Σελίδες

Tuesday, 27 November 2007

Το ατίθασο παιδί και η δική μας ήρεμη δύναμη

Πως πρέπει να συμπεριφερθούμε γονείς και εκπαιδευτικοί σε ένα παιδί που είναι ατίθασο και προκαλεί με την συμπεριφορά του;
Σίγουρα χρειάζονται όλη την βοήθεια που μπορεί να τους προσφερθεί.
Οι παρακάτω ιδέες που δίνουμε στηρίζονται στην σύγχρονη παιδαγωγική έρευνα που αποδεικνύει ότι τα παιδιά με χρόνια αντικοινωνική συμπεριφορά δυσκολεύονται να μάθουν μέσα από την τιμωρία και την επιβολή ποινών.


Τι πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας όταν είμαστε έτοιμοι να τιμωρήσουμε το παιδί μας σε περίπτωση που θέλουμε να βάλουμε όρια σε μια προκλητική επιθετική και απείθαρχη συμπεριφορά;

Γιατί πρέπει να αποφύγουμε την επίπληξη τις φωνές, την τιμωρία, τις απειλές;
  • -Όσο εκνευρισμένοι και αν είμαστε θα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο τρόπος που διορθώνουμε ένα παιδί μετά από μια ανεπιθύμητη πράξη τελικά θα επηρεάσει το κατά πόσο το ίδιο το παιδί θα θελήσει να αλλάξει την συμπεριφορά του στο μέλλον.
  • Φωνές, επικρίσεις και απειλές συνήθως ενισχύουν το πρόβλημα. Κάποια παιδιά συμπεριφέρονται πολύ χειρότερα και αντιδρούν απότομα στο άκουσμα των λέξεων «μην τολμήσεις» η να μην ξαναγίνει» «θα φας ξύλο».
  • Καταφέρνουμε μόνο προσωρινά να διακόψουμε την επιθετική ενέργεια του.
  • -Του δίνουμε το ερέθισμα να εκδηλώσει ακόμη περισσότερη επιθετικότητα στο μέλλον, καθώς η τιμωρία, η βία και οι απειλές λειτουργούν ως μοντέλο επιθετικότητας για τα παιδιά μας.
  • -Στην πλειοψηφία, τα παιδιά δεν έχουν αναπτύξει ακόμα το μοντέλο του καλού και του κακού και για αυτό αρκούνται να μιμούνται με επιτυχία αυτό που βλέπουν να κάνουν οι ενήλικοι. Έτσι, δεν αποκλείεται το παιδί αυτό να ανταποκριθεί με βία στον ενήλικα που του έχει επιβάλλει μια τιμωρία.
  • -Η συμπεριφορά που τιμωρήσαμε μπορεί να μειωθεί σημαντικά στους χώρους που είμαστε παρόντες π.χ στο σπίτι και να αυξηθεί σημαντικά σε άλλους χώρους όπου το παιδί περνά πολλές ώρες και νιώθει ότι δεν παρακολουθείται στενά, π.χ στο σχολείο.
  • -Η συχνή τιμωρία οδηγεί κάποια παιδιά να κλείνονται ερμητικά στον εαυτό τους ή να γίνονται απότομα και απορριπτικά.
  • -Τα θυμωμένα παιδιά μπορεί να εξαγριωθούν ακόμα περισσότερο στο μέλλον και και να αρχίσουν να καταστρώνουν επικίνδυνα σενάρια εκδίκησης.
  • -Τιμωρώντας ένα παιδί το αναγκάζουμε να υποφέρει από συναισθήματα χαμηλής αυτοεκτίμησης, ντροπής και άλλων αρνητικών σκέψεων, το κάνουμε να πιστεύει ότι είναι κακό άτομο και ότι δεν αξίζει την αγάπη κανενός.
  • -Η τιμωρία δεν του προσφέρει τις εναλλακτικές θετικές συμπεριφορές που χρειάζεται και τελικά το εγκλωβίζει σε ένα φαύλο κύκλό επανάληψης των ίδιων αρνητικών πράξεων.

Κάθε φορά που καλούμαστε να επιλύσουμε μια προβληματική συμπεριφορά πρέπει να θυμόμαστε ότι:
  • Το παιδί έχει ανάγκη να ακούσει διορθωτικές παρεμβάσεις σε ήρεμο τόνο και με εκφράσεις θετικές καθώς και νέες αξίες που χρειάζεται να σέβεται
  • Λέγοντας στο παιδί τι να κάνει και τι να μην κάνει συνήθως καταφέρνουμε εγγυημένα ακριβώς το αντίθετο. Το παιδί θα πάει και θα κάνει ακριβώς αυτό που του απαγορεύσαμε.
Πως λοιπόν μπορούμε να παρέμβουμε αποτελεσματικά σε μια επιθετική πράξη; Τι μπορούμε να πούμε σε ένα παιδί που προκαλεί;
  • -Να προσπαθήσουμε αρχικά να προκαλέσουμε το φιλότιμο του παιδιού και την αίσθηση του δικαίου που έχει μέσα του, ας του δείξουμε τις συνέπειες της πράξης του και ας του ζητήσουμε να κάνει μια δίκαιη εκτίμηση του τι έκανε.
  • -Ας αναγνωρίσουμε στο παιδί την υπευθυνότητα για τις πράξεις του εξηγώντας του ότι δεν φταίνε πάντα οι άλλοι για τον τρόπο που αντιδρά.
  • -Ας αναζητήσουμε μαζί με το παιδί τρόπους με τους οποίους θα μπορούσε να είχε αντιδράσει διαφορετικά. Στην περίπτωση αυτή μπορούμε να δώσουμε στο παιδί μι επιλογή ανάμεσα σε δύο εναλλακτικές πράξεις και να το αφήσουμε να διαλέξει αυτήν που του ταιριάζει ώστε να διορθώσει μόνο του την κατάσταση.
  • -Ας ζητήσουμε από το παιδί να δεσμευτεί σε ένα προσωπικό συμβόλαιο με τον εαυτό του που θα λέει ότι δεν θα επαναλάβει την ανεπιθύμητη συμπεριφορά του για ένα χρονικό διάστημα και ότι κάθε φορά που θα νιώθει ότι εκνευρίζεται θα αντιδρά με ένα συγκεκριμένο εναλλακτικό τρόπο.
  • -Ας τελειώσουμε την συζήτησή μας χωρίς επικρίσεις κάνοντας το παιδί να νιώσει καλύτερα με τον εαυτό του.

1 comment:

  1. Καταπληκτικό άρθρο, Φίλη μου καλή Το Χαμομηλάκι, !! Μου άρεσε και νομίζω ότι αυτό όλοι μας, γονείς, συγγενείς παιδιών και γενικά όσοι είμαστε κοντά σε παιδιά να το έχουμε σαν κανόνα:
    "Να προσπαθήσουμε αρχικά να προκαλέσουμε το φιλότιμο του παιδιού και την αίσθηση του δικαίου που έχει μέσα του, ας του δείξουμε τις συνέπειες της πράξης του και ας του ζητήσουμε να κάνει μια δίκαιη εκτίμηση του τι έκανε."
    Σαν παιδί, αισθάνθηκα και έζησα κάποια από όσα αναφέρονται στο άρθρο. Οι γονείς μου, με μιλούσαν με τόνο έντονο, με προστακτική (τη μισώ αυτήν την προστακτική, δεν την αντέχω!!), με ειρωνείες (όχι πάντα αλλά κάποιες φορές πάνω σε εντάσεις που είχαμε). Δεν είναι γονείς και όσοι τα διαβάζετε, τρόποι καλοί για να μεγαλώσετε τα παιδιά σας, όσο ζωηρά και αν είναι. Ήμουν ζωηρός. Δε μπορούσαν να με καταλάβουν οι γονείς μου. Όμως, οι φωνές οι δυνατές, οι απειλές, οι ειρωνείες προς ένα παιδί, δεν είναι τρόπος συμπεριφοράς. Το κάνεις το παιδί να πεισμώσει, να θελήσει να κάνει το αντίθετο μόνο και μόνο για να πάει κόντρα στο γονιό. Το κάνεις όπως γράφει στο άρθρο να κάνει σχέδια εκδίκησης. Και όλοι μετά στην οικογένεια θα δείξουν με το δάχτυλο το παιδί και θα πούνε "τυραννάς τους γονείς σου!! δε ντρέπεσαι". Και αν γεννήθηκα ζωηρός, τι να έκανα; Δεν είχα τα σημερινά μυαλά. Όποτε μου μιλήσανε με καλό τρόπο έμαθα. Κατάλαβα. Όμως ο ένας από τους δύο γονείς μου, είπε στον άλλον, όταν μου μιλούσε ήρεμα και με καλό τρόπο: "τι του μιλάς με καλό τρόπο; τι θες να τον δώσεις θάρρος; να τον καλοπιάσεις και να σε καβαλήσει;". Φίλοι μου γονείς, δεν είναι εχθροί τα παιδιά σας. Είναι παιδιά σας. Δεν είναι τέλεια. Αν εσείς φίλοι μου γονείς, δεν έχετε την απαραίτητη δύναμη και ψυχραιμία δε φταίει κανένα παιδί που ξεσπάτε πάνω του με ξύλο, δυνατές φωνές και απειλές. Έχετε μεγάλη ευθύνη πρώτα από όλα εσείς, γιατί δε μπορείτε να εμπνεύσετε το παιδί, το άτακτο να το δεχτώ, με τη δική σας συμπεριφορά, για να το προβληματίσετε και να το κάνετε να ηρεμήσει. Ένα παιδί άτακτο, αν έχει έναν γονιό με βίαιο τρόπο ομιλίας, επιθετικό τρόπο ομιλίας, περιμένετε να συμμορφωθεί; Πιστεύω πως δε θα συμμορφωθεί. Θα φοβηθεί ίσως και θα κάνει πίσω. Όμως, θα το κρατήσει μέσα του, και κάποια στιγμή θα το βγάλει. Και θα φανεί αυτό το παιδί κακό μετά. Δεν είμαι τέλειος για να δίνω συμβουλές. Έχω τυραννήσει πάρα πολύ τους γονείς μου. Τα έχω βρει με τους γονείς μου. Πότε; Όταν δείξανε κατανόηση, υπομονή και όταν όπως λέει το άρθρο, με άγγιξαν στο φιλότιμο. Εκεί κατάλαβα και εγώ τα λάθη μου, αισθάνθηκα άσχημα για αυτά και προσπάθησα να αλλάξω. Αλλάξανε και εκείνοι. Όμως, μπορεί να κλείσανε οι πληγές, αλλά υπάρχουν φορές που όταν βλέπω σε άλλα παιδιά να φέρονται άσχημα, θυμάμαι εμένα. Μην τα αφήσετε τα παιδιά σας, με τραύματα παιδικά. Μπορεί να είναι άτακτα, αλλά και ευαίσθητα και μετά να μείνουν αυτά τα τραύματα. Μιλήστε ήρεμα στο παιδί και στο φιλότιμό του. Είναι δύσκολο πολύ. Δεν είναι εύκολο. Ο ρόλος του γονέα είναι ο ποιο δύσκολος ρόλος. Για αυτό αγαπώ και σέβομαι τους γονείς μου.
    Με αγάπη πάντα
    Agorafoviagr

    ReplyDelete