Χωρίς αμύγδαλα...

Τον καιρό που τα παγωτά ήταν πιο φθηνά απ’ ό,τι σήμερα, ένα παιδάκι δέκα ετών μπήκε στο ζαχαροπλαστείο και κάθισε σ’ ένα τραπέζι. Η σερβιτόρα τον σέρβιρε μ’ ένα ποτήρι νερό.

- Πόσο κάνει ένα παγωτό σοκολάτα και με αμύγδαλα από επάνω; τη ρώτησε το παιδί.
- Εξήντα δραχμές, απάντησε εκείνη.

Το παιδί έβγαλε από την τσέπη μία χούφτα νομίσματα και άρχισε να μετράει.

- Και πόσο κάνει χωρίς αμύγδαλα; Ρώτησε πάλι σχεδόν ντροπιασμένος.
Άλλοι πελάτες περίμεναν να δώσουν παραγγελία και η κοπέλα άρχισε να χάνει την υπομονή της.

- Σαράντα πέντε δραχμές, του είπε κάπως απότομα.

Το παιδί άρχισε να μετράει πάλι τα νομίσματα και είπε αποφασιστικά,
- Θέλω ένα παγωτό σοκολάτα χωρίς αμύγδαλα από επάνω.

Η σερβιτόρα του έφερε τη παραγγελία μαζί με την απόδειξη και έφυγε.
Το παιδί έφαγε το παγωτό, πλήρωσε στο ταμείο και έφυγε.

Όταν η σερβιτόρα ήρθε να μαζέψει κόμπιασε και τα μάτια της δάκρυσαν. 

Εκεί δίπλα από το άδειο πιατάκι και το ποτήρι με το νερό βρίσκονταν, όμορφα τακτοποιημένα, νομίσματα αξίας δεκαπέντε δραχμών. 

Ήταν το φιλοδώρημά της (συνεπώς το παιδί είχε χρήματα για να βάλει και αμύγδαλα από πάνω, αλλά δεν θα είχε να αφήσει κάτι και ούτε θύμωσε για την αγένεια…).

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αποκολοκύνθωση

Χθες το βράδυ…

Βλέπω τα γειτονάκια ντυμένα φαντασματάκια και τα ακούω να φαφουτίζουν «τρικ ορ τριτ;» ( =φάρσα ή κέρασμα;)…

Γονείς λιγωμένοι τα συνοδεύουν καμαρωτοί σε πριν από την ώρα τους χάλογουην πάρτυζ… Δεν κρατιόμαστε.

Καημένη Ελλάδα… Γεμίσαμε αμερικανάκια και φαντάσματα Ελληνόπουλων.

Όλα θυσία στο βωμό του κέρδους κάθε εποχικού μαγαζάτορα και της παγκοσμιοποίησης κάθε σάχλας.
Για τους Κέλτες η παραμονή των Αγίων Πάντων (All Hallows Even) μπορεί ακόμα να έχει κάποια σημασία. Αυτοί ξέρουν ίσως για τον τσιγκούνη Τζακ και την κολοκύθα-φανάρι τι σημαίνουν. Εμείς όμως ουδεμία ιδέα έχουμε. 

Μιμούμαστε χωρίς έθος και ήθος ξένο έθιμο. Η ετεροίωση είναι χειρότερη από την αλλοτρίωση. Ο αλλότριος μπορεί κάπου να αφομοιωθεί· ο ετεροιωμένος όχι, διότι παντού θα είναι έτερος, δηλαδή αλλότριος, ξένος. 

Οι παλαιοί Έλληνες της διασποράς γονιμοποίησαν και τις νέες και την παλιά τους πατρίδα. 

Οι σύγχρονοι Έλληνες της συμφοράς είμαστε ξένοι και στη δική μας και στων άλλων τις πατρίδες.

Αυτή είναι η φάρσα με την οποία κερνάμε τα παιδιά μας. Αυτά είναι τα τρικς με τα οποία τρατάρει η παγκοσμιοποίηση τους λαούς για να ολοκληρωθεί η απεθνικοποίηση και η αποθρησκειοποίηση.

Κι αν παλαιότερα υιοθετήσαμε ξένα έθιμα, τότε τουλάχιστον ξέραμε ποιοι είμαστε και πού πάμε. Ξέρανε τα παιδιά τι έγινε την 28η και τι την 25η. Ξέρανε το «Πιστεύω» και το πίστευαν. Κι αν το χριστουγεννιάτικο δένδρο το λάνσαρε ο Όθωνας, αυτός τουλάχιστον ζήτησε και τον έθαψαν με τη φουστανέλα.

Τώρα θάβουμε τη φουστανέλα για την κάθε νεοταξική καταναλωτική τρέλα. Ευκαιρία λοιπόν, αφού δεν ξέραμε να επενδύσουμε σε μετοχές για μάσκες, να επενδύσουμε σε μετοχές για κολοκύθες. «Κολοκύθια με τη ρίγανη», που λέγαμε παλιά!
Καλό χάλογουην!

Γιάννης Σ. Καργάκος
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Στίχοι του Ανδρέα Κάλβου για την ελευθερία «ζωντανεύουν» σε τοιχογραφία στο 18ο Ενιαίο Λύκειο Αθηνών

Ένα εντυπωσιακό έργο εμπνευσμένο από στίχους του ποιητή Ανδρέα Κάλβου κοσμεί εδώ και λίγες μέρες τον εξωτερικό χώρο του 18^ου Ενιαίου Λυκείου Αθηνών, στα Πατήσια.

Η τοιχογραφία του καλλιτέχνη Λεωνίδα Γιαννακόπουλου προκρίθηκε στο πλαίσιο του προγράμματος δημιουργίας δημόσιων τοιχογραφιών με τίτλο: «From the Roots to the Sky», που υλοποιείται από τον Δήμο Αθηναίων σε συνεργασία με την Urban Act και με τη συμμετοχή σημαντικών καλλιτεχνών από το χώρο της street art.

Το πρόγραμμα των δημόσιων murals, που για το 2021 υλοποιείται σε τοίχους τεσσάρων σχολικών κτιρίων της Αθήνας, είναι αφιερωμένο στις επετειακές δράσεις «1821- 2021». Οι καλλιτέχνες αντλούν έμπνευση από σημαντικές προσωπικότητες που τα τελευταία 200 χρόνια ξεχώρισαν στον χώρο του Πολιτισμού και που με τα έργα τους συνέβαλαν στη μελλοντική πορεία και εξέλιξη της χώρας.

Ήδη, δύο εντυπωσιακά murals έχουν «ζωντανέψει» τοίχους δημόσιων σχολείων της Αθήνας. Η πρώτη τοιχογραφία που φιλοτεχνήθηκε από τον Έλληνα street artist KEZ στο 104^ο Δημοτικό Σχολείο Αθηνών, είναι εμπνευσμένη από το πολύ γνωστό έργο «Ερωτόκριτος και Αρετούσα» του λαϊκού μας ζωγράφου Θεόφιλου.

Στη δεύτερη τοιχογραφία, η έμπνευση του καλλιτέχνη Λεωνίδα Γιαννακόπουλου πηγάζει από τους στίχους του Ανδρέα Κάλβου που περιλαμβάνονται στην ωδή «Εις Σάμον»:

«Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας, ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία».

η Συνέχεια εδώ: xtypos.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι