Ένα παιδί στα δέκα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι θύμα σεξουαλικής κακοποίησης

Πόσες δεκαετίες θα χρειαστούν;

Στις 11/12/1997 η Ελευθεροτυπία έγραφε:  
Ένα παιδί στα δέκα στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι θύμα σεξουαλικής κακοποίησης. Η παιδική πορνεία αποφέρει τεράστια έσοδα και ελάχιστους κινδύνους. Έτσι, η συγκεκριμένη μορφή κακοποίησης παιδιών εξελίχθηκε σε μια καλοσχεδιασμένη και αρκετά κερδοφόρα μορφή σεξουαλικού τουρισμού. Και καμιά κοινωνία δεν εξαιρείται από αυτή τη μάστιγα, που εξαπλώνεται με πολλά πρόσωπα.

 

Συγκλονιστικά τα στοιχεία διεθνών οργανισμών: Οι ανήλικοι σκλάβοι του σεξ στη Βραζιλία φτάνουν τα 2.000.000, στην Ινδία τις 300.000, στην Ταϊλάνδη τις 800.000, στην Κίνα τις 200.000, τις 100.000 στην Ταϊβάν και τις Φιλιππίνες, τις 40.000 στο Πακιστάν και το Βιετνάμ.

Επιπλέον, η συχνότητα σεξουαλικής κακοποίησης στη Βρετανία φτάνει στο 13% του συνόλου των παιδιών. Η έρευνα επισημαίνει ότι το 30% των παιδεραστών είχε έως 450 θύματα!
Και στην τελευταία έκθεση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αναφέρεται ότι:
Εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο το κόσμο εξωθούνται στην πορνεία, αποτελούν αντικείμενο σεξουαλικού εμπορίου ή χρησιμοποιούνται για την παραγωγή πορνογραφικού υλικού. Η νοσηρή αυτή κατάσταση διαφοροποιείται σε κάθε ήπειρο.

Στις ασιατικές κοινωνίες, όπου υπήρχε παράδοση διευρύνεται με τη μαζική έλευση τουριστών. Το εμπόριο, που διακρίνεται από εξαιρετική οργάνωση και διασυνοριακές δομές, ελέγχεται σύμφωνα με τα πρότυπα της Μαφίας. Αντίθετα, στις αφρικανικές χώρες η σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών γίνεται περισσότερο διακριτικά, αλλά εντός της οικογενειακής εστίας. Ανήλικες οικιακές βοηθοί που ικανοποιούν και άλλες ανάγκες του εργοδότη τους. Στην εγγύς Ανατολή πραγματοποιείται πίσω από τους κλειστούς τοίχους των σπιτιών. Ο πρώιμος γάμος την καλύπτει με το μανδύα της νομιμότητας.

Παιδική πορνεία υπάρχει και στη Δύση, κυρίως στις μεγαλουπόλεις. Στη Νέα Υόρκη εκδίδονται περίπου 30.000 ανήλικα, ενώ στο Παρίσι ο αριθμός τους υπολογίζεται στις 15.000.

12 εκατομμύρια παιδόφιλοι

Σύμφωνα με τα στοιχεία διεθνών οργανισμών, το 5% των ανηλίκων που εκπορνεύονται πέφτουν θύματα απαγωγής και πωλούνται σε δυτικές χώρες. Για το κάθε παιδί, βάσει των τιμών της «αγοράς», πληρώνουν πάνω από 1,5 εκ. δραχμές και ο τζίρος ανέρχεται σε 5 τρις δολάρια. Οι παιδόφιλοι είναι τουλάχιστον 12 εκατομμύρια σε όλο το κόσμο.
Καθοριστικής σημασίας παράγοντες για τις αναπτυσσόμενες χώρες, η φτώχεια και η κοινωνική ανισότητα. Στη Δύση πρόκειται για εφήβους που αποκόπηκαν από τις οικογένειές τους και εκδίδονται για ν' αγοράσουν τη δόση τους ή οποιοδήποτε κοινωνικό αγαθό κρίνουν «απαραίτητο».

Τραγικές είναι οι συνέπειες από την κατεστραμμένη παιδική ηλικία:
Σοβαρά ψυχοσωματικά τραύματα, κατανάλωση αλκοόλ και ναρκωτικών, σοβαρά ή και θανατηφόρα νοσήματα και αυτοκτονική συμπεριφορά. Παρατηρείται, μάλιστα, ότι τα παιδιά με μεγάλη δυσκολία καταφέρνουν να ξεφύγουν και, ακόμη και αν τα καταφέρουν, οδηγούνται στις φυλακές, όπως για παράδειγμα στο Πακιστάν.

Στην έκθεση της E.E. αναφέρεται ότι ένας σκληρός πυρήνας διεστραμμένων παιδεραστών, μαζί με περιστασιακούς δράστες (συνηθισμένους ανθρώπους που θεωρούν το θέμα απλώς "εξωτικές διακοπές'') που ξεκινούν από τις χώρες-μέλη της E.E., τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ασία είναι οι υπεύθυνοι της τραγωδίας στις χώρες της Άπω Ανατολής, της Λατινικής Αμερικής, της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης. Μην ξεχνάμε ότι ο σεξοτουρίστας βασίζεται στην ανωνυμία, την ατιμωρησία και τη ρατσιστική απαξίωση. Και τα παιδιά τίθενται εύκολα στη διάθεσή τους.

Επιπλέον, η παιδική πορνογραφία έχει εξελιχθεί σε ανθηρό βιομηχανικό κλάδο. Ενώ στην Ευρώπη διώκεται ποινικά, στην Ασία βρήκε μια περιούσια πατρίδα. Σημαντικότερη αγορά, η Ιαπωνία αλλά και ο ρόλος του Ίντερνετ, που εκτός από τη διάδοση παράνομων απεικονίσεων παιδιών, αντικατέστησε διαφημιστικά έντυπα που εκθειάζουν την «έντονη νυχτερινή ζωή» στην Μπανγκόκ και τη Μανίλα.

Αρκετές εταιρείες εκδίδουν οδηγούς, με πληθώρα πληροφοριών, στοχεύοντας στην αγορά σεξοτουριστών. Στην Ευρώπη, την Αυστραλία, τη Β. Αμερική και την Ιαπωνία ορισμένες μικρές τουριστικές εταιρείες εντοπίζουν τόπους διακοπών όπου η πορνεία είναι διαδεδομένη, συνάπτοντας συμφωνίες επί τόπου με ξενοδοχεία, εξασφαλίζοντας στους πελάτες τους να μην πληρώσουν πρόσθετη επιβάρυνση για τη νυχτερινή παρέα τους.

Κατά τη συζήτηση του θέματος στην Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, χαρακτηρίστηκε ντροπή το γεγονός ότι χρειάστηκαν οι τρομακτικές περιπτώσεις κακοποίησης παιδιών στο Βέλγιο -την καρδιά του Ευρωκοινοβουλίου- για να το συζητήσουν.
Επισημάνθηκε, επίσης, η ύπαρξη μεγάλης υποκρισίας στην κοινωνία μας. H NSPCC διεξάγει εκστρατεία με αφίσες για να πει ότι χρειάζεται να ταξιδέψεις 3.000 χιλιόμετρα για να βρεις ένα σεξουαλικά κακοποιημένο παιδί, ενώ συμβαίνει δίπλα μας και εκτιμάται ότι ένα παιδί στα 10 στην Ε.Ε. είναι θύμα της.

Ο ευρωβουλευτής του Συνασπισμού Αλέκος Αλαβάνος, που συμμετείχε στην Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την κακοποίηση των παιδιών και το σεξουαλικό τουρισμό, δήλωσε στην «Ε» ότι «Η έξαρση του φαινομένου συνδέεται με την υποβάθμιση κοινωνικών στρωμάτων και την ηθική, οικονομική και πολιτική κρίση που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες. Οι αρχές οφείλουν να πάρουν μέτρα, που δεν θα είναι αποσπασματικά και ευκαιριακά, να συνεργαστούν για την εξάρθρωση των διεθνών κυκλωμάτων εκμετάλλευσης της παιδικής αθωότητας. Χρειάζονται μέτρα κοινωνικής στήριξης των οικογενειών».

ΓΕΩΡΓΙΑ ΔΑΜΑ

10 χρόνια μετά, στις 16/07/07, η Elizabeth Lynne κατέθετε γραπτά την παρακάτω ερώτηση στην Επιτροπή:

Reference : P6_QE(2007)3592
Related document : REFSOURCE : E-3592/2007NUPE : 391.931
Document type : Parliamentary questions - Written questions
Document title : Κακοποίηση παιδιών
Addressee : COMM
Authors : Elizabeth Lynne
Document date : 16/07/07
Year : 2007

ΓΡΑΠΤΗ ΕΡΩΤΗΣΗ E-3592/07
υποβολή: Elizabeth Lynne (ALDE)
προς την Επιτροπή

Θέμα: Κακοποίηση παιδιών
Πώς σκοπεύει η Επιτροπή να ενισχύσει τη δέσμευση της ΕΕ για την προστασία των παιδιών που κακοποιούνται σεξουαλικά για πορνογραφικούς σκοπούς; Συμφωνεί η Επιτροπή ότι είναι απαραίτητο να συντονιστούν οι προσπάθειες με ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και όσους εργάζονται με τα θύματα για να διασφαλιστεί ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί μια ολοκληρωμένη έρευνα για την εξέταση των συνεπειών από τις εικόνες κακοποίησης; Μπορεί η Επιτροπή να περιγράψει τη στρατηγική σχέση της με αυτό και τα διαθέσιμα κονδύλια;

Πόσες δεκαετίες θα χρειαστούν; Πόσες;