Συγκινεί η δασκάλα του Γιάννη: «Διδάχθηκα μαθήματα ζωής»

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο αποτελεί το πρόσωπο των ημερών μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος στο ΝΒΑ με τους Μπακς και οι ιστορίες από τη ζωή του συνεχίζουν να συγκινούν.

Η κόρη της νηπιαγωγού του Γιάννη, Σωτηρία Πολύζου-Μπαλντούνα, δημοσίευσε ένα κείμενο στο Facebook, για λογαριασμό της μητέρας της, η οποία εκτός από τα συγχαρητήρια της, έδωσε και κάποιες εικόνες από τον «Greek Freak» και τα δύσκολα παιδικά του χρόνια.

«Μπράβο, Γιάννη. Βέβαια, ένα μπράβο είναι λίγο μπροστά σε αυτό που έχεις καταφέρει. Είσαι ασύλληπτος, είσαι γενναίος. Σε καμαρώνω πραγματικά, έστω και από μακριά, και πάντα λέω με καμάρι "Ο Γιάννης ήταν μαθητής μου".

Όταν με ρωτούσαν οι γονείς των μαθητών μου "πώς βλέπεις το παιδί μου;" τους απαντούσα ότι δεν μπορώ εγώ να κρίνω αυτή τη στιγμή το τι θα καταφέρει και πού θα φθάσει το κάθε παιδί. Παράδειγμα ο Γιάννης. Ο Γιάννης ήταν ένα σεμνό, ευγενικό, καλό παιδί, όπως άλλωστε και οι γονείς του.

Ο πανύψηλος μπαμπάς του και η γλυκιά μαμά του. Ρώτησα τη μαμά του μια μέρα γιατί το όνομα Γιάννης, γιατί το όνομα Θανάσης (ο Θανάσης ήταν δευτέρα δημοτικού τότε και ο Γιάννης νηπιαγωγείο). Μου απάντησε "γιατί αγαπάμε πάρα πολύ την Ελλάδα και θέλουμε να το δείξουμε με αυτό τον τρόπο". Κάποια μέρα τελείωσε το πρόγραμμα του σχολείου, φύγανε τα παιδιά με τους γονείς τους. Οι γονείς του Γιάννη πουθενά. Περιμένω για κάμποση ώρα . Τηλέφωνο δεν υπήρχε.

Δεν μπορούσα να αφήσω το παιδί μόνο του και να σηκωθώ να φύγω. Δεν θα το έκανα ποτέ. Γιάννη, του λέω, "ξέρεις πού είναι το σπίτι σου;". Ναι κυρία, μου απαντάει. Τον παίρνω απ' το χεράκι του και πάμε σπίτι του. Οι γονείς απλά δεν κατάλαβαν πώς είχε περάσει η ώρα καθώς πάντα δούλευαν σκληρά για να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Με ευχαρίστησαν με πολύ σεβασμό και αξιοπρέπεια. Εγώ όμως δεν έκανα τίποτα παραπάνω από το καθήκον μου. Η στάση τους με είχε συγκινήσει πραγματικά.

Σ' ευχαριστώ Γιάννη που ήμουν η δασκάλα σου. Εγώ σου έμαθα τραγουδάκια, εσύ και η οικογένειά σου με διδάξατε μαθήματα ζωής. Σου εύχομαι υγεία πάνω απ' όλα και μια όμορφη ζωή, μια γλυκιά ζωή. Σε ευχαριστούμε όλοι γι' αυτό που μας προσφέρεις. Να είσαι πάντα καλά.

Η δασκάλα σου, Πολύζου-Μπαλτούνα Σωτηρία» ήταν το μήνυμα της.

sdna.gr

kerkida.net

Ιάσονας Αποστολόπουλος: Ο διασώστης που δίνει τη ζωή του για τους πρόσφυγες

Απίστευτες διαστάσεις πήρε η ακύρωση της βράβευσης του Ιάσονα Αποστολόπουλου από την ΠτΔ. Ποιός είναι ο φύλακας των προσφύγων. 

Είναι ένας διαφορετικός διασώστης, ένας άνθρωπος που έχει ματώσει να μην χαθούν άλλοι πρόσφυγες στα παγωμένα νερά της Μεσογείου. Ο 37χρονος Ιάσονας Αποστολόπουλος είναι απόφοιτος της σχολής πολιτικών μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, είχε ενταχθεί από νεαρή ηλικία σε ομάδες αλληλεγγύης και είχε ήδη συμμετάσχει σε αρκετές δράσεις. 

Τα έχει βάλει με τον Σαλβίνι και έχει βραβευτεί από τον δήμαρχο του Παλέρμου για την ανθρωπιστική του δράση, ενώ το υπουργείο Ναυτιλίας της Δανίας του έχει απονείμει το Ναυτικό Βραβείο 21 για τις διασώσεις του στη ζώνη της Μάλτας. 

Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος, που οι πολιτικοί κανιβαλισμοί στην Ελλάδα τον έκοψαν από την βράβευσή του στη Προεδρία της Δημοκρατίας, έχει ζήσει συγκλονιστικές ανθρώπινες ιστορίες στη θάλασσα και έχει βοηθήσει στη διάσωση εκατοντάδων προσφύγων.

Ο Ιάσονας Αποστολόπουλος ήταν διασώστης στο ιστιοφόρο Αlex το οποίο παραβίασε την ιταλική απαγόρευση και μπήκε στο λιμάνι της Λαμπεντούζα μεταφέροντας δεκάδες πρόσφυγες και έχει κρατήσει δεκάδες μωρά στην αγκαλιά του, τραβώντας τα από τον θάνατο.

Χαρακτηριστικά είναι όσα είχε πει στο dinamopress.it για την ιστορία του και το ταξίδι από τη Λέσβο στη Mediterranea.

«Ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις διασώσεις στο νησί της Λέσβου, το καλοκαίρι του 2015. Πριν απο αυτό εργαζόμουν κατά καιρούς ως ναυαγοσώστης. Εκείνη την περίοδο, στα ελληνικά νησιά που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία, έφταναν καθημερινά χιλιάδες μετανάστες. Δεν υπήρχε κανένας για να τους βοηθήσει. Ούτε ΜΚΟ, ούτε ο ΟΗΕ, ούτε η Φρόντεξ. Τίποτα και κανένας. Έτσι λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι απο το ελληνικό κίνημα, κυρίως απο την περιοχή των Εξαρχείων, αποφάσισαν να δράσουν και να βρεθούν στην πρώτη γραμμή, προκειμένου να βοηθήσουν τους μετανάστες. Πολλοί απο αυτούς είχαν βοηθήσει ήδη τους πρόσφυγες που βρίσκονταν στο Πεδίον του Άρεως στην Αθήνα, το οποίο ήταν τότε σημείο αναφοράς πριν απο τη μετάβαση τους σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες».

«Όταν φτάσαμε στην παραλία της Σκάλας Συκαμνιάς, δημιουργήσαμε μια αυτοδιαχειριζόμενη κατασκήνωση και μια αλληλέγγυα κουζίνα. Το Platanos Refugee Solidarity. Στηρίζαμε οικονομικά οι ίδιοι το εγχείρημα αυτό ή στηριζόμασταν σε πρωτοβουλίες αλληλεγγύης. Στην θάλασσα έβλεπες παντού μαύρες κουκίδες, απο τις πολλές μικρές βάρκες και τα φουσκωτά που έφταναν στις ακτές, μεταφέροντας δεκάδες ανθρώπους. Μόνο στην παραλία στην οποία βρισκόμασταν εμείς, έφταναν 3.000 άτομα κάθε μέρα. Εμφανιζόντουσαν από κάθε μεριά: από τις παραλίες, τα βράχια και τους κολπίσκους. Το νησί ήταν γεμάτο απο κόσμο».

«Εμείς βρεθήκαμε εκεί από τις αρχές του Οκτώβρη του 2015. Μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, συνέβη κάτι που άλλαξε τα πάντα. Ήταν 28 Οκτώβρη και μπροστά στα μάτια μας έγινε ένα μεγάλο ναυάγιο, στην περιοχή του Μολύβου. Μέσα στη θάλασσα υπήρχαν εκατοντάδες άνθρωποι. Η Φρόντεξ δεν έκανε τίποτα. Η Proactiva διέθετε μόνο jet skis. Οι μόνοι που βγήκανε στη θάλασσα με τις βάρκες τους και προσπαθούσαν να σώσουν τους ανθρώπους, ήταν οι ψαράδες από τη Σκάλα Συκαμνιάς. Εμείς βρισκόμασταν στην παραλία, παρακολουθώντας ανήμποροι να βοηθήσουμε τους ανθρώπους να πνίγονται. Εκείνη την ημέρα πνίγηκαν 50 άνθρωποι. Τους βλέπαμε μπροστά στα μάτια μας, ανάμεσα στα κύματα και την ακτή. Είχαμε τρελαθεί όλοι από την θλίψη και την οργή. Το ίδιο βράδυ κάναμε συνέλευση. Τότε ενημέρωσα και τους υπόλοιπους οτι έχω ένα μικρό φουσκωτό στην Αθήνα, ότι ξέρω να το οδηγώ και οτι θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε μια ομάδα διάσωσης. Συμφώνησαν όλοι και έτσι συγκεντρώσαμε τα χρήματα μεταξύ μας, προκειμένου να μεταβώ στην Αθήνα για να φέρω το φουσκωτό στην Λέσβο». 

Και σε άλλο σημείο αναφέρει:

«Η Λέσβος εντωμεταξύ, είχε μετατραπεί σε μια μεγάλη φυλακή. Οι πρόσφυγες ήταν κλεισμένοι στο hotspot της Μόριας. Μια τεράστια και απάνθρωπη φυλακή. Οι αφίξεις είχαν μειωθεί και το ζήτημα απο ανθρωπιστικό, είχε μετατραπεί σε πολιτικό. Αρχίσαμε να οργανώνουμε πορείες μαζί με τους μετανάστες. Όλα όμως είχαν κλείσει. Δεν υπήρχε καμιά προοπτική και παράλληλα τελείωναν τα χρήματα που είχαμε συγκεντρώσει απο δωρεές. Έτσι τον Ιούνιο του 2016, μαζέψαμε τα πράγματα μας, την κουζίνα και τις σκηνές και φύγαμε».

ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ

«Στην Λέσβο γνώρισα διάφορους διασώστες. Μου είπαν οτι τα διασωστικά πλοία τα οποία επιχειρούσαν στα διεθνή ύδατα στην κεντρική Μεσόγειο έψαχναν για πληρώματα. Έκανα αίτηση στην Sos Mediterranée, με διάλεξαν και έτσι έφυγα σε αποστολή με το Acquarius. Ήταν Οκτώβριος του 2016. Τα πράγματα ήταν διαφορετικά σε σχέση με την αυτο-οργανωμένη εμπειρία του Πλατάνου. Εδω με πλήρωναν. Ήμουν εργαζόμενος. Ήμουν σε ΜΚΟ. Μάθαινα καθημερινά πολλά πράγματα. Και έτσι πέρασα σε επαγγελματικό επίπεδο».

«Η θάλασσα ήταν γεμάτη ανθρώπους. Μέσα σε λίγους μήνες, είχαμε διασώσει χιλιάδες ανθρώπους. Μια φορά, κατά τη διάρκεια μιας μόνο αποστολής, περισυλλέξαμε απο τη θάλασσα 1.004 ανθρώπους. Δέκα ναυάγια μέσα σε μια μέρα, δέκα διασώσεις στη σειρά. Κατά το τέλος της Μ. Εβδομάδας, το Πάσχα του 2017, σε μόλις 2 μέρες διασώθηκαν 20.000 άνθρωποι απο όλα τα διασωστικά πλοία που επιχειρούσαν στην θάλασσα, απο ΜΚΟ, την ιταλική ακτοφυλακή και τα πολεμικά πλοία. Επρόκειτο πραγματικά για έξοδο. Η έξοδος απο την Λιβύη».

«Την περίοδο εκείνη, τις επιχειρήσεις έρευνας και διάσωσης συντόνιζε το Κέντρο Συντονισμού Έρευνας και Διάσωσης της Ρώμης. Είχαμε άριστη συνεργασία με την ιταλική ακτοφυλακή. Επιχειρούσαμε μαζί. Τα πράγματα δεν ήταν όπως τώρα. Τα πάντα λειτουργούσαν σαφώς καλύτερα. Υπήρχαν πολλά διασωστικά πλοία, τα οποία συμμετείχαν ενεργά στις διασώσεις. Παρόλα αυτά υπήρχαν και πολλοί νεκροί. Περισυλλέγαμε συνεχώς άψυχα και παραμορφωμένα απο το νερό σώματα. Στη συνέχεια ήρθε η Διακήρυξη της Μάλτας, στη Σύνοδο Κορυφής που έλαβε χώρα στη Μάλτα στις 3 Φεβρουαρίου του 2017».
«Οι χώρες της ΕΕ συμφώνησαν να αναγνωρίσουν τις παραστρατιωτικές ομάδες της Λιβύης και να τους παρέχουν χρήματα, σκάφη και εκπαίδευση, προκειμένου να σταματήσουν τις αναχωρήσεις των μεταναστών. Οι Λίβυοι εκπαιδεύτηκαν στην Ιταλία, αλλά και στην Ελλάδα. Στην Κρήτη. Έτσι λοιπόν, με όπλα και χρήματα της Ευρώπης, οι Λίβυοι ξεκίνησαν να δημιουργούν το χάος. Το ένα περιστατικό διαδέχονταν το άλλο. Έβαλαν με καλάσνικοφ κατά του διασωστικού Bourbon Argos των ΓχΣ. Πυροβολούσαν πάνω στη γέφυρα. Μια σφαίρα πέρασε ξυστά απο το αυτί ενός φίλου μου. Έκαναν έφοδο στο Lifeline με παρατεταμένα τα όπλα και χωρίς άδεια. Λίγο αργότερα, εμβόλισαν το διασωστικό Sea–Watch. Αυτό που συνέβη σε εμάς όμως, στο Aquarius, ήταν ακόμα χειρότερο». 

«Ήταν Μάιος του 2017. Είχαμε μόλις εντοπίσει 2 βάρκες σε κίνδυνο και τους είχαμε πετάξει σωσίβια, τη στιγμή που είδαμε να μας προσεγγίζει η ακτοφυλακή της Λιβύης. Μας προσέγγισαν και άρχισαν να πυροβολούν. Πέσαμε όλοι στο πάτωμα, ξαπλώσαμε στη γέφυρα με το κεφάλι κάτω. Όπως ακριβώς συμβαίνει στις ταινίες. Αυτό που σκεφτόμουνα ήταν οτι θα πεθάνουμε όλοι. Οι Λίβυοι επιβιβάστηκαν στις δυο βάρκες μαζί με τα όπλα τους. Άρχισαν να χτυπούν τους ανθρώπους και να ουρλιάζουν για να πάνε στο σκάφος τους. Μετά την ολοκλήρωση της μετεπιβίβασης, έφυγαν προς την Λιβύη. Μόλις οι πρόσφυγες κατάλαβαν οτι θα τους επέστρεφαν στην Λιβύη, άρχισαν να πέφτουν μέσα στη θάλασσα. Ήταν απίστευτο. Το σκάφος του λιβυκού λιμενικού συνέχιζε κανονικά την πορεία του και άνθρωποι με πορτοκαλί σωσίβια έπεφταν στην θάλασσα, ο ένας πίσω απο τον άλλον. Ήταν περίπου εκατό άτομα, τα οποία κολυμπούσαν προς το Aquarius. Εμεις τρέξαμε αμέσως να τους περισυλλέξουμε.

Επικρατούσε ένα χάος. Οι Λίβυοι πυροβολούσαν στον αέρα ή χτυπούσαν με τα γκλομπς τον κόσμο που κολυμπούσε. Σε όσους βρίσκονταν ακόμα πάνω στο σκάφος τους, τραβούσαν τα σωσίβια. Είναι άθλιοι. Πρόκειται για δολοφόνους. Περισυλλέξαμε όσο κόσμο μπορούσαμε μέσα απο τη θάλασσα. Κάποιοι όμως πνίγηκαν και κάποιοι επέστρεψαν στην Λιβύη».

«Η Διακήρυξη της Μάλτας άλλαξε πολλά πράγματα. Το κλίμα στην Ιταλία ήταν πλέον πολύ διαφορετικό. Καθημερινά στην ιταλική τηλεόραση αποκαλούσαν τις ΜΚΟ «τα ταξί της θάλασσας», λέγοντας οτι λειτουργούνε ως πόλος έλξης. Δημιουργώντας υποψίες για τις πηγές χρηματοδότησης αυτών των Οργανώσεων. Δόθηκε πολύ εξουσία στο λιμενικό της Λιβύης, το οποίο έγινε ακόμα πιο βίαιο. Έλεγαν οτι η Λιβύη είναι ασφαλές μέρος. Εγω το μόνο που ξέρω είναι οτι πρόκειται για μια κόλαση. Όλοι όσους διέσωσα, μου είπαν οτι προτιμούν να πεθάνουν παρά να επιστρέψουν στην Λιβύη. Όλες οι γυναίκες με το που επιβιβάζονταν στο διασωστικό μας, μας ζητούσαν το ίδιο πράγμα: ένα τεστ εγκυμοσύνης. Είχαν πέσει όλες θύματα βιασμού. Οι άντρες είχαν πουληθεί ως σκλάβοι, μέχρι 4 και 5 φορές ο καθένας. Όλοι όσοι έφευγαν απο αυτή τη χώρα, ήταν σε άθλια ψυχολογική και σωματική κατάσταση».

«Παρόλα αυτά και μέχρι τα τέλη του Οκτώβρη του 2017, οι βάρκες συνέχιζαν ακόμα να φτάνουν. Μετά φαίνεται οτι οι Ιταλοί χρηματοδότησαν τις διάφορες παραστρατιωτικές ομάδες για να σταματούν τους μετανάστες. Το λιμενικό της Λιβύης δεν ήταν σε θέση να το κάνει από μόνο του. Αυτή η δυναμική οδήγησε σε έναν νέο πόλεμο ανάμεσα στις διάφορες φράξιες, για το ποιός ελέγχει τους μετανάστες και παίρνει τα χρήματα. Έτσι λοιπόν και οι αναχωρήσεις μειώθηκαν δραματικά».

«Τα προβλήματα για τις ΜΚΟ ξεκίνησαν τον Μάιο του 2017. Η ιταλική κυβέρνηση δημοσίευσε έναν Κώδικα Δεοντολογίας, ο οποίος περιόριζε κατά πολύ τις επιχειρήσεις στη θάλασσα. Σε αυτόν προβλεπόταν επίσης, ότι μετά τη διάσωση τα πλοία θα πρέπει να κατευθύνονται αμέσως προς την Ιταλία και να επιτρέπουν την επιβίβαση των ιταλικών σωμάτων ασφαλείας σε αυτά. Το Juventa αρνήθηκε να τον υπογράψει και μετά από ένα μήνα το πλοίο κατασχέθηκε από τις αρχές. Η περίπτωση του Juventa χρησιμοποιήθηκε για να φοβηθούνε και οι υπόλοιπες ΜΚΟ, οι οποίες πράγματι υπέγραψαν τον Κώδικα. Τον Αύγουστο του 2017 το λιμενικό της Λιβύης ανακοίνωσε την ενεργοποίηση περιοχής έρευνας και διάσωσης, εντός 8 ν.μ από τις ακτές της χώρας».

«Και έτσι η Ιταλία, αναγνωρίζοντας τις λιβυκές αρχές αποποιήθηκε των ευθυνών της και οποιασδήποτε υποχρέωσης διάσωσης. Κάθε φορά που εντοπίζαμε μια βάρκα, επικοινωνούσαμε με το Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης της Ρώμης, το οποίο λίγους μήνες νωρίτερα συντόνιζε τις επιχειρήσεις. Πλέον όμως μας παρέπεμπε στους Λίβυους καθότι τα περιστατικά αυτά δεν τους αφορούσαν. Είδα με τα ίδια μου τα μάτια, το πολεμικό πλοίο Andrea Doria να συνδράμει σε 2 περιστατικά το λιμενικό της Λιβύης, τον Οκτώβριο και το Νοέμβριο του 2017. Εντόπιζαν τις βάρκες με τους μετανάστες και βοηθούσαν τους Λίβυους να τους επιστρέψουν πίσω στην Λιβύη». 

Ολόκληρο το κείμενο ... ieidiseis.gr

Αφιερωμένο σε αυτούς που τον απέκλεισαν από τη βράβευση.

Το βραβεύουν όμως ξένες χώρος και ο ελληνικός λαός

 

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Με αποκλείσατε από τη σχολή προτίμησής μου.

«Συγχαρητήρια λοιπόν. Τα καταφέρατε. Με αποκλείσατε με γενική βαθμολογία πάνω από 17. Πέτυχε η μεταρρύθμισή σας, λοιπόν. Μπορείτε να είστε περήφανη!», σημειώνει η αριστούχος σε επιστολή της, απευθυνόμενη στη Νίκη Κεραμέως

Μία ακόμα αριστούχος υποψήφια των πανελληνίων 2021 με πολύ υψηλή βαθμολογία δεν καταφέρνει να περάσει στη σχολή προτίμησής της, λόγω Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής.

Όπως επισημαίνει η ίδια σε επιστολή της που απέστειλε στο alfavita.gr, στόχος της ήταν η Σχολή Μετάφρασης στην Κέρκυρα, όμως η ελάχιστα χαμηλότερη βαθμολογία της στα Γαλλικά από το όριο της ΕΒΕ απέτρεψε την εισαγωγή της υποψήφιας στο τμήμα.

«Συγχαρητήρια λοιπόν. Τα καταφέρατε», σημειώνει απευθυνόμενη προς τη Νίκη Κεραμέως. «Με αποκλείσατε με γενική βαθμολογία πάνω από 17. Πέτυχε η μεταρρύθμισή σας, λοιπόν. Μπορείτε να είστε περήφανη!», αναφέρει ακόμα.

Η επιστολή

«Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

Λέγομαι Ελένη Τριάντη και είμαι μαθήτρια ενός Γενικού Λυκείου του  Αγρινίου. Φέτος πέρασα κι εγώ την επώδυνη διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων σε μια ομολογουμένως δύσκολη χρονιά. Συγκέντρωσα την πολύ υψηλή βαθμολογία των 19.987 μορίων αλλά δεν μου δίνεται το δικαίωμα να υποβάλω αίτηση για τη Σχολή Μεταφραστικού του Ιονίου Πανεπιστημίου στην Κέρκυρα που αποτελεί την πρώτη σχολή προτίμησης μου.

Και αυτό γιατί ενώ έγραψα Αγγλικά 17,8 στα Γαλλικά δεν κατάφερα για λίγα μόρια να πιάσω την ΕΒΕ. Πίστευα ότι η μεταρρύθμιση σας σκοπό είχε να αποκλείσει από τα πανεπιστήμια μαθητές με βαθμολογίες 2 και 3 όπως λέγατε. Συγχαρητήρια λοιπόν. Τα καταφέρατε. Με αποκλείσατε με γενική βαθμολογία πάνω από 17. Πέτυχε η μεταρρύθμισή σας, λοιπόν. Μπορείτε να είστε περήφανη!!!!!

Θέλω να επισημάνω εδώ ότι Γαλλικά δεν διδάχτηκα ποτέ στο σχολείο μου, αλλά ο πατέρας μου, ένας φτωχός άνθρωπος, πληρώνει εδώ και 2 χρόνια φροντιστήριο προκειμένου να με βοηθήσει να πετύχω το όνειρο μου. Τα δύο τελευταία χρόνια λόγω πανδημίας τα μαθήματα και των Γαλλικών γίνονταν διαδικτυακά με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σωστή εκμάθησή τους. Πολλές φορές έχω σκεφτεί αν είναι συνταγματικό ή αν συμβαίνει σε κάποια άλλη χώρα να ζητούνται για εισαγωγή σε Πανεπιστήμιο μαθήματα που δεν έχουν διδαχτεί ποτέ στα σχολεία. Ξέρω ότι θα μου απαντήσετε πως μπορώ να υποβάλω αίτηση για κάποια άλλη σχολή.

Όμως έχετε ακούσει πότε την λέξη όνειρο; Ήταν το όνειρό μου λοιπόν και μου το στερείτε με έναν εντελώς παράλογο τρόπο αφού με κρίνετε ικανή να εισαχθώ στην Γαλλική Φιλολογία Αθηνών με την ίδια βαθμολογία στα Γαλλικά αλλά όχι στο Μεταφραστικό Κέρκυρας. Δηλαδή με το σκεπτικό σας μπορώ να διδάξω Γαλλικά αλλά δεν μπορώ να μεταφράσω. Έχει κάποια λογική αυτό; Για μένα πάντως όχι. Θα εισαχθώ σίγουρα σε μια άλλη σχολή. Μικρό το κακό -θα πείτε-. Διαφωνώ. Το κακό είναι μεγάλο. Για αυτό κι η κοινωνία είναι αυτή που είναι σήμερα.

Με ανθρώπους που κάνουν την δουλειά τους απλά για βιοπορισμό χωρίς να την αγαπούν πραγματικά, χωρίς να νιώθουν δημιουργικοί, χωρίς «μεράκι». Αυτή ακριβώς είναι η λέξη. Θα εισαχθώ λοιπόν σε κάποια άλλη σχολή όμως πάντα θα είστε στη συνείδηση μου ως εκείνη που μου στερήσατε το «μεράκι μου».

»

alfavita.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι