Γιατί σήμερα είναι πλέον μόνιμη κάτοικος στο Δελχί μαζί με τον σύζυγό της, το βιολογικό παιδί τους και ακόμα 11 παιδιά που έχει υιοθετήσει.
Ανάμεσα σε αυτά, και δύο που οι βιολογικοί γονείς τους δεν είναι πλέον σε θέση να συντηρήσουν, καθώς βρέθηκαν άνεργοι στη διάρκεια της πανδημίας.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Η Κόρτνεϊ επισκέφτηκε για πρώτη φορά την Ινδία για μια ερευνητική εργασία πάνω στα υφάσματα. Με το που βρέθηκε εκεί, ωστόσο, σοκαρίστηκε από τη φτώχεια που αντίκρισε.
«Από την πρώτη στιγμή που κατέβηκα από το αεροπλάνο αντίκρισα παιδιά να ζητιανεύουν στους δρόμους και γυναίκες να κρατούν αγκαλιά μωρά που έκλαιγαν» θυμάται.Όταν λοιπόν αποφάσισε να γίνει εθελόντρια σε μια φτωχογειτονιά στο Δελχί, συνειδητοποίησε ότι αυτή ήταν η προσωπική της αποστολή.
«Εκείνα τα παιδιά δεν είχαν κανέναν να ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτά, να ρωτάει πώς ήταν η μέρα τους και ποιες τραγωδίες είχαν αντιμετωπίσει. Τότε, δεν καταλάβαινα ούτε τη γλώσσα που μιλούσαν. Αγκάλιαζα τα κοριτσάκια που έκλαιγαν στους ώμους μου και έτσι επικοινωνούσαμε, κατά κάποιον τρόπο».Όταν κόντευε να λήξει η βίζα της και έπρεπε να επιστρέψει στις ΗΠΑ, μιλώντας με ένα ορφανό, τη Φατίμα, τη διαβεβαίωσε ότι θα ξαναγύριζε. Η απάντηση του κοριτσιού, όμως, άλλαξε τη διαδρομή της ζωής της:
«Η Φατίμα μου είπε, δεν επιστρέφει κανένας εδώ. Δεν ήθελα να γίνω αυτός ο άνθρωπος. Ήθελα πραγματικά να τα αφήσω όλα και να κάνω κάτι διαφορετικό».
Πράγματι, με την επιστροφή της στις ΗΠΑ πούλησε όλα τα υπάρχοντά της συγκεντρώνοντας 15.000 δολάρια, αρκετά για να νοικιάσει σπίτι στην Ινδία και να αγοράσει φαγητό για τα παιδιά που φρόντιζε. Το 2011 γύρισε στην Ινδία, μόνιμα πλέον, όπου το 2012 ίδρυσε ένα καταφύγιο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Εκεί ερωτεύτηκε τον σύζυγό της. Παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα και απέκτησαν έναν γιο.
Στη διάρκεια της πανδημίας, η Κόρτνεϊ παραδέχεται ότι ζήλευε τους φίλους και τους συγγενείς της που είχε αφήσει στις ΗΠΑ.
Πράγματι, με την επιστροφή της στις ΗΠΑ πούλησε όλα τα υπάρχοντά της συγκεντρώνοντας 15.000 δολάρια, αρκετά για να νοικιάσει σπίτι στην Ινδία και να αγοράσει φαγητό για τα παιδιά που φρόντιζε. Το 2011 γύρισε στην Ινδία, μόνιμα πλέον, όπου το 2012 ίδρυσε ένα καταφύγιο για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Εκεί ερωτεύτηκε τον σύζυγό της. Παντρεύτηκαν δύο χρόνια αργότερα και απέκτησαν έναν γιο.
Στη διάρκεια της πανδημίας, η Κόρτνεϊ παραδέχεται ότι ζήλευε τους φίλους και τους συγγενείς της που είχε αφήσει στις ΗΠΑ.
«Περπατούσαν στη γειτονιά τους και στο πάρκο, αλλά εμείς δεν μπορούσαμε να το κάνουμε: είχαμε κολλήσει στο σπίτι. Οι Ινδοί πειθαρχούσαν απόλυτα στους κανόνες της καραντίνας».Εξαιτίας του lockdown, πολλές οικογένειες χτυπήθηκαν οικονομικά, καθώς ζούσαν με μεροκάματα.
Η Κόρτνεϊ και οι συνεργάτες της άρχισαν να τους μοιράζουν μερίδες φαγητού, βοηθώντας όσο περισσότερους μπορούσαν. Δεν τα πήγαν κι άσχημα, καθώς υπολογίζουν ότι κατάφεραν να υποστηρίξουν «πάνω από 2.000 οικογένειες».
Στο μεταξύ, με τον σύζυγό της είχαν αρχίσει ήδη να υιοθετούν παιδιά και η οικογένειά τους συνέχισε να μεγαλώνει στη διάρκεια της πανδημίας.
Στο μεταξύ, με τον σύζυγό της είχαν αρχίσει ήδη να υιοθετούν παιδιά και η οικογένειά τους συνέχισε να μεγαλώνει στη διάρκεια της πανδημίας.
«Με την COVID-19, δεν υπάρχουν μόνο οι άνθρωποι που αρρωσταίνουν και πεθαίνουν, αλλά υποφέρει ολόκληρη η κοινωνία. Εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες παιδιά μένουν ορφανά καθημερινά στην Ινδία, ιδιαίτερα τώρα. Πολλά από τα παιδιά που φροντίζουμε είτε έχουν μείνει ορφανά και από τους δύο γονείς είτε έχουν χάσει τον έναν και ο άλλος δεν είναι σε θέση να τα συντηρεί πια».
Μάλιστα, ενώ είχε την ευκαιρία να επιστρέψει για ένα διάστημα στις ΗΠΑ για να δει τους δικούς της, προτίμησε να μείνει στην Ινδία να συνεισφέρει στις πιο δύσκολες στιγμές της. «Αποφάσισα να μείνω εδώ, γιατί ένιωθα πως στις ΗΠΑ το μυαλό μου δεν θα ήταν ήρεμο. […] Είμαστε προορισμένοι να βοηθάμε τους άλλους, διαφορετικά η ζωή μας δεν έχει νόημα» καταλήγει.
womantoc.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
womantoc.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
