Όλα τα ανθρώπινα είναι μάταια, μόνο η Αγάπη μένει

«Πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα…»

Οι φορεσιές οι χρυσοποίκιλτες, 

που θαμπώνουν στη θέα τους τα ανόητα μυαλά μας, 

οι τιμές και τα μεγαλεία, 

που τρέφουν τη ματαιοδοξία μας, 

η δόξα, που με τόσο πάθος 

λίγο πολύ όλοι μας κυνηγάμε, 

τα συσσωρευμένα υλικά αγαθά, 

που τρέφουν την αλαζονεία μας 

και πάνω απ΄ όλα η απατηλή αίσθηση της δύναμης, 

που όλα τα παραπάνω μας προσφέρουν…. 

ΟΛΑ αυτά, ΟΛΑ, 

σαν καπνός διασκορπίζονται 

και αμετάκλητα σβήνουν και χάνονται.

ΕΝΑ, μόνο ΕΝΑ 

σταθερά παραμένει στους ΑΙΩΝΕΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ: 

Η ΑΓΑΠΗ, Η ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΓΑΠΗ, 

το “μείζον”, το σπουδαιότερο όλων, 

που ξοδεύεται, αναλώνεται, 

για να στεγάσει σε ΒΑΣΙΛΕΙΆΔΕΣ 

τον ανθρώπινο πόνο, 

να στηρίξει, να δώσει Χαρά και Ελπίδα 

στον συνάνθρωπο.

Αυτή η άδολη και έμπρακτη ΑΓΑΠΗ, 

η πηγή κάθε Καλού, το κλειδί της Ευτυχίας μας.

melissa