Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το πολύ χρήσιμο ποστ, περί Αγχώδους Διαταραχής ή Κατάθλιψης. Θα βοηθήσει πολύ κόσμο να γνωρίζει πώς να φερθεί σε έναν με αγχώδη διαταραχή ή με κατάθλιψη ή και με τα δύο. Από την πλευρά του ανθρώπου που βιώνει και την αγχώδη διαταραχή αλλά και την κατάθλιψη θα ήθελα να πω πως μου ακούγονται τα όσα καλό θα ήταν να μη λέμε:
- Πάψε να αισθάνεσαι άσχημα. Κάποιος που αντιμετωπίζει κατάθλιψη ή αγχώδη διαταραχή το τελευταίο που θα ήθελε θα ήταν να αισθάνεται μελαγχολία ή υπερβολικό άγχος. Με το να του μιλά με προστακτική κιόλας το μόνο που μπορείς να καταφέρεις είναι να τον κάνεις να αισθάνεται άσχημα για αυτό που έχει. Ξέρει τι έχει, προσπαθεί όσο μπορεί να το παλέψει και η αρνητική κρητική μόνον καλό δεν κάνει.
- Προσπάθησε περισσότερο. Προσπαθεί περισσότερο όμως το να του το πεις έτσι ξερά, είναι σαν να μην αναγνωρίζεις την προσπάθεια που κάνει. Θα προτιμούσα μια προσέγγιση όπως αυτή «γνωρίζω ότι προσπαθείς και δίνεις μεγάλο αγώνα. Πιστεύω σε εσένα και ίσως θα μπορούσες λίγο περισσότερο να προσπαθήσεις. Όσο όμως μπορείς». Αυτή η διατύπωση θα με βοηθούσε πολύ.
- Πήγαινε να διασκεδάσεις. Ειδικά στην αγχώδη διαταραχή το ζητούμενο δεν είναι αν θέλει να διασκεδάσει κάποιος αλλά αν το άγχος του το επιτρέπει. Μπορείς εκεί να πεις «θα ήθελες να πάμε μαζί να περάσουμε κάπου όμορφα;».
- Κανείς δεν σου φταίει για ό,τι αισθάνεσαι. Δε θα μου άρεσε να μου το πει κάποιος αυτό. Αισθάνομαι ότι ο άλλος έτσι θέλει να βγάλει την ουρά από έξω που λένε. Μπορεί να φταίει το περιβάλλον μου που αισθάνομαι περισσότερο πεσμένος. Ο ρόλος του περιβάλλοντος ειδικά στην κατάθλιψη για εμένα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Οπότε το να ακούσω ότι «κανείς δε μου φταίει» είναι σαν να ακούω ότι «για όλα φταίω εγώ». Ναι όμως δε ζω μόνος μου. Φταίω ως ένα βαθμό. Όμως όταν μένω με άλλους που γνωρίζουν τι έχω, ε τότε έχουν και εκείνοι ένα μερίδιο ευθύνης για την θετική ή αρνητική μου πορεία. Και κάτι ακόμα. Στην κατάθλιψη υπάρχει ένας συνδυασμός παραγόντων που ευθύνονται και είναι το περιβάλλον, ο χαρακτήρας του ατόμου (συνήθως πρόκειται για ευαίσθητους ή υπερευαίσθητους), και κάποιοι οργανικοί παράγοντες (κάποιοι νευροδιαβιβαστές αν δεν κάνω λάθος).
- Δεν σου χρειάζεται βοήθεια από τον ψυχολόγο. Μέγα λάθος που δηλώνει προκατάληψη ή άγνοια (η προκατάληψη συνήθως στην άγνοια οφείλεται) για την ιδιότητα του ψυχολόγου ή του ψυχιάτρου. Αν η ψυχική μας υγεία αρχίσει να ταράσσεται και το διαπιστώσουμε το καλύτερο είναι να απευθυνθούμε σε έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο. Αν το αφήσουμε και θα πονάμε εσωτερικά μάταια, αλλά μπορεί και το πρόβλημα να διογκωθεί και η θεραπεία μετά να απαιτεί περισσότερο χρόνο και προσπάθεια από την πλευρά του ασθενούς. Σε εμένα που μέχρι να απευθυνθώ σε ψυχολόγο για την αγοραφοβία και τις κρίσεις πανικού είχα υιοθετήσει τη συμπεριφορά της φυγής και όχι της αντιμετώπισης μέχρι να πάω στον ψυχολόγο, μου κόστισε κατά πολύ.
- Μην πάρεις φάρμακα γιατί θα εξαρτηθείς από αυτά. Το αν θα πάρει φάρμακα ή όχι κάποιος με αγχώδη διαταραχή ή με κατάθλιψη είναι θέμα ψυχιάτρου αποκλειστικά. Το να κάνουμε το γιατρό, είναι κάτι επικίνδυνο.
- Δεν αντέχω άλλο να σε βλέπω σε αυτή την κατάσταση. Μια τέτοια διατύπωση μου δίνει την εντύπωση ότι γίνομαι βάρος στον άλλον. Μου δημιουργεί τύψεις και με κάνει να αισθάνομαι άσχημα για αυτό που έχω. Για να πω την αλήθεια και εγώ κάποιες φορές δε με αντέχω να με βλέπω όταν με πιάνει για τα καλά η κατάθλιψη σε ένα κρεβάτι ή σε μια καρέκλα να περιμένω πως θα περάσει η μέρα για να έρθει η επόμενη (που δεν το θέλω να γίνει, αφού τα βλέπω όλα μαύρα). Αυτά τα πράγματα δε λέγονται ειδικά σε κάποιον με κατάθλιψη γιατί μπορεί να τον φέρουν σε απόγνωση και να αισθάνεται ότι δεν έχει κάποιον δίπλα του. Είναι δύσκολο να είσαι καταθλιπτικός για την οικογένεια, όμως δεν κερδίζουμε τίποτα αν εκφραζόμαστε με τέτοιο τρόπο.
- Έτσι που το πας θα μας τρελάνεις όλους. Λοιπόν η λέξη αυτή (τρέλα, τρελός και τρελαίνω) θα πρέπει να μη λέγεται. Πρέπει κάποτε να μάθουμε ότι πολιτισμός δεν είναι μόνον τα αρχαία μας μνημεία, αλλά και ο σεβασμός στην ιδιαιτερότητα του άλλου. Οι λεκτικές αυτές ταμπέλες αποτελούν δείγμα έλλειψης πολιτισμού και δημοκρατίας. Στεναχωριέμαι ειλικρινά να ακούω αυτήν την λέξη σε μια χώρα που υπάρχει η δημοκρατία και η αρχή της ισότητας των πολιτών. Δε μπορούν κάποιοι να βάζουν ταμπέλες σε μια ομάδα ανθρώπων ούτε για πλάκα. Κάποιοι τους στέλνανε του ανθρώπους με προβλήματα ψυχικής υγείας στους θαλάμους αερίων. Σήμερα μπορεί να μην το κάνουν, όμως ο τρόπος έκφρασή τους, είναι τόσο προσβλητικός που τσακίζει τον ψυχισμό κάποιων ανθρώπων.
Και επειδή κάποιοι την ισότητα στη δημοκρατία μας την έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια τους παραθέτω τα παρακάτω από το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα:
«Ισότητα.
Στόχος της Ένωσης είναι επίσης, η καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού και των διακρίσεων και η προώθηση της δικαιοσύνης και της κοινωνικής προστασίας. Σύμφωνα με την αρχή της ισότητας των πολιτών, που κατοχυρώνεται με το Ευρωπαϊκό Σύνταγμα,όλοι οι πολίτες δικαιούνται ίσης αντιμετώπισης από τα όργανα και τους οργανισμούς της Ένωσης. Το Σύνταγμα απαγορεύει επίσης, κάθε μορφή διάκρισης με βάση την εθνικότητα, το φύλο, την κοινωνική προέλευση ή το χρώμα, ενώ σέβεται απόλυτα την πολιτιστική, θρησκευτική και γλωσσική ποικιλομορφία.
Το Σύνταγμα αναγνωρίζει και προστατεύει τα δικαιώματα του παιδιού και των ηλικιωμένων καθώς και την κοινωνική ένταξη των ατόμων με αναπηρίες. Γενικά, ενισχύει την προστασία όχι μόνο των δύο φύλων αλλά και όλων των κοινωνικών ομάδων»
πηγή:
http://www.cyprus.gov.cy/MOI/pio/pio.nsf/All/5DC2C1C989575683C2256F6B0026D803
Αγαπητό μου χαμομηλάκι,
Για να μη σας κουράζω φίλοι μου σε άλλο ποστ θα συνεχίσω και να με συγχωρείτε για το μεγάλο αυτό που έκανα ποστ. Και πάλι σε ευχαριστώ Melissa που με αφορμή αυτό το ποστ μου δίνεις την ευκαιρία να εκφράσω πράγματα από την πλευρά ενός που βιώνει την κατάθλιψη και την αγχώδη διαταραχή.
Με αγάπη πάντα
Agorafoviagr
Το Σχόλιο φίλου μας στο προηγούμενο post εξαιρετικό (!!)
Ευχαριστούμε πολύ φίλε μας για το πολύτιμο σχόλιό σου
Με αγάπη
Το χαμομηλάκι
Φίλη μου Melissa σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Με αγγίζουν τα θέματα που υπάρχουν στο blog «Το Χαμομηλάκι» γιατί αναφέρονται στα παιδιά που είναι το μέλλον μας αλλά και σε ανθρώπινα ζητήματα και σας ευχαριστώ πολύ για αυτήν την προσφορά σας. Θα συνεχίσω με τα υπόλοιπα που σταμάτησα από το προηγούμενο ποστ, από την πλευρά πάντα ενός ανθρώπου που βιώνει την αγχώδη διαταραχή και την κατάθλιψη.
ReplyDelete11. Δεν το περίμενα να είσαι τόσο αδύνατος/η.
Αυτό με φέρνει σε δύσκολη θέση γιατί θα πρέπει να αποδείξω στον άλλον αλλά και στον εαυτό μου ότι δεν είμαι αδύνατος. Εκτός αυτού, θα αρχίσω να στεναχωριέμαι που δε μπορώ να ανταποκριθώ όπως οι περισσότεροι άνθρωποι στις καθημερινές δραστηριότητες. Θα με βοηθούσε να μου πει κάποιος «σιγά σιγά θα δυναμώσουμε λίγο παραπάνω». Αλλιώς ακούγεται η λέξη «δυναμώνω» που σημαίνει ότι είσαι δυνατός, απλώς θέλει λίγο παραπάνω να προσπαθήσεις και αλλιώς η λέξη «αδύνατος». Όταν δε, συνοδεύεται από τη λέξη «τόσο» τότε πονάει ακόμη περισσότερο. Ίσως κάποιος φίλοι μου πει, «μα καλά, τώρα με τις λέξεις θα παίζουμε;». Το έχω ακούσει να μου το λένε. Φίλοι μου, σε έναν άνθρωπο ευαίσθητο, που στεναχωριέται για αυτό που έχει, η λέξη παίζει μεγάλο ρόλο. Περιμένει από τον άλλον μια καλή κουβέντα. Μια κουβέντα όπως το «είμαι μαζί σου!» που είναι τρεις μόνον λέξεις!! Ξέρετε όμως αυτές οι τρεις λέξεις πόσο δύναμη, κουράγιο, ελπίδα και χαρά δίνουν σε έναν που έχει κατάθλιψη και είναι κλεισμένος στον εαυτό του; Με το ίδιο σκεπτικό αλλά με αρνητική επίδραση ακούγεται το «τόσο αδύνατος».
15. Προσπάθησε να βρεις μια δουλειά ή κάποιο χόμπι.
Εδώ είναι ο τρόπος που θα το πεις. Αν το πεις με τρόπο σαν να μην προσπαθεί ο άλλος τότε θα τον κάνει να αισθανθεί άσχημα. Δουλειά ή και χόμπι ένας αγχώδης θέλει να βρει. Όμως ποιος θα τον καταλάβει για τη δυσκολία που περνάει, για να δείξει κατανόηση; Ξέρετε φίλοι μου έξω υπάρχουν ειδικά στον ιδιωτικό τομέα μεγάλες απαιτήσεις που σε γεμίζουν με άγχος. Υπάρχουν εντάσεις που σε γεμίζουν με θλίψη γιατί ο εργοδότης σου δεν εκτιμά την προσφορά σου στην επιχείρηση. Στεφτείτε σε έναν άνθρωπο που έχει μια προδιάθεση στο άγχος ή στη μελαγχολία, σε πόσο δύσκολή θέση θα βρεθεί αν στον εργασιακό χώρο υπάρχουν απαιτήσεις που ξεπερνούν τις ψυχικές του δυνάμεις. Για αυτό είναι αναγκαία η ευαισθητοποίηση των επιχειρηματιών σε τέτοια ζητήματα. Δικαίωμα στην εργασία έχουμε όλοι μας. Ακόμα και άνθρωποι με αγχώδη διαταραχή ή με κατάθλιψη. Το πρόσωπο της πολιτείας και του ιδιωτικού τομέα θα πρέπει να είναι κοινωνικά ευαίσθητο σε τέτοια θέματα ψυχικής υγείας όχι μόνον στα λόγια, αλλά και στην πράξη. Αυτό για να επιτευχθεί απαιτείται η αυστηρή εφαρμογή της ισχύουσας νομοθεσίας για τα άτομα που ανήκουν σε Ευαίσθητες Κοινωνικές Ομάδες. Απαιτείται επίσης η ενημέρωση, όλων μας, για την ψυχική υγεία. Λυπάμαι που άτομα με μια δυσκολία ψυχική αποκλείονται από την αγορά εργασίας και βιώνουν έτσι τη διάκριση στο χώρο εργασίας. Οφείλουμε να το αλλάξουμε. Να το αλλάξουμε γιατί πρέπει να σκεφτούμε ανθρώπινα και όχι τεχνοκρατικά. Έχει ανάγκη ένας με αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη για εργασία. Υπάρχει η «εργασιοθεραπεία». Δώστε του την ευκαιρία να εργαστεί. Μη σκέφτεστε μόνον το εργατικό κόστος. Σκεφτείτε στον άλλον το ανθρώπινο κόστος όταν του κλείνεται την πόρτα. Αν ήταν το παιδί σας θα σας άρεσε να του το κάνουν;
16. Μια ζωή σε θυμάμαι να δημιουργείς προβλήματα.
Είναι μια ισοπεδωτική διατύπωση. Σαν καταθλιπτικός έχω την τάση να τα ισοπεδώνω όλα. Πολλές φορές τα βλέπω όλα μαύρα και μάταια. Αισθάνομαι ότι, ναι, δημιουργώ στους γύρω μου προβλήματα με αυτό που έχω. Το μόνον που δε χρειάζομαι είναι να μου το επιβεβαιώσουν λέγοντάς μου ότι «Μια ζωή σε θυμάμαι να δημιουργείς προβλήματα». Το ξέρω ότι μια ζωή δημιουργώ προβλήματα, αισθάνομαι άσχημα για αυτό. Συγνώμη τι να κάνω; Βοηθήστε με!! Αυτό ζητάει ένας με κατάθλιψη ή με αγχώδη χαρακτήρα. Βοήθεια και κατανόηση θέλει. Μην τον φορτώνουμε με βάρη ότι φταίει αυτός για ότι γίνεται. Όλοι μας δημιουργούμε σε όλους προβλήματα. Μη χτυπάμε όμως κάποιον με μια αδυναμία, μη κοιτώντας ότι και εμείς δημιουργούμε σε άλλους προβλήματα. Ας κοιτάξουμε πρώτα εμείς αν είμαστε σωστοί και μετά ας κρίνουμε τον άλλον και ειδικά κάποιον που περνάει μια δύσκολη φάση στη ζωή του. Είναι αδικία να τον κρίνουμε τόσο απόλυτα και σκληρά.
17. Μπορεί να μην το κάνεις επίτηδες αλλά δεν αντέχω άλλο.
Το γνωρίζω. Δε θέλω να το κάνω πολλές φορές και να μελαγχολώ τους άλλους ή να τους αγχώνω λόγω του αγχώδους χαρακτήρα μου. Είναι φορές που δε μπορώ να ελέγξω το άγχος μου και μου βγαίνει. Όπως και τη μελαγχολική μου διάθεση. Μακάρι να ήτανε 100% στο χέρι μου να το ελέγχω και το άγχος και τη διάθεσή μου. Θα το έκανα. Ειλικρινά το λέω.
Αυτά φίλοι μου ήθελα να σχολιάσω σχετικά με το τι δεν πρέπει να λέμε σε κάποιον με αγχώδη διαταραχή ή κατάθλιψη. Το έκανα γιατί θα ήθελα να δείτε πως σε εμένα αυτά περνούσανε μέσα στον ψυχισμό μου, όταν τα άκουγα. Μη μείνετε αδιάφοροι σε τέτοια ζητήματα. Δεν ξέρετε ποτέ η ψυχική σας υγεία τη τροπή μπορεί να πάρει. Από καρδιάς εύχομαι να είστε ψυχικά υγιής. Όμως καμία φορά περνάμε κάποια ψυχική δυσκολία ή δοκιμασία είτε εμείς είτε κοντινά μας πρόσωπα. Ας είμαστε λοιπόν ενημερωμένοι, για να μπορέσουμε να τους βοηθήσουμε. Είναι θέμα ανθρωπιάς.
Ευχαριστώ Το Χαμομηλάκι και τη Melissa για την προσπάθεια ευαισθητοποίησης του κόσμου που κάνουν σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα παιδιά και με την ψυχή μας.
Με αγάπη πάντα
Agorafoviagr
Μπράβο για αυτό το πόστ!Είναι κάτι που πρέπει να διαβάσουν πολλές φορές όλοι!
ReplyDeleteΕλπίζω φίλη μου tassoula μέσα από τις εμπειρίες μου να βοήθησω κάποιους συνανθρώπους μας που βιώνουν αγχώη διαταραχή ή κατάθλιψη ή και τα δύο. Τα γράφω όπως τα βιώνω. Κάποιοι ίσως νομίζουν ότι αυτά δεν τους αφορούν. Ας σκεφτούνε πόσο σήμερα πιεζόμαστε από τους ρυθμούς της σύγχρονης ζωής. Ας σκεφτούνε μετά πόσο η ενημέρωση μπορεί να τους θωρακίσει την ψυχική τους υγεία. Δεν είναι κακό να ενημερώνεσαι για θέματα που αφορούν την ψυχική υγεία όπως είναι το άγχος και η κατάθλιψη. Κακό είναι να μας βρει μία ψυχική δυσκολία ανημέρωτους, να μας πανικοβάλει και να μην ξέρουμε τι να κάνουμε. Οι μέρες που περνάμε είναι με άγχος, με απογοητεύσεις, με στεναχώριες. Όλα αυτά καθημερινά τις ψυχικές μας δυνάμεις τις βάζουν σε μεγάλες δοκιμασίες. Άρα για εμένα πρέπει να είμαστε ενημερωμένοι για τα βασικά που αφορούν την ψυχικά υγεία. Ακόμη δε περισσότερο οι νέοι μας, που συχνά δεν ξέρουν τι θέλουν από τη ζωή τους. Έτσι μέσα τους υπάρχει ένα κενό. Ένα κενό που μπορεί να διαταράξει την ψυχική τους ισορροπία και να τους οδηγήσει σε εσφαλμένες τακτικές αντιμετώπισης όπως είναι τα ναρκωτικά, το ποτό, ακόμα και η βία. Όταν βρίσκεται ο νέος σε απόγνωση με το αίμα του να "βράζει" μπορεί αυτήν την απόγνωση να την εκφράσει και με βία. Βία είτε απέναντι στο φίλο του, είτε απέναντι στην οικογένειά του, είτε απέναντι στον εαυτό του, αυτοτραυματίζοντάς τον.
ReplyDeleteΜε αγάπη πάντα
Agorafoviagr