Το σχολείο και ο δάσκαλος.

Κάποια μέρα για κακή μου τύχη με είδε ο δάσκαλος που εκείνη την ώρα πήγαινε στον κήπο του και με φώναξε να πάω κοντά του. Εγώ πάγωσα από το φόβο μου, ήξερα πως ερχόταν τιμωρία μεγάλη. Πόσα πουλιά έχεις στην τσέπη σου Γιαννιό με ρώτησε. Πέντε του απάντησα εγώ τρέμοντας από το φόβο μου. Αύριο το πρωί στο σχολείο να μου το θυμίσεις πριν από το μάθημα μου είπε και έφυγε.

Την επόμενη ημέρα σκέφτηκα να κάνω τον άρρωστο και να μην πάω στο σχολείο μα φοβήθηκα μη γίνουν τα πράγματα χειρότερα και έτσι αποφάσισα να πάω αλλά να κάνω πως ξέχασα, ίσως να μη το θυμηθεί είπα. 

Λίγο όμως προτού τελειώσει το τελευταίο μάθημα φαίνεται πως το θυμήθηκε και πετάχτηκε σαν ελατήριο από τη θέση του. Για έλα εδώ Γιαννιό, τι σου είπα χθες; Το ξέχασα κύριε είπα και η καρδιά μου πήγε να σπάσει από το φόβο μου. Πόσα πουλιά μου είπες ότι σκότωσες, με ξαναρώτησε αγριεμένος. Πέντε κύριε του απάντησα. Πέντε λοιπόν βεργιές στα χέρια κι’ άλλες πέντε γιατί το ξέχασες.
Το μεσημέρι στο φαγητό πως να κρατήσω το πιρούνι με τα πρησμένα χέρια μου. Μα και οι γονείς μου συνήγοροι του δασκάλου, καλά σου έκανε είπαν, ξύλο κι’ αυτοί, μα και για ψήλου πήδημα τράβηγμα των αυτιών μέχρι να ματώσουν.
Μια φορά θυμάμαι ο δάσκαλος χτύπησε με τη βέργα τα χέρια της κόρης του, που κι’ αυτή ήταν στην έκτη τάξη γιατί δεν ήξερε καλά κάποιο μάθημα. Ύστερα όμως από λίγο εκείνη λιποθύμησε και έπεσε από το θρανίο. Το τι έγινε δεν περιγράφεται. Την πήρε στα χέρια του και άρχισε να τρέχει για τον γιατρό. Πιστέψαμε τότε πως ίσως να σταματούσε το κακό, μα αυτός το βιολί του, με το παραμικρό ξύλο.
Κάποια άλλη φορά είπε σε κάποιο παιδί να του φέρει μια βέργα από το κτήμα του που ήταν σε κάποια ρεματιά. Έκοψε λοιπόν εκείνο μια βέργα από κάποιο δέντρο, την καθάρισε καλά από τον φλοιό της και το πρωί την έφερε στο δάσκαλο. Πες μου τώρα και το μάθημα του είπε. Μα για κακή του τύχη έκανε κάποιο λάθος και η βέργα που πριν είχε δώσει στο δάσκαλο εγκαινιάστηκε στα χέρια του.
Το ποτήρι όμως ξεχείλισε ένοιωθα μέσα μου κάτι σαν μίσος για τον δάσκαλο, με δέκα χτυπήματα συνεχόμενα ποτέ κανένα παιδί δεν τιμωρήθηκε. Έπρεπε κατά τη γνώμη μου να τον εκδικηθώ, πως όμως; Και η ιδέα στο παιδικό μου μυαλό δεν άργησε να έρθει, ένα σχέδιο που έβαλα σε εφαρμογή αμέσως.
Μόλις βράδιασε, πήρα κρυφά ένα πριόνι και το φακό μου, και πήγα στο σχολείο. Το κλειδί της πόρτας ήταν πάντα κρεμασμένο μ’ ένα κορδόνι σ’ ένα καρφί δίπλα στην είσοδο. Αφού κοίταξα τριγύρω και βεβαιώθηκα πως δεν με είδε κανένας, ξεκλείδωσα την πόρτα και μπήκα μέσα. Το σχέδιο μου ήταν να πριονίσω την καρέκλα του δασκάλου που βρισκόταν πάνω στην έδρα. Για να μη φανούν όμως ίχνη από το πριόνισμα, πήρα την καρέκλα και βγήκα έξω στην αυλή του σχολείου. Εκεί σε μια γωνιά άρχισα να κάνω τομές στα πόδια της καρέκλας. Αφού τελείωσα και καθάρισα τα ίχνη που άφησα, την έβαλα στη θέση της, κλείδωσα την πόρτα και έφυγα γρήγορα για το σπίτι μου, φροντίζοντας να μη βγω έξω, μα να διαβάσω και καλά τα μαθήματα μου.
Την άλλη μέρα από τους πρώτους έφτασα στο σχολείο περιμένοντας το δάσκαλο. Στην ώρα του λοιπόν ανέβηκε στην έδρα, πήρε στα χέρια του τη βέργα, τη χτύπησε δυνατά πάνω στο γραφείο όπως έκανε πάντα και κάθισε στην ετοιμόρροπη καρέκλα. Που να αντέξει όμως το βάρος του ύστερα από την εγχείρηση που έκανε το πριόνι μου, τα πόδια της διαλύθηκαν κι’ εκείνος βρέθηκε κάτω από την έδρα κρατώντας τη μέση του. Όλα τα παιδιά γελούσαν ασταμάτητα. Αυτό όμως κράτησε λίγο γιατί μόλις φάνηκε πως η καρέκλα ήταν παγιδευμένη ποιος είδε το δάσκαλο και δε φοβήθηκε, μέχρι και την αστυνομία ειδοποίησε. Έναν έναν μας περνούσε από ιερή εξέταση. Για κάποια στιγμή φοβήθηκα, μα πάλι αφού δεν με είδε κανένας δεν θα μπορούσε να με κατηγορήσει ο δάσκαλος αν και ήμουνα μέσα στους δυο τρεις υποψήφιους δράστες κατά τη γνώμη του δασκάλου, που στην προκειμένη περίπτωση δεν έπεφτε και έξω.
Όλη η μέρα πέρασε με το δάσκαλο και ένα χωροφύλακα να πηγαίνουν από σπίτι σε σπίτι για να βρουν τον ένοχο. Στο σπίτι μου η μητέρα μου διαβεβαίωσε το δάσκαλο πως ήμουν στο σπίτι διαβάζοντας όλο το προηγούμενο βράδυ.
Τελικά όσο κι’ αν έψαξε δεν έμαθε ποτέ ποιος ήταν ο δράστης που τον έριξε από την καρέκλα και να χτυπήσει αρκετά όπως φαινόταν από το περπάτημα του. Το κακό όμως ήταν πως τα χτυπήματα στα χέρια με τη βέργα από τέσσερα έγιναν έξι και μάλιστα μας χτυπούσε με όλη του τη δύναμη. Αυτό το είχα βάρος στη συνείδηση μου γι’ αυτό και αποφάσισα δεύτερο χτύπημα, πιο δυνατό από το πρώτο.  

Τον σκορπιό σκέφτηκα. Στο χωριό μου, όποια πέτρα κι’ αν σήκωνες, θα έβρισκες και κάποιον από κάτω με το φαρμακερό του κεντρί στο τέλος της ουράς σηκωμένο πάντα προς τα πάνω. Βρήκα λοιπόν έναν αρκετά μεγάλο και τον έβαλα σπρώχνοντας τον μ’ ένα ξύλο σ’ ένα άδειο πακέτο από τσιγάρα. Σκέφτηκα λοιπόν σε κάποιο διάλειμμα που ο δάσκαλος έβγαινε έξω να τον ελευθερώσω πάνω στο γραφείο του. Τον έκρυψα λοιπόν στην αυλή του σπιτιού μου και την επόμενη ημέρα ξεκινώντας για το σχολείο τον πήρα μαζί μου.
Ο δάσκαλος κάθε φορά την ώρα του διαλείμματος, άνοιγε το πακέτο με τα τσιγάρα που ήταν πάντα πάνω στο γραφείο, έπαιρνε ένα και το κάπνιζε έξω στην αυλή. Ήρθε λοιπόν το τελευταίο διάλειμμα και έβαλα σε εφαρμογή το σχέδιό μου. Κοίταξα γύρω μου όλα, τα παιδιά έπαιζαν στην αυλή, κανένα μέσα στην τάξη. Πήγα τότε στο γραφείο του, μα σαν είδα το πακέτο με τα τσιγάρα του, άλλαξα σχέδιο. Θαρρώ πως είναι καλύτερα να βάλω τον σκορπιό μέσα στο δικό του πακέτο είπα κ’ άρχισα να σπρώχνω μ’ ένα μολύβι το σκορπιό αναγκάζοντας τον να μετακομίσει από το δικό μου πακέτο στο μισογεμάτο του δασκάλου.
Πέρασε το διάλειμμα κι’ άρχισε το μάθημα της τελευταίας ώρας, μα εγώ που μυαλό, τα μάτια μου ήταν καρφωμένα πάνω στο πακέτο με τα τσιγάρα του δασκάλου.
Ήρθε λοιπόν η ώρα και σχολάσαμε, όλα τα παιδιά έτρεχαν να βγούνε έξω μα εγώ καθόμουν στη θέσει μου, δεν ξέρω τι έπαθα, σκεφτόμουν πως ίσως και να πέθαινε ο δάσκαλος από το δηλητήριο του σκορπιού πράγμα που δεν το ήθελα. Ενώ λοιπόν σηκωνόταν από την καρέκλα του και ήταν έτοιμος να πιάσει το πακέτο, έτρεξα προς το μέρος του και με όλη τη δύναμη της φωνής μου του φώναξα. Μη κύριε μην ανοίξεις το πακέτο μέσα έχω βάλει ένα σκορπιό μα μετάνιωσα, δε θέλω να πάθετε κάποιο κακό. Τότε πρόσεξε πως ήμουν ακόμα μέσα στην τάξη. Με κοίταξε λοιπόν καλά καλά στα μάτια λες και μ’ έβλεπε για πρώτη φορά. Χωρίς να πει λέξη, άνοιξε το πακέτο με προσοχή. Ο τεράστιος σκορπιός άρχισε να κινείται με σηκωμένη την ουρά του. Εγώ τότε άπλωσα τα χέρια μου και του είπα. Αυτή τη φορά κύριε μου αξίζει η τιμωρία και για όσα χτυπήματα θέλετε να μου δώσετε. Πήρε λοιπόν τη βέργα στα χέρια του, μα την άφησε πάλι κάτω. Πέσμου Γιαννιό με ρώτησε, αφού με μισείς όπως φαίνεται, γιατί με προειδοποίησες τώρα; 

Μα σας είπα κύριε, δεν θέλω να πάθετε κακό, λάθος έκανα το μετάνιωσα και σας ζητώ συγνώμη. Όμως κύριε θέλω να σας ρωτήσω, δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μάθουμε γράμματα, παρά μονάχα με το ξύλο; Και μάλιστα με τόση δύναμη που να ματώνει κι’ η ψυχή μας; Αυτός όμως δεν μου απάντησε, πήρε τη βέργα στα χέρια του κι’ άρχισε να την περιεργάζεται λες και την έβλεπε πρώτη φορά. Ποιος ξέρει είπα μέσα μου πόσα χτυπήματα θα μου καταφέρει. Εκείνος όμως την έβαλε πάνω στα απλωμένα χέρια μου και μου είπε να τη σπάσω. Εγώ τα έχασα, σπάστην λοιπόν μου είπε πάλι ενώ προσπαθούσε να βρει τον σκορπιό και να τον σκοτώσει, που εν τω μεταξύ είχε πέσει στο δάπεδο. Την έβαλα λοιπόν στη γωνία της έδρας και με το πόδι μου την έσπασα. Φύγε τώρα να πας στο σπίτι και να διαβάσεις καλά τα μαθήματα σου μου είπε, ενώ συνέχιζε να ψάχνει το σκορπιό.
Έφυγα λοιπόν από το σχολείο μα περίμενα λίγο πιο μακριά για να δω τι θα κάνει ο δάσκαλος.
Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι που φάνηκε στο δρόμο, να βαδίζει αργά για το σπίτι του, ποιος ξέρει τι να σκεφτόταν άραγε. Ένα όμως ήταν σίγουρο, το ξύλο κόπηκε μια για πάντα.  

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΣΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥ ΟΔΟΙΠΟΡΕΙ

Δημοσιεύτηκε 16th February 2009 από τον χρήστη Yiannis Harkiolakis

Το αλκοόλ κατα… πίνει τους νέους

Γιατί πίνουν οι νέοι;

Σύμφωνα με την έρευνα του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγιεινής (ΕΠΙΨΥ), τα παιδιά πίνουν για:

• να διασκεδάσουν
• να γίνουν πιο κοινωνικά
• να χαλαρώσουν.
•  από περιέργεια ή για να μιμηθούν τους μεγάλους.

Και δεν είναι καθόλου δύσκολο να βρουν αλκοόλ σε πολύ προσιτές τιμές, ακόμα και στο ψιλικατζίδικο.

Μήπως το παιδί μου κινδυνεύει;
Στις ομάδες υψηλού κινδύνου εξάρτησης από το αλκοόλ ανήκουν οι έφηβοι που:

• έχουν οικογενειακό ιστορικό αλκοολισμού
• πάσχουν από κατάθλιψη,
• νιώθουν ότι δεν ταιριάζουν στο κοινωνικό σύνολο

Οι επιστήμονες που μιλούν για κληρονομικότητα βασίζονται στις ενδείξεις για γενετική προδιάθεση στη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι τα παιδιά που αντιμετωπίζουν πρόβλημα αλκοολισμού στο σπίτι θα καταλήξουν αλκοολικά ή και το αντίθετο. Είναι οπωσδήποτε θέμα ευρύτερου περιβάλλοντος.

Πώς θα καταλάβετε αν το παιδί σας πίνει;  
Υπάρχουν ορισμένα «ύποπτα σημάδια» που μπορεί να δείχνουν ότι το παιδί σας κάνει χρήση αλκοόλ ή άλλων ναρκωτικών ουσιών.
Αν παρατηρήσετε ότι:

• Η αναπνοή του μυρίζει συχνά αλκοόλ
• Γυρίζει αργά στο σπίτι από τις εξόδους του
• Κουράζεται εύκολα, αρρωσταίνει συχνά, έχει κόκκινα μάτια και απαθές βλέμμα ή παρατεινόμενο βήχα
• Παρουσιάζει ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή του, εμφανίζει κατάθλιψη, είναι ευερέθιστο, αδιαφορεί για όλα, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και ανεύθυνη συμπεριφορά.
• Αλλάζει ξαφνικά με αντισυμβατικό τρόπο την εμφάνισή του και τις προτιμήσεις του και κάνει παρέα με νέους φίλους που δείχνουν να μην ενδιαφέρονται για το σχολείο και την οικογένεια.
• Μειώνεται η απόδοσή του στο σχολείο, κάνει κοπάνες και εκδηλώνει μια προβληματική συμπεριφορά και έλλειψη πειθαρχίας
• Απομακρύνεται από την οικογένεια και εμπλέκεται σε συνεχείς διαμάχες μέσα στο σπίτι, ενώ ταυτόχρονα δεν τηρεί κανέναν κανόνα

Τότε ίσως να πρέπει να απευθυνθείτε σε κάποιον ειδικό, χωρίς όμως πανικό αφού ενδέχεται κάποια από τα παραπάνω να αποτελούν απλά «συμπτώματα» της εφηβείας.

πηγή

Προσοχή: Όχι αλκοόλ στα παιδιά σας!

Νέα Υόρκη-  
Σε όσο μικρότερη ηλικία ένα παιδί πρωτογευτεί το αλκοόλ, τόσο αυτό μπορεί να επηρεάσει τα γονίδιά του, τα οποία συνδέονται με τον αλκοολισμό, ενώ η κατανάλωση αλκοόλ στην εφηβεία αυξάνει τον κίνδυνο για υιοθέτηση παραβατικών συμπεριφορών μετά την ενηλικίωσή του νέου, σύμφωνα με δύο νέες αμερικανικές επιστημονικές έρευνες. Όσο νωρίτερα ένα παιδί ή έφηβος πιει το πρώτο ποτηράκι του, τόσο αυξάνει ο κίνδυνος για την μελλοντική εξάρτησή του από το αλκοόλ και τόσο πιο σημαντικός γίνεται ο ρόλος που μπορεί να παίξουν οι γενετικοί παράγοντες στον αλκοολισμό, σύμφωνα με την πρώτη έρευνα.  

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο εξειδικευμένο περιοδικό για τον αλκοολισμό «Alcoholism: Clinical and Experimental Research», έγινε από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου Ουάσιγκτον στο Σεν Λιούις, υπό την Αρπάνα Αγκραγουάλ. Οι επιστήμονες ανέλυσαν σχεδόν 6.500 ενήλικες διδύμους από την Αυστραλία και διαπίστωσαν ότι όταν οι άνθρωποι άρχιζαν να πίνουν σε πολύ νεαρή ηλικία, οι γενετικοί παράγοντες συνέβαλαν περισσότερο στην αύξηση του κινδύνου αλκοολισμού, μέχρι και σε ποσοστό 90% για τους πιο μικρούς σε ηλικία.
Για όσους άρχισαν να πίνουν σε μεγαλύτερη ηλικία, τα γονίδια συνέβαλαν λιγότερο στην εξάρτηση από το αλκοόλ και αντίθετα αυξημένη ήταν η επίδραση των περιβαλλοντικών παραγόντων. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα ήταν 24 έως 36 ετών και ορισμένοι είχαν δοκιμάσει αλκοόλ για πρώτη φορά σε ηλικία πέντε ή έξι ετών.
 
Σύμφωνα με τους ερευνητές, όσοι άρχισαν να πίνουν αλκοόλ σε ηλικία κάτω των 15 ετών, έχουν αυξημένο γενετικό κίνδυνο εξάρτησης από το αλκοόλ. Όσοι άρχισαν να πίνουν μετά τα 16 τους, κινδυνεύουν περισσότερο να γίνουν αλκοολικοί εξαιτίας των συνθηκών της ζωής τους και όχι εξαιτίας των γονιδίων τους. Οι ερευνητές συστήνουν στους νέους να καθυστερούν όσο μπορούν να ξεκινούν το ποτό, όμως επισημαίνουν ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι που ξεκινούν να πίνουν από μικροί, χωρίς να έχουν πρόβλημα αλκοολισμού αργότερα, ενώ αντίθετα υπάρχουν άνθρωποι που αργούν να ξεκινήσουν το ποτό, αλλά αναπτύσσουν σοβαρή εξάρτηση από αυτό. Γι' αυτό το λόγο, οι επιστήμονες εργάζονται ήδη προκειμένου να καταλάβουν τους μηχανισμούς του αλκοολισμού. Πάντως, για καλό και για κακό, ενθαρρύνουν την όσο το δυνατό πιο καθυστερημένη έναρξη στην κατανάλωση του αλκοόλ.

  πηγή

Το αλκοόλ κατα… πίνει τους νέους

Στον εφιάλτη του αλκοολισμού φαίνεται πως βυθίζονται καθημερινά ολοένα και περισσότεροι ανήλικοι στη Θεσσαλονίκη. Τα βαριά ποτά κάνουν θραύση στα νυχτερινά κέντρα και στα μπαρ, ενώ το χειρότερο είναι ότι ακόμη και παιδιά δημοτικού βρίσκουν πολύ εύκολα αλκοόλ, από το περίπτερο της γειτονιάς έως τα μεγάλα κέντρα διασκέδασης.
Τα στοιχεία της Αστυνομικής Διεύθυνσης Θεσσαλονίκης σχετικά με καταστηματάρχες που προσφέρουν αλόγιστα αλκοόλ σε ανήλικους είναι σοκαριστικά: Καθ' όλη τη διάρκεια του 2006 και το α' τρίμηνο του 2007, αστυνομικοί του τμήματος Ανηλίκων της Ασφάλειας και συνεργεία της διεύθυνσης αστυνομίας εντόπισαν συνολικά 1.063 περιπτώσεις κατανάλωσης αλκοόλ από παιδιά και εφήβους, καθώς και καταστήματα που, όχι μόνο προσέφεραν βαριά ποτά, αλλά δεν είχαν καν αναρτημένη τη σχετική απαγορευτική πινακίδα!

Κερνούν ποτά για βιτρίνα!

Κοινό μυστικό στον κόσμο της διασκέδασης είναι ότι οι νεαρές κοπέλες που κάθονται στα πρώτα τραπέζια προσελκύουν πελάτες στα καταστήματα. Και πώς καταφέρνεις να φέρεις κοπέλες στο μαγαζί; «Κερνώντας τις ποτά και σφηνάκια όλη τη νύχτα», απαντούν καταστηματάρχες, οι οποίοι, όπως φαίνεται, αδιαφορούν για την ηλικία των κοριτσιών.
Μιλώντας στη "Μ" ο πρόεδρος του Πανελλήνιου Σωματείου Ιδιοκτητών Κέντρων Διασκέδασης Ιγνάτιος Μάγκος, παραδέχεται ότι στα νυχτερινά καταστήματα γίνεται χρήση αλκοόλ από ανήλικους, ωστόσο επισημαίνει ότι πολλές φορές είναι σχεδόν αδύνατο να ελεγχθεί και κατ' επέκταση να περιοριστεί το φαινόμενο.

"Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα σχολεία που επισκέπτονται κατά τη διάρκεια εκδρομών τα νυχτερινά μαγαζιά. Στους μαθητές δεν προσφέρονται αλκοολούχα ποτά, εκτός από κάτι μπίρες με πολύ μικρή αναλογία σε αλκοόλ. Δεν μπορείς όμως να ελέγξεις τους μαθητές. Υπήρχαν περιπτώσεις που έστελναν ενηλίκους να παραγγείλουν γι' αυτούς ή είχαν μαζί τους ποτά, τα οποία είχαν αγοράσει νωρίτερα από το περίπτερο ή το σούπερ μάρκετ" λέει ο κ. Μάγκος.
 
Και σημειώνει: «Πριν από τις επισκέψεις σχολείων, υπογράφονται από τους μαθητές υπεύθυνες δηλώσεις ή υπάρχουν σχετικές βεβαιώσεις των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων. Παρ' όλα αυτά, η αστυνομία δεν τις κάνει δεκτές και επιβάλλει βαριά πρόστιμα. Η αστυνομία καλώς κάνει ελέγχους, αλλά δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι καταστηματάρχες».

περισσότερα...

Αυξάνεται η κατανάλωση αλκοόλ από τους εφήβους στην Ελλάδα!

Παιδιά στρατιώτες, σεξουαλικοί σκλάβοι, καννιβαλισμός - Φρικαλεότητες στο Βορρά της Ουγκάντας

Ο πόλεμος, ο κανιβαλισμός, η σεξουαλική σκλαβιά και οι σφαγές υποτίθεται ότι ανήκαν στο παρελθόν της Ουγκάντα. Αν και η χώρα εμφανιζόταν ως παράδειγμα επιτυχίας στην Αφρική, μαχόμενη το AIDS και επιτυγχάνοντας σχετική ευημερία στην Καμπάλα, τα Ηνωμένα Έθνη αντιθέτως προειδοποίησαν ότι μακριά από την πρωτεύουσα, ένας φρικιαστικός εμφύλιος πόλεμος στοιχίζει τις ζωές δεκάδων χιλιάδων παιδιών. "Η Βόρεια Ουγκάντα συνιστά την πιο αγνοημένη ανθρωπιστική κρίση στον κόσμο", λέει ο Γιαν Έγκελουντ, γενικός αναπληρωτής γραμματέας ανθρωπιστικών υποθέσεων του ΟΗΕ. "Η κατάσταση αποτελεί ύβρη κατά της ανθρωπότητας"
Λίγοι άνθρωποι εκτός Ουγκάντας γνωρίζουν ότι στο Βορρά η κυβέρνηση πολεμά μια φανατική και δολοφονική τρέλα - τον Στρατό Αντίστασης του Κυρίου (LRA) - του οποίου η πολεμική δύναμη αποτελείται στο μεγαλύτερο βαθμό από παιδιά που έχουν απαχθεί. Πάνω από 95% του πληθυσμού σ' αυτές τις περιοχές έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους εξαιτίας του πολέμου. Σχεδόν δύο εκατομμύρια Ουγκαντιανοί, από τα 24,7 εκατομμύρια του πληθυσμού, ζουν σε προσφυγικούς καταυλισμούς με το φόβο της επίθεσης και δολοφονίας στα χωριά τους.
Παιδιά έχουν πει πως αναγκάστηκαν από τους αντάρτες με την απειλή όπλου να απαγάγουν και να δολοφονήσουν άλλα παιδιά και να πιουν το αίμα τους. Ένας πρώην διοικητής των ανταρτών αποκάλυψε ότι είχε αναγκάσει χωρικούς να τεμαχίσουν, να μαγειρέψουν και να φάνε τους γείτονές τους πριν τους σκοτώσει. Ο LRA καθοδηγείται από τον αυτοαποκαλούμενο προφήτη Τζόζεφ Κόνυ, ο οποίος λέει ότι θέλει η Ουγκάντα να ζει σύμφωνα με τις Δέκα Εντολές. Αυτός και οι περισσότεροι από τους μαχητές του είναι από τη φυλή Αχόλι στη Βόρεια Ουγκάντα, όπως και τα περισσότερα θύματά τους. Ο Κόνυ υποστηρίζει ότι κατευθύνεται από πνεύματα που του λένε τι να κάνει και ποιον να σκοτώσει. Τα Ηνωμένα Έθνη εκτιμούν ότι ίσως έχει απαγάγει περισσότερα από 20.000 παιδιά, τα οποία αποτελούν το 90% των μαχητών του LRA.

Περιγραφή της φρίκης

Στους καταυλισμούς, σχεδόν όλοι έχουν να διηγηθούν κάτι. Η Πάμελα Άμπερ 18 χρονών απήχθη από τους αντάρτες το Φεβρουάριο και κρατήθηκε φυλακισμένη πέντε μήνες, πριν τελικά δραπετεύσει. Η δουλειά της ήταν να μαγειρεύει και να μαζεύει καυσόξυλα, ενώ ταυτόχρονα αναγκαζόταν να ικανοποιεί σεξουαλικά το διοικητή. Αυτή ήταν η μοίρα των περισσοτέρων γυναικών που είχαν απαχθεί από τους αντάρτες, αρκετές από αυτές έχουν αποκτήσει και παιδιά από τους δεσμώτες τους. Λίγο μετά την απαγωγή της έπρεπε να συμμετάσχει στο φόνο μιας δεκατετράχρονης, που είχε συλληφθεί στην προσπάθειά της να δραπετεύσει. Άλλοι νέοι αιχμάλωτοι, δέκα από αυτούς, διατάχθηκαν "να δαγκώσουν το κορίτσι μέχρι θανάτου".
"Αρχίσαμε να τη δαγκώνουμε αλλά δεν πέθαινε. Ενώ την δαγκώναμε ικέτευε τους αντάρτες να την συγχωρήσουν και έλεγε ότι δεν θα δραπέτευε ξανά. Αιμορραγούσε παντού αλλά δεν πέθαινε. Μετά μας διέταξαν να την τσιμπάμε κι όμως δεν πέθαινε. Αργότερα μας είπαν να την χτυπήσουμε με ένα κούτσουρο, ο ένας μετά τον άλλο, μέχρι που πέθανε".
Όταν ρωτήθηκε πως ένιωσε όταν το έκανε είπε: "Φοβόμουν, αλλά μας είπαν ότι αν δεν σκοτώναμε θα μας σκότωναν. Οπότε, έπρεπε να παριστάνεις το γενναίο".
Ο Ρίτσαρντ Αμπόγκα, 12 χρονών κουβαλούσε γι' αυτούς βαριά φορτία κλεμμένων τροφίμων. Όταν ένα εντεκάχρονο αγόρι παραπονέθηκε ότι κουράστηκε, οι αντάρτες του είπαν να αφήσει το φορτίο και διέταξαν τα άλλα παιδιά να μαζευτούν γύρω του. "Άρχισαν να τεμαχίζουν τα πόδια του με μία τσάπα. Κάθε αντάρτης από ένα πόδι, και μετά τα χέρια του. Ύστερα, έκοψαν τα βλέφαρα του με ξυριστικές λεπίδες και τον έδεσαν πισθάγκωνα. Είχε ακόμα τις αισθήσεις του, τον κρέμασαν σε ένα δέντρο, με το κεφάλι προς τα κάτω και μας διέταξαν να τον χτυπάμε με μπουνιές στο κεφάλι μέχρι να πεθάνει".
Ο λοχαγός Βίνσεντ Οκέλο Πακορόμ ήταν 16 όταν αιχμαλωτίστηκε από τον LRA το 1991. Αναδείχθηκε σε έναν από τους σωματοφύλακες του Κόνυ και περιέγραψε τον αρχηγό ως "ένα συνηθισμένο άνθρωπο" που όμως "είχε τη δύναμη": την ικανότητα να προβλέπει το μέλλον.
Ο αρχηγός της σέχτας φαίνεται φιλικός, είπε, μέχρι τα πνεύματα να αρχίσουν να μιλούν μέσα από αυτόν. Όταν μιλούν, κάποιος από την ακολουθία του καταγράφει αυτά που λέει. "Το πιο απάνθρωπο πνεύμα", είπε ο Πακορόμ, "είναι το "Ποιος Είσαι" - το κογκολέζικο πνεύμα που διατάζει δολοφονίες και σφαγές".

Του Τιμ Τζουντάχ
από Eποχικός 7:48μμ, Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2004
(Τροποποιήθηκε 7:23μμ, Δευτέρα 8 Νοεμβρίου 2004)