Καλικάντζαροι (Καρκατζούλια ή Σκαρκατζούλια)

Είναι δαιμονικά όντα, που κατά τη λαϊκή αντίληψη, έρχονται στη γη και ενοχλούν κατά τις νύχτες τους ανθρώπους, από την παραμονή των Χριστουγέννων μέχρι τα Θεοφάνεια.

Οι καλικαντζαραίοι, έρχονται από κάτω από τη γη, όπου ολόκληρο το χρόνο, προσπαθούν με τσεκούρι, πριόνια κ.λ.π. να κόψουν το δέντρο που βαστάει τη γη.

Κόβουν-κόβουν, μέχρι που έχει μείνει πολύ λίγο ακόμα, αλλά τότε έρχονται τα Χριστούγεννα και λένε "χάιστε να πάμε πάνω στη γη και θα πέσει μοναχό του".

Ανεβαίνουν λοιπόν πάνω στη γη και τα Θεοφάνεια που γυρίζουν, βλέπουν το δέντρο ολάκερο, ακέραιο, άκοπο.

Και πάλι κόβουν και πάλι έρχονται τα Χριστούγεννα, και όλο απ'την αρχή. Καθένας από τους καλικαντζαραίους έχει κι απ'ένα κουσούρι.

Κουτσοί, στραβοί, μονόματοι, μονοπόδαροι, στραβοπόδαροι, στραβοχέρηδες, ξεπλατισμένοι. Κοντολογής, όλα τα κουσούρια τα βρίσκεις πάνω τους. Επίσης, μεταξύ τους είναι διχόγνωμοι, φιλόνεικοι και έτσι δεν μπορούν να κάνουν μέχρι το τέλος καμιά δουλειά κι όλα τα αφήνουν στη μέση, γι' αυτό δεν μπορούν να κάνουν κακό και στους ανθρώπους, αν και έχουν μεγάλη επιθυμία.

Οι καλικάντζαροι είναι μαυριδεροί, με κόκκινα μάτια, τραγίσια πόδια, χέρια σαν της μαϊμούς και με τριχωτό όλο τους το σώμα.

Την παραμονή των Χριστουγέννων, έρχονται απ'έξω απ'το χωριό και περιμένουν να σμίξει η μέρα με τη νύχτα για να μπουν μέσα.

Είναι κακά και πονηρά όντα, μα δεν μπορούν να βλάψουν τους ανθρώπους, γιαυτό και οι γυναίκες ακόμα τα περιπαίξουν και τα βρίζουν και τα λεν σταχτοπόδηδες, σταχτιάδες, κατουρλήδες κ.λ.π. Ερχονται τις νύχτες του δωδεκαήμερου και μπαίνουν στα σπίτια από τις καπνοδόχους, γιαυτό και τα τζάκια εκείνες τις μέρες είναι αναμένα και έχουν πολύ φωτιά, γιατί τη φωτιά τα σκαρκατσούλια τη φοβούνται πολύ.

Αν καμιά φορά μπει κάποιο σκαρκατζούλι στο σπίτι οι νοικοκυρές το κυνηγάνε με πυρωμένα δαυλιά. Λένε πως μερικοί από τους καλικάντζαρους έχουν στη ράχη τους από φυσικού τους μια κούνια αγκαθερή και σ'αυτήν βάνουν όσα παιδιά αρπάζουν και τα κουνούν για να ματώνουν τα παιδιά απ' τ 'αγκάθια και να πίνουν αυτοί το αίμα.

Συνήθως δεν αφήνουν μαλλί πάνω στη ρόκα οι νοικοκυρές αυτές τις μέρες, γιατί οι κατουρλήδες, έρχονται και προσπαθούν να γνέσουν κι αυτοί, το στρίβουν το πετάνε, το, μπερδεύουν κι έτσι το μαλλί είναι για πέταμα.

Αλλοίμονο σε κείνον που θα πρέπει να βγει τη νύχτα και να πάει σε μακρινή δουλειά κυρίως έξω απ'το χωριό. Τα πνεύματα αυτά παρουσιάζονται μπροστά του με διάφορες μορφές για να τον εκφοβίσουν ή να τον βλάψουν παντοιοτρόπως. Οταν έψηναν τηγανίτες ή άλλα σκευάσματα στο τηγάνι από αλεύρι (πλαστά), οι καλικάντζαροι ανέβαιναν στην καπνοδόχο και άπλωναν το χέρι τους ως κάτω στην εστία (γιατί μπορούσαν να απλώνουν και να μακραίνουν τα χέρια τους και τα πόδια τους όσο ήθελαν) και ζητούσαν ή βουτούσαν ότι υηήρχε στο τηγάνι ή στη θράκα.

Αλλά η πιο προσφιλής τροφή για τους καλικάντζαρους ήταν το χοιρινό κρέας και κυρίως το παστό του (το πάχος), το οποίο όταν ψηνόταν και έπεφτε στην ανθρακιά, σκορπούσε μια πολύ ευώδη και πολύ ευάρεστη κνίσσα.Γι' αυτό οι νοικοκυραίοι εδώ στο χωριό, σκέπαζαν το χοιρινό με σπαραγγιά.

Το σπαράγγι όταν είναι βλαρό είναι πολύ νόστιμο και τρώγεται, όταν όμως παλιουρώσει γίνεται πολύ σκληρός αγκαθωτός θάμνος και γι' αυτό σκέπαζαν μ'αυτές το χοιρινό για να μην πλησιάζουν οι καλικάντζαροι.

Με σπαράγγια επίσης σκέπαζαν και τα λουκάνικα και οτιδήποτε είχαν ετοιμάσει που είχε σαν πρώτη ύλη το χοιρινό.Του "Σταυρού" που περνούσε ο Παπάς και Αγίαζε τα σπίτια οι καλικάντζαροι, όπου φύγει-φύγει.

Φεύγετε να φεύγουμεέ

φτασ' ό τουρλόπαπας

με την αγιστούρα του (αγιαστήρα)

Ο παπάς με αγιασμό

οι χωριανοί με το "θερμό"

Με την αναχώρηση των καλικάντζαρων, η στάχτη από το τζάκι μαζεύεται και το τζάκι καθαρίζεται. Η στάχτη πετιέται σε μέρος που δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για κανένα λόγο (αλυσίβα, λίπασμα κ.λ.π.)

Επίσης καθαρίζονται και τα κόπρια των ζώων από τα κατώγια και οι άνθρωποι πλένονται, το εικονοστάσι καθαρίζεται, αλλάζει το νερό στο καντήλι κ.λ.π. γιατί οι σταχτοπάτηδες πέρα από τα προβλήματα που έχουν προξενήσει στους νοικοκυραίους έχουν μαγαρίσει και όλους τους χώρους, γι' αυτό τους λέμε και κατουρλήδες.

Αμαρυλλίς - Επειδή τα παιδιά είναι λουλούδια

Πνευματική ποίηση 
Το άνθος της αμαρυλλίδας είναι μοναδικό. Η πραγματικά εξωτική ομορφιά αυτών των τεράστιων λουλουδιών έχει αυξήσει τη ζήτηση τους τα τελευταία χρόνια.

Σε διάστημα λίγων εβδομάδων μπορείτε να έχετε μια συναρπαστική συγκομιδή.
Κάθε βολβός αμαρυλλίδας αποδίδει τέσσερα λουλούδια σε κάθε στέλεχος.

Οι βολβοί μεγάλου μεγέθους μπορούν να δώσουν και δεύτερο στέλεχος.

Το άνθος της αμαρυλλίδας έχει μεγάλη ποικιλία χρωμάτων και διαρκεί τουλάχιστον δύο εβδομάδες.

Σύμφωνα με τους κλασικούς ποιητές Θεόκριτο, Οβίδιο και Βιργίλιο, η Αμαρυλλίδα ήταν μια βοσκοπούλα. Μια παρθένα νύμφη, συνεσταλμένη και ντροπαλή αλλά και σκληροτράχηλη. Ερωτεύτηκε σφοδρά τον Αλταίονα, ένα βοσκό με παγωμένη καρδιά, αλλά τόσο όμορφο όσο ο Απόλλωνας και τόσο δυνατό όσο ο Ηρακλής, και αποφάσισε να είναι αληθινή μόνο γι' αυτόν χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες.

Ο Αλταίων ασυγκίνητος από τη γοητεία της, είχε μοναδική επιθυμία να του προσφερόταν ένα λουλούδι που να μην υπήρχε ποτέ στον κόσμο.

Η Αμαρυλλίδα συμβουλεύτηκε το μαντείο των Δελφών και της είπαν να τρυπήσει την καρδιά της με ένα χρυσό τόξο μπροστά στην πόρτα του Αλταίονα.

Το έκανε αυτό, φορώντας ένα κατάλευκο φόρεμα, για τριάντα συνεχόμενα βράδια, ρίχνοντας το αίμα της. Ο βοσκός τελικά άνοιξε την πόρτα του και είδε ένα λουλούδι με βαθυκόκκινα πέταλα, που είχε βαφτεί από το αίμα της καρδιάς της Αμαρυλλίδας.
Η Αμαρυλλίδα, σαν γυναίκα ή λουλούδι, είχε υμνηθεί και από μεταγενέστερους ποιητές. Ζωγράφοι και φωτογράφοι επίσης εμπνεύστηκαν από αυτό το λουλούδι.

Προστασία παιδιών και νέων

Η προστασία των παιδιών και των νέων σε σχέση με τα μέσα πληροφόρησης

είναι θεμέλιος λίθος στην εκπαίδευση,

έτσι ώστε τα παιδιά να είναι σε θέση να αναπτυχθούν σε μια ασφαλή ζώνη,

που προστατεύει την παιδικότητά τους.

Ακολουθώντας τον Jean-Jacques Rousseau, ας φανταστούμε τον παιδαγωγό ως κηπουρό που φροντίζει και βοηθάει τα παιδιά να μεγαλώσουν σωστά.

Πρόκειται για μια σημαντική εκπαιδευτική ιδέα, καθώς θέτει το παιδί στο κέντρο όλων των εκπαιδευτικών προσπαθειών και αναδεικνύει την απόλυτη λειτουργία της εκπαίδευσης.

Στην πράξη, κάθε μέσο μαζικής ενημέρωσης (σινεμά, τηλεόραση, κ.λ.π.) οφείλει να εναρμονίσει όποιο εμπορικό συμφέρον με τις εκπαιδευτικές ευθύνες του απέναντι στα παιδιά.
Στην πραγματικότητα, αυτό το κατά κάποιον τρόπο επίμαχο θέμα, οδήγησε στην ιδέα της ασφαλούς ζώνης για την προστασία και την ανάπτυξη των παιδιών. Στο κάτω-κάτω αυτή η προστασία αποτελεί για την κοινή γνώμη έναν από τους σημαντικότερους παράγοντες που πρέπει να λάβει υπόψη του ο παιδαγωγός” (Bachmair, 2002).
Η παιδαγωγική στάση που προστατεύει τα παιδιά από κάθε αρνητική επιρροή των μέσων, φτάνει στα όριά της πολύ γρήγορα, όταν πρόκειται για το Διαδίκτυο.

Η απόλυτη προστασία των ανηλίκων απέναντι στους απεριόριστους κι αδιανόητους όγκους πληροφορίας πέρα από κάθε έλεγχο, καθίσταται αδύνατη.
Διάφορα προληπτικά μέτρα π.χ. κυβερνητικές ρυθμίσεις, αυτοέλεγχος της πληροφορίας στο Διαδίκτυο από αυτούς που την παρέχουν, τεχνικές λύσεις όπως συστήματα φιλτραρίσματος, έχουν δυστυχώς μόνο περιορισμένο αποτέλεσμα.
Ακόμα και εάν εθνικές ιστοσελίδες ήταν υποχρεωμένες να συμμορφώνονται με συγκεκριμένες ρυθμίσεις ασφάλειας και προστασίας στην μορφή του αυτοελέγχου, η ίδια πρακτική θα ήταν αδύνατο να υλοποιηθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Για να επιτευχθεί αυτό, θα ήταν απαραίτητη η δημιουργία ενός διεθνούς προτύπου που θα καταδείκνυε το χαμηλότερο επίπεδο ασφάλειας, ικανό να προστατεύσει επαρκώς τα παιδιά από το βλαβερές περιεχόμενο του Διαδικτύου.
Βασιζόμενο στις νομικές ρυθμίσεις, κάθε κράτος της Ευρωπαϊκής Ένωσης επιχειρεί να επιβάλει την προστασία απέναντι στα μέσα επικοινωνίας έως ένα βαθμό. Χρησιμοποιούνται αυτή τη στιγμή διάφορες μέθοδοι, όμως τα κυβερνητικά μέτρα για την προστασία των παιδιών πρέπει παράλληλα να εγγυώνται ότι δεν παραβιάζεται η πρόσβαση των ενηλίκων σε ιστοσελίδες που έχουν νόμιμο περιεχόμενο, το οποίο όμως είναι βλαβερό ή ενοχλητικό για τα παιδιά. Οι παραπάνω ρυθμίσεις δεν πρέπει να συγχέονται με τους υπάρχοντες εθνικούς νόμους, π.χ. κατά της πορνογραφίας στο Διαδίκτυο.
Έχοντας υπόψη τα παραπάνω, δημιουργήθηκαν ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας (hotlines) σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, για να βοηθήσουν τους γονείς, και γενικά κάθε άτομο που παίζει ρόλο στην προστασία των παιδιών. Μέσω των hotlines μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να στέλνουν παράπονα είτε online είτε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, στα οποία δηλώνουν και πληροφορούν σχετικά με βλαβερές ή παράνομες ιστοσελίδες στο Διαδίκτυο.
Η υλοποίηση τεχνικών μέτρων προστασίας παραμένει σε αυτή τη φάση δυστυχώς σχετικά αναποτελεσματική. Τα φίλτρα που εμποδίζουν την πρόσβαση των παιδιών και των νέων σε βλαβερό περιεχόμενο δεν είναι απολύτως αξιόπιστα στο να φιλτράρουν ιστοσελίδες που δεν έχουν χαρακτηριστεί ως βλαβερές ή ιδιαίτερα ενοχλητικές, με αποτέλεσμα να επιτρέπουν την πρόσβαση σε επικίνδυνες ιστοσελίδες.
Η πιστοποίηση ιστοσελίδων για συγκεκριμένες ομάδες στόχους επιτρέπει την εισαγωγή ενός - μέσα σε λογικά πλαίσια - συστήματος ελέγχου. Αυτό όμως απαιτεί υψηλού βαθμού γνώση σχετικά με τις διάφορες μεθόδους.
Έτσι λοιπόν, η αποτελεσματική προστασία των παιδιών και των νέων απέναντι στα διάφορα μέσα επικοινωνίας, με ιδιαίτερη έμφαση στην πρόληψη, πρέπει να εξασφαλίζεται απευθείας από τα ίδια τα παιδιά και τους νέους.
Πρέπει να υπάρχει υποστήριξη και καθοδήγηση των παιδιών και των νέων που θα τους επιτρέπει να αντιμετωπίσουν τα μέσα με υπευθυνότητα και με κριτική σκέψη. Στην εποχή του Διαδικτύου και των πολυμέσων αυτό σημαίνει: «Ανάπτυξη της ικανότητας χρήσης των μέσων επικοινωνίας από τους ενήλικες, τους νέους και τα παιδιά».
Η υποστήριξη μιας σωστής, δημιουργικής και κοινωνικά υπεύθυνης διαδραστικής σχέσης με το Διαδίκτυο είναι συνώνυμη με την προστασία των παιδιών στη σχέση τους με τα μέσα επικοινωνίας. Ενισχύει και βοηθάει τα παιδιά να διατηρήσουν μια κριτική στάση απέναντι στο Διαδίκτυο και να αντιμετωπίσουν υπεύθυνα το βλαβερό και επικίνδυνο για αυτά περιεχόμενο.