Όταν πιάνεις πάτο...

«και μην έχοντας πιο κάτου άλλο σκαλί

να κατρακυλήσεις πιο βαθιά

στου Κακού τη σκάλα, -

για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί

θα αιστανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!

τα φτερά,

τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»

Κωστής Παλαμάς - Ο Δωδεκάλογος του Γύφτου

... μπορείς να γίνεις μόνο η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου!

Ο καθένας από εμάς περνάει διάφορες φάσεις της ζωής του, κάποιες πιο δύσκολες και κάποιες πιο εύκολες. Μια καλή περίοδος της ζωής σου μπορεί να σε γεμίσει ενέργεια, χαρά, όμορφες στιγμές. Μια δύσκολη περίοδος μπορεί να περιέχει πόνο, στεναχώρια, κλάμα και λίγο κατάθλιψη. 

Όμως στα δύσκολα μαθαίνεις τον εαυτό σου.

Βλέπεις τα όριά σου, τις δυνάμεις σου και φυσικά τους ανθρώπους που είναι κοντά σου. 

Σκέφτεσαι τα λάθη σου και παίρνεις μαθήματα που θα σε βοηθήσουν στο επόμενο βήμα σου. Από τα λάθη μας και τις εμπειρίες μαθαίνουμε τι είναι η ζωή και τι θέλουμε να αλλάξουμε ώστε να την κάνουμε καλύτερη. Ο πάτος για τον καθέναν μας είναι διαφορετικός. Πάτο πιάνεις όταν βλέπεις τον εαυτό σου σε κατάσταση που δεν τον έχεις ξαναδεί.

Το βλέπεις σε εκείνα τα πρωινά που ξυπνάς και ίσα που μπορείς να βγάλεις φωνή. Ή κάποιες στιγμές που θες να φωνάξεις. 

Ο καθρέφτης σου φανερώνει κάποιον ξένο. Άλλη μια μέρα ν’ αντικρίζεις το είδωλo που δε θυμίζει καθόλου εσένα. Και να ντυθείς μ’ εκείνο το ουτοπικό χαμόγελο που χθες πέταξες κάπου μέσα στο σπίτι. Εκείνο το χαμόγελο που σου στερούσε οξυγόνο. Που πέταξες για ν’ ανασάνεις όταν δε σε έβλεπε κανείς.

Ο πάτος κάνει πάντα θόρυβο. Κάθε πόνος μπορεί να σε σύρει στα χαμηλά. Και ο πόνος προκαλεί θρήνο για ό,τι η ψυχή σου αντιλαμβάνεται σαν απώλεια. Θρηνείς για τις χαμένες σου ευκαιρίες, για τον εραστή σου, για τη ανεργία σου, την αφραγκία σου, το θάνατο, την αγάπη, την υγεία. Κι η λίστα δεν έχει σταματημό.

Δε γίνεται να αποφύγεις τη στιγμή της διάλυσης. Πάντα έρχεται αυτή η περίοδος που έχεις πιστέψει πως όλα έχουν χαθεί, Το αίσθημα της καταστροφής σε καταδιώκει. Όλα καταστρέφονται γύρω σου. Φαίνονται όλα τόσο ανεξέλεγκτα που στο τέλος μεταμφιέζεσαι σε ό,τι σιχαινόσουν.

Και μαθαίνεις πως οι καταστροφές γεννάνε λύκους που ουρλιάζουν σε κάθε σου βήμα. Μεταμορφώνεσαι σε αγρίμι. Μα όταν ξεφεύγεις από τον πάτο και επιτέλους ξανασυστήνεσαι, είσαι άνθρωπος με μορφή πιο προσιτή στην κοσμοθεωρία σου, στο μυαλό σου. Ένας ψυχισμός σοφότερος και με περίσσια τόλμη πια. Χάνεις την ηθική σου για λίγο, μα επισκευάζονται όσα έμπαζαν στην παλιά εκδοχή σου!

Ξεφορτώνεσαι όλα τα περιττά που είχες μαζέψει τόσα χρόνια. Γιατί μπορεί όταν πέφτεις να γνωρίζεις για πρώτη φορά το δαίμονά σου, αλλά οραματίζεσαι πεντακάθαρα πια τη ζωή που αξίζεις. Κάνεις ξεσκαρτάρισμα σε στόχους, αξίες και ανθρώπους. Κυνηγάς τις στιγμές γιατί περνάνε αστραπιαία. Σε μισείς. Αλλάζεις. Μα ύστερα σ’ αγαπάς. Και τότε μετατρέπεσαι σε ήρεμη δύναμη!

Κι αν το δεις λίγο διαφορετικά, στο τέλος δε θα μείνει η πτώση κι η υποτίμηση της αξιοπρέπειάς σου, αλλά ήταν η μεγαλύτερη ώθηση για να φτάσεις ψηλότερα από εκεί που ήσουν πριν. Κι όλα αυτά μέχρι τον επόμενο πάτο. Γιατί θα ξανάρθει. Αλλά εσύ θα έχεις μεγαλύτερη αυτογνωσία και πυγμή αυτή τη φορά.

Για να μπορέσεις να προχωρήσεις όμως θα πρέπει πρώτα να αναγνωρίσεις την κατάστασή σου και να την αποδεχτείς. Είναι πάντα δελεαστικό να προσπαθήσεις να ρίξεις όλο το φταίξιμο σε άλλους ανθρώπους ή εξωτερικές συνθήκες για το που βρίσκεσαι τώρα. 

Είναι ο πιο απλός τρόπος για να βραχυκυκλώσεις τη νέα ζωή που πας να φτιάξεις. Το πρώτο βήμα λοιπόν πρέπει να είναι να αποδεχτείς την κατάσταση. Το ζητούμενο δεν είναι να οικτίρεις τον εαυτό σου για τα λάθη σου, αλλά να καταλάβεις τι πρέπει να αλλάξεις στη ζωή σου αλλά και τι είναι στη δύναμή σου να αλλάξεις.

Όμως δεν είναι τυχαίο που πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι που άλλαξαν ριζικά τη ζωή τους έχουν συχνά ένα κοινό: 

Είχαν πιάσει πάτο με κάθε πιθανή έννοια. Το να πιάνεις πάτο είναι σκληρό και άσχημο, αλλά το καλό είναι πως αν το προσεγγίσεις σωστά, μπορεί να αποτελέσει το ξεκίνημα της νέας σου ζωής. της ζωής που πάντα ήθελες να κάνεις. Στην πραγματικότητα μπορεί να γίνει μία από τις πιο δυνατές εμπειρίες που κάθε άνθρωπος μπορεί να έχει.

Όταν πιάνεις πάτο είναι η ευκαιρία σου! Συστήνεσαι με τον εαυτό σου, μαθαίνεις τα όριά σου τα ξεπερνάς γίνεσαι δυνατότερος πιο ανθεκτικός κι αυθεντικός, χτίζεις γερές βάσεις για τον εαυτό σου. Συγχαρητήρια! Είσαι πλέον η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου!

Και τώρα βρες μου ένα λόγο να φοβηθείς την κατρακύλα!

Δανάη Λιβανού

enallaktikidrasi
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Ευτυχία γράφεται με Ε και όχι με €

Φωνάξτε, ουρλιάξτε, μέχρι να σπάσει ο τοίχος της αδιαφορίας που υψώθηκε γύρω σας. Προστατέψτε με νύχια και με δόντια τη ζωή σας.

Η αυτοκτονία, η δολοφονία ή η τρομοκρατία δεν είναι η λύση για το αδιέξοδο που βρίσκεται κανείς. Καμιά πράξη που τρομοκρατεί ή θέτει σε κίνδυνο ή αφαιρεί μια ζωή δεν είναι λύση στα προβλήματα που έχει η ζωή.

    Εδώ και καιρό, όλοι μας, κάνουμε τεράστια υπομονή που πραγματικά αγγίζει – ίσως και να ξεπερνά – εκείνη των τετράποδων φίλων μας, των γαϊδουριών … Υπομονή που όμως αρχίζει να εξασθενεί ημέρα με την ημέρα κι αυτό γιατί είμαστε δυσαρεστημένοι από την όλη κατάσταση που επικρατεί γύρω μας και φορτωμένοι με περισσότερα βάρη, ασήκωτα φορτία, που μας καθιστούν όλους ή έστω τους περισσότερους σημερινούς διαδόχους του Ηρακλή.

    Δεμένοι και παρκαρισμένοι στην άκρη, όπως τα όνειρά μας, περιμένουμε τι; Να βρεθούμε στα χέρια ενός καλύτερου αφέντη; Δεν είναι αυτή η σωστή αντιμετώπιση των προβλημάτων μας. 

Δεν πιστεύω ότι είμαστε ούτε δειλοί, ούτε μαζοχιστές, απλά υποτιμάμε τη δύναμή μας, δε βάζουμε τα δυνατά μας για να ενωθούμε και να αλλάξουμε τα πράγματα. Η ιστορία μάς διδάσκει ότι μόνο ενωμένοι μπορούμε να κερδίσουμε. 

 

    Αντίθετα, εμείς παλεύουμε μόνοι μας. Ο καθένας σιωπηλά, για τον εαυτό του, για να επιβιώσει και όχι για να ζήσει, όπως έχει δικαίωμα. Μερικοί είναι “τυχεροί”, γιατί είναι κατά κάποιο τρόπο πιο δυνατοί. Μάχονται και δεν παραδίνονται εύκολα, καταφέρνουν να μείνουν όρθιοι. Τι γίνεται όμως όταν όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας τα υποστούν και οι πιο αδύναμοι, οι απροστάτευτοι, οι ανήμποροι; Πώς να αντιδράσουν, πώς να αμυνθούν, πώς να υπερασπιστούν την ίδια τους τη ζωή;

    Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει όποιος βρεθεί σε αυτή την άσχημη θέση, στη θέση που δεν “αντέχει άλλο”, είναι να μην νιώθει ντροπή και να ζητήσει βοήθεια. Μη ντρέπεστε να ζητήσετε βοήθεια, να το κάνετε όταν νιώθετε ότι είναι πάρα πολύ μεγάλο και ασήκωτο το φορτίο που βρεθήκατε ξαφνικά να κουβαλάτε. Ξεκινήστε από μόνοι σας ή οργανωθείτε σε ομάδες, σε συλλόγους, για να βρείτε λύση στα προβλήματά σας. 

    Να απευθύνεστε στην γειτονιά σας, στους φίλους, στην ενορία σας, τι νόημα έχει αλλιώς το να πιστεύουμε σε ένα Θεό όταν τον αφήνουμε απʼ έξω από τις ζωές μας. Η Εκκλησία δεν είναι μόνο για να τελέσουμε γάμους, βαφτίσια, κηδείες ή να πηγαίνουμε να προσευχηθούμε στις γιορτές. Μη φοβάστε αν λυγίσετε, ούτε να ντρέπεστε αν πέσετε κάτω. “Σημασία δεν έχει πόσες φορές θα πέσεις. Σημασία έχει πόσες φορές θα σηκωθείς, αφότου πέσεις” (Non importa quante volte cadi, ma quante volte cadi e ti rialzi. Vince Lombardi).

    Αν δεν μπορείτε να σηκωθείτε από μόνοι σας, αν δεν βρείτε μέσα σας  τη δύναμη  που χρειάζεστε, καλέστε βοήθεια. Δεν σας καλώ να ζητιανεύετε, αλλά να ζητάτε βοήθεια και όχι μόνο για τα απαραίτητα αγαθά, αλλά και ψυχολογική στήριξη αν χρειαστεί. Απαιτήστε να σας δουν και να σας συμπεριφέρονται ως ανθρώπους και όχι ως νούμερα. 

    Φωνάξτε, ουρλιάξτε, μέχρι να σπάσει ο τοίχος της αδιαφορίας που υψώθηκε γύρω σας. Προστατέψτε με νύχια και με δόντια τη ζωή σας. Η ζωή σας δεν ανήκει σε κανέναν άλλο, εκτός από εσάς τον ίδιο. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να την καταστρέφει. Η αυτοκτονία, η δολοφονία ή η τρομοκρατία δεν είναι η λύση για το αδιέξοδο που βρίσκεται κανείς. Καμιά πράξη που τρομοκρατεί ή θέτει σε κίνδυνο ή αφαιρεί μια ζωή δεν είναι λύση στα προβλήματα που έχει η ζωή. Δεν πρέπει να νιώσετε ταπείνωση, ούτε φυσικά μίζεροι. 

    Την πραγματική μιζέρια σε αυτή τη ζωή την αισθάνονται αυτοί που προκαλούν πόνο στους άλλους, που πατάνε πάνω σε άλλο κόσμο, καταστρέφοντας τόσες ζωές για να ανέβουν ψηλά.  Πρόκειται για “σκουλήκια” που, όσα και να κάνουν, πάντα θα σέρνονται και θα είναι δίπλα στο κάθε σάπιο για να τρέφονται, γιατί αυτή είναι η φύση τους και δεν μπορούν να την αλλάξουν. 

    Το μόνο που κερδίζουν από την σιχαμερή συμπεριφορά τους είναι να αποκτούν περισσότερα αγαθά, που ναι μεν θα διευκολύνουν την ύπαρξή τους, αλλά σίγουρα δεν τους κάνουν πλούσιους. Όλα τα χρήματά τους δε θα είναι ποτέ επαρκή για να εξαγοράσουν τη μιζέρια της ψυχής τους. 

    Τα λεφτά αυτά θα τους χρησιμεύσουν αργότερα για να πληρώσουν την ψυχοθεραπεία, όσοι ακόμα την κατέχουν και δεν την πούλησαν στο διάολο, ή ακόμα χειρότερα, να αγοράσουν “ψεύτικους παραδείσους”, αυτά που δεν μπόρεσαν να βρουν στα μεγάλα παλάτια που ζούνε, γιατί το μόνο που κέρδισαν στη ζωή τους ήταν χρήματα, αριθμούς και μαζί με αυτά ένα μπόλικο “μηδέν”, ένα “τίποτα”, σαν τους ίδιους. Πρόκειται για μισάνθρωπους που ζουν μια άθλια και σκοτεινή ζωή  που φωτίζεται μόνο από τα φώτα της τηλεοπτικής κάμερας που έχουν ανάγκη για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Να ξέρετε ότι “η ευτυχία γράφεται με έψιλον και όχι με το σήμα του ευρώ”. Μην τους ζηλεύετε, μην ονειρεύεστε τα χρήματά τους για να σας δώσουν ευτυχία. Η ιστορία είναι γεμάτη από “πλούσιους”, επώνυμους ανθρώπους  που έζησαν και πέθαναν δυστυχισμένοι.

    Μη σας ξεγελάσουν με τις ετικέτες τους.  “Προέρχονται από καλές οικογένειες, είναι σημαντικοί άνθρωποι”. Τα λόγια αυτά δεν έχουν πραγματικά καμία αξία. Κι εσείς έχετε οικογένεια και είστε σημαντικοί, ο κόσμος όλος για τους ανθρώπους σας. Για αυτούς πρέπει να παλεύετε, να βρείτε τη δύναμη. Για τους γονείς σας που στερήθηκαν πολλά για να σας μεγαλώσουν, για τα παιδιά σας που πρέπει να μεγαλώσετε και να τα καμαρώσετε και για τα εγγόνια που θα έρθουν και τριπλασιάσουν τη χαρά.  Και να θυμάστε ότι “οι ετικέτες” συνοδεύουν πάντα τα εμπορεύματα, το κάθε τι που αγοράζεται ή πουλιέται.

    Η λέξη “Άνθρωπος” δεν έχει ανάγκη από επίθετα όπως “ευαίσθητος”  ή “καλός”. Η λέξη αυτή από μόνη της ξεχωρίζει από όλα τα άλλα όντα, τα άλλα θηρία. Ή είσαι άνθρωπος ή δεν είσαι. Οπότε η φράση ένας “κακός άνθρωπος”, είναι ουσιαστικά λάθος. Δεν μπορούμε να μιλήσουμε περί ανθρωπιάς και να αναφερόμαστε και σε άτομα που ασκούν βία, που προκαλούν πόνο, που βασανίζουν, σκοτώνουν, βιάζουν σωματικά και ψυχικά, εξαπατούν και καταστρέφουν τις ζωές των άλλων. Αν πρόκειται για πολιτικούς, σβήστε τους από την πολιτική σκηνή, βάλτε τους στο περιθώριο, το μεγαλύτερο όπλο το κρατάτε εσείς στα χέρια σας, το στυλό με τον οποίο βάζετε τους σταυρούς στα ψηφοδέλτια και στις εκλογές έχετε την υποχρέωση να το χρησιμοποιείτε για το καλό όλων, για το καλό της Χώρας. Αν πρόκειται για απατεώνες, για εγκληματίες να απευθυνθείτε στη δικαιοσύνη. 

    Μη φοβάστε, μη διστάζετε, μη παραδίνεστε, μη χαλάτε τη ζωή σας εξαιτίας τους. Αντιδράστε! Το πρόβλημα συνήθως δε λύνεται από μόνο του. Εσείς όμως επιλέγετε πως θα το αντιμετωπίσετε. Μπορείτε να νιώσετε θυμό, απογοήτευση, αγανάκτηση, να υποφέρετε για την κατάσταση στην οποία βρίσκεστε, κρατώντας μια στάση παθητική ή να “σηκώσετε τα μανίκια” και να αντιμετωπίσετε το πρόβλημα δυναμικά και ουσιαστικά. Μπορείτε να τα καταφέρετε. Πρέπει να τα καταφέρετε, το χρωστάτε στον εαυτό σας, σε όλους τους άλλους γύρω σας και στη μνήμη αυτών που δεν τα κατάφεραν . 

    Σας έκλεψαν το μέλλον, μην τους αφήνετε να σας κλέβουν και την αξιοπρέπειά σας και τη ζωή. Να είστε περήφανοι που δεν τους μοιάζετε, που ξεχωρίζετε, που εσείς έχετε τον πραγματικό πλούτο, την καρδιά και μαζί με αυτή τη δύναμη της αγάπης. Αγάπη και σεβασμό για το κάθε τι στη ζωή … Αγάπη και σεβασμό για τη ζωή σας, πάνω από όλα.

Cosmina Furchi Gliatas

Πηγή: aixmi.gr