Τα κρινάκια - Λίλιο

Πολλά λέγονται και γράφονται για τον κρίνο, ένα λουλούδι που η γνωριμία του με τον άνθρωπο χάνεται στα βάθη των χρόνων.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν πως πατρίδα του ήταν η περιοχή της Παλαιστίνης, όπου βρέθηκαν άγρια, αυτοφυεί φυτά σε μέρη που δεν ήταν πολύ κατοικημένα, πάντα απάνω στα βουνά ή κοντά σε ποτάμια.

Στην Ευρώπη, φαίνεται, πως μεταφέρθηκε το λουλούδι από εμπορευόμενους Φοίνικες. Είναι εύκολο φυτό και γρήγορα προσαρμόστηκε στο κλίμα και στο νέο περιβάλλον.

Πολλοί ζωγράφοι και καλλιτέχνες χρησιμοποίησαν τον κρίνο σαν βασικό μοτίβο στα έργα τους.

Στην Κρήτη υπάρχουν άπειρες παραστάσεις όπου άσπροι κρίνοι φαντάζουν ολοζώντανοι, όπως σε διακοσμήσεις στα Βασιλικά ανάκτορα της Κνωσού, σε τοιχογραφίες στην Αμνησό και γενικά οι κρίνοι εμφανίζονται πολύ συχνά στη μινωική τέχνη.

Το λευκό τους χρώμα συνδυασμένο με την εξαϋλωμένη τους ομορφιά έγινε αιτία εδώ και 3.000 χρόνια, να θεωρούνται σύμβολα αγνότητας και θρησκευτικότητας.

Μ’ έναν άσπρο κρίνο, στο χέρι όπως είναι γνωστό, παρουσιάστηκε ο Αρχάγγελος Γαβριήλ στην Παναγία και την πληροφόρησε για τη γέννηση του Κυρίου.Αυτή η σκηνή καλλιέργησε τις εμπνεύσεις ζωγράφων και αγιογράφων που έδωσαν σε πολλά τους έργα την εικόνα της Παναγίας μ’ έναν κρίνο λευκό στο χέρι. Γι αυτό και τούτο το λουλούδι είναι γνωστό σαν: «ο κρίνος της Παναγιάς». Το πολύ διακριτικό άρωμα του λουλουδιού συναγωνίζεται με την λεπτεπίλεπτη εμφάνισή του. Το μέρος που φυτεύεται ο κρίνος πρέπει να έχει πολύ φως αλλά να μην το βλέπει κατευθείαν ο ήλιος.

Το χώμα χρειάζεται να είναι πλούσιο σε ασβέστιο. Κάθε κορμός μπορεί να δώσει 10 ως 20 άνθη που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στην παραγωγή αρωμάτων. Όταν το φυτό τελειώνει την ανθοφορία του, μέσα στο χώμα μένουν βολβοί, οι οποίοι, αν όλες οι συνθήκες είναι σωστές, τον άλλο χρόνο ξαναγίνονται λευκοί, ωραίοι κρίνοι.Ο κρίνος της Παναγιάς, για όλους εμάς τους Χριστιανούς είναι ένα πολύτιμο λουλούδι! Είναι το λουλούδι που, με την αγνότητά του, πρόσφερε σε όλο τον κόσμο το μηνύμα της Ειρήνης και της Αγάπης.