Μυστήριο τρένο οι γυναίκες... Είναι να μην συνηθίσουν κάτι. Κάνουν ένα γιο, κάνουν και δεύτερο γιο και μετά λένε με καμάρι «αν έκανα τρίτο παιδί, πάλι γιο θα έκανα».
Οι γυναίκες με τα παιδιά είναι όπως ακριβώς και με την οδήγηση. Άμα συνηθίσουν με μια μάρκα, δεν την αλλάζουν που να τους χαρίσουν την τελευταία Ferrari με τον Χιου Τζακμαν μέσα για δώρο. Θέλουν το ίδιο αμάξι, με ελάχιστες διαφορές. Παίρνουν το ίδιο σταυρουδάκι για τον καθρέφτη. Κοτσάρουν το ίδιο CD του Ρέμου. Παρκάρουν στην ίδια θέση... ωιμέ είναι πιασμένη! Άντε μετά να παρκάρουν σε άλλη, έστω και αν είναι σα γήπεδο. Άστα να πάνε... Μη τους αλλάζεις τις παραμέτρους σου λέω... Ε, λοιπόν έτσι είναι και με τα παιδιά.
Σκάει το πρώτο, αγοράκι, 1-0. Αρχίζουν τα παντελονάκια, παπουτσάκια, αγορίστικα παιχνίδια, σπάϊντερμαν στον γαλάζιο τοίχο, μπάλα ποδοσφαίρου και τα λοιπά. Τί άντρας που θα γίνεις εσύ και τι καρδιές θα κάψεις!
Είναι αγορομάνα και της πηγαίνει. Ξέρει τι θέλουν τα αγόρια της, βρε! Δίνει στον νέο το όνομα του μπαμπά της και έτσι οι δυο παππούδες είναι ευτυχισμένοι both.Θυμάμαι μια φορά η αγαπημένη μας κουμπάρα που έχει 2 αγοράκια, ήρθε σπίτι την ώρα που θα έβαζε η γυναίκα μου την μικρή για μπάνιο και προσφέρθηκε να βοηθήσει. Αρχίζουν λοιπόν το μπανάκι και η κουμπάρα έψαχνε να βρει τσουτσούνι για να πλύνει! Μπερδεύτηκε, έλεγε με καμάρι, από την συνήθεια! Αγορομάνα με τη βούλα!
Κάπως έτσι πάνω κάτω είναι και οι μανάδες με τα δυο κορίτσια.
Αυτά είναι τα δυο ισχυρά δίπολα, μόνο γιοι ή μόνο κόρες.
Βέβαια όλα τα παραπάνω ίσως απλώς να είναι μια κλισέ μακαρονάδα. Πιθανότατα ναι. Είναι πιθανό δηλαδή αρκετές μαμάδες να διαβάζουν τις γραμμές αυτές και να σκέφτονται πώς γίνεται να υπάρχουν τόσο παρωχημένες αντιλήψεις, περιγραφές και κατηγοριοποιήσεις. Και να αρχίσουν να μου πετάνε, γόβες, τσάντες, χρησιμοποιημένες πάνες και λοιπά μικροαντικείμενα. Τι να κάνουμε βρε κορίτσια; Μας δίνετε αρκετό υλικό κι ας μην το καταλαβαίνετε.
Δεν είναι κακό να κάνετε κλισέ πράγματα πού και πού. Όλοι κάνουμε. Και οι άντρες ειδικά, πάρα πολλά– όπως το όνειρο να πάει κανείς την κόρη στην εκκλησία! Το ίδιο κάνετε και εσείς, με τη σκέψη σας, με την πράξη σας. Δεν είναι κακό, λέμε. Εν τέλει είναι γλυκό. Εμάς μας αρέσει να σας παρατηρούμε κι ας μην καταλαβαίνουμε πάντα. Άλλωστε δουλειά μας δεν είναι να σας καταλάβουμε αλλά να σας αγαπάμε.
Και να σας κάνουμε και παιδάκια, αγοράκια ή κοριτσάκια. (cliché...).
πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι