Όσο, ακόμα, έχουμε...

τον άρτον μας τον επιούσιον,
το πληθωρικά γεμάτο -ή με τα απολύτως απαραίτητα- ψυγείο μας,

τρόφιμα στα ράφια ή στους καταψύκτες μας...

Όσο, ακόμα, βρέχεται από το θεόνερο η γη μας και καρπίζει...
και έχουμε δυνατότητα -μεγάλη ή μικρή, δεν έχει σημασία- να προμηθευόμαστε τα αγαθά της...

Όσο, ακόμα, έχουμε, πρέπει:  
Το χτεσινό φαγητό να μπαίνει στο τραπέζι. Δεν είναι για πέταμα.
Να σεβόμαστε το γεμάτο μας πιάτο.
Να μάθουμε στα παιδιά μας να το αδειάζουν, όπως μας έλεγαν παλιά, και να μην είναι μίζερα, κακομαθημένα...

«δεν θέλω το ένα, αηδία το άλλο... για πέταμα... χάλια... λιάξ.... Εγώ δεν τα τρώω αυτά, εμένα δεν μου αρέσουν έτσι...»

Μωρέ, όχι μόνο θα τα φας, έτσι και πλακώσει για τα καλά η αναμενόμενη ξηρασία... αλλά... 
θα κοιτάς τον ουρανό σαν βυζαντινός βιγλάτορας
θα παρακαλάς σύννεφα να φανούν και βροχή να φέρουν....

Όσο, ακόμα, έχουμε τα προς το ζην αγαθά, να τα σεβόμαστε και να είμαστε ευγνώμονες

Γιατί μη νομίζεις... 
τα έντομα και οι κάκτοι μας περιμένουν...

Το Χαμομηλάκι

Ο Νηστικός και ο Φαταούλας

Μια φορά κι έναν καιρό, κάποτε και τώρα, ζούσαν στο ίδιο χωριό δίπλα - δίπλα δυο άνθρωποι ίδιοι αλλά και... διαφορετικοί. 

Ήταν ίδιοι γιατί όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται τα ίδια για να ζήσουν και ήταν διαφορετικοί γιατί ο ένας έτρωγε πολύ και ήταν χοντρός ενώ ο άλλος δεν είχε να φάει και ήταν αδύνατος.

Τον χοντρό άνθρωπο τον έλεγαν Φαταούλα και τον αδύνατο Νηστικό.

Ο Φαταούλας κάθε πρωί που ξυπνούσε, έστρωνε τραπέζι και έτρωγε μέχρι που του κοβόταν η ανάσα.
Μόλις απότρωγε, πήγαινε για ψώνια γυρνούσε στο σπίτι, ξαναέστρωνε τραπέζι και το έριχνε πάλι στο φαγοπότι. Με λίγα λόγια ο Φαταούλας όλη μέρα έκανε δυο δουλειές, έτρωγε και γέμιζε τ' αμπάρια του.

Ο Νηστικός κάθε πρωί που ξυπνούσε δεν εύρισκε τίποτε να φάει, πήγαινε στα σκουπίδια του Φαταούλα μήπως και βρει τίποτε αποφάγια. Αν ήταν τυχερός, γυρνούσε σπίτι του και λάδωνε τ’ άντερό του προσωρινά. Αν η τύχη δεν τον βοηθούσε έπεφτε στο κρεβάτι και περίμενε να περάσει η μέρα γιατί τα πόδια του δεν τον κρατούσαν.

Ο καιρός περνούσε, ο Φαταούλας όλο χόντραινε και ο Νηστικός όλο και αδυνάτιζε, γιατί τελευταία τα σκουπίδια του Φαταούλα ήταν αδειανά από φαγώσιμα. 

Ο Νηστικός δεν μπορούσε να καταλάβει τι έκανε όλα εκείνα τα αποφάγια, αφού έβλεπε πως τα περισσεύματα έφταναν να χορτάσουν πλήθος σαν εκείνον.

Και μια φορά που ο Νηστικός είχε μέρες να βάλει μπουκιά στο στόμα του, πήγε απελπισμένος στο σπίτι του Φαταούλα να ζητιανέψει ένα πιάτο φαγητό από τα αποφάγια του.

- Γείτονα, του είπε, όπως βλέπεις εμένα ο Θεός δεν με βοήθησε να έχω τα δικά σου καλούδια. Εσύ πήρες το καλύτερο κομμάτι της γειτονιάς και μένα μου έλαχε το ξεροβούνι. Δεν φυτρώνει ούτε τσουκνίδα και η μόνη μου ελπίδα για να μην πεθάνω της πείνας είσαι εσύ. Βλέπω ότι κάθε μέρα σου περισσεύουν τα αγαθά του Αβραάμ και του Ισαάκ, θα μπορούσες να με αφήνεις να τρώω από τα περισσεύματα».

Ο Φαταούλας τον κοίταξε από πάνω ως κάτω, γέλασε κοροϊδευτικά και είπε με ψεύτικη συμπόνοια.

- Αχ άνθρωπέ μου, πού τα είδες τα περισσεύματα, να ήξερες πόσο δύσκολα περνάω κι εγώ. Τι νομίζεις πως δεν θέλω να σε βοηθήσω; Ορίστε, σου επιτρέπω να έρχεσαι όποτε θες να ψάχνεις τα σκουπίδια μου και ό,τι βρίσκεις να το παίρνεις. Άντε στο καλό και ο Θεός να σε βοηθήσει.

Σαν πήγε σπίτι του ο Νηστικός έπεσε σε βαθιά σκέψη. 

Βρε καλός άνθρωπος φαίνεται. Λες να είναι τα πράματα όπως τα λέει; Αλλά πάλι, τι το χρειάζεται τόσο φαί και τα σκουπίδια του, πώς και δεν βρίσκω τίποτε εκεί μέσα αυτό τον καιρό; Μπα, κάτι δεν μου φαίνεται σωστό αλλά ας περιμένω λίγο να δω τι γίνεται.

Την άλλη μέρα...

......

η συνέχεια εδώ

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Τα Παιδιά του Φθινοπώρου

Ένα πολύ χαρούμενο τραγούδι για μικρά παιδάκια, που μας μιλάει με εύστοχο τρόπο για τους μήνες του Φθινοπώρου και κάποιες δραστηριότητες που γίνονται συνήθως σε κάθε μήνα.

 

Στίχοι/μουσική: Γωγώ Αγγελοπούλου

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
Είναι τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
Είναι τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Ο Σεπτέμβρης σαν θα ‘ρθει
Πρωτοβρόχι θα φανεί
Και ο γεωργός ξανά
Το σταφύλι του τρυγά.

Πρώτη μέρα στο σκολειό
Που πολύ το αγαπώ
Το κουδούνι σαν χτυπά
Νέα μέρα ξεκινά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης , ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Ο Οκτώβρης όταν μπει
Το σποράκι βρίσκει γη
Στου Αη Δημήτρη τη γιορτή
Το βαρέλι θα ανοιχτεί.

Ο τσοπάνης το ζωάκι
Κατεβάζει χαμηλά
Λίγο να το προστατεύσει
Στα ζεστά τα χειμαδιά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης , ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά

Ο Νοέμβρης σαν φανεί
Το ζωάκι στο παχνί
Δες η νύχτα μεγαλώνει
Και το κρύο σε παγώνει.

Για λιομάζωμα κινώ
Πίσω στο μικρό χωριό
Και ελίτσα δεν πετώ
Λάδι θα ‘χω εγώ καλό .

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

Τα παιδιά του Φθινοπώρου
είναι Τρία στη σειρά
Ο Σεπτέμβρης, ο Οκτώβρης
Κι ο Νοέμβρης πιο μετά.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι