Η μνήμη του, μνημείο στην ψυχή μας.
“
Του ζήτησαν να μαρτυρήσει /
Δε μίλησε /
Του τσάκισαν τα δόντια /
Του
τσάκισαν τα δάχτυλα /
Του τσάκισαν τα πλευρά /
Σιωπούσε / Του “καψαν το
στήθος /
Του” καψαν τα πόδια /
Του “καψαν την κοιλιά /
Δε μαρτυρούσε /
Του θραύσαν τις μασέλες /
Του μάτωσαν τα νεφρά /
Του συνθλίψαν τους
όρχεις /
Αυτός σιωπούσε /
Κοίταζε μόνο /
Αιώνες μακριά /
Με τα μάτια /
Του Ιησού.
”
Οι στίχοι είναι γραμμένοι από τον Αντώνη Δωριάδη, για το
μαρτύριο του Σπύρου Μουστακλή και την περιπέτειά του για δεκατρία
ολόκληρα χρόνια και έχουν δημοσιευθεί στην “Ελευθεροτυπία”.
Το χρέος μας σήμερα -και κάθε ημέρα- είναι να θυμόμαστε τους αγωνιστές
που θυσιάστηκαν για να ενώσουν τους ‘Ελληνες. 22 Μαΐου 1973 ο Σπύρος
Μουστακλής, αξιωματικός του στρατού με σημαντική αντιδικτατορική δράση
συνελήφθη. Συμμετείχε στο Κίνημα του Ναυτικού. Κρατήθηκε στα κρατητήρια
του ΕΑΤ-ΕΣΑ για σαράντα επτά ημέρες όπου βασανίστηκε άγρια. Έξι και επτά
άνθρωποι χτυπούσαν λυσσαλέα το κορμί του μπροστά στα μάτια των
διοικητών Χατζηζήση και Σπανού. Στη σύζυγό του, όταν την κάλεσαν στο
401, είπαν ότι έπεσε θύμα τροχαίου στον Ιππόδρομο. Δεν της ζήτησαν ποτέ
συγγνώμη.
Κατά τη διάρκεια των βασανιστηρίων ένα βίαιο χτύπημα στην καρωτίδα
προκάλεσε εγκεφαλικό, με αποτέλεσμα να διακομιστεί στο ΚΑΤ. Εκεί
παρέμεινε δύο χρόνια. Το εγκεφαλικό του προκάλεσε ολική παραλυσία. Η
τραγική κατάληξη του Μουστακλή, αλλά και η ηρωική του στάση παραμένουν
ακόμη σύμβολα αντιδικτατορικής δράσης. Πέθανε στις 28 Απριλίου 1986 και
κηδεύτηκε στο Μεσολόγγι με τιμές ήρωα.
