Ο Δεκάλογος της Καλής Γιαγιάς

Ο ρόλος της γιαγιάς δεν είναι τόσο εύκολος όσο φαίνεται. 

Γιατί κάπου εκεί ανάμεσα στην ανιδιοτελή αγάπη για τα εγγόνια και τα παιδιά της, πρέπει να βρει τις ισορροπίες και να μην υπερβαίνει τα όρια. 

Τι θα θέλαμε, λοιπόν, να πούμε στις μαμάδες μας, τις γιαγιάδες των παιδιών μας με πολλή αγάπη;

1. Να μην διακρίσεις ανάμεσα στα εγγόνια. 

    Μπορεί να είναι μικρά αλλά καταλαβαίνουν πότε ξεχωρίζουμε κάποιο παιδί. Διακρίσεις γιατί «το πρώτο παιδί έχει το όνομά μου» ή «γιατί μου μοιάζει περισσότερο» δεν είναι καλό να γίνονται. 

Ποια είναι η λύση; 

Να δείχνει την ίδια αδυναμία και στα δύο, δεν είναι δύσκολο. Εξάλλου, σίγουρα τα αγαπάει το ίδιο!

2. Να μην «ακυρώνει» τους γονείς. 

    Δεν είναι εύκολο να βρεθούν οι ισορροπίες σε θέματα διαπαιδαγώγησης, όμως πρέπει να θυμάται ότι οι γονείς έχουν τον πρώτο λόγο και ρόλος των παππούδων είναι τον ακούν και να τον τηρούν.

3. Να βάζει όρια στην… κακομαθιά! 

    Ναι, είναι δεδομένο και ίσως θεμιτό πως η γιαγιά θα κακομάθει τα εγγόνια της αλλά το θέμα είναι να μην το παρακάνει. 

Τα χατίρια και οι χάρες είναι καλό είναι να γίνονται, αλλά πάντα με μέτρο.

4. Να προσέχει τη διατροφή τους. 

    Ξέρουμε ότι η γιαγιά πολύ πιο εύκολα θα πει «ναι» σε ένα δεύτερο παγωτό την ίδια μέρα αλλά η διατροφή σχετίζεται με την υγεία και η υγεία είναι το πρώτο μέλημα κάθε γονιού για τα παιδιά του. 

Ναι στα γλυκά και τα ανθυγιεινά σνακ, λοιπόν, αλλά με σύνεση.

5. Να αφήνει χώρο και στην άλλη γιαγιά. 

    Ακούγεται αυτονόητο αλλά δεν είναι πάντα. Σε κάποιες περιπτώσεις οι 2 γιαγιάδες έναν ακήρυχτο πόλεμο μεταξύ τους και ανταγωνίζονται για το ποια θα κερδίσει την αγάπη των εγγονών. Υπάρχει, όμως χώρος και για τις δύο τόσο στην καρδιά των παιδιών όσο και στην καθημερινότητά τους.

6. Να είναι εκεί στις σημαντικές στιγμές- τις γιορτές, τα γενέθλια και τις πρώτες κατακτήσεις των παιδιών. 

    Ακόμα κι αν μένει μακριά μπορεί να βρει άλλους τρόπους να επικοινωνήσει με τα εγγόνια της. 

Εξάλλου, πλέον ποιος δεν μπορεί να κάνει video κλήση από το smartphone;

7. Να μην το παρακάνει συνέχεια με τα δώρα. 

    Τα δώρα θεωρούνται μία από τις «υποχρεώσεις» της γιαγιάς. Όμως, όταν γίνονται συχνά, χάνουν την αξία τους και τα παιδιά αρχίζουν να μην εκτιμούν όσα τους δίνουμε.

8. Να μην κατακρίνει τους γονείς και ειδικά τη μαμά. Κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν. 

    Θυμηθείτε πόσο δύσκολο ήταν να πρέπει να διαμορφώσεις τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα ενός παιδιού, βάζοντας όρια και χωρίς να χάσεις την υπομονή σου. 

Συμβουλέψτε τους, χρησιμοποιήστε σαν όπλο την εμπειρία σας και σταθείτε τους. Θα το εκτιμήσουν.

9. Να σκέφτεται πώς αλλιώς μπορεί να βοηθήσει. 

    Δεν είναι ανάγκη να κάνετε συνέχεια babysitiing στα εγγόνια σας. Ένα φαγητό που θα μαγειρέψετε βγάζοντας τη μαμά απ’ τον κόπο της κουζίνας, ένα τηλέφωνο για να ρωτήσετε αν οι γονείς χρειάζονται βοήθεια είναι μερικοί απλοί τρόποι να δείξετε ότι είστε δίπλα στην καινούρια οικογένεια που δημιούργησαν τα παιδιά σας- και τη στηρίζετε πραγματικά.

10. Να δείχνει την αγάπη της, να μην την κρύβει! 

    Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, δεν είναι όλες οι γιαγιάδες εγκάρδιες ούτε έχουν πάντα μια ζεστή αγκαλιά για τα εγγόνια τους.

dinfo
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Ειρήνη...

Το ουσιαστικό ειρήνη εικάζεται ότι προέρχεται από το ρήμα εἴρω = συνδέω (βάζω τα πράγματα σε μια σειρά).

    Το όνομα προέρχεται από τη θεά των Αρχαίων Ελλήνων, Ειρήνη. Κόρη του Δία και της Θέμιδας, ήταν μια από τις Ώρες και αποτελούσε την προσωποποίηση της ειρήνης και του πλούτου. Στην τέχνη απεικονίζονταν σαν μια νεαρή όμορφη γυναίκα που κρατούσε το Κέρας της Αμάλθειας, σκήπτρο και ένα πυρσό. 

Η Ειρήνη ήταν σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, θεά των αρχαίων Ελλήνων. Αποτελούσε προσωποποίηση της ειρηνικής κατάστασης των πραγμάτων, θυγατέρα του Δία και της Θέμιδας, θεάς της δικαιοσύνης και αδελφή της Ευνομίας και της Δίκης, με τις οποίες αποτελούσαν τις Ώρες.

Οι Αρχαίοι Έλληνες πολύ συχνά ίδρυαν βωμούς προς αυτήν μετά το πέρας των εχθροπραξιών. 

Γνωστά της επίθετα ήταν τα: «Γλυκεία», «Βαθύπλουτος», «Πλουτοδότειρα» κ.ά. 

    Ο Ευριπίδης και ο Αριστοφάνης παρουσιάζουν την Ειρήνη στα έργα τους ως φορέα της ευφορίας και του πλούτου. Η αντίστοιχη θεά για τους Ρωμαίους ήταν η Παξ (Pax), η λατινική εκδοχή της. 

Ένα πολύ γνωστό γλυπτό είναι το σύμπλεγμα του Κηφισόδοτου, πατέρα του Πραξιτέλη των αρχών του 4ου αιώνα π.Χ. που αναπαριστά την Ειρήνη να κρατά στην αγκαλιά της τον Πλούτο. 

    Το γλυπτό ήταν στημένο στην Αγορά της Αθήνας, ενώ ρωμαϊκό αντίγραφό του υπάρχει στη Γλυπτοθήκη του Μονάχου. Κρατάει ένα μικρό αγόρι τον Πλούτο, με το δεξί του χέρι απλωμένο προς το πρόσωπο της Θεάς, ενώ με το αριστερό του χέρι να κρατάει το κέρας της Αμάλθειας, σύμβολο της αφθονίας. Δημιουργός του θεωρείται ο Κηφισόδοτος, πατέρας του Πραξιτέλη ή αδελφός του. Είναι ένα θαυμαστό έργο, στην έκφραση και στην τεχνική παρουσίαση του ενδύματος της Ειρήνης, το οποίο θυμίζει το στυλ των χρόνων του Φειδία. Σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα.

Σύμφωνα με τον Ησίοδο
[Θεογονία ] δεύτερον ἠγάγετο λιπαρὴν Θέμιν, ἣ τέκεν Ὥρας,

Εὐνομίην τε Δίκην τε καὶ Εἰρήνην τεθαλυῖαν, αἵ τ᾽ ἔργ᾽ ὠρεύουσι καταθνητοῖσι βροτοῖσι, Μοίρας θ᾽, ᾗς πλείστην τιμὴν πόρε μητίετα Ζεύς, 905 Κλωθώ τε Λάχεσίν τε καὶ Ἄτροπον, αἵ τε διδοῦσι θνητοῖς ἀνθρώποισιν ἔχειν ἀγαθόν τε κακόν τε. τρεῖς δέ οἱ Εὐρυνόμη Χάριτας τέκε καλλιπαρήους,
Ὠκεανοῦ κούρη πολυήρατον εἶδος ἔχουσα...

Από Βικιθήκη - Ησίοδος, Θεογονία '[2]

[Θεογονία] Δεύτερη πήρε σύζυγο τη λαμπερή τη Θέμιδα που γέννησε τις Ώρες, την Ευνομία, τη Δίκη και τη θαλερή Ειρήνη που των ανθρώπων των θνητών φροντίζουνε τα έργα, γέννησε και τις Μοίρες που ο συνετός ο Δίας τούς έδωσε τη μέγιστη τιμή, τη Λάχεση, την Άτροπο και την Κλωθώ που στους ανθρώπους δίνουν τους θνητούς και το καλό και το κακό να έχουν. Τρεις Χάριτες μ᾽ ωραία μάγουλα του γέννησε η Ευρυνόμη, η κόρη του Ωκεανού που 'χει όψη πολυέραστη.

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Σεφέρης: Υστερόγραφο (Κύριε, όχι μ' αυτούς...)

Υστερόγραφο

Αλλά έχουν μάτια κάτασπρα χωρίς ματόκλαδα
και τα χέρια τους είναι λιγνά σαν τα καλάμια.

Κύριε, όχι μ' αυτούς. Γνώρισα
τη φωνή των παιδιών την αυγή
πάνω σε πράσινες πλαγιές ροβολώντας
χαρούμενα σα μέλισσες και σαν
τις πεταλούδες με τόσα χρώματα.
Κύριε όχι μ' αυτούς, η φωνή τους
δε βγαίνει καν από το στόμα τους.
Στέκεται κει κολλημένα σε κίτρινα δόντια.

Δική σου η θάλασσα κι ο αγέρας
μ' ένα άστρο κρεμασμένο στο στερέωμα,
Κύριε, δε ξέρουνε πως είμαστε
ό,τι μπορούμε να είμαστε
γιατρεύοντας τις πληγές μας με τα βότανα
που βρίσκουμε πάνω σε πράσινες πλαγιές
όχι άλλες, τούτες τις πλαγιές κοντά μας,
πως ανασαίνουμε όπως μπορούμε ν' ανασαίνουμε
με μια μικρούλα δέηση κάθε πρωί
που βρίσκει τ' ακρογιάλι ταξιδεύοντας
στα χάσματα της μνήμης.

Κύριε, όχι μ' αυτούς.
Ας γίνει αλλιώς το θέλημά Σου.

                Βιογραφικό            

Ο Γιώργος Σεφέρης (φιλολογικό ψευδώνυμο του Γεωργίου Σεφεριάδη) γεννήθηκε στη Σμύρνη της Μ. Ασίας, το 1900. Η οικογένεια του μετοίκησε στην Αθήνα το 1914. Εκεί τελείωσε το γυμνάσιο και συνέχισε τις σπουδές του στη Νομική Σχολή. Σύντομα όμως αναχώρησε για το Παρίσι όπου ολοκλήρωσε τον κύκλο των σπουδών στη Νομική Επιστήμη (1918-1924). Εκεί συναναστρέφεται επιφανείς προσωπικότητες από τον κόσμο των γραμμάτων και της πολιτικής με αποτέλεσμα να δεχθεί βαθύτατες επιρροές και προσανατολισμούς προς τα νεωτεριστικά ρεύματα που άλλαξαν ριζικά την υφή της λογοτεχνίας, κατά τη περίοδο μετά τον A' Παγκόσμιο Πόλεμο.
     Την ίδια εποχή ξεσπά η κρίση στα Μικρασιατικά Παράλια μ' αναπάντεχη συνέπεια καταστροφή κι αφανισμό του εναπομείναντος ελληνικού πολιτισμού -η Σμύρνη, η γενέθλια πόλη του, παραδίδεται στις φλόγες κι ερημώνεται. Όλες αυτές οι εξελίξεις στον ελλαδικό κι ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, τονε πλημμυρίζουν μ' έντονα  συναισθήματα, που του δημιουργούνε τις πρώτες ανάγκες για έκφραση μέσα από τη ποίηση. Στην επαγγελματική του καριέρα ακολουθεί τον διπλωματικό κλάδο κι εργάζεται ως Ακόλουθος της Ελληνικής Κυβέρνησης κι αργότερα ως Πρόξενος, Πρέσβης, Σύμβουλος Πρεσβειών και Διευθυντής Τύπου σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού.
     Κατά τη λογοτεχνική του καριέρα ασχολήθηκε με τη ποίηση, το δοκίμιο και τη μετάφραση. Η πρώτη του λογοτεχνική έκφραση ήταν το έργο «Στροφή» που δημοσιεύθηκε το 1931. Μέσα από τα έργα του κατόρθωσε να εισαγάγει καινοτόμες παρεμβάσεις στον πολιτισμικό χώρο της Ελλάδας, με λόγο που ουσιαστικά ανέτρεπε το κατεστημένο. Ήταν ο πρώτος Έλληνας που εισήγαγε το πνεύμα του σουρεαλισμού στη ποίηση. Είχε δεχθεί βαθύτατους επηρεασμούς από τη Γαλλική ποίηση και κατά τη διάρκεια της καριέρας του ασχολήθηκε με τη μετάφραση αρκετών ξένων ποιητών. Παράλληλα, καταπιάστηκε με τη συγγραφή μυθιστορημάτων όπως το «Έξι Νύχτες Στην Ακρόπολη», αλλά και δοκιμίων όπως το «Ερωτόκριτος».
     Το 1963 του απονέμεται το Νόμπελ Λογοτεχνίας κι ανακηρύσσεται επίτιμος διδάκτωρ σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού, όπως το Cambridge. Νωρίτερα έχει τιμηθεί με το έπαθλο Κωστής Παλαμάς και με το βρετανικό βραβείο ποίησης Φόυλ. Αργότερα, και πιο συγκεκριμένα το 1969, συντάσσει κι εκδίδει σ' Ελλάδα κι εξωτερικό τη "Διακήρυξη Ενάντια Στη Δικτατορία".
     Έζησε όπως έγραφε. Η ποίησή του σαφώς δε μπορεί να χαρακτηριστεί χαρούμενη, ωστόσο είναι στοχαστική κι αρκετά σύνθετη, όχι όμως και σκοτεινή. Χρησιμοποιεί γλώσσα απερίφραστη που αφήνει καθαρά νοήματα προς τον αναγνώστη κι οι στίχοι του έχουνε τη μελαγχολία και την απαισιοδοξία του ανθρώπου που βίωσε τις εθνικές περιπέτειες. Για κείνον, «...από την άλλη πλευρά του σκοταδιού υπάρχει το φως, το μαύρο κι αγγελικό...», καθώς πίσω από την άρνηση, δε μπορεί, παρά να υπάρχει πάντα μια πίστη που προφυλάσσει από τη διάλυση και το μηδενισμό. Με αληθινή αγάπη για την Ελλάδα και τον άνθρωπο, εξέφρασε όσο κανένας άλλος την πορεία του ελληνισμού ή όπως καλύτερα ο ίδιος έλεγε "τη ρωμιοσύνη".
 «...για να πεις αυτό που θέλεις να πεις, πρέπει να φτιάξεις μιαν άλλη γλώσσα και να τη θρέψεις για χρόνια και χρόνια μ' ό,τι αγάπησες, μ' ό,τι έχασες, μ' ό,τι δε θα ξαναβρείς ποτέ...»
     Πέθανε τον Σεπτέμβρη του 1971. Το έτος 2000 ανακηρύχθηκε Έτος Γεωργίου Σεφέρη, με την ευκαιρία των 100 χρόνων απ' τη γέννησή του. Από τότε και με την ευκαιρία αυτή, διοργανώνονται μια σειρά από εκθέσεις κι άλλες λογοτεχνικές εκδηλώσεις στη μνήμη του, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Τον Οκτώβρη του 2001, κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου της Φραγκφούρτης, η Ελλάδα τιμήθηκε για την ανεκτίμητη προσφορά της στον παγκόσμιο πολιτισμό, που μερίδιό της ανήκει στον Σεφέρη, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της σύγχρονης εποχής.

peri grafis