Πολλές φορές οι γονείς μπορεί να παρατηρήσουν πως το παιδί εμφανίζει περιόδους κατά τις οποίες νυστάζει πολύ και επιθυμεί να κοιμηθεί περισσότερο από το συνηθισμένο.
Αυτό συμβαίνει για πολλούς λόγους.
Οι λόγοι εμφάνισης μίας τέτοιας τάσης υπνηλίας μπορεί να είναι πολλοί και διαφορετικοί, ενώ σε κάθε περίπτωση οι γονείς θα πρέπει να παρατηρούν το σύνολο της συμπεριφοράς του παιδιού και όχι μόνο την επιθυμία του για ύπνο.
Για παράδειγμα ένα παιδί το οποίο μπορεί να νυστάζει συνεχώς αλλά είναι ευδιάθετο κατά τα άλλα, με φυσιολογική όρεξη για φαγητό και φυσιολογική θερμοκρασία σώματος, δεν θα πρέπει να ανησυχήσει άμεσα τους γονείς καθώς είναι πολύ πιθανόν απλώς να έχει κουραστεί και να χρειάζεται ξεκούραση.
Παρόλο αυτά, υπάρχουν περιπτώσεις που η τάση υπνηλίας που αισθάνεται το παιδί μπορεί να σχετίζεται είτε με εκδήλωση πυρετού, υποθερμίας ή ακόμη και αφυδάτωσης, είτε με την εκδήλωση σπασμών, πριν ή μετά την εμφάνισή της.
Μπορεί επίσης να είναι εκδήλωση αναιμίας ή θυρεοειδοπάθειας ή ακόμη και έλλειψη βιταμινών και κακής διατροφής.
Επιπρόσθετα, ακόμη και η χορήγηση κάποιων φαρμακευτικών ουσιών θα μπορούσε να προκαλέσει μία τάση υπνηλίας, όπως είναι για παράδειγμα τα αντιισταμινικά.
Κλείνοντας, οι γονείς θα πρέπει να επικοινωνούν άμεσα με τον παιδίατρο, εάν το παιδί εμφανίζει υπνηλία μετά από πτώση ή εάν βρίσκεται σε ανάρρωση από ασθένειες όπως η ιλαρά και ταυτόχρονα έχει πονοκεφάλους ή πόνους στην αυχενική περιοχή.
Πολλοί θεωρούν, ότι με το να συγχωρέσουν κάποιον, δείχνουν αδύναμοι, παραχωρώντας τη δύναμή τους στον θύτη.
Στην ουσία, συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Συγχωρώντας,
επαναπροσδιορίζεις τη θέση σου, τον εαυτό σου, την οπτική σου γωνία, την
πραγματικότητά σου. Όχι μόνο δεν παραχωρείς τη δύναμή σου, αλλά
μεγαλώνεις, εξελίσσεσαι και γίνεσαι περισσότερο ανθεκτικός.
Αν το σκεφτούμε βαθύτερα, ουσιαστικά, συγχωρώντας τους άλλους, συγχωρούμε τον εαυτό μας.
Από τη λύπη, το άγχος, την οργή, τις περαιτέρω βασανιστικές σκέψεις
και υποθέσεις και μας γλιτώνουμε χρόνο από αναποτελεσματικά
συναισθήματα.
Από αυτό, δηλαδή, που επιτρέψαμε στον εαυτό μας να νιώσει, αντιμετωπίζοντας “θυματοποιημένα” μία προδοσία.
Όταν επιτρέπεις, λοιπόν, στον εαυτό σου να νιώσει προδομένος,
πληγωμένος, ανήμπορος, ακινητοποιημένος, τον μετατρέπεις αυτόματα σε
θύμα, ενώ δεν είσαι.
Το θύμα, είναι ο θύτης.
Το θύμα, είναι ο θύτης, που δεν κατάφερε να ελέγξει την ηθική του
υπόσταση και καταπάτησε αρχές και αξίες. Αρχές και αξίες, τις οποίες εσύ
διαφύλαξες και θα συνεχίσεις να διαφυλάττεις, αν επιλέξεις τη συγχώρεση
και όχι την εκδίκηση και την πικρία, μέσα από μικρότητες και
λιποψυχίες.
Αν παραδοθείς, ως έρμαιο των αναπάντεχων κατακλυσμικών συναισθημάτων
και βυθιστείς σε αυτά, κάνεις τη χάρη στον θύτη-θύμα και επενδύεις την
ενέργειά, σου παραχωρώντας του τη δύναμή σου.
Μην καταπιέσεις όσα νιώθεις.
Βάλ’ τα να κάτσουν δίπλα σου. Αναγνώρισέ τα αγκάλιασέ τα και μάθε από αυτά.
Μην ξεχάσεις.
Ό,τι έγινε, έγινε. Ό,τι ειπώθηκε, ειπώθηκε. Κράτα την εμπειρία αυτή
μέσα σου. Με τον καιρό, θα μαλακώνει και θα λειτουργεί εκπαιδευτικά,
προς όφελός σου.
Μην αποφύγεις.
Ο στρουθοκαμηλισμός, λειτουργεί παροδικά, μουδιάζοντας τη λογική,
αλλά εκπυρσοκροτεί αναπόφευκτα. Αντιμετώπισε την κατάσταση και απόφυγε
τις υπεκφυγές.
Συγχωρώ, δε σημαίνει ξεχνώ. Συγχωρώ, σημαίνει επαναπροσδιορίζομαι.
Δεν μπορείς να ξεχάσεις, ούτε πρέπει να καταπιέσεις και να απωθήσεις
ό,τι σε πλήγωσε και καταγράφηκε στον σκληρό σου δίσκο ως “σφάλμα”. Αξιοποίησε το, προς όφελός σου.
Σπάσε σε κομμάτια το πρόβλημα, που προέκυψε από κάτι “ασυγχώρητο” και
βρες τη λύση, που θα σε περάσει στην επόμενη πίστα αυτογνωσίας. Εξάλλου,
τόσο μέσα από τα λάθη των άλλων, όσο και από τα δικά μας, ανακαλύπτουμε συνεχώς τον εαυτό μας.
Η διαχείριση των συναισθημάτων μας, είναι ζωτικής σημασίας, καθώς επηρεάζουν σε μεγάλο βαθμό την υγεία μας, ψυχικά και σωματικά. Ο θυμός, το άγχος, η θλίψη,
μπορούν να ανεβάσουν την αρτηριακή πίεση, τους σφυγμούς και να νιώσουμε
εκτός ελέγχου, με πιθανές κρίσεις πανικού. Η έκφραση, δε, ψυχοσωματικών
συμπτωμάτων και νοσημάτων είναι συχνή απορροια, προκαλώντας διαταραχές στην υγεία μας, οι οποίες μπορεί να καταστούν μόνιμες.
Η ανακούφιση και η λύτρωση, δεν θα έρθουν μέσα από
εκδίκηση, θυμό και θλίψη, αλλά μέσα από τον εξαιρετικά δυστοπικό δρόμο
προς τη συγχώρεση.
Όταν φτάσεις στο σημείο της ειλικρινούς συγχώρεσης, νιώθεις την
καρδιά σου να μεγαλώνει και το μυαλό σου να ανοίγει πόρτες σε νέες
συνάψεις, που δεν γνώριζες ότι μπορείς να κατακτήσεις.
Καθώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα,
δεν είναι δυνατόν να προβλέψουμε και να αποτρέψουμε ή να αποφύγουμε μια
επικείμενη προδοσία a priori, αλλά μπορούμε να αποφασίσουμε πώς θα
τοποθετηθούμε απέναντί της.
“Συγχώρεσε”, λοιπόν, τον εαυτό σου και φέρσου με σεβασμό απέναντι του, επαναπροσδιορίζοντάς τον.
