«Ο ασπούδαχτος δεν είναι και αμόρφωτος»

Οι άνθρωποι δεν παίρνουν «μορφή», δεν διαπλάθονται μόνο με την «εκπαίδευση» στα σχολεία..

Ιδιωτικά μαθήματα, και μάλιστα πολύ αποτελεσματικά, παραδίδουν η οικογένεια, ο κοινωνικός κύκλος, το επάγγελμα, η αυτομόρφωοη, η συνάφεια, η εμπειρία και βέβαια τα ταξίδια· «αν δεν σπούδασες να ταξιδέψεις».

Αν και φράσεις όπως «εγώ έβγαλα το πανεπιστήμιο της ζωής», «εγώ είμαι κοινωνικά μορφωμένος» λέγονται με περισσή ευκολία, εντούτοις υπάρχουν κάτι μυαλωμένοι που δεν πέρασαν από τα θρανία, αλλά μεταβόλισαν τις εμπειρίες σε μια προσωπική φιλοσοφία και ευγένεια που κανένα εκπαιδευτικό ίδρυμα δεν μπορεί να προσφέρει.

Κάτι θυμόσοφοι που σε αφήνουν άναυδο καθώς μέσα σε λίγες λέξεις συνοψίζουν με ζηλευτή αμεσότητα και καθαρότητα λόγου νοήματα που άλλοι θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων απλώς για να τα θίξουν.

Εκτός αυτού, η συλλογικότητα των ασπούδαχτων έχει δώσει έργα τέχνης πολύ υψηλής ποιότητας.

Μεγάλοι τεχνίτες ο Καβάφης, ο Σεφέρης, ο Ελύτης, αλλά η ποίηση του δημοτικού τραγουδιού είναι απλησίαστη. 

Μορφές ο Θεοδωράκης και ο Χατζιδάκις, αλλά τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» την έγραψε ο Τσιτσάνης.

Η κοινωνική προκατάληψη χρεώνει εντελώς άδικα την έλλειψη μυαλού σχεδόν αποκλειστικά σε όσους δεν αξιώθηκαν κάποιο χαρτί σπουδών. Ο αγράμματος είναι «κούτσουρο», «στουρνάρι» και «ξύλο απελέκητο».

Στον εγγράμματο, πάλι, μπορεί να καταλογιστεί οποιοδήποτε άλλο κουσούρι, αλλά ανόητος δεν θεωρείται επ' ουδενί. 

Οι τίτλοι σπουδών και το κύρος της κοινωνικής θέσης που του εξασφαλίζουν θαμπώνουν τον αδαή περί αυτά και δύσκολα διακρίνει τον χάχα πίσω τους.

Η ασυλία του σπουδαγμένου είναι κατοχυρωμένη: Ο μπαϊλντισμένος σερβιτόρος που μπέρδεψε την παραγγελία κατατάσσεται αυτομάτως στα ζωντόβολα, ενώ ο σοβαροφανής γιατρός που έβγαλε λάθος διάγνωση όχι. Το πολύ να ψιθυρίσουν ότι «δεν είναι καλός γιατρός».

Εγχειρίδιο βλακείας, Διονύσης Χαριτόπουλος

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τι θα “γράψεις” στην ψυχή ενός παιδιού;

Κάθε παιδί που γεννιέται είναι σαν ένας άγραφος πίνακας. 

Ό,τι βλέπει στη πορεία, ό,τι ακούει αρχίζει να το μιμείται. 

Δεν ξέρει αν αυτό που κάνει ή λέει είναι το σωστό. 

Δεν μπορεί να διαχωρίσει αν πρέπει να κάνει αυτά που θέλετε να του διδάξετε ή αυτά που βλέπει να κάνετε εσείς.

Μην τιμωρείτε το παιδί αν κάνει κάτι, επειδή βλέπει ότι το κάνετε κι εσείς.
Μην πιέζετε τα παιδιά σας να κάνουν ό,τι δε κάνατε εσείς.
Μην κάνετε διακρίσεις μεταξύ των παιδιών σας ή σε σύγκριση με άλλα παιδιά.

Μην τα βρίζετε και μη τους φωνάζετε σε υπερβολικό βαθμό.
Καμιά φορά τα λόγια και οι φωνές χαράζονται σε μια παιδική ψυχή πολύ περισσότερο από ότι ένα χτύπημα. Ο πόνος από ένα χτύπημα θα περάσει κάποια στιγμή, μια σκληρή κουβέντα όμως μπορεί να αφήσει μια πληγή που θα το πονάει για πάντα μέσα στη ψυχή του.

Να ενθαρρύνετε τα παιδιά σας δραστηριοποιούνται σε κάτι που θέλουν.
Να τα επιβραβεύετε για τα μικρά ή τα μεγάλα επιτεύγματα που καταφέρνουν να κάνουν.
Να είστε το παράδειγμά τους. Να πατάνε στα βήματά σας και όχι απλά να είστε ένας συμβουλάτορας γονιός που άλλα θα λέει άλλα θα κάνει.

Να είστε παρών στη ζωή του παιδιού σας και μάλιστα ως ένας ουσιαστικός γονιός. Μην αδιαφορείτε για την ανατροφή των παιδιών σας.

Μη νομίζετε πως θα καλυφθεί η έλλειψη από τους γονείς του αν τη νιώσει με το να το φορτώσετε με δεκάδες φροντιστήρια και δραστηριότητες.

Η ευτυχία για ένα γονιό είναι να βγάλει καλά παιδιά στη κοινωνία γι’ αυτό γίνεται πρότυπο για το παιδί σας και όχι ένα κακό παράδειγμα.

Ιωάννα Ντρε
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι