Τα πιο Ωραία Παιχνίδια για το Παιδί σου είναι αυτά που Απολαμβάνετε Μαζί

Παιχνίδια υπάρχουν, από τα εντυπωσιακά που γεμίζουν το δωμάτιο, μέχρι τα απλά που γεμίζουν τις όμορφες στιγμές. 

Ένα κείμενο - ύμνος στα αγαπημένα παιχνίδια μπαμπά και παιδιών.
Σταύρος Καραΐνδρος

Γιατί, υπάρχει καλύτερο πράγμα από το παιδί να απολαμβάνει τα αγαπημένα του παιχνίδια με τον μπαμπά; Και επειδή ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, ναι θα στηθείτε μπροστά στην οθόνη με τα joystick και θα απολαύσετε τις χαρές μίας παιχνιδοκονσόλας, αλλά υπάρχουν και αυτά που απλώς χρειάζεται ένα τραπέζι και παιχνιδιάρικη διάθεση.

Θυμάστε εκείνο το ποδοσφαιράκι με τους παίκτες που είχαν ελατήρια; 

Εκείνο το κλασικό που το έβλεπες στα πανηγύρια και ήταν πάντα αυτό που ζητούσες από τους γονείς; 

Ε, λοιπόν, μπορεί να μοιάζει παλαιομοδίτικο, μπορεί να το χαρακτηρίζεις ρετρό, είναι όμως από τα πιο διασκεδαστικά για τους πιτσιρικάδες τούτης της εποχής. 

Φαντάσου, τώρα, τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει γνωρίζοντας να χρησιμοποιούν smartphones και tablets να παθαίνουν πλάκα με ένα παιχνίδι που ούτε συναρμολόγηση χρειάζεται, δεν έχει κανά σούπερ ντούπερ εξοπλισμό και κοστίζει μέχρι 10 ευρώ.

Ή ακόμα και την κλασική τρίλιζα, το παιχνίδι που γίνονταν ομηρικές 'μάχες' τα προηγούμενα χρόνια και είχε την ευκολία να το παίξεις οπουδήποτε. 

Ή το, ακόμα πιο κλασικό, 'όνομα, ζώο, πράγμα' που 'ακονίζει' το μυαλό των πιτσιρικάδων.

Παιχνίδια υπάρχουν, από τα εντυπωσιακά που γεμίζουν το δωμάτιο, μέχρι τα απλά που γεμίζουν τις όμορφες στιγμές. 

Από την απόκτηση του παιχνιδιού, όμως, η μεγαλύτερη λαχτάρα του παιδιού είναι να μη χάσει την αθωότητά του. Κι εδώ ακριβώς έρχεται ο "χαζομπαμπάς" να φροντίσει γι' αυτό.

Δαιμονοποιούμε τα video games; Προφανώς και όχι. Και αυτά έχουν τη χάρη τους, προφανώς όταν υπάρχει ο απαιτούμενος γονικός έλεγχος. Ένα ποδοσφαιράκι πατέρα-γιου είναι το μεγαλύτερο οικογενειακό 'ντέρμπι' και η ευκαιρία να δεις τον εαυτό σου σε... mini me.

Το θέμα, όμως, δεν είναι μόνο τα παιχνίδια και ποια θα είναι αυτά. Το θέμα είναι ο χρόνος και η διάθεση για να αποτυπώσει το παιδί σου στη μνήμη του ευχάριστες και δημιουργικές στιγμές. 

...............
Η χαρά τους δεν είναι μόνο όταν ο Άγιος Βασίλης τους φέρει το δώρο που ζητούσαν ολόκληρη τη χρονιά. 

Η χαρά τους γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν το δώρο αυτό το απολαύσει μαζί με τους γονείς. 

Εκεί έρχεται η ώρα του πατέρα. Να το συναρμολογήσει και να χαρίσει στον μικρό τη λαχτάρα των εορτών. 

Μην ξεχνάτε ότι όλοι ήμασταν κάποτε παιδιά.

περισσότερα εδώ: oneman
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Φύλαγε λόγια και κοίτα τα δικά σου…

Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι μια απ’ τα ίδια…
Για αυτό φύλαγε λόγια και άσε τους άλλους.

Μπορεί να μην κλέβεις, μιλάς όμως άσχημα στους γύρω σου.
Μπορεί στους γύρω σου να μιλάς καλά, απατάς όμως τη γυναίκα σου.
Μπορεί στη γυναίκα σου να είσαι πιστός, είσαι όμως σκληρός στους υπαλλήλους.
Μπορεί στους υπαλλήλους σου να φέρεσαι καλά, δεν δίνεις όμως σημασία στα παιδιά σου.
Μπορεί να ασχολείσαι με τα παιδιά πολύ, έχεις όμως τους γονείς σου ξεχασμένους.
Μπορεί να τους προσέχεις τους γονείς, είσαι όμως μαλωμένος με τα αδέλφια σου για τοίχους και ντουβάρια.
Μπορεί και με τα αδέλφια σου να είσαι μια χαρά, κρίνεις όμως… Μιλάς πολύ. Κουτσομπολεύεις. Θυμώνεις. Μνησικακείς. Είσαι φιλάργυρος. Πότης. Γαστρίμαργος. Σκληρός….

Με λίγα λόγια, και αν δεν κάνεις ένα συγκεκριμένο εσύ κακό, κάνεις κάποιο άλλο…
 
Όλοι μας άνθρωποι. Όλοι αμαρτωλοί.
Όλοι.
Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Όλοι μια απ’ τα ίδια.
Για αυτό φύλαγε λόγια και άσε τους άλλους.
Φύλαγε λόγια φίλε μου.
Φύλαγε λόγια και κοίτα τα δικά σου…

Ελευθεριάδης Γ. Ελευθέριος, Ψυχολόγος M.Sc.
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

e-psyxologos.gr

Σε έναν κόσμο που φθίνει... χάθηκαν οι "λεπτομέρειες"...

Ένας κόσμος που φθίνει

    Όταν φτάνουν μέρες όπως η παγκόσμια ημέρα αγκαλιάς ή του Άγιου Βαλεντίνου, ή παγκόσμια ημέρα της γυναίκας ή του άντρα, βλέπω πολλούς να λυσσάνε κοινοποιώντας όμορφες εικόνες, ντυμένες με εύστοχες λέξεις που φορτίζουν το συναισθηματικό πεδίο του καθενός ανάλογα με το πού απευθύνεται. 

Άλλοτε βλέπω θυμωμένες εικόνες, άλλοτε με ραφιναρισμένα υπονοούμενα και σπόντες που εκτοξεύονται προς πάσα κατεύθυνση… παρατηρώ καιρό τώρα όλο αυτό το αλισβερίσι και προσπαθώ να μπω στον καθένα και να καταλάβω το πώς σκέφτεται.

    Δεν είναι τίποτα δύσκολο, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη ενσυναίσθηση και λίγη παρατηρητικότητα. Καταλήγω λοιπόν στο ότι ο κόσμος μας απλουστεύει τα πάντα, φτιάχνοντας πρόσφορο έδαφος για μια πιο «γιουνιβέρσαλ» ζωή. Ξεκίνησαν με τη γλώσσα, με τη γραμματική, μη μου πείτε ότι έχει καμία σχέση εκείνη που μαθαίναμε εμείς με αυτή που διδάσκεται σήμερα! Έπειτα, προχωρά με τη μόδα. Κάποτε ήταν της μόδας τα ναρκωτικά. Έπειτα το τσιγάρο. Θυμάμαι τους γονείς μας να αγωνιούν μήπως τυχόν μας δώσουν ναρκωτικά χωρίς να το καταλάβουμε, κι εμάς μην τυχόν πάρουν χαμπάρι οι γονείς μας ότι καπνίζουμε!

    Μερικώς αποτυχημένη προσπάθεια λοιπόν αυτοί οι εθισμοί. 

Έπρεπε να βρουν κάτι πιο δραστικό, πιο εθιστικό που να μπει ακόμα πιο ύπουλα και δυναμικά στις ζωές μας. Και να σου τα social media… και κόλλησαν και τους γονείς και πλέον δεν υπάρχει κανείς να προστατεύσει τα παιδιά. Και έρχεται τώρα και αυτή η ελευθερία, που από την έκταση της, έχει επέλθει το χάος. 

Ζούμε, φίλοι μου, στην εποχή του κοινωνικού σεξ, σε μια εποχή που τα πάντα γίνονται για την ηδονή της στιγμής. Έτσι όπως είναι βολικό να γίνεται. 

Γιατί με αυτό τον τρόπο, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να δεθεί, να ξαναεμφανιστεί!
    Μερικές φωτογραφίες, ίσως μια βιντεοκλήση, λίγη φαντασία και η κάπως πιο μυστήρια χροιά στη φωνή στον τόνο του φα, είναι εκείνα που αντικατέστησαν την αγκαλιά, τη φυσική επαφή, την απόλαυση της διαρκείας, το άγγιγμα, την επικοινωνία. 

Σήμερα όλα γίνονται απλά. Χωρίς ενδοιασμούς και πρωτίστως χωρίς αναστολές. Δεν υπάρχουν πλέον πρώτα ραντεβού, δεν υπάρχει φλερτ. Υπάρχει μόνο ωμό και αποστασιοποιημένο τάισμα των ενστίκτων ακόμα και αν στην ουσία δεν πρόκειται για τίποτα άλλο παρά για αυτοϊκανοποίηση.

    Χάθηκαν φίλοι μου οι ρόλοι. Δεν υπάρχει θηλυκότητα, δεν υπάρχει ευγένεια. 

    Ο άντρας πλέον δεν κυνηγά, γιατί τον κυνηγάει πρώτη η γυναίκα. Δεν φαντασιώνεται, γιατί εκείνη του τα δίνει όλα στο πιάτο. Δεν υπάρχει παιχνίδι με το μυαλό, γιατί πλέον είναι όλα τόσο απλά, που δε χρειάζεται να υπάρχει καν μυαλό! 

Στο απλουστευμένο λεξικό μας δεσπόζουν λέξεις όπως πρόστυχο, ηδονικό, εφήμερο, ελεύθερο, κρυφό και όποια άλλη λέξη γαργαλάει το μυαλό μιας μεθυσμένης από την αλόγιστη ελευθερία γενιάς. 

Χάθηκαν απ’ τον κόσμο μας οι λεπτομέρειες. Χάθηκε η σκέψη και η ανάληψη ευθύνης. Σήμερα κύριες και κύριοι, δε φταίει κανείς για τίποτα! 

Όπως όλα δείχνουν, επόμενος στόχος είναι αυτός του ανάπηρου συναισθήματος. Υπάρχουν ήδη πολλοί ανάμεσά μας με ανικανότητα να αισθανθούν ή να κατανοήσουν το κακό που άθελά τους προκαλούν. 

Η καταστροφική εξέλιξη προχωρά! 

Βοήθειά μας, κύριοι…

Μαρία Χαρίτου

Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι