, ή να παίξουν μαζί με τους γονείς παιχνίδια στρατηγικής με κάρτες ή επιτραπέζια παιχνίδια μέσω Skype με άλλους και να παρακολουθήσουν εκπαιδευτική τηλεόραση. Οι γονείς μπορούν να ενθαρρύνουν τα παιδιά να γράφουν ό,τι νιώθουν γιατί αυτό θα τα βοηθήσει να εκφραστούν, όπως επίσης να ενθαρρύνουν άλλες μορφές καλλιτεχνικής έκφρασης που βοηθά τα παιδιά να μοιράζονται και να επεξεργάζονται αρνητικά συναισθήματα. Επίσης, μια βόλτα για άσκηση, τρέξιμο ή ένας περίπατος με την οικογένεια θα αποφορτίσει όλους και θα έχει ευεργετικά αποτελέσματα. Η ένταξη όλων αυτών στην καθημερινή ζωή των παιδιών θα τους βοηθήσει να αισθάνονται πιο ήρεμα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.

Τι μπορούμε να κάνουμε οι γονείς για να βοηθήσουμε τα παιδιά να διαχειριστούν την κατάσταση του εγκλεισμού;

Καθοριστικός παράγοντας για την ψυχική υγεία των παιδιών είναι ο προστατευτικός ρόλος των γονιών. Το φαινόμενο της πανδημίας του κορονοϊού και του κατ’ οίκον περιορισμού αγχώνουν περισσότερο τους γονείς. Γι’ αυτό τον λόγο οι γονείς καλούνται να διαχειριστούν τις ανησυχίες και τις έντονες συναισθηματικές τους αντιδράσεις μπροστά στα παιδιά, με στόχο να τα καθησυχάσουν γι’ αυτό το τόσο ιδιαίτερο γεγονός που αντιμετωπίζει όλος ο πλανήτης.

Σε διαφορετική περίπτωση υπάρχει ο κίνδυνος συναισθηματικής διάχυσης στα μέλη της οικογένειας και το τραυματικό φορτίο της πανδημίας αντί να μετριαστεί ώστε να γίνει ψυχικά ανεκτό, θα ενισχυθεί και θα κορυφωθεί, προκαλώντας ενδεχομένως ρήξεις στις συναισθηματικές ισορροπίες των μελών ή της οικογένειας ως σύστημα. Η δυνατότητα των γονιών να δημιουργήσουν αυτή την προστατευτική ασπίδα έγκειται στις ψυχικές ισορροπίες και αντοχές που έχουν οι ίδιοι ως άτομα, και στην προϋπάρχουσα ισορροπία των οικογενειακών σχέσεων. Η ισορροπία μέσα στην καραντίνα εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προηγούμενη δυναμική των οικογενειακών και αδελφικών σχέσεων. Εάν τα αδέλφια έχουν καλή σχέση αυτό βοηθάει σε μια αμοιβαία συναισθηματική ανατροφοδότηση, επικοινωνία, παιχνίδι κλπ. Οι συγκρουσιακές σχέσεις από την άλλη, εντείνονται σε μια συνθήκη παρατεταμένου περιορισμού στο σπίτι. Ίσως είναι ευκαιρία οι γονείς να νοηματοδοτήσουν τις ψυχικές και διαπροσωπικές τους συγκρούσεις.

Tης Μαρίζας Στ. Χατζησταματίου, Ψυχολόγου, MSc, PhD, Διδάκτορος Παν/μίου Θεσσαλίας, www.my-psychology.gr

taxydromos.gr

Τι Χριστούγεννα είναι αυτά;

Έφτιαξα έναν ωραίο ελληνικό καφέ, διπλό πάντα, έβαλα μουσικούλα χαλαρωτική και κάθομαι και διαβάζω διάφορα, αλλά το μυαλό μου τρέχει όπου θέλει αυτό. Ωραίες μέρες είναι αυτές που έρχονται Αγιασμένες. Κάθε χρόνο τις περιμένω πως και πως μιας και η πιο αγαπημένη μου γιορτή είναι αυτή των Χριστουγέννων. Δεν ξέρω αν είναι που αναπολώ τα δικά μου παιδικά χρόνια που ήταν γεμάτα ζεστασιά και απλότητα και δεν ξέρω αν τα παιδικά μου μάτια τις έβλεπαν έτσι ή έτσι ήταν. Το σπίτι μύριζε χειμώνανθο που έκοβε η μαμά μου από τη γειτονιά  και γέμιζε τα βάζα στο σπίτι. Τι σου είναι βρε παιδί μου αυτή η αίσθηση της όσφρησης ε; Όταν μυρίζω αυτό το άρωμα του χειμωνανθού ή τα δακράκια, αμέσως έχω την αίσθηση ότι είμαι εκεί. Στο καλό δωμάτιο που στολίζαμε το δέντρο.

Κατεβάζαμε από το πατάρι ένα κουτάκι από μπισκότα, με πολύ προσοχή γιατί είχε μέσα τα γυάλινα στολίδια, βολεμένα μέσα σε βαμβάκι να μην σπάνε, μετρημένα (δεν υπήρχε αυτή η πληθώρα)και ήταν όλα γυάλινα όχι πλαστικά. Τα θυμάμαι ακόμη, δυο κουκουνάρια, ένας Άγιος Βασίλης δυο μανιταράκια και μπάλες. Πρώτα πρώτα έπρεπε να βάλουμε τα φωτάκια , που ήταν χρωματιστές μαργαρίτες με χρυσόσκονη και είχαν βιδωτά λαμπάκια που αν καιγόταν κανένα το αλλάζαμε ( δεν τα πετούσαμε ). Μετά βαμβάκι στα κλαριά, ύστερα ένα ένα στολίδι με προσοχή και μετά, αργότερα κάτι σαν αράχνη το σκέπαζε. Αυτό ήταν... Μετά η αναμονή των δώρων. Το σπίτι άρχιζε να μυρίζει κανέλα, γαρύφαλλο και βούτυρο.         

Αργότερα, κάνοντας εγώ το δικό μου σπιτικό και έχοντας τα παιδιά μικρά, εκεί να δεις τρέλες. Τι δώρα έρχονταν από το πουθενά, τι περίεργα κουδούνια χτυπούσαν τη πόρτα, τι μισοφαγωνμένα γλυκά απ' τον Άγιο Βασίλη. Όλη η φαντασία μας επιστρατευόταν με υπέροχα αποτελέσματα. Μέχρι και πέρσι που τα παιδιά μεγάλα πια, ερχόντουσαν, πάλι όλο χαρά ήθελα να στολίσω το σπίτι να είναι γεμάτο λιχουδιές και γλυκά, μυρουδιές , κεράκια φαναράκια κλπ. Φέτος μάλλον δεν θα έρθουν (δε γίνεται λόγω των συνθηκών) και δεν θέλω ούτε καν να στολίσω. Θέλω να είναι σαν καθημερινή μου φαίνεται, με πονάει. Τα παιδιά μου λένε να στολίσω για να φτιάξω τη διάθεσή μας αλλά εγώ δεν ξέρω, έχω λύπη, θυμό, δεν ξέρω τι ακριβώς, που πάει χαμένη μια λατρεμένη εποχή. Άλλωστε μεγαλώσαμε και τις μετράμε .....

Κρίμα

Χελωνοκουβέντα
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Μητέρα κάθεται σε πεζούλι με τα 2 παιδιά της για να παρακολουθήσουν το μάθημα

Η οικογένεια δεν έχει ίντερνετ στο σπίτι και τα παιδιά πρέπει να παρακολουθούν τα μαθήματα τους καθημερινά

Απόγευμα Παρασκευής, 27 Νοεμβρίου οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν λίγο μετά τις 14:00 και η διαδικασία της τηλεκπαίδευσης έχει ήδη ξεκινήσει για χιλιάδες μαθητές δημοτικών σχολείων ανά τη χώρα.

Την ίδια στιγμή, σε μια πυλωτή σπιτιού στην περιοχή Περιβόλια Ρεθύμνου, μία μητέρα κάθεται υπομονετικά μπροστά από τις δύο κόρες της και κρατώντας στο ένα της χέρι το κινητό της τηλέφωνο, προσπαθεί να βοηθήσει την μικρότερη ώστε να παρακολουθήσει το μάθημά της. Την ίδια στιγμή, με ένα δεύτερο κινητό και μπροστά της απλωμένα βιβλία, τετράδια και μολύβια, η μεγαλύτερη κόρη παρακολουθεί κι εκείνη τη δασκάλα της.

Μια διαδικασία που θα κρατήσει -και σήμερα- ώρες. Όπως ώρες ολόκληρες έχει βρεθεί η συγκεκριμένη μητέρα στο συγκεκριμένο σημείο κι άλλες φορές το τελευταίο (περίπου) δεκαήμερο….

Σύμφωνα με τις πληροφορίες, η συγκεκριμένα μητέρα δεν διαθέτει σύνδεση στο σπίτι της και ένα σούπερ μάρκετ της περιοχής, της έχει προσφέρει τους κωδικούς του wifi. Με αυτόν τον παράδοξο τρόπο, λοιπόν, καταφέρνει και εξασφαλίζει πρόσβαση στα παιδιά της ώστε να μπορούν να συμμετέχουν στην διαδικασία της τηλεκπαίδευσης.

Η ίδια, όπως και ο σύζυγός της, δεν αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα, μέχρι που η πανδημία και τα οικονομικά της απόνερα, οδήγησαν αμφότερους στην ανεργία. Η ίδια, περήφανη και ηρωίδα στα μάτια των παιδιών της αλλά και τα δικά μας, υπομένει τις πρωτόγνωρες συνθήκες και στέκεται δίπλα από τις μικρούλες της μέχρι να τελειώσει το καθημερινό μάθημα-Γολγοθάς. Υπήρξαν δε ημέρες, όπου παρά το τσουχτερό κρύο στο Ρέθυμνο, μάνα και κόρες, στάθηκαν στο ίδιο πεζούλι ώστε να μη χάσουν ώρες διδασκαλίας.

flashnews.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι