Αν έχεις μεγαλώσει πλάι στη γιαγιά και τον παππού...

... τότε ξέρεις πως η αγάπη που παίρνει ένα παιδί από εκείνους είναι τόσο μοναδικά ανιδιοτελής, που δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί αυτός ο ισχυρός δεσμός! 

Nino Chakvetadze

Παππούδες και εγγόνια: Γιατί αυτή η σχέση είναι τόσο πολύτιμη στα παιδιά;

Πολλές είναι οι φορές που ως μητέρα έχεις νιώσει την ανάγκη να θέσεις κάποιο όριο στην επαφή των… παππούδων με την οικογένειά σου. Και η αλήθεια είναι πως ένα “υγιές” όριο σε αυτή τη σχέση είναι καλό να υπάρχει, ώστε να επιτυγχάνονται οι “λεπτές” ισορροπίες, είτε πρόκειται για τους γονείς σου, είτε για τους πεθερούς σου. 

Από την άλλη, όμως, οι δεσμοί που αναπτύσσονται ανάμεσα στη γιαγιά και τον παππού με τα εγγόνια είναι ανεκτίμητοι και τα παιδιά βιώνουν αυτή την κοντινότητα και την οικειότητα ως μία από τις σημαντικότερες συνθήκες στη ζωή τους. 

Μάλιστα, σύμφωνα με νέα έρευνα, πέρα από τα πολλά καλά αποτελέσματα που έχει η επαφή των παιδιών με τους παππούδες τους, ένα νέο φοβερό εύρημα δείχνει πως 

τα παιδιά που περνούν περισσότερο χρόνο μαζί τους εξελίσσονται σε ενήλικες που δεν κάνουν ηλικιακές διακρίσεις, ενώ ειδικά στην περίπτωση των κοριτσιών παρατηρείται πως μεγαλώνοντας αντιμετωπίζουν το προσωπικό τους γήρας ευνοϊκότερα!

Αν έχεις μεγαλώσει πλάι στη γιαγιά και τον παππού, τότε ξέρεις πως η αγάπη που παίρνει ένα παιδί από εκείνους είναι τόσο μοναδικά ανιδιοτελής, που δύσκολα μπορεί να ξεπεραστεί αυτός ο ισχυρός δεσμός! 

Την ίδια στιγμή, στις περισσότερες περιπτώσεις, οι παππούδες τείνουν να… κακομαθαίνουν τα παιδιά, αφού είναι βέβαιο ότι τους κάνουν όλα τα χατίρια και δεν παραπονιούνται ποτέ για τίποτα -ναι, ακόμη κι όταν τα εγγόνια φέρουν τα πάνω-κάτω στο σπίτι, αν καταναλώσουν τα πάντα το ψυγείο, αν κάνουν όλο το μπάνιο μούσκεμα ή αν… τινάξουν την μπάνκα στον αέρα με τα άπειρα δώρα που ζητούν! 

Και ενώ μπορεί ως γονέας να αισθάνεσαι πως αυτή η ανοχή περνάει λανθασμένα μηνύματα στο παιδί -εξ ου και το “υγιές” όριο που θα ήθελες να βάλεις-, ωστόσο αυτά ακριβώς τα βιώματα είναι που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στη μνήμη των μικρών σου!

Αν, όμως, κρατάς ακόμα τις… αμφιβολίες σου, τότε διάβασε παρακάτω τέσσερα οφέλη της στενής σχέσης των παιδιών με τους παππούδες τους!

♦ Απαλύνει το στρες αποχωρισμού
Το σπίτι της γιαγιάς και του παππού είναι το τέλειο μέρος για να ξεκινήσουν τα παιδιά να κατανοούν πως αγαπιούνται, είναι ασφαλή και προστατευμένα και σε σπίτια που δεν είναι δικά τους. 

Τα παιδιά έχουν ανάγκη να δουν πώς λειτουργούν άλλες οικογένειες, πώς πετυχαίνουν άλλες σχέσεις και πώς άλλοι χώροι που δεν είναι δικοί τους μπορούν να είναι ανοιχτοί, ασφαλείς και να τα “αγκαλιάζουν”.

♦ Αυξάνει τη χαρά, και για τις δύο πλευρές
Σύμφωνα με έρευνα που διενεργήθηκε στο Κολέγιο της Βοστόνης το 2015, η θετική συναισθηματική σύνδεση ανάμεσα στους παππούδες και τα εγγόνια βοηθάει ενάντια στα συμπτώματα της μελαγχολίας και της κατάθλιψης. 

Σύμφωνα με την ερευνητική ομάδα: 

“Οι παππούδες είναι πλήρεις εμπειριών και βιωμάτων, συχνά διηγούνται ιστορίες για τις ζωές τους και για τον τρόπο που λειτουργούσαν τα πράγματα, όταν οι ίδιοι ήταν νέοι. Κατ’ επέκταση, τα παιδιά μεγαλώνοντας έχουν τη δυνατότητα να αντιληφθούν, αλλά και να εξελίξουν αυτά τα μαθήματα ζωής που πήραν από τους παππούδες τους”.

♦ Βελτιώνει τη συμπεριφορά
Μία έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης ανακάλυψε πως υπάρχει άμεση σχέση ανάμεσα στην επαφή των παππούδων και την ενασχόλησή τους με τα εγγόνια και τις ισορροπημένες κοινωνικές συμπεριφορές και αντιδράσεις των παιδιών. 

Χαρακτηριστικά, τα αποτελέσματα λένε: 

“Τα παιδιά με υψηλά ποσοστά ανάμειξης των παππούδων τους στις ζωές τους έχουν λιγότερα συναισθηματικά και συμπεριφορικά προβλήματα”.

♦ Οι παππούδες λειτουργούν ως σταθερό σημείο αναφοράς
Όταν τα παιδιά αντιμετωπίζουν δυσκολίες, από το σχολικό εκφοβισμό έως ένα πιθανό διαζύγιο των γονιών τους, μπορούν να στραφούν στους παππούδες τους για να “αντλήσουν” σταθερή και ανιδιοτελή αγάπη και στήριξη. 

Και πάλι σύμφωνα με την έρευνα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης: 

“η επαφή των παππούδων σχετίζεται σημαντικά με τη μείωση των δυσκολιών προσαρμογής που παρουσιάζουν οι έφηβοι μετά από ένα διαζύγιο ή όταν οι γονείς τους είναι σε διάσταση”. 

Επιπλέον, η μελέτη από το Κολέγιο της Βοστόνης αποκάλυψε πως: 

“η κοντινότητα με τους παππούδες σχετίζεται με τη μείωση συμπτωμάτων κατάθλιψης, ειδικά όταν το εγγόνι προέρχεται από περιβάλλον μονογονεϊκής οικογένειας ή είναι υιοθετημένο”. 

Με λίγα λόγια, οι παππούδες είναι το “δίχτυ” ασφαλείας για τα παιδιά, τα πρόσωπα που εμπιστεύονται περισσότερο και ξέρουν πως θα έχουν πάντα στο πλευρό τους και αυτό είναι τεράστιο συναισθηματικό όφελος!

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Πως να παίζετε με τα παιδιά σας (🌼ή με τα εγγονάκια σας🌼)

«Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώνουμε. 

Μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε.»

George Bernard Shaw

Nino Chakvetadze's drawings

Υπάρχει μία διαδεδομένη πεποίθηση στην κοινωνία μας ότι το παιχνίδι με τα παιδιά είναι χάσιμο χρόνου. 

Πολλοί γονείς από την άλλη, ενώ αναγνωρίζουν τα οφέλη που έχει το παιχνίδι για τα παιδιά, δεν παίζουν μαζί τους θεωρώντας ότι είναι κάτι που πρέπει να κάνουν τα παιδιά ενστικτωδώς χωρίς την βοήθεια ενηλίκων.

Είναι αλήθεια ότι τα παιδιά πρέπει να παίζουν ενστικτωδώς, αυθόρμητα και χωρίς καθοδήγηση, αλλά είναι επίσης αλήθεια ότι το ένστικτο του παιδιού για το παιχνίδι εξαφανίζεται όταν δεν υπάρχει ένας ενήλικας να διεγείρει την φαντασία του παιδιού και την τάση προς την δημιουργικότητα. 

Με το παιχνίδι δημιουργείται μια ζεστή και τρυφερή σχέση με το παιδί, καθώς και ένας δυνατός δεσμός, κάτι που βοηθάει στην ανάπτυξη θετικών συναισθημάτων μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον. 

Μέσα από το παιχνίδι τα παιδιά μαθαίνουν πώς να επιλύουν προβλήματα, να τεστάρουν τις σκέψεις και τις ιδέες τους και να διερευνούν την φαντασία τους. 

Μαζί με την βοήθεια των ενηλίκων στο παιχνίδι, τα παιδιά εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο τους, μαθαίνουν να επικοινωνούν τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους και εκτίθενται στην κοινωνική αλληλεπίδραση με άλλα παιδιά με το να μαθαίνουν να περιμένουν την σειρά τους, να μοιράζονται πράγματα και να δείχνουν σεβασμό και κατανόηση στα συναισθήματα των άλλων. 

Τέλος, η ώρα του παιχνιδιού είναι μία ώρα όπου μπορείτε να ενθαρρύνετε και να προάγετε στο παιδί θετικά συναισθήματα. 

Ακολουθούν μερικές συμβουλές για το πώς μπορείτε να παίξετε με το παιδί σας και να αποφύγετε μερικές συχνές συμπεριφορές που κάνουν οι ενήλικες όταν παίζουν με τα παιδιά.

• Αφήστε το παιδί να σας πει πώς θα παίξετε
• Συντονιστείτε με τον ρυθμό του παιδιού
• Αντιληφθείτε τί σας λέει το παιδί
• Μην γίνεστε ανταγωνιστικοί
• Ενθαρρύνετε και επιβραβεύστε!
  
• Αυξήστε την συναισθηματική νοημοσύνη μέσα από το παιχνίδι φαντασίας
• Να είστε ένα ευχάριστο κοινό
• Να είστε περιγραφικοί στα σχόλια σας
• Φέρτε και άλλα παιδιά στην παρέα
• Ενισχύστε και επιβραβεύστε το παιχνίδι

Προσοχή!

Να είστε προετοιμασμένοι ότι κάποιες φορές το παιδί θα συμπεριφερθεί αρνητικά, είτε με το να φωνάζει, να πετάει τα παιχνίδια του, ή να γίνεται καταστροφικό με διάφορους τρόπους. 

Αν είναι μια συμπεριφορά που μπορείτε να την αγνοήσετε, γυρίστε την πλάτη σας και ξεκινήστε να παίζετε με άλλο παιχνίδι σα να ενδιαφέρεστε πολύ για αυτό. 

Όταν το παιδί ξεκινήσει να συμπεριφέρεται κατάλληλα, ξεκινήστε πάλι να παίζετε μαζί του. Ωστόσο, αν η συμπεριφορά είναι καταστροφική, το παιχνίδι πρέπει να σταματήσει με μία απλή εξήγηση: "Όταν αρχίζεις να πετάς τα τουβλάκια σου, θα πρέπει να σταματάμε να παίζουμε".

Μερικές φορές οι γονείς είναι διστακτικοί να ξεκινήσουν να παίζουν με τα παιδιά τους, φοβούμενοι ότι το παιδί θα αρχίζει να συμπεριφέρεται αρνητικά μόλις του πουν ότι πρέπει να σταματήσει το παιχνίδι. Οπότε πρέπει κάθε φορά να προετοιμάζετε το παιδί λίγο πριν τελειώσει η ώρα του παιχνιδιού. 

Πέντε λεπτά πριν τελειώσει μπορείτε να πείτε: 

"Σε λίγα λεπτά θα πρέπει να σταματήσουμε να παίζουμε". 

Είναι πολύ σημαντικό να αγνοήσετε οποιαδήποτε μορφή διαμαρτυρίας ή διαφωνίας και να βάλετε τα δυνατά σας να αποσπάσετε το παιδί με κάτι άλλο. 

Όταν περάσουν τα πέντε λεπτά μπορείτε να πείτε: 

"Τώρα πρέπει να σταματήσουμε το παιχνίδι. Το διασκέδασα πολύ παίζοντας μαζί σου". 

Απλά αποχωρήστε και αγνοήστε οποιαδήποτε διαμαρτυρία. Όταν το παιδί μάθει ότι δεν μπορεί να σας ‘χειριστεί’ με κανέναν τρόπο, οι διαμαρτυρίες θα λιγοστέψουν. Με την σταθερή και συνεχή παρουσία του γονιού στο παιχνίδι το παιδί θα έχει λιγότερο την ανάγκη να διαμαρτύρεται, γνωρίζοντας ότι πάντα θα έχει την ευκαιρία να παίξει με τον γονιό την επόμενη ημέρα! 

Τέλος, το παιδί μαθαίνει να ελέγχει και να αντέχει τα αρνητικά συναισθήματα και την δυσφορία που αισθάνεται, γνωρίζοντας ότι και την επόμενη ημέρα θα έχει ώρα παιχνιδιού με έναν ή και τους δύο γονείς του.

Δεν σταματάμε να παίζουμε επειδή μεγαλώνουμε. Μεγαλώνουμε επειδή σταματάμε να παίζουμε.
___________________
αναλυτικά οι βασικοί κανόνες στις πηγές: 
antikleidi.com
tvxs

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

«Πώς είσαι σήμερα;»

Ταχυδρομείο: 

Ουρά δέκα ατόμων.

Καθώς έμπαιναν και έβγαιναν παρατήρησα:

Θλίψη

Στρες

Εκνευρισμό

Άκουσα:

Αναστεναγμούς εκνευρισμού

Ανυπομονησία

Επίπονη σιωπή

«Χρησιμοποιείτε λάθος κολλητική ταινία», ένας από τους υπαλλήλους είπε σε μια γυναίκα που προσπαθούσε να κλείσει το δέμα της.

«Η άλλη είναι μπερδεμένη», είπε ήρεμα.

 

Πήγα κοντά της και τη βοήθησα.

«Ευχαριστώ», είπε η γυναίκα με ανακούφιση. Είδα ότι τα χέρια της έτρεμαν. Το δέμα της περιείχε μωρουδιακά ρούχα.

 

Αυτό που είπε στη συνέχεια με εξέπληξε.

«Έπρεπε να μαζέψω όλα μου τα κουράγια για να έρθω εδώ», ψιθύρισε.

«Είσαι μια χαρά », είπα με βεβαιότητα. «Μπορώ να σε βοηθήσω με τίποτα άλλο;»

«Νομίζω ότι τώρα, “το έχω”», είπε.

 

Κοίταξα τριγύρω ενώ αναρωτιόμουν ποιος άλλος χρειάστηκε να μαζέψει τα κουράγια του να έρθει μέχρι εδώ, σήμερα.

Χρειάζεται πολύ θάρρος για να συνεχίζεις να “εμφανίζεσαι” φέτος.

Να συνεχίζεις να προσπαθείς όταν φαίνεται, μάταιο.

Να βλέπεις πόνο στα πρόσωπα των αγαπημένων σου και να μην ξέρεις πώς να βοηθήσεις.

Να εκφράζεις την άποψη σου /την πεποίθησή σου για την ανθρωπότητα και τελικά να δέχεσαι επίθεση .

Να πούμε την αλήθεια στα παιδιά μας που έχουν ερωτήσεις και φόβους.

Να αντιμετωπίσουμε οδυνηρές πραγματικότητες που δεν μπορούν πλέον να αποφευχθούν.

Χρειάζεται θάρρος για να συνεχίσει κάποιος να εμφανίζεται, στο τώρα.

Μέχρι να φτάσω στο ταμείο, αποφάσισα να θέτω στους άλλους δίπλα μου την απλή ερώτηση: 

«Πώς είσαι σήμερα;»

Ο άντρας μπροστά μου είπε ότι ήταν εντάξει και λίγο μετά απροσδόκητα μοιράστηκε μαζί μου τον λόγο που έστελνε δέμα. Θα ήταν η πρώτη φορά που δεν θα ήταν με τα παιδιά του για τα Χριστούγεννα. Άκουσα όσα είχε να πει και εξέφρασα την λύπη μου.

Ακολούθησα την ίδια προσέγγιση του «πώς είσαι σήμερα;» με τον εργαζόμενο στο ταμείο, αλλά και όταν παρήγγειλα φαγητό κατά την επιστροφή στο σπίτι.

 

Ο υπάλληλος λοιπόν, μου είπε, «Τι θα παραγγείλετε ;»

Είπα, «Ευχαριστώ. Αλλά πριν από αυτό ... πώς είστε σήμερα;»

Υπήρξε μια μεγάλη παύση.

Και τελικά απάντησε «Είμαι εντάξει. Σας ευχαριστώ που ρωτήσατε… με εξέπληξε η ερώτησή σας.»

 

Ήταν η σειρά μου να σιωπήσω. Για να είμαι ειλικρινής, συγκινήθηκα λίγο. Είχα ξεχάσει τη συνδετική δύναμη μιας τόσο απλής ευγενικής φράσης/ερώτησης.

 

Θυμήθηκα, τη κουβέρτα που μου έδωσε μια νοσοκόμα πριν από αρκετά χρόνια επειδή ήμουν νευρική πριν από μια χειρουργική επέμβαση.

Όταν η νοσοκόμα με τύλιξε με την κουβέρτα, σταμάτησα αμέσως να νιώθω εκνευρισμό. Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν και που δεν ήξερα ότι χρειαζόμουν.

«Ευχαριστώ πολύ», είπα με ευγνωμοσύνη.

«Απλά κάνω τη δουλειά μου», απάντησε η νοσοκόμα.

Αυτό που δεν ήξερα τότε, αλλά ξέρω τώρα, είναι ότι η κουβέρτα είναι αρκετά μεγάλη ώστε να απλώνεται σε όλο τον κόσμο. Το μόνο που χρειάζεται για να προσεγγίσουμε τους ανθρώπους είναι να κάνουμε ό, τι είπε η νοσοκόμα - απλά να κάνουμε τη δουλειά μας. Και η δουλειά μας είναι να είμαστε αγάπη.

Μπορούμε να ξεκινήσουμε με απλές λέξεις/φράσεις: 

«Πώς είσαι σήμερα;»

Αρχικά, η ερώτηση μπορεί να τους εκπλήξει, αλλά καθώς στεκόμαστε εκεί αναμένοντας την απάντησή τους, μπορεί να δούμε την ανακούφιση τους.

 

Αυτή τη χρονιά ο κόσμος μοιάζει βαρύς και ασήκωτος,

Αλλά όταν κάποιος αναγνωρίζει τα βάρη μας,

Είναι λίγο πιο εύκολο να συνεχίσουμε.

Ας προχωρήσουμε μαζί, με καλοσύνη και αγάπη.

 

Πηγή: The Hands Free Revolution

Μετάφραση: Διαπροσωπικές Σχέσεις

Ψυχικές καταδύσεις

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι