Η Ώρα της Αλήθειας - The Time of Truth

Είναι η ώρα των Ποιητών. 

Είναι η ώρα της Έμπνευσης. 

Είναι η ώρα Της Φώτισης. 

Είναι η Ώρα της Αλήθειας.

Εκείνη την ώρα που αρχίζει να βασιλεύει ο ήλιος,
Εκείνη την ώρα που το Φως είναι «Ιλαρό Φως»
Εκείνη την ώρα του Εσπερινού
Εκείνη την ώρα που γαληνεύει η πλάση
Εκείνη είναι η Ώρα της Αλήθειας.

Είναι τόσο γλυκιά εκείνη η ώρα,

Είναι αγιασμένη και κατανυκτική ώρα, όπως λέει ο Κόντογλου: «Πρός το βράδυ, ένα χρυσαφένιο γλυκό φως μπαίνει μέσα στον αγιασμένο πύργο της εκκλησιάς, σαν να τον γεμίζει με θυμίαμα. …».

Είναι ιερή ώρα, ή ώρα που ο ήλιος «βασιλεύει». 

«Αληθινά, ποιός βασιλιάς ντύθηκε ποτέ με τέτοια πορφύρα; Θα `λεγε κανένας πως δεν είναι ο ήλιος αυτός ο βασιλέας, αλλά ο Χριστός, ο βασιλεύς των βασιλευόντων», συμπληρώνει ο Κόντογλου.

Είναι η ώρα που το χαρούμενο Φως, το Φως Ιλαρόν, συνοδεύει την «αρχαίαν φωνήν», την επιλύχνιο ευχαριστία, στην ακολουθία του Εσπερινού, που σηματοδοτεί το τελείωμα της μέρας και το ξεκίνημα της καινούριας, η ώρα που ανανεώνεται η Διαθήκη.

Είναι η ώρα που, όποιος στέκεται αντιμέτωπος με τον εαυτό του, 
λέει μόνο αλήθειες.
Είναι η ώρα που και ο πιο συστηματικός και ενσυνείδητος ψεύτης, 
δεν μπορεί να πει ψέματα.

Είναι η ώρα που αυτός που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την αλήθεια, αναζητάει συντροφιές.

Είναι ή ώρα της γαλήνης.
Είναι η ώρα που αναζητούν οι ποιητές για να γράψουν.

Είναι η ώρα των Ποιητών.
Είναι η ώρα της Έμπνευσης.
Είναι η ώρα Της Φώτισης.
Είναι η Ώρα της Αλήθειας.

το χαμομηλάκι

Όταν η Αγάπη είναι Γνήσια, δεν εξουσιάζει, δεν απαιτεί...

Η ώριμη αγάπη ανοίγει φτερά, κοιτάζει ορίζοντες, απελευθερώνει. Νικά τα πάθη δίνει ασφάλεια, φροντίδα προστασία. 

Η ώριμη αγάπη δεν κοιτάζει πίσω στο παρελθόν, βλέπει αισιόδοξα το μέλλον. 

Ανιδιοτέλεια και σεβασμός, λέξεις κλειδιά για την κατανόηση της ώριμης αγάπης.

Αγαπώ με ωριμότητα σημαίνει να μπορείς να δίνεις χώρο και χρόνο στις επιθυμίες του αλλού, σημαίνει να σέβεσαι τα όνειρα και τις φιλοδοξίες του, αγαπώ με ωριμότητα σημαίνει να μπορείς να κοιτάς βαθιά την ψυχή του ανθρώπου και να μην μένεις στο προφανές. 

Αναγνωρίζοντας τα πραγματικά χαρίσματα του άλλου τον βοηθάς να εκδηλώσει τον καλό του εαυτό και να εξελιχθεί, τον αποτρέπεις από εμμονές προσκόλλησης του παρελθόντος, με λίγα λόγια, του δείχνεις τα φτερά για να πετάξει.

Όταν η αγάπη είναι γνήσια ο άνθρωπος ημερεύει, ισορροπεί καθώς η αποδοχή, η ενθάρρυνση και η εμπιστοσύνη γεμίζουν το σώμα του με ενδορφίνες η αλλιώς ορμόνες της αγάπης. 

Όλοι μας έχουμε την ανάγκη της αποδοχής από τους άλλους, πολλές φορές μάλιστα η ανάγκη αυτή τείνει να είναι μεγαλύτερη από τα πρόσωπα που έχουμε πιο κοντά μας. Είναι μια αμφίδρομη ανάγκη φυσικά αφού οι δεσμοί της οικογένειας είναι πιο έντονοι απ' ό,τι με τους υπόλοιπους συνανθρώπους μας.
(...)

Η αληθινή αγάπη δεν είναι εμπόρευμα, δεν εξαγοράζεται, ούτε πουλιέται. Η αληθινή αγάπη δεν φορά αλυσίδες στο λαιμό κανενός για να τον κρατήσει, δεν εξουσιάζει και δεν απαιτεί.

Πολλές φορές μπερδεύουμε την αγάπη με τη χειραγώγηση. Αυτό μπορεί να γίνει είτε σκόπιμα οπότε είναι και κατακριτέο, είτε ασυναίσθητα. Και στις δύο περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι το ίδιο άδικο. 

Έχω ακούσει πολλές φορές γονείς να λένε – Για σένα δουλεύω, για σένα έχω αφήσει τον εαυτό μου, γιατί σε αγαπώ και όλα τα κάνω για να μεγαλώσεις εσύ σωστά.... η γνωστή κλάψα που ουδεμία σχέση έχει με την αληθινή ώριμη αγάπη. 

Κανένα παιδί δεν ζήτησε από τον γονιό του να γίνει δυστυχής για να είναι ευτυχισμένο αυτό. Αντίθετα τα ευτυχισμένα παιδιά έχουν χαρούμενους γονείς. 

Κανένα παιδί δεν ζήτησε από τον γονιό του να θυσιαστεί για να είναι εκείνο καλά. Και πιστέψτε με τα παιδιά ενστικτωδώς έχουν πιο ισχυρή αντίληψη της αγάπης, μα φυσικά γιατί η ψυχή τους είναι ακόμα αγνή.

Όταν αγαπώ δεν χειραγωγώ, όταν αγαπώ προστατεύω, φροντίζω, (συν)αισθάνομαι, συμπονώ. 

Η επίκριση, ο χλευασμός καθώς και η υποτίμηση δεν ταυτίζονται με την ώριμη αγάπη. 

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να μας υποβιβάζει και να μας υποτιμά, ο καθένας μας είναι εξίσου χαρισματικός με τον άλλο σε διαφορετικά πλαίσια. 

Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και αξίζει να αγαπήσει και να αγαπηθεί. Ας μάθουμε λοιπόν να το κάνουμε σωστά και με πραότητα, γιατί ίσως έτσι διαπιστώσουμε πως όλοι είμαστε ίσοι και όλοι αξίζουμε ένα καλύτερο μέλλον.
(...)

Νικολέττα Παντελάκη

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι