Η συναισθηματική παραμέληση συνδέεται με εγκεφαλικά

Αυξάνεται ο κίνδυνος σε όσους βιώνουν τραυματικές εμπειρίες κατά την παιδική ηλικία

Οι άνθρωποι που ένιωθαν συναισθηματικά παραμελημένοι ως παιδιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάθουν εγκεφαλικό στην ενήλικη ζωή τους, αναφέρει νέα έρευνα.

Emotional Neglect in Children Linked to Increased Stroke Risk Later in Life

«... οι τραυματικές εμπειρίες κατά την παιδική ηλικία ενός ατόμου και οι σωματικές ασθένειες στην ενήλικη ζωή του συνδέονται»

Ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι που ένιωθαν παραμελημένοι και απροστάτευτοι όταν ήταν νέοι διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο να υποφέρουν από εγκεφαλική βλάβη κάποια στιγμή στη ζωή τους.

 

Ο συγγραφέας της μελέτης Dr Robert Wilson, από τα τμήμα ιατρικής του πανεπιστημίου Rush του Σικάγο δήλωσε: «Έρευνες έχουν δείξει ότι εκείνοι που ένιωθαν συναισθηματικά παραμελημένοι στην παιδική τους ηλικία είχαν υψηλό κίνδυνο να υποφέρουν από πληθώρα ψυχιατρικών διαταραχών, ωστόσο η δική μας μελέτη είναι μία από τις λίγες που εξέτασε τη σχέση της συναισθηματικής εγκατάλειψης με την εμφάνιση εγκεφαλικού επεισοδίου».
Στη μελέτη συμμετείχαν 1.040 άνθρωποι ηλικίας 55 ετών και πάνω. Ερευνήθηκε η σωματική και ψυχολογική κακοποίησή τους πριν την ηλικία των 18 ετών. Οι ερωτήσεις επικεντρώθηκαν στο κατά πόσο ένιωθαν ότι έπαιρναν αγάπη από τους οικείους τους, αν ένιωθαν φόβο και αν είχαν κακοποιηθεί σωματικά με κάποιο αντικείμενο. Επίσης, ερωτήθηκαν εάν οι γονείς τους είχαν πάρει διαζύγιο και σε ποιο βαθμό καλύπτονταν οι οικονομικές τους ανάγκες.
Σε διάστημα 3,5 ετών πέθαναν οι 257 εκ των συμμετεχόντων στην έρευνα. Σε 192 από αυτούς έγινε αυτοψία στον εγκέφαλο για να διαπιστωθεί αν υπήρχαν «σημάδια» εγκεφαλικού επεισοδίου.
Σύμφωνα με την έρευνα ο κίνδυνος εγκεφαλικού ήταν σχεδόν τρεις φορές μεγαλύτερος σε εκείνους που ανέφεραν παραμέληση στην παιδική τους ηλικία.
Ο Dr Wilson πρόσθεσε ακόμη ότι τα αποτελέσματα δε διαφοροποιούνταν ακόμη κι όταν εξέλαβαν υπόψη τους οι ερευνητές παράγοντες όπως ο διαβήτης, η σωματική δραστηριότητα, το κάπνισμα, το άγχος και καρδιακά προβλήματα.
«Τα αποτελέσματα αυτά ενισχύουν την άποψη ότι οι τραυματικές εμπειρίες κατά την παιδική ηλικία ενός ατόμου και οι σωματικές ασθένειες στην ενήλικη ζωή του συνδέονται» είπε ο Dr Kevin Barrett, μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Νευρολογίας.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική έκδοση της ιατρικής επιθεώρησης Neurology.

 

newsbeast

Ο άνθρωπος δεν είναι... έντομο!! / Specialization is for Insects

Ο άνθρωπος θα έπρεπε να είναι ικανός να σχεδιάζει μια επιχείρηση,
να γράφει μια σονάτα, 

να σχεδιάζει ένα κτίριο

να κουμαντάρει ένα πλοίο, 

να κλείνει ένα ισοζύγιο, 

ν’ αλλάζει ένα μωρό, να παίρνει και να δίνει διαταγές, να παλεύει, να πεθαίνει γενναία. 

Η εξειδίκευση είναι για τα έντομα.

Robert Heinlein

A human being should be able to change a diaper, plan an invasion, butcher a hog, conn a ship, design a building, write a sonnet, balance accounts, build a wall, set a bone, comfort the dying, take orders, give orders, cooperate, act alone, solve equations, analyze a new problem, pitch manure, program a computer, cook a tasty meal, fight efficiently, die gallantly. Specialization is for insects.

Robert A. Heinlein

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

13 Φεβρουαρίου 1867: Η πρεμιέρα του Γαλάζιου Δούναβη

Το βαλς των βαλς. Το σήμα-κατατεθέν του Γιόχαν Στράους υιού (1825-1899) κι ένα από τα δημοφιλέστερα κομμάτια της κλασσικής μουσικής.
    Το έργο, ο πλήρης τίτλος του οποίου είναι "Στον όμορφο γαλάζιο Δούναβη" (An der schönen blauen Donau), γράφτηκε το φθινόπωρο του 1866 από τον αυστριακό συνθέτη Γιόχαν Στράους υιό, τον επονομαζόμενο Βασιλιά των Βαλς.

    Ήταν παραγγελία του διευθυντή της Ανδρικής Χορωδίας της Βιέννης, Γιόχαν Χέρμπεκ (1831-1877), που ήθελε ένα νέο έργο, γεμάτο ζωντάνια, για να το παρουσιάσει στις καρναβαλικές εκδηλώσεις της πρωτεύουσας των Αψβούργων, με σκοπό να αναστρέψει το βαρύ κλίμα που επικρατούσε στη Βιέννη από την ήττα του αυστριακού στρατού στον «Πόλεμο των επτά εβδομάδων» με την Πρωσία.

    Ο Στράους συνέθεσε τη μουσική και την αφιέρωσε στον ελληνικής καταγωγής μαικήνα των τεχνών και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Χορωδίας, Νικόλαο Δούμπα (1830-1900).
Τον τίτλο εμπνεύστηκε από ένα στίχο του ούγγρου ποιητή Καρλ Μπεκ (1817-1879) για τον «Δούναβη, τον όμορφο γαλάζιο Δούναβη», που διέσχιζε τη γενέτειρά του Μπάγια και όχι τη Βιέννη.

    Τους στίχους έγραψε ο αστυνομικός και μέλος της χορωδίας Γιόζεφ Βάιλ. Θεωρήθηκαν ότι δεν ταίριαζαν με την ποιότητα της μουσικής του Στράους και αντικαταστάθηκαν με νέους, που έγραψε το 1890 ο αυστριακός δικηγόρος και συνθέτης Φραντς φον Γκέρνερτ (1821-1900).

    Η πρεμιέρα του Γαλάζιου Δούναβη δόθηκε στις 13 Φεβρουαρίου 1867, σε συναυλία της Ανδρικής Χορωδίας της Βιέννης στην αίθουσα Ντιάνα της Βιέννης. Δεν είχε μεγάλη απήχηση, γεγονός που στενοχώρησε τον Στράους. «Ο διάβολος μου πήρε το βαλς, θα ήθελα να γνώριζε επιτυχία» φέρεται να δήλωσε.

    Η επιθυμία του εκπληρώθηκε πολύ γρήγορα. Το καλοκαίρι του 1867, το έργο παρουσιάστηκε στην ορχηστρική του εκδοχή στην Παγκόσμια Εμπορική Έκθεση των Παρισίων και αμέσως γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Η ορχηστρική εκδοχή του Γαλάζιου Δούναβη είναι αυτή που επικράτησε τελικά και εκτόξευσε τη δημοτικότητα του μουσικού αυτού έργου ανά του αιώνες.

Ο Γαλάζιος Δούναβης

• Είναι ο ανεπίσημος εθνικός ύμνος της Αυστρίας.
• Ανακρούσθηκε ως επίσημος ύμνος της Αυστρίας κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης της χώρας στις 29 Απριλίου 1945 και στα πρώτα ματς της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
• Κλείνει την καθιερωμένη Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης.
• Αποτελεί το σήμα της Αυστριακής Ραδιοφωνίας (ORF) για το διεθνές πρόγραμμά της.
• Χρησιμοποιήθηκε ως μουσική υπόκρουση στην εμβληματική ταινία επιστημονικής φαντασίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ 2001: Η Οδύσσεια του διαστήματος.
• Προκάλεσε τη ζήλεια του σπουδαίου γερμανού συνθέτη Γιοχάνες Μπραμς (1833-1897). Όταν η θετή κόρη του Στράους, Έλις φον Μάιστζνερ - Στράους ζήτησε από τον Μπραμς να υπογράψει πάνω στη βεντάλια της, αυτός έγραψε τις πρώτες νότες από το Γαλάζιο Δούναβη και προσέθεσε «Δυστυχώς! Όχι από τον Γιοχάνες Μπραμς».
• Ήταν το κομμάτι που έπαιζε η ορχήστρα του πολυτελούς κρουαζερόπλοιου «Λουζιτάνια», όταν αυτό χτυπήθηκε από γερμανικό υποβρύχιο και βυθίσθηκε στις 7 Μαΐου 1915.
• Ακούγεται μετά την προσγείωση των επιβατικών αεροπλάνων στις εσωτερικές γραμμές της Κίνας.

Πηγή: © SanSimera.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι