Τα υλικά που χρησιμοποίησε ήταν ξύλα για τον σκελετό τα οποία κόλλησε μεταξύ τους και καλάμια μπαμπού για σκεπή. Οι πρασινάδες και τα διάφορα ξυλάκια είναι όλα αληθινά, μαζεμένα απ' το βουνό και οι εικόνες είναι εκτυπωμένες και κολλημένες σε χοντρό χαρτόνι.
Η καλή μου φίλη Αργυρούλα, φέτος στόλισε το σαλόνι της με μια
τεράστια φάτνη την οποία την έφτιαξε μόνη της και πραγματικά δεν μπορούσα να μην
σας την δείξω!!
Μόλις την είδα χωρίς δεύτερη κουβέντα πήρα την φωτογραφική μου
και την τράβηξα φωτογραφίες από όλες τις μεριές για να δείτε κι εσείς πόσο
όμορφη είναι και ότι με απλά υλικά μπορούμε να στολίσουμε αντί για δέντρο μια
εντυπωσιακή φάτνη σε μια μεριά του σαλονιού μας!
Η αγκαλιά είναι η πιο τρυφερή κίνηση εκδήλωσης της αγάπης, της κατανόησης, της παρηγοριάς και της ασφάλειας.
Το πιο σύνηθες είναι όταν βλέπουμε ένα δικό μας άνθρωπο για να τον χαιρετίσουμε, τον αγκαλιάζουμε και φιλιόμαστε σταυρωτά.
Όταν θέλουμε να εκφράσουμε την τρυφερότητα και την στοργή μας στο παιδί μας τον «τυλίγουμε» στην αγκαλιά μας.
Όταν κάποιος θέλει να κλάψει στον ώμο μας, τον παρηγορούμε με την ζεστή μας αγκαλιά.
Όταν θέλουμε να δείξουμε τον έρωτα μας στο σύντροφο μας, τον αγκαλιάζουμε και τον φιλάμε.
Η αγκαλιά μόνο όμορφα μπορεί να λειτουργήσει σε μία σχέση. Μπορεί να χαλαρώσει τον άλλον, να του απαλύνει τον πόνο, να τον κάνει να νιώσει οικεία και ζεστά, να φέρει δυο ανθρώπους πιο κοντά.
Η αγκαλιά δεν έχει ηλικία… όλοι την θέλουν, όλοι την ζητάνε! Από τα βρεφικά χρόνια οι γονείς αγκαλιάζουν το μωρό για να το προστατεύσουν ως εύθραυστο ον. Το μωράκι θα τη ζητήσει με τη μορφή κλάματος.
Ως παιδάκι το αγκαλιάζουν για να του δείξουν πως είναι δίπλα του ό,τι και αν χρειαστεί.
Στην εφηβεία, εδώ περνούν τη φάση της ανεξαρτητοποίησης και οι αγκαλιές μπορεί να τους φαίνονται φορτικές αλλά στις δύσκολες στιγμές θα την επιζητήσουν είτε από τους γονείς είτε από τους φίλους.
Στην ενήλικη ηλικία, η αγκαλιά έχει σημαντική θέση στην εκδήλωση της αγάπης.
Η αγκαλιά είναι για όλες τις στιγμές! Είτε σε στιγμές ευτυχίας είτε σε στιγμές λύπης. Η αγκαλιά αρμόζει παντού.
Ταιριάζει και στη σχολική παράσταση για επιβράβευση και στον αδελφικό καβγά για παρηγοριά.
Ταιριάζει και στους ανεκπλήρωτους έρωτες και στην ορκωμοσία.
Ταιριάζει και στον γάμο και στην κηδεία. Είναι εκδήλωση συναισθημάτων χωρίς πολλά λόγια… μόνο με πράξη.
Είναι μία μορφή επικοινωνίας… σωματικής. Στην διάρκεια μιας αγκαλιάς νιώθουμε όμορφα, μας φτιάχνει την διάθεση και είναι πολύ σημαντική για την υγεία μας, καθώς λειτουργεί θεραπευτικά.
Η θεραπευτική της δράση μοιράζεται και σε αυτόν που τη δίνει και σε αυτόν που την εισπράττει. Έρευνες έχουν δείξει πως η αγκαλιά αυξάνει την παραγωγή οξυτοκίνης, στην οποία μειώνει τα επίπεδα άγχους και της αρτηριακής πίεσης.
Για ποιο λόγο να είμαστε εγωιστές και να μην εκδηλώνουμε τα συναισθήματα με αγκαλιές, χάδια και φιλιά;
Για ποιο λόγο αφήνετε να περνάει άσκοπα χρόνος;
Όλες οι αγκαλιές λειτουργούν όμορφα… και οι φιλικές και οι ερωτικές και οι συγγενικές…
Αγκαλιαστείτε… Δοκιμάστε το!
Το άρθρο συνυπογράφουν οι ψυχολόγοι του Κέντρου Συμβουλευτικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης «Επαφή», Γιάννης Ξηντάρας, Ράνια Λεμονή, Αγλαΐα Κρητικού, Χάρης Παλίδης και Μαντώ Κωνσταντουλάκη.
Δείτε μαζί με τα παιδάκια σας το Ουκρανικό ντοκιμαντέρ, γυρισμένο το 2009,
αφιέρωμα στον εκ Τριμυθούντος Άγιο Σπυρίδωνα τον Θαυματουργό, προστάτη της
νήσου Κερκύρας και του κόσμου όλου.
Ukrainian documentary, filmed in 2009,
dedication to St. SPYRIDON
Προσωπικότητα φωτεινή, μορφή οδηγητική, αληθινός κολοσσός αρετής και
φυσιογνωμία παγκόσμια είναι της Τριμυθούντος ο επίσκοπος, ο Άγιος
Σπυρίδων.
Άνθρωπος, όπως λέμε εμείς σήμερα, του βουνού
και του κάμπου. Άνθρωπος
της υπαίθρου.
Και τέτοιος πραγματικά ήταν ο άγιος μας. Τέτοιοι ήσαν και οι γονείς του.
Άνθρωποι αγρότες, φτωχοί, αλλά πολύ ενάρετοι και πιστοί.
Μαμά, μπαμπά, γιατί κρατάει ένα κεραμίδι που βγάζει φωτιά;
Λίγα γράμματα έμαθε ο άγιος. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε από το να
προσέλθει και να λάβει μέρος στην
Α' Οικουμενική Σύνοδο που συνεκάλεσε ο Μέγας Κωνσταντίνος τα 325 μ.Χ.,
για να αποστομώσει και καθαιρέσει τον Άρειο.
Ο τρομερός αυτός αιρετικός, όπως ξέρουμε, δίδασκε ότι ο Χριστός δεν είναι
Θεός, αλλά δημιούργημα και πλάσμα του Θεού. Κι η αιρετική του αυτή διδασκαλία
είχε προκαλέσει αληθινό σάλο κι είχε συνταράξει ολόκληρη τη Χριστιανική
Εκκλησία. ................................... Τότε ο άγιος έβαλε το αριστερό χέρι στην τσέπη του κι έβγαλε
ένα κεραμίδι και δείχνοντας το, έκαμε με
το δεξί του το σημείο του σταυρού κι είπε: — «Εις το όνομα του Πατρός». Κι έσφιξε το κεραμίδι. Οι πατέρες που παρακολουθούν τη σκηνή,
συγκλονίζονται κυριολεκτικά. Γιατί με τις λέξεις του αγίου, η
φωτιά
με την οποία ψήθηκε το κεραμίδι ανέβηκε πάνω. — «Και του Υιού», Πρόσθεσε. Τότε το
νερό
με το οποίο ζυμώθηκε το ξερό κεραμίδι, έτρεξε κάτω. — «Και του Αγίου Πνεύματος». Συμπλήρωσε ο πρακτικός και θεοφώτιστος διδάσκαλος. Το
χώμα
έμεινε στο χέρι του. — Αδελφοί και πατέρες μου, συνέχισε ο
θαυματουργός.
Όπως το κεραμίδι αποτελεί ένα πράγμα μιας ουσίας και μιας
φύσεως, αλλά είναι τρισύνθετο - φωτιά, νερό, χώμα — έτσι κι ο
Άγιος Θεός.
Αν και δεν πρέπει να παρομοιάσουμε την Άκτιστο και Υπερούσια αυτή
Φύση με κτιστό και φθαρτό δημιούργημα, εν τούτοις για να κάνουμε τα ακατάληπτα
καταληπτά, - ας μας συγχωρήσει το άπειρο έλεος Του - λέμε και τονίζουμε: — Ο Θεός είναι ένας κατά την ουσία και τη φύση. Αλλά κατά τα πρόσωπα ή
τις υποστάσεις είναι Τριαδικός: Πατήρ, Υιός και Άγιο Πνεύμα. ................. Ο Άρειος κι οι οπαδοί του καταντροπιάστηκαν πραγματικά. Ο φιλόσοφος Ευλόγιος ταπεινωμένος αναγνωρίζει κι ομολογεί φανερά την ήττα του:
— Τα λόγια σου με έπεισαν, άγιε γέροντα, και το θαύμα με εβεβαίωσε, ότι έχεις
δίκαιο. Πιστεύω τώρα. Πιστεύω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου, ότι ο Ιησούς
Χριστός είναι Υιός του Θεού, Θεός αληθινός κι Αυτός, ομοούσιος με τον
Πατέρα.
