Πώς να προετοιμάσετε το πρωτότοκό σας για την έλευση ενός νέου μωρού

Δεύτερο παιδί: Και τώρα τι γίνεται με το μεγάλο;

Σίγουρα έχετε ακούσει τις ιστορίες για το πώς το πρωτότοκο παιδί μία φίλης πρότεινε στη μαμά του να φτιάξουν ένα σπίτι για το μωρό στο μπαλκόνι ή πώς όταν ήρθε τελικά το μωρό σπίτι, πρότεινε να το επιστρέψουν. 

Όσο μεγάλο ή μικρό και να είναι το πρωτότοκό σας, σίγουρα θα πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα που φέρνει η έλευση ενός νέου μέλους στην οικογένειά σας.

Είναι φυσικό στην αρχή να υπάρχει ζήλια για το μωρό που «κλέβει» όλο το χρόνο της μαμάς. Από εσάς εξαρτάται αν το μεγάλο σας παιδί θα συνεχίσει να βλέπει το αδελφάκι του ως εχθρό ή φίλο όσο περνάει ο καιρός. 

Ακολουθήστε μερικά απλά βήματα για να καλλιεργήσετε την αδελφική αγάπη και να κάνετε τη μετάβαση σε ένα σπιτικό με 2 ή περισσότερα παιδιά ευκολότερη για όλους.

Αν το μεγάλο παιδί είναι κάτω από 24 μηνών
Είναι συνήθως η πιο δύσκολη ηλικία για ένα παιδί να δεχτεί την έλευση ενός νέου μωρού. Το μεγάλο παιδί νιώθει ακόμα ότι χρειάζεται διαρκώς τη μαμά του. 

Το πιο πιθανό είναι ότι όταν έρθει το μωρό στο σπίτι το παιδί θα αντιδράσει και ίσως βγάλει ζήλια. 

Αν δεν είναι εμφανώς στεναχωρημένο από την άφιξη του μωρού, ενδέχεται να «πενθεί» για την απώλεια του τρόπου ζωής του όπως ήταν μέχρι τότε. Αυτό το «πένθος» θα μετασχηματιστεί σε ζήλια, όταν το μωρό αρχίσει να μπουσουλάει και να πιάνει τα πράγματα του μεγάλου παιδιού.
Τι να κάνετε: 

Προσπαθήστε να περνάτε κάποιο χρόνο, έστω και 15 λεπτά, μόνες με το μεγαλύτερο παιδί. Να θυμάστε να χαμογελάτε όταν μπαίνει στο δωμάτιο, ακόμα κι αν είστε εξουθενωμένη από το μωρό. 

Το μικρό σας το χρειάζεται όπως και πριν εμφανιστεί το μωρό. Μην πέσετε στην παγίδα να διαπραγματεύεστε με το παιδί. 

Αν παραπονιέται που δεν το παίρνετε αγκαλιά ενώ θηλάζετε, πείτε του να έρθει να κάτσει δίπλα σας και θα κάνετε αγκαλιές και φιλιά μόλις φάει το μωρό.

Αν το μεγάλο παιδί είναι 2-3 ετών
Πολλά παιδιά αυτής της ηλικίας αρχίζουν τα κλάματα και τη γκρίνια, ειδικά όταν περάσει ο πρώτος καιρός μετά την άφιξη του μωρού. 

Μπορεί να θέλουν να κάνουν ότι κάνει το μωρό, π.χ. να θηλάσουν ενώ πίνουν από μπιμπερό. Ακόμα, ειδικά αν το μωρό κοιμάται στο δωμάτιό σας, το μεγαλύτερο παιδί μπορεί να θέλει να κοιμάται στο κρεβάτι σας και όχι στο δικό του ή να έχει εφιάλτες και να ξυπνάει τη νύχτα. 

Γενικά είναι μία περίοδος που τα παιδιά σε νηπιακή ηλικία νιώθουν μία σύγχυση γιατί η έλευση ενός μωρού από τη μία τα κάνει να θέλουν να γίνουν ξανά μωρά και από την άλλη ένα κομμάτι τους αποζητά αυτονομία και ανεξαρτησία.
Τι να κάνετε: 

• Μιλήστε για τα ανάμεικτα αισθήματα του παιδιού σας. 
• Πείτε του ότι φαίνεται ότι θέλει να είναι και αυτό μωρό ξανά. 
• Αφήστε το να κάνει το μωρό για λίγο και διακωμωδήστε το. Όσο το παιδί διασκεδάζει τόσο περισσότερο ξεθυμαίνει η θλίψη του και το βοηθάτε να προχωρήσει. 
• Ακόμα μπορείτε να προετοιμάσετε το έδαφος όσο είστε έγκυος. 

Για παράδειγμα, αν το παιδί σας έχει συνηθίσει να το ξυπνάτε εσείς και να του φτιάχνετε πρωινό, μπορείτε να πείτε στο μπαμπά του να το κάνει και μάλιστα να λέει στο παιδί πόσο χαρούμενος είναι που πήρε τη θέση της μαμάς. 

Αν το μωρό θα κοιμάται στην κούνια του μεγαλύτερου παιδιού, αγοράστε του ένα κρεβατάκι αρκετό καιρό πριν γεννηθεί το νέο μέλος. 

Σε κάθε περίπτωση, αποφύγετε να λέτε στο μικρό παιδί ότι για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στο σπίτι «φταίει» το μωρό!

Αν το μεγαλύτερο παιδί είναι 4-6 ετών
Συνήθως σε αυτή την ηλικία τα παιδιά δείχνουν μεγαλύτερη κατανόηση και μπορείτε να τα προετοιμάσετε για την άφιξη του μωρού. 

Για παράδειγμα αν το μωρό πάρει κάποιο παιχνίδι του, είναι ευκολότερο να του εξηγήσετε ότι δεν καταλαβαίνει ότι δεν είναι δικά του παιχνίδια και να βοηθήσετε το μεγαλύτερο παιδί να βάλει τα αγαπημένα του αντικείμενα κάπου μακριά από τα χεράκια του μωρού. 

Εξάλλου, συνήθως σε αυτή την ηλικία συμβαίνουν και άλλα στη ζωή του, πάει νηπιαγωγείο ή σχολείο, και γενικά δεν εξαρτάται τόσο από τη μαμά. 

Πάντα, όμως, η μαμά θα είναι ο άνθρωπος με τον οποίο νιώθει τη μεγαλύτερη σύνδεση, για αυτό φροντίστε να του δίνετε την προσοχή που χρειάζεται για να μην αισθανθεί ότι μένει απέξω.
Τι να κάνετε: 

Ο χρόνος αποκλειστικά με το μεγαλύτερο παιδί είναι το καλύτερο αντίδοτο στην ανησυχία του ότι μπορεί να σας τρώει όλο το χρόνο το μωρό. Ακόμα κι αν είναι για να πάτε μέχρι το περίπτερο, αφήστε το μωρό για λίγο στο μπαμπά του και πάρτε το μεγαλύτερο παιδί σας για να περάσετε λίγο χρόνο μόνο οι δυο σας.

Όταν το μεγαλύτερο παιδί είναι 7-8
Η μεγαλύτερη πρόκληση που θα αντιμετωπίσετε σε αυτή την ηλικία είναι να κάνετε το παιδί να μιλήσει για τα συναισθήματά του. Προσπαθήστε μέσα από την κουβέντα να καταλάβετε αν νιώθει ζήλια ή ανταγωνισμό απέναντι στο...

(...)
η συνέχεια εδώ: Childit
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Οι κλίκες κάνουν τα παιδιά να αισθάνονται ότι είναι στο περιθώριο

Η κλίκα είναι μία ομάδα παιδιών, που δεν είναι πάντα φίλοι. Είναι μία ομάδα ατόμων (μιλάμε για νέα παιδιά), που αφήνουν επίτηδες κάποια παιδιά μακριά από την παρέα τους.

    Σχηματίζουν μία κλειστή ομάδα και δεν επιτρέπουν σε άλλα άτομα να λαμβάνουν μέρος σε οτιδήποτε και αν κάνουν. Πολλές φορές, τα παιδιά αυτά που ανήκουν στην ομάδα, συμπεριφέρονται άσχημα στα άλλα παιδιά. Συνήθως ένα ή δύο δημοφιλή παιδιά ελέγχουν ποιος θα είναι στην ομάδα και ποιος θα μείνει έξω.
    Η συμπεριφορά των παιδιών αλλάζει, από τη στιγμή που γίνονται μέλος μιας κλίκας. Είναι πράγματι κάτι συγκεχυμένο.

    Τα παιδιά μπορεί να σχηματίσουν τέτοιες ομάδες στο δημοτικό ή στο γυμνάσιο. Μερικές φορές αποτελούνται από παιδιά που μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα, όπως σπορ, μουσική, ή παιχνίδια στον υπολογιστή. Μπορεί επίσης να επιβάλλουν ένα συγκεκριμένο είδος ρούχων ή ακόμη να κάνουν τα παιδιά που οι γονείς τους δεν είναι πολύ καλά οικονομικά, να αισθανθούν πολύ άσχημα.
    Τέτοιες ομάδες σχηματίζουν τα αγόρια και τα κορίτσια. Όμως τα άτομα που μελετούν τις ομάδες αυτές δηλώνουν ότι τα κορίτσια είναι πιο σκληρά από τα αγόρια.

Νιώθουν ότι μένουν έξω.
    Τα παιδιά που δεν ανήκουν στην ομάδα είναι απογοητευμένα και μπερδεμένα. Ο καλύτερος φίλος της περασμένης εβδομάδας τώρα ούτε καν σας μιλάει. Θα νιώσετε θυμωμένοι ή και λυπημένοι, μοναξιά και απογοήτευση, επειδή δεν ξέρετε τι να κάνετε.

Γιατί συμμετέχουν άλλα παιδιά;
    Ένα από τα δύσκολα πράγματα για τις ομάδες αυτές είναι, εάν ο καλός σας φίλος γίνει μέλος μίας ομάδας και αρχίζει να σας αντιμετωπίζει διαφορετικά. Μερικές φορές το πρόβλημα ξεκινά με μία διαφωνία μεταξύ σας. Και άλλες φορές μπορεί να βρεθείτε εκτός, χωρίς κανένα ιδιαίτερο λόγο.
    Μερικές φορές σας απομακρύνουν επειδή ενεργείτε, ντύνεστε ή η εμφάνισή σας είναι διαφορετική από τους άλλους. Τα παιδιά μιας ομάδας θέλουν να είναι δημοφιλή, και πιστεύουν ότι αν ανήκουν στην ομάδα θα τα κάνει να αισθάνονται πολύ καλά και δυνατά.

Πολλές φορές συμβαδίζουν με αυτό που κάνουν οι άλλοι, ακόμη και αν γνωρίζουν ότι δεν είναι σωστό, ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψουν τον καλό τους φίλο.

    Πολλά παιδιά αισθάνονται άσχημα για τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους άλλους, αλλά δεν καταφέρνουν να καταλάβουν πως μπορεί να είναι «coοl» και συγχρόνως να φέρονται καλά στα παιδιά που είναι εκτός ομάδας.

Νιώθουν παγιδευμένα σε μία «κλίκα».
    Πολλές φορές τα παιδιά διαπιστώνουν ότι δεν θέλουν πλέον να ανήκουν στην ομάδα αυτή. Δεν θέλουν να πληγώσουν τους φίλους τους. Συνειδητοποιούν επίσης ότι χάνουν σπουδαία παιδιά από φίλους, μόνο και μόνο επειδή δεν ανήκουν στην ομάδα.
    Το να είσαι μέλος της κλίκας, μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να εγκαταλείψεις κάποια ελευθερία και ίσως να αλλάξεις σαν χαρακτήρας, το είδος της μουσικής που προτιμάς ή και πώς να ντύνεσαι.
    Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, ξεπερνούν την ανάγκη να γίνουν μέρος μια ομάδας και δεν ενδιαφέρονται πλέον πάρα πολύ για το ποιος είναι «μέσα» και ποιος «έξω». Αυτά τελειώνουν συχνά με το τέλος του λυκείου, ανοίγοντας έτσι το δρόμο για πιο διασκεδαστικές και απολαυστικές ομάδες φίλων.

Ποιος μπορεί να βοηθήσει;
Οι γονείς, τα αδέλφια, τα άλλα μέλη της οικογένειας και οι δάσκαλοι μπορούν να βοηθήσουν δίνοντας συμβουλές για το πώς να αντιμετωπίζετε τα....

(...)

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Αρνητικά σχόλια και προσβολές: Μάθετε στα παιδιά να μην τα παίρνουν προσωπικά

Όταν αντιμετωπίζουν κάποια κακή κριτική ή προσβολή τα παιδιά θα αισθανθούν προσβεβλημένα και ίσως αντιδράσουν επιθετικά.
Όμως το να μάθουν να μην παίρνουν τα πάντα προσωπικά θα τα βοηθήσει στην προσωπική και κοινωνική τους ευτυχία.

Οι γονείς οφείλουν να δώσουν στα παιδιά τους τα απαραίτητα εργαλεία για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις διαφορετικές καταστάσεις που θα συναντήσουν καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής τους.

Παρόλο που δεν θα είναι πάντα σε θέση να ελέγχουν τι τους συμβαίνει, θα είναι όμως σε θέση να αποφασίσουν πώς να αντιδράσουν και εκεί βρίσκεται η δύναμή τους. 

Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό να μάθουν να μην παίρνουν τα πάντα προσωπικά.
Αυτό είναι κάτι που και εμείς οι ενήλικες βρίσκουμε δύσκολο. 

Μας προσβάλλουν τα λόγια ή οι ενέργειες των άλλων ανθρώπων και αντιδρούμε χωρίς σκέψη. 

Έτσι, εάν θέλουμε να αποφύγουμε να μεταδώσουμε αυτού του είδους τη συμπεριφορά στα παιδιά μας, πρέπει να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τη σημασία του.

Οι ειδικοί μας ενθαρρύνουν να μην παίρνουμε τα πράγματα προσωπικά και δηλώνουν ότι αυτή η αλλαγή στάσης θα είναι επωφελής για την προσωπική και κοινωνική μας ζωή. Επίσης είναι πολύ χρήσιμο για τα παιδιά και τους εφήβους μας για πολλούς διαφορετικούς λόγους.

Γιατί να διδάξετε τα παιδιά να μην παίρνουν τα πράγματα προσωπικά;

Δεν είναι προσωπικό.
Γιατί δεν είναι πραγματικά προσωπικό. 

    Τα σχόλια και οι ενέργειες ενός ατόμου αντικατοπτρίζονται στο ίδιο το άτομο, και όχι στο πρόσωπο στο οποίο απευθύνονται.
Κανείς δεν μπορεί να δώσει αυτό που δεν έχει και αυτό σημαίνει πως, ό,τι κάνει ή λέει το άλλο άτομο είναι μόνο αντανάκλαση του εσωτερικού του εαυτού.
    Αυτός που αισθάνεται ότι τον αγαπούν, αγαπά. Αυτός που αισθάνεται ευτυχισμένος συμβάλλει στην ευτυχία των άλλων. Και με τον ίδιο τρόπο, αυτός που είναι πληγωμένος πληγώνει, και αυτός που αισθάνεται ανασφαλής τρομάζει τους άλλους.
    Εάν ένας φίλος προδώσει το παιδί σας, αυτό πρέπει να καταλάβει ότι έχει να κάνει μόνο με το φίλο του, και τις αξίες του και δεν έχει καμία σχέση με το παιδί.
    Δεν πρέπει να αμφισβητεί τι έκανε λάθος για να το αξίζει ή γιατί δεν είναι αρκετά καλό ή πώς θα μπορούσε να το αποφύγει. Δεν είναι προσωπικό, δεν υπάρχει τίποτα κακό στο παιδί. Οι ενέργειες των άλλων ανθρώπων μιλούν για τον εαυτό τους.

Ανακτούν τη δύναμή τους.
    Ο αυτοέλεγχος είναι μία από τις δεξιότητες που θα πρέπει να αποκτήσουν τα παιδιά καθώς μεγαλώνουν.
    Στην αρχή το να ξεπεράσουν τις παρορμήσεις τους και να διαχειριστούν τις έντονες συναισθηματικές καταστάσεις θα είναι πολύ δύσκολο γι’ αυτά.

Ωστόσο, η διδασκαλία να ενεργούν αντί να αντιδρούν είναι μία πολύτιμη μαθησιακή εμπειρία.

Όταν κάποιος κάνει ένα προκλητικό ή δυσάρεστο σχόλιο, ακόμη και οι ενήλικες δυσκολεύονται να μην ενοχληθούν και να μην υπερασπιστούν τον εαυτό τους.

Αυτό είναι ακόμη πιο δύσκολο για τα παιδιά και τους νέους, έτσι ίσως οδηγηθούν σε συγκρούσεις και διαφωνίες με φίλους ή ακόμη και με τα αδέλφια τους.

    Εξαιτίας αυτού είναι σημαντικό να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν ότι όταν αντιδρούν χωρίς σκέψη τότε δίνουν στο άλλο άτομο τη δυνατότητα να αποφασίζει για τις ενέργειές τους.
    Ίσως το παιδί σας είναι συνήθως καλό, με κατανόηση και ευγένεια, αλλά όταν προκληθεί να καταλήγει στην ίδια συμπεριφορά με το άλλο άτομο.
    Και συμπεριφέρεται με τρόπο που δεν θα το είχε κάνει ποτέ αν δεν είχε προκληθεί. Κάνει πράξεις με τις οποίες δεν συμφωνεί, αλλά δεν μπορεί να το αποφύγει όταν αντιμετωπίζει τα λόγια του άλλου ατόμου.
    Εάν τα παιδιά μάθουν να μην παίρνουν τα πράγματα προσωπικά, τότε θα είναι σε...

(...)
η συνέχεια εδώ
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι