Η Κοινωνική Φοβία: Τι είναι και πώς αντιμετωπίζεται;

Η “Κοινωνική Φοβία” αναφέρεται στην έντονη δυσκολία του ατόμου να παρευρεθεί ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους, γιατί φοβάται πως γίνεται αντικείμενο παρατήρησης και αρνητικής κριτικής από τους γύρω του. Δεν ταυτίζεται σαν όρος με την “Ντροπαλότητα”, γιατί αφενός ο Ντροπαλός άνθρωπος δεν βιώνει τόσο έντονο άγχος σε επίπεδο εμφάνισης ψυχοσωματικών συμπτωμάτων (π.χ. τάση για εμετό, εφίδρωση, ταχυπαλμίες) και αφετέρου το Ντροπαλό άτομο δεν θα αποφύγει την κοινωνική περίσταση, στην οποία ενδεχομένως να γίνει το κέντρο της προσοχής. Ο άνθρωπος, που υποφέρει από “Κοινωνική Φοβία” είναι σίγουρο, ότι δεν θα επιλέξει με τίποτα να συμμετέχει σε όποια συνθήκη του δίνει το ερέθισμα της προσωπικής του έκθεσης.

Πώς προκαλείται η “Κοινωνική Φοβία”;

Ο συγκεκριμένος Φόβος είτε μπορεί να έχει δημιουργηθεί μέσω κάποιου Τραυματικού Γεγονότος, είτε μπορεί να είναι αποτέλεσμα μάθησης και μίμησης συγκεκριμένου σημαντικού Προτύπου (π.χ Γονέας).

Ποια είναι τα συμπτώματα της “Κοινωνικής Φοβίας”;

• Έντονο άγχος
• Θλίψη
• Κοινωνική Απομόνωση
• Χαμηλή Αυτοεκτίμηση
• Αρνητικές Σκέψεις για τον ίδιο
• Ναυτία
• Ταχυκαρδία
• Συχνουρία
• Κόμπος στον λαιμό και δυσφορία
• Έντονη εφίδρωση
• Δυνατές κράμπες στο στομάχι

Πως αντιμετωπίζεται η “Κοινωνική Φοβία”;

Αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την Ψυχοθεραπεία, γιατί μέσω αυτής της διαδικασίας υπάρχει η δυνατότητα το άτομο, που υποφέρει, να γνωρίσει την κατάσταση που του έχει προκαλέσει την λανθασμένη εικόνα για τον εαυτό του. Ο θεραπευόμενος με την βοήθεια του Ειδικού μπορεί να αναδομήσει τις Δυσλειτουργικές Σκέψεις, που συντηρούν τη συγκεκριμένη Φοβία και υποστηρίζεται εμπράκτως στην αντιμετώπιση της κατάστασης, που φοβάται.

Πως μπορείς να βοηθήσεις τον εαυτό σου;

Εξέτασε το κατά πόσο οι σκέψεις, που κάνεις, είναι ρεαλιστικές.

Κατέγραψε το τι περνάει από το μυαλό σου, ότι μπορείς να πάθεις ερχόμενος σε επαφή με τις συνθήκες, που σου προκαλούν Φόβο.

Προσπάθησε να τροποποιήσεις την συμπεριφορά σου, όταν αισθανθείς το έντονο Άγχος. Για παράδειγμα: Όταν βρεθείς σε έναν χώρο με πολλά άτομα και αρχίζεις να αγχώνεσαι, σκέψου αρχικά τι είναι αυτό που ρεαλιστικά φοβάσαι πως θα σου συμβεί εκείνη την στιγμή. Εάν είναι, που περνάει από το μυαλό σου, ότι δεν έχεις να πεις κάτι με τους παρευρισκομένους, γιατί δεν έχεις την δεξιότητα να ξεκινήσεις την κουβέντα, για αλλαγή κάνε ακριβώς το αντίθετο. Προσπάθησε να πιάσεις την κουβέντα με κάποιον λέγοντας στον εαυτό σου, ότι δεν σε νοιάζει το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια. Καθησύχασε τον εαυτό σου, ότι κάνεις ένα τεστ, για να αποδείξεις σε εσένα τι ισχύει στην πραγματικότητα.

Μην τροφοδοτείς το ήδη υπάρχον Άγχος με Άγχος για αυτό που σου συμβαίνει. Δεν είναι κάτι, που δεν ξεπερνιέται και δεν αιτιολογείται. Πολλά άτομα αντιμετωπίζουν την αντίστοιχη Φοβία.

Αποδέξου για αρχή την δυσκολία σου, για να προχωρήσεις στη συνέχεια σε αναζήτηση βοήθειας. Δεν είναι ένδειξη Αδυναμίας αυτό, αλλά ίσα ίσα είναι ένδειξη Δύναμης και κουράγιου να το αντιμετωπίσεις, όσο δυνατό κι αν το αισθάνεσαι μέσα σου.

Γράφει: Η Μαρία Αθανασιάδου

schooltime.gr
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι

Η Ζωή δεν πρέπει να είναι Τέλεια για να είναι Όμορφη

Ξέρετε ποια μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δυστυχία ενός ανθρώπου; Το να κυνηγάει συνεχώς την τελειότητα σε όλα στη ζωή του. 

Το να θέλει.

Το να θέλει μία “μπάρμπι” εμφάνιση χωρίς το παραμικρό ψεγάδι. 

Το να ψάχνει τον τέλειο σύντροφο και όχι τον έρωτα και την πιο τέλεια δουλειά και όχι αυτήν, στην οποία έχει ταλέντο ή αγαπά.

Γενικά, το κυνήγι για την τέλεια ζωή είναι, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, η μεγαλύτερη αιτία της δυστυχίας μας και της ανικανότητάς μας να προσαρμοστούμε στην πραγματικότητα και να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. 

Η ζωή δεν είναι ποτέ τέλεια και όσο πιο γρήγορα συμφιλιωθούμε με αυτή την πραγματικότητα, τόσο πιο ευτυχισμένοι θα μπορέσουμε να είμαστε. Η ζωή μετριέται σε στιγμές. Υπάρχουν και ευτυχισμένες στιγμές που κρίνουν στο τέλος αν είχαμε μια ευτυχισμένη στο σύνολό της ζωή.

Πόσο χρόνο μας παίρνει να σηκωθούμε ξανά κάθε φορά που πέφτουμε για τον χ ή ψ λόγο; 

Οι εξωτερικοί παράγοντες και οι καταστάσεις που βιώνουμε δεν καθορίζουν το πόσο καλά είμαστε στο σύνολο, εκτός αν δεν μάθουμε στον εαυτό μας να αφήνεται στις μιζέριες και τις δυστυχίες. 

Το να θλιβόμαστε για κάτι άσχημο που μας συνέβη χωρίς να το αφήνουμε να επηρεάζει όλες μας τις σχέσεις με τους ανθρώπους, τη δουλειά και το μέλλον μας είναι αυτό που καθορίζει το πόσο καλά είμαστε. Κι αυτό για να γίνει, χρειάζεται να κτίσουμε μία δυνατή προσωπικότητα κι ένα δυνατό μυαλό που να μην κατρακυλά στα σκοτάδια με την πρώτη απώλεια, απόρριψη ή αποτυχία.

Κι αν κάνουμε λάθη, ας μάθουμε να συγχωρούμε τον εαυτό μας. Πρώτα τον εαυτό μας και μετά τους άλλους. 

Γιατί τέλειοι χαρακτήρες δεν υπάρχουν. 

Ούτε τέλειες προσωπικότητες. 

Αυτοί που βλέπουμε στο γυαλί, αυτοί που θαυμάζουμε δεν είναι ούτε στο ελάχιστο τέλειοι. Προβάλλουν μόνο τις πιο τέλειες στιγμές τους για να γίνονται ζηλευτοί. Γιατί αυτό θέλει να βλέπει το δυστυχισμένο μάτι που σκρολάρει συνεχώς στα social media.

Ποτέ δε θα είμαστε τέλεια ευτυχισμένοι, όμως πόσο βαρετό είναι το “τέλειο” τελικά; 

Τέλειες σχέσεις υπάρχουν μόνο στις ταινίες – και όχι σε όλες. 

Τέλεια πρόσωπα και σώματα υπάρχουν μόνο στα κοινωνικά δίκτυα μετά από φίλτρα και επεξεργασία. 

Τέλειες δουλειές δεν υπάρχουν σίγουρα, ούτε τέλειες οικογένειες. Περισσότερο τρελές είναι οι οικογένειές μας παρά νορμάλ, κι αυτό το γουστάρουμε, όσο κι αν σπάνε τα νεύρα μας κάποτε.

Ακόμη και το να ζεις τις στιγμές θλίψης σου στο έπακρο σημαίνει ότι πραγματικά ζεις. Σημασία έχει ότι μπορείς και νιώθεις σωστά, ότι δεν περνάνε όλα από δίπλα σου απαρατήρητα. 

Γιατί αν περνάνε, τότε έχεις σοβαρό πρόβλημα κι είσαι ήδη νεκρός. Πόσο “τέλεια” πέφτουμε για έναν έρωτα; 

Πόσο πιο “τέλεια” σηκωνόμαστε ξανά.

Η ζωή είναι σαν ένα καρδιογράφημα. Έχει τα πάνω και τα κάτω της, τα έντονα σκιρτίσματά της και τις στιγμές του απόλυτου τίποτα. Είναι, όμως, η ζωή μας και όπως κι αν είναι, πρέπει να καταλάβουμε ότι εμείς κρατάμε το τιμόνι για να την οδηγούμε εκεί που θέλουμε κι όχι οι άλλοι, ούτε και οι καταστάσεις που βιώνουμε. 

Εμείς και μόνο. Και μπορεί να μην είμαστε τέλειοι, ας μάθουμε όμως ν’ αγαπάμε τέλεια τους άλλους, τη φύση και τα ζώα και να συγχωρούμε, κι ίσως έτσι να φτάσουμε λίγο πιο κοντά στην ευτυχία μας.

πηγή
Φιλοξενία: Το Χαμομηλάκι