Επιπλέον, μεταφέρει στην ενήλικη ζωή την πληγή ενός τραύματος, που χρειάζεται να επουλωθεί. Είναι πολύ συνηθισμένο να βλέπεις ανθρώπους με διαταραχές, όπως κατάθλιψη, διατροφικές διαταραχές και διαταραχές αυτοεικόνας, ως αποτέλεσμα αυτής της εμπειρίας. Το ότι μεγάλωσαν με έναν ναρκισσιστικό γονιό σημαίνει ότι πιστεύουν πως δεν αξίζουν αυτά που χρειάζονται. Επιπλέον, νιώθουν ότι δεν έχει καν σημασία.
Η συναισθηματική παραμέληση που υποφέρει το παιδί σε αυτού του είδους τις οικογενειακές δυναμικές είναι πολύ επιβλαβής. Αδιαμφισβήτητα, αυτά τα άτομα υποφέρουν από ανείπωτες πληγές και υπάρχουν κάποιες διαστάσεις που πρέπει να κατανοηθούν για να ξεπεράσουν αυτές τις πολύπλοκες εμπειρίες.
Πράγματα που μαθαίνεις, όταν έχεις έναν ναρκισσιστή γονιό
Η Ιατρική Σχολή του Mount Sinai στη Νέα Υόρκη πραγματοποίησε μια μελέτη το 2003, η οποία κατέληξε στο ότι όλες οι μορφές συναισθηματικής κακοποίησης και παραμέλησης στην παιδική ηλικία έχουν κλινικό αντίκτυπο στην ενήλικη ζωή. Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι που απευθύνονται σε ψυχοθεραπευτή έχουν σοκαριστικές ιστορίες να διηγηθούν.
Συχνά αναφέρουν το πώς ένας από τους γονείς τους συνεχώς τους έκανε κριτική, τους ταπείνωνε και τους περιγελούσε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν γνωρίζουν καν ότι ο γονιός τους είχε ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Κατά κανόνα, βίωσαν το τραύμα μιας παιδικής ηλικίας όπου τους αντιμετώπιζαν ως αξεσουάρ της οικογένειας και όχι ως άτομα με τις δικές τους ανάγκες και δικαιώματα.
Υπάρχουν αρκετές προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν τους επιζώντες της παιδικής ναρκισσιστικής κακοποίησης. Γενικά, αυτή η εμπειρία συσχετίζεται με διάφορες ψυχοπαθολογίες. Αυτές μπορεί να είναι άγχος, προβλήματα εθισμού, διατροφικές διαταραχές, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές κτλ. Ωστόσο, η θεραπεία έχει αποτέλεσμα και, όταν συμβαίνει, το άτομο που υποφέρει αρχίζει να αποκτά επίγνωση για πολλά πράγματα. Ας δούμε παρακάτω τι μαθαίνει κάποιος από την εμπειρία του με έναν γονιό ναρκισσιστή.
Η Ιατρική Σχολή του Mount Sinai στη Νέα Υόρκη πραγματοποίησε μια μελέτη το 2003, η οποία κατέληξε στο ότι όλες οι μορφές συναισθηματικής κακοποίησης και παραμέλησης στην παιδική ηλικία έχουν κλινικό αντίκτυπο στην ενήλικη ζωή. Είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι που απευθύνονται σε ψυχοθεραπευτή έχουν σοκαριστικές ιστορίες να διηγηθούν.
Συχνά αναφέρουν το πώς ένας από τους γονείς τους συνεχώς τους έκανε κριτική, τους ταπείνωνε και τους περιγελούσε. Στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν γνωρίζουν καν ότι ο γονιός τους είχε ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας. Κατά κανόνα, βίωσαν το τραύμα μιας παιδικής ηλικίας όπου τους αντιμετώπιζαν ως αξεσουάρ της οικογένειας και όχι ως άτομα με τις δικές τους ανάγκες και δικαιώματα.
Υπάρχουν αρκετές προσεγγίσεις που χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν τους επιζώντες της παιδικής ναρκισσιστικής κακοποίησης. Γενικά, αυτή η εμπειρία συσχετίζεται με διάφορες ψυχοπαθολογίες. Αυτές μπορεί να είναι άγχος, προβλήματα εθισμού, διατροφικές διαταραχές, αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές κτλ. Ωστόσο, η θεραπεία έχει αποτέλεσμα και, όταν συμβαίνει, το άτομο που υποφέρει αρχίζει να αποκτά επίγνωση για πολλά πράγματα. Ας δούμε παρακάτω τι μαθαίνει κάποιος από την εμπειρία του με έναν γονιό ναρκισσιστή.
1. Αγάπη δεν σημαίνει κυριαρχία
Ο ναρκισσιστής γονιός λειτουργεί σαν ηγέτης μιας αίρεσης. Προσπαθεί να υπερισχύσει και να ελέγξει τους άλλους. Αυτό περιλαμβάνει τη συνεχή υποτίμηση των άλλων, ακόμα και των παιδιών. Αυτά που νιώθουν, χρειάζονται ή σκέφτονται δεν έχουν σημασία, μόνο αυτό που θέλει ο γονιός είναι σημαντικό.
Το άτομο που έχει περάσει αυτή την εμπειρία ζωής τελικά μαθαίνει ότι η άνευ όρων αγάπη δεν βασίζεται στην κυριαρχία. Ωστόσο, ο ναρκισσιστής χρειάζεται θύματα για να ασκήσει τον έλεγχό του και να νιώσει ανώτερος. Του αρέσει να μπορεί να μειώνει τους άλλους και να τους ελέγχει.
2. Ο σκοπός της ζωής τους δεν είναι πια η ικανοποίηση του ναρκισσιστή
Ένα από τα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά ναρκισσιστικών γονιών, όταν τελικά ξεφεύγουν από αυτούς, είναι ότι είναι ελεύθερα. Η ζωή τους τους ανήκει. Μπορούν να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις και να ζήσουν όπως επιθυμούν. Η κατανόηση αυτού είναι ζωτική για τους επιζώντες κάθε είδους ναρκισσιστικής κακοποίησης, αλλά ειδικά για εκείνους που έχουν μεγαλώσει με έναν γονιό ναρκισσιστή.
Όταν τα παιδιά μεγαλώνουν σε περιβάλλον που κυριαρχείται από έναν ναρκισσιστή ο μόνος σκοπός στη ζωή τους είναι να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του. Αυτό σημαίνει ότι εγκαταλείπουν τα δικά τους όνειρα και επιθυμίες. Η χειραγώγηση σε αυτές τις περιπτώσεις είναι απόλυτη, σε βαθμό που πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν καν τι περιμένουν από τη ζωή ή ποιοι είναι οι στόχοι τους.
3. Είναι ελεύθεροι να αλληλεπιδράσουν με όποιον θέλουν έξω από την οικογένεια
Οι ναρκισσιστικοί γονείς είναι ιδιαίτερα κτητικοί με τα παιδιά τους. Όχι μόνο τα καταργούν ψυχολογικά αλλά τείνουν και να τα απομονώνουν. Είναι συνηθισμένο να ελέγχουν τις δραστηριότητές τους και τον χρόνο που περνούν μακριά από το σπίτι. Στην πραγματικότητα, προτιμούν να μην έχουν φίλους ή συντρόφους.
Συνεπώς, ένα από τα πράγματα που μαθαίνουν τα παιδιά των ναρκισσιστών είναι ότι έχουν το δικαίωμα να φτιάξουν τις σχέσεις που θέλουν. Είναι ελεύθερα να αφήσουν τη δυσλειτουργική τροχιά του γονιού τους. Είναι άτομα ολοκληρωμένα, έτοιμα να χτίσουν τον δικό τους κόσμο.
4. Δεν είναι υπεύθυνοι για την ευτυχία ή τη δυστυχία των γονιών τους
Τα παιδιά των ναρκισσιστών τελικά καταλαβαίνουν ότι δεν βρίσκονται στον κόσμο για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες των γονιών τους. Ο ρόλος τους δεν είναι να επιτύχουν ό,τι δεν κατάφεραν οι γονείς τους, να είναι η αντανάκλασή τους, κι ακόμα λιγότερο να βρουν την ευτυχία γι’ αυτούς. Συνεπώς, αν ο ναρκισσιστής γονιός λέει ότι είναι απογοητευμένος με τη συμπεριφορά τους ή πληγωμένος επειδή παίρνουν τις δικές τους αποφάσεις, τα παιδιά δεν πρέπει να τον ακούν. Οι γονείς τους δεν είναι δική τους ευθύνη.
Τα παιδιά τελικά συνειδητοποιούν ότι έχουν το δικαίωμα να διαμορφώσουν τα δικά τους σχέδια, ανεξάρτητα με το τι θέλουν ή νιώθουν οι γονείς τους. Ωστόσο, πρέπει να καταλάβουν ότι δεν είναι καλό να συνεχίσουν να τρέφουν τις ναρκισσιστικές ορέξεις των γονιών τους ή να δίνουν σημασία στα δράματά τους.
5. Έχουν το δικαίωμα να απομακρυνθούν από αυτούς που τους πλήγωσαν
Τελικά, τα παιδιά καταλαβαίνουν ότι έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν πόσο χρόνο θέλουν να επενδύσουν στον ναρκισσιστή γονιό. Κάποιοι μπορεί να θελήσουν να σπάσουν τον δεσμό εντελώς. Ωστόσο, όλοι έχουν το δικαίωμα να αποφασίσουν τι είδους σχέση θέλουν ή δεν θέλουν να έχουν με αυτού του είδους το άτομο.
Τέλος, αν υπάρχει κάτι που πρέπει να μάθουμε από αυτές τις εμπειρίες είναι ότι το πιο σημαντικό είναι να αναζητούμε και να δημιουργούμε υγιείς συνδέσεις. Τα παιδιά ναρκισσιστών γονιών χρειάζεται να διαμορφώσουν συνδέσεις που τα εμπλουτίζουν συναισθηματικά και δεν τα αφήνουν με ψυχικά τραύματα. Οι πραγματικές οικογένειες δημιουργούνται μέσω της αγάπης. Τα γονίδια δεν έχουν σημασία.
περισσότερα εδώ: psychologynow
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι
