Και κάπως έτσι τελειώνει…
Αργολογία. Πολυλογία.
Δεν είναι τίποτα θα μου πεις. Ας πούμε και καμιά κουβέντα παραπάνω.
Και εγώ το ίδιο λέω. Και εγώ όμως, το ίδιο λάθος, μαζί με σένα είμαι.
Όποιος έχει μάθει και ελέγχει τον εαυτό του Άνθρωπε, προσεκτικός έχει μάθει, και στα λόγια του να είναι και σε όλα. Έτσι παν αυτά. Πάντοτε μαζί.
Ούτε σε φλυαρίες, ούτε σε πολυλογίες πέφτει.
Γιατί η πολυλογία, τη φλυαρία με την σειρά της την γεννά, και η φλυαρία, κακολογεί, και κατακρίνει, και υπερηφανεύεται, και κενοδοξεί. Και είναι όλα αυτά, πράγματα άσχημα, που μας χωρίζουν από τους άλλους.
Αλλά και από την άλλη την πλευρά, σκόρπισμα της ύπαρξης, είναι η πολυλογία.
Πού χρόνος να κάτσεις να τα βρεις με τον εαυτό σου;
Όταν όλη την ενέργεια, σε άχρηστες κουβέντες και πληροφορίες την μοιράζεις, το μέσα σου Άνθρωπε πώς θα το δεις;
Πώς θα το ελέγξεις;
Πώς με εσένα να μπορέσεις να δουλέψεις;
Σκέψου το…
Δεν σου λέω πως εύκολο πράγμα είναι. Αντιθέτως, πολύ έξω είναι, και από εμέ και από εσέ.
Προβληματίσου όμως. Κάτι καλό θα βγει.
Πνεύμα αργολογίας.
Και κάπως έτσι τελειώνει Άνθρωπε…
«…πνεύμα αργολογίας μη μοι δώς».
Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
