Εντυπωσιακά καρφώματα ικανά να
κατεδαφίσουν τις μπασκέτες, κοψίματα που τρομάζουν τους αντιπάλους και
buzzer beaters που κλείνουν σπίτια.
Ο Giannis εξελίσσεται σε σημαίνοντα
παράγοντα στα μπασκετικά δρώμενα της Μέκκα του αθλήματος, των ΗΠΑ,
αφήνοντας πίσω του σιγά-σιγά, τον εξίσου σημαντικό ρόλο του χαρισματικού
rookie.
Ποιος να το περίμενε ότι ένα ψηλόλιγνο
παιδί από τα αλώνια της Α2 και τον Φιλαθλητικό, να βρεθεί στα σαλόνια
του "μαγικού" NBA, κόβοντας την ανάσα σε ειδικούς και μη, με το
αστείρευτο ταλέντο του, υποχρεώνοντας προπονητές, θρύλους του αθλήματος
και εν ενεργεία αστέρες να υποκλιθούν στην αξία του.
Και όμως το "κουφό" πήρε σάρκα και
οστά, εν ριπή οφθαλμού και το άπιαστο όνειρο μετουσιώθηκε σε
πραγματικότητα. Όρια δεν υπάρχουν και το ταβάνι των προσδοκιών είναι ο
ουρανός και μόνο, εκεί δηλαδή που μπορεί να φτάσει ο νεαρός με το
παιδικό χαμόγελο και τα εξωγήινα άλματα.
Δεν είναι μονάχα η δεδομένη και ολοένα
αυξανόμενη βελτίωση στις επιμέρους ατομικές στατιστικές κατηγορίες ή η
αναγωγή του Giannis σε νούμερο ένα παίκτη της ομάδας των Milwaukee Bucks
και η λατρεία ολόκληρης της πόλης στο ‘’καθαρό’’ πρόσωπο του. Ούτε η
πιθανή ανάδειξη του σε κορυφαίο παίκτη στην ιστορία του NBA και η
κατάκτηση του χρυσού δαχτυλιδιού που θα κοσμεί τα όνειρα μίας ολόκληρης
αθλητικής χώρας.
Αυτό που ζεσταίνει τις καρδιές όσων τον
αγαπούν, χωρίς απαραίτητα να ταυτίζονται μαζί του, είναι η σχεδόν
παιδική προσήλωση που επιδεικνύει σε αυτό που λατρεύει, η σοβαρότητα και
το αδιαμφισβήτητο πάθος του.
Ένα πάθος αγνό, ερωτικό, ανυψωτικό που
σηματοδοτεί την Ζωή. Γιατί για τον Αντετοκούνμπο το μπάσκετ είναι η ίδια
η ζωή, το όνειρο για το οποίο αγωνίστηκε και που τον έκανε τον άνθρωπο
που είναι. Όλα αυτά τα εξαιρετικά χαρακτηριστικά αντικατοπτρίζονται όχι
μόνο στο ευγενικό χαμόγελο του, αλλά κυρίως στο αποφασιστικό βλέμμα που
έχει κατά την διάρκεια ενός δύσκολου αγώνα.
Οι Αμερικάνοι τρελαίνονται για την
ανθρώπινη πλευρά, τονίζοντας εκείνη την δραματοποιημένη πτυχή της
ιστορίας που μπορούν να την "εκμεταλλευτούν", πουλώντας την στο κοινό
τους , ως εμπορική τονωτική ένεση ενδυνάμωσης του προϊόντος τους. Ο
Αντετοκούνμπο έγινε πρωτοσέλιδο στο Sports Illustrated , τα ΜΜΕ σε όλα
τα μήκη και τα πλάτη του μπασκετικού μικρόκοσμου αφιερώνουν χιλιάδες
λέξεις για τα κατορθώματα του, ενώ το όνομα του σιγοτραγουδιέται στα
χείλη όχι μονάχα των Ελλήνων ομογενών, αλλά και των αλαζονικών
Αμερικάνων.
Όμως δεν είναι αυτό το σημαντικό. Δεν
είναι οι μοναδικές , απλόχερα δοσμένες, φυσικές-σωματικές ικανότητες του
Greek Freak, που έχουν αιχμαλωτίσει δίχως όρους τις ψυχές ανθρώπων με
διαφορετική ιδιοσυγκρασία και κοινωνική τάξη, ούτε η επερχόμενη
ανταμοιβή του παίκτη με την συμμετοχή στο All star game και η αδιάλειπτη
προβολή σε ΜΜΕ κολοσσούς. Η σπανιότητα της παραμυθένιας πραγματικότητας
έγκειται αλλού.
Ο Αντετοκούνμπο είναι φαινόμενο και η
μαγεία της αύρας που αποπνέει δροσερά και ηλεκτρίζει τα πλήθη είναι το
Ταξίδι του. Μία σύγχρονη Οδύσσεια με αφρικανικές καταβολές, αφετηρία τα
Σεπόλια και κατάληξη τον Αμερικανικό Ουρανό.
Φίλε μου αν ξεκλέψεις λίγο από τον
πολύτιμο χρόνο σου και συλλογιστείς την πορεία προς την καταξίωση του,
δεν γίνεται παρά να χειροκροτήσεις και με τα πόδια. Πιστεύω να
συμφωνείς….
Αμούστακο παιδί, μέλος μίας πολύτεκνης φτωχής οικογένειας από τη Νιγηρία, μετανάστης σε μία σχετικά αφιλόξενη χώρα, προπομπό για ένα καλύτερο
αύριο.
Το μονοπάτι του δεν ήταν στρωμένο με ροδοπέταλα, αντίθετα υπήρξε
διανθισμένο με ρατσιστικά αγκάθια και βλέμματα καχυποψίας, ξέρετε από
εκείνα τα συνηθισμένα που τείνουν να γίνουν, αν δεν έχουν ήδη γίνει ,
κανονικότητα στην Ελλάδα.
Αναγκασμένος από μικρή ηλικία να συνεισφέρει οικονομικά στην οικογένεια
του, κάνοντας δουλειές του ποδαριού, υποχρεώθηκε να ανδρωθεί πρόωρα, σε
μία ηλικία που άλλοι συνομήλικοι του ακόμη πηγαίνουν σχολείο ή
αναλώνονται σε ανούσιες δραστηριότητες.
Εκείνος όμως πουλώντας ρολόγια, γυαλιά
και άλλα μπιχλιμπίδια, παράλληλα με τις αθλητικές του διεξόδους,
δημιούργησε τον μύθο του. Γιατί το κομβικό σημείο του πετάγματος προς τα
αστέρια δεν γράφηκε εντός των παρκέ, αλλά στους δρόμους, με το κρύο,
την βροχή και του ξεθεώματος των παπουτσιών για λιγοστές πενταροδεκάρες.
Εκείνες οι σκληρές μέρες λειτούργησαν
ευεργετικά στην σφυρηλάτηση της προσωπικότητας του, επειδή ο Γιάννης
χρησιμοποίησε τα αρνητικά βαρίδια μίας επίμονα επίφοβης ζωής προς όφελος
του, σμιλεύοντας από τότε τα χαρακτηριστικά στοιχεία της μοναδικότητας
που τώρα βλέπουμε να ξεδιπλώνεται εντός των τεσσάρων γραμμών, με την
μορφή ενός κινούμενου ανεμοστρόβιλου με την φανέλα νούμερο 34.
Σαφέστατα τα φυσικά προσόντα αποτελούν
την μία όψη του μπασκετικού νομίσματος, ωστόσο δεν είναι η μοναδική και
σίγουρα όχι το όλον.
Η καθημερινή τριβή και επαφή με κάθε λογής καρύδι
στο κυνήγι της βιοπάλης, η υποχρεωτική γνώση της φυσιογνωμίας
ετερόκλητων ανθρώπων και των επιθυμιών τους, συνέβαλε στην οικοδόμηση
της προσωπικότητας του νεαρού φαινομένου, προσδίδοντας του ένα μοναδικό
ταλέντο. Αυτό της ανάγνωσης της καρδιάς του ανθρώπου, εμπλουτίζοντας
έτσι το παιχνίδι του με ένα τρίτο μάτι ενόρασης , "διαβάσματος" των
φάσεων, όχι όμως απόρροια κάποιου μεταφυσικού χαρίσματος, αλλά ανάμνηση
της επίπονης ζωής του στους δρόμους.
Φυσικά η ζωή δεν υπήρξε πάντοτε εύκολη
για την οικογένεια Αντετοκούνμπο. Βίωσαν την σκληρή πραγματικότητα της
κοινωνικοοικονομικής παρακμής της ελληνικής κοινωνίας, μαζί με τα
απόνερα της, του φυλετικού ρατσισμού.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός
άλλωστε από την εποχή που ηγετικοί και μη θιασώτες του εγχώριου
νεοναζισμού προσπάθησαν να αποδημήσουν την ελληνικότητα του Γιάννη με
βάση την χώρα καταγωγής και το χρώμα δέρματος του, προσομοιώνοντας τον
με "πίθηκο", ξεχνώντας βέβαια να κοιτάξουν την δική τους πανάθλια
μούρη στον καθρέπτη.
Η σταδιακή μεταστροφή του κλίματος, η
γρήγορη αποδοχή του Giannis ως ενός από εμάς, δεν οφείλεται μόνο στην
δεδομένα υπαρκτή καλή θέληση της πλειοψηφίας της ελληνικής κοινής
γνώμης, αλλά κυρίως στον ίδιο τον παίκτη. Ο ίδιος με την δύναμη της
προσωπικότητας του, με την ατσάλινη θέληση και το χαρισματικό ταλέντο
του μας υποχρέωσε να τον αποδεχτούμε, να τον νιώσουμε δικό μας. Ο
Νεοέλληνας άλλωστε δεν χαρίζει τίποτα ούτε καν την αγάπη του χωρίς να
πάρει κάτι ως αντάλλαγμα.
Γεγονός που αποδεικνύεται πανεύκολα με τον καταιγισμό οργισμένων
μηνυμάτων που δέχτηκε ο Greek Freak από διάφορους ελληναράδες, έπειτα
από τη μη συμμετοχή του στο πρόσφατο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Προδότη τον
ανέβαζαν, αλλοδαπό τον κατέβαζαν οι χρήστες των social media, οι
φωτεινοί παντογνώστες , εκείνοι που θα αψηφούσαν τα εκατομμύρια της
ομάδας τους, αν ήταν στη θέση του νεαρού άσου. Αν…
Η ιστορία του Γιάννη Αντετοκούνμπο
κάλλιστα θα μπορούσε να είναι βγαλμένη από το σενάριο μιας
χολιγουντιανής ταινίας, όμως είναι πραγματική και για αυτό σημαντική.
Δεν είναι της παρούσης να αναφερθούμε στις εξωπραγματικές αμοιβές της
βιομηχανίας του μπάσκετ, ούτε της αναγνωρισιμότητας που έχει σε σχέση με
άλλους ταλαντούχους αλλά άσημους νεαρούς. Δεν είναι λάθος του παίκτη
αυτό, αλλά ο τρόπος που λειτουργεί το καπιταλιστικό "θέαμα".
Ο θάνατος του πατέρα του, Τσαρλς,
συγκλόνισε τα αδέρφια, όπως άλλωστε συμβαίνει σε όλους μας που έχουμε
χάσει κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Ο θάνατος όσο ξαφνικός και αδυσώπητος
και αν είναι, μπορεί να αποτελέσει την αφετηρία μίας νέας ζωής,
στοχεύοντας σε όσα μετράνε, αναζητώντας την πεμπτουσία των πραγμάτων.
Όμως η ιστορία της ζωής του αποτελεί ένα
πρότυπο, ένα ζωντανό εγχειρίδιο να μην τα παρατάμε και να κυνηγάμε τα
όνειρα μας μέχρι τέλους, όσο "ακατόρθωτα" και αν αυτά φαίνονται. Τα
όνειρα αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ύπαρξης μας, τα οποία τις
περισσότερες φορές θυσιάζονται στο βωμό της πληκτικής καθημερινότητας,
ως ουτοπιστικές χίμαιρες. Πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος και πόσο
λιγότερο επιθετικά νευρωτικός, αν ήμασταν πιο επίμονοι στα θέλω μας,
στις παιδικές μας φιλοδοξίες.
Τα όνειρα φυσικά δεν είναι αποκλειστικότητα των νεαρών και των παιδιών.
Δικαίωμα σε αυτά έχουμε όλοι εμείς που δεν είμαστε «νεκροζώντανοι»,
αλλά θέλουμε να ζήσουμε στο έπακρο. Ποτέ δεν είναι αργά, το μόνο που
έχουμε να κάνουμε είναι να κλείσουμε τα μάτια μας και να
επαναπροσδιορίσουμε τον ρόλο μας, ανακαλύπτοντας μας ξανά.
Μαζί με τον Γιάννη μπαίνουμε στο δικό
μας γήπεδο απαλλαγμένοι από τα βαρίδια, φορώντας τις ανάλαφρες
εμφανίσεις μας. Δεν μπορούμε να κρύψουμε το μεταδοτικό εξαγνιστικό
χαμόγελο που μας έχει πλημμυρίσει. Είμαστε πανέτοιμοι για το μεγαλύτερο
παιχνίδι, αυτό της ζωής μας. Δεν έχει σημασία αν ο αντίπαλος είναι
σκληρός και αντιαθλητικός ή το ματς οδηγηθεί στην παράταση. Εμείς θα
κερδίσουμε.
Είμαστε έτοιμοι για το δικό μας All Star Game…
toperiodiko.gr
