Σελίδες

Saturday, 23 February 2008

800 «κατηγορώ» από ανηλίκους για κακοποίηση - ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΣΧΟΣ

ΒΟΗΘΟΣ ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ
Σχεδόν οκτακόσιες καταγγελίες κακοποίησης ανηλίκων, σεξουαλικής και σωματικής, έχει δεχθεί ο Συνήγορος του Παιδιού.
Ο εκπρόσωπος της Ανεξάρτητης Αρχής Γ. Μόσχος στην πρόσφατη υπόθεση της Αμαρύνθου, μετά την καταγγελία της 16χρονης μαθήτριας, δεν έμεινε απλός θεατής.
Επισκέφθηκε το σχολείο και την Αστυνομία.
Η εικόνα που αποκόμισε, όπως λέει, είναι γνωστή: φιλότιμα όργανα, αλλά σημαντικές ελλείψεις για την ορθή αντιμετώπιση των ανηλίκων.
 
Η κακοποίηση ανηλίκων αποκαλύπτεται πάντα; Στις περισσότερες περιπτώσεις όχι. Τα παιδιά συνήθως ντρέπονται ή φοβούνται να καταγγείλουν ό,τι τους συμβαίνει.
 
Ποιον θεωρείτε τον ισχυρότερο ανασταλτικό παράγοντα… σιωπής των ανήλικων θυμάτων;
Την έλλειψη διαβεβαίωσης ότι αν μιλήσουν η επόμενη μέρα θα είναι καλύτερη από την προηγούμενη στη ζωή τους.

 
Πόσες καταγγελίες έχει δεχθεί ο Συνήγορος του Παιδιού την περίοδο της λειτουργίας του; Σχεδόν 800.  
 
Στην πρόσφατη υπόθεση της Αμαρύνθου είχατε προσωπική επαφή με το σχολείο και την Αστυνομία. Ποια εικόνα αποκομίσατε;
Αντί για συμβούλους υποστήριξης για τη διαχείριση της κρίσης, συνάντησα την πολιορκία του σχολείου από τα κανάλια. Στην Αστυνομία, η γνωστή εικόνα: φιλότιμα όργανα αλλά σημαντικές ελλείψεις για την ορθή αντιμετώπιση των ανηλίκων.
 
Τι πιστεύετε ότι δεν έγινε στη συγκεκριμένη υπόθεση;  
Δεν δόθηκε προτεραιότητα στην προστασία των δικαιωμάτων των ανηλίκων, αλλά στις επιδιώξεις, την ικανοποίηση της περιέργειας και τη διαχείριση των ενοχών των ενηλίκων. 
 
Χρειαζόταν να αποκαλυφθεί αυτή η υπόθεση για να καταδειχθεί η «γύμνια» των αρχών;  
Οι ελλείψεις στον χώρο της παιδικής προστασίας είναι γνωστές. Δυστυχώς η προσοχή στρέφεται σε αυτές μόνο όταν απασχολεί την κοινή γνώμη ένα αρνητικό γεγονός. 
 
Βρίσκετε ανοιχτές ή κλειστές τις πόρτες όταν ζητάτε συνδρομή δημοσίων υπηρεσιών για την προστασία των ανήλικων θυμάτων ή δραστών;  
Οι πόρτες είναι ανοικτές, μόνο που το περιεχόμενο των υπηρεσιών πολλές φορές είναι ανεπαρκές. 
 
Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού εφαρμόζεται ή παραμένει κενό γράμμα;  
Για την ορθή εφαρμογή της απαιτούνται επενδύσεις πόρων και επιμόρφωση των επαγγελματιών που εργάζονται με και για τα παιδιά.
 
Τι πρέπει να αλλάξει ώστε τα παιδιά να μη θεωρούνται από τους μεγαλύτερους μόνο φορείς υποχρεώσεων, αλλά να αντιμετωπίζονται και ως υποκείμενα δικαιωμάτων;  
Εκπαίδευση - εκπαίδευση - εκπαίδευση, όλων μας! 
 
Τα χρήματα που επενδύονται από την Πολιτεία αρκούν για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων του παιδιού;  
Όχι. Εκτός από οικονομικές επενδύσεις όμως χρειάζονται και οργανωτικές αλλαγές, όπως η εκτεταμένη εισαγωγή της εκπαίδευσης στα δικαιώματα και η εφαρμογή της δημοκρατίας στα σχολεία μας. 
 
Ποια κενά πιστεύετε ότι άμεσα πρέπει να καλυφθούν; Οργάνωση, στελέχωση και ειδίκευση ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών και μονάδων παιδικής προστασίας, τόσο για τον γενικό πληθυσμό όσο και - ειδικά - για παιδιά θύματα, με ειδικές ανάγκες ή παθήσεις, πρόσφυγες κ.λπ. 
 
Ο ρόλος της Εταιρείας Προστασίας Ανηλίκων…  
Ελπίζω να ζωντανέψει και να πάρει ρόλο στο πλάι των ανηλίκων που τη χρειάζονται. 
 
Πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα παιδιά-θύματα σεξουαλικών πράξεων;  
Να εξετάζονται από πρόσωπα του ιδίου φύλου, με μυστικότητα και ειδικευμένους χειρισμούς, και να λαμβάνουν μακροχρόνια στήριξη. Να μη δίνουν πολλές μαρτυρικές καταθέσεις, και αυτές να παραμένουν απόρρητες.
 
Και πώς να χειρίζονται οι αρμόδιοι τους ανήλικους δράστες; Ένα παιδί-δράστης είναι συνήθως ένα παιδί-θύμα. Εκτός αυτού, και οι δράστες έχουν δικαιώματα σεβασμού στην προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά τους.
 
Οι παιδοψυχολόγοι και οι κοινωνικοί λειτουργοί επαρκούν για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα που ανακύπτουν;  
Χρειάζεται όλοι όσοι ασχολούνται με τα παιδιά να έχουν συνείδηση των ευθυνών τους. 
 
Ποιες οι συνθήκες κράτησης των ανηλίκων στα αστυνομικά τμήματα;  
Δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες της παιδικής ηλικίας. Στην περιφέρεια μάλιστα η Αστυνομία δεν διαθέτει χώρους για την κράτηση ή την προστατευτική φύλαξη ανηλίκων.
 
Στα ιδρύματα πρόνοιας;  
Τεράστιες ελλείψεις σε ειδικευμένο προσωπικό. Επίσης, απουσία του εναλλακτικού μοντέλου οικογενειακής φροντίδας (αναδοχή).
Η φυλακή σωφρονίζει τους ανήλικους παραβάτες; Τις περισσότερες φορές έχει τα αντίθετα αποτελέσματα.
 
Ο ρόλος των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης σε υποθέσεις με πρωταγωνιστές ανηλίκους.  
Αλήθεια, ποιος θα μπορέσει να τα σταματήσει από την παράνομη εισχώρηση στην ιδιωτική ζωή των ανηλίκων, την υπερβολή και την αυθαίρετη διαστρέβλωση της εικόνας της παιδικής ηλικίας;
 
Ποιο είναι το μεγαλύτερο αγκάθι στην εκπλήρωση των στόχων σας;  
Η έλλειψη εθνικής στρατηγικής, συνεχούς διυπουργικής συνεργασίας και πραγματικής διακομματικής συναίνεσης για την πολιτική για το παιδί.


ΤΑ ΝΕΑ , 28/11/2006
Το παραπάνω κείμενο δημοσιεύθηκε στον ιστοχώρο disabled.gr Μπορείτε να βρείτε ανάλογα κείμενα στην διεύθυνση http://www.disabled.gr

1 comment:

  1. Στην πρόσφατη υπόθεση της Αμαρύνθου είχατε προσωπική επαφή με το σχολείο και την Αστυνομία. Ποια εικόνα αποκομίσατε;
    Αντί για συμβούλους υποστήριξης για τη διαχείριση της κρίσης, συνάντησα την πολιορκία του σχολείου από τα κανάλια. Στην Αστυνομία, η γνωστή εικόνα: φιλότιμα όργανα αλλά σημαντικές ελλείψεις για την ορθή αντιμετώπιση των ανηλίκων.

    Βρίσκετε ανοιχτές ή κλειστές τις πόρτες όταν ζητάτε συνδρομή δημοσίων υπηρεσιών για την προστασία των ανήλικων θυμάτων ή δραστών;
    Οι πόρτες είναι ανοικτές, μόνο που το περιεχόμενο των υπηρεσιών πολλές φορές είναι ανεπαρκές.

    Δυστυχώς γράφονται αλήθειες. Ευτυχώς υπάρχουν και φιλότιμοι αστυνομικοί, που καλούνται σε κάποιες καταστάσεις να παίξουν και το ρόλο του ψυχολόγου. Δυστυχώς όμως, υπάρχει η ελλιπής ύπαρξη της πολιτείας. Χρειάζονται παιδοψυχολόγοι (πάντα κατά την άποψή μου) και κοινωνικοί λειτουργοί περισσότεροι, που να ενημερώνουν και τα παιδιά που παρουσιάζουν παραβατικότητα, αλλά και τις οικογένειές τους. Χρειάζεται στο σχολείο να υπάρχει ένας ειδικός για αυτά τα παιδιά που μπορεί να είναι θύματα βίαιης συμπεριφοράς μέσα στο σπίτι. Χρειάζεται να πείσουμε κάποια παιδιά, ότι δεν συνδυάζονται οι έννοιες ξύλο και πλάκα. Δε δέρνουμε για πλάκα! Το λέω γιατί άκουσα πριν λίγες μέρες στις ειδήσεις, ότι κάποια παιδιά σε ένα σχολείο δείρανε ένα μαθητή τους, για πλάκα όπως είπαν (!) και «τραβήξανε» τον ξυλοδαρμό με τα κινητά τους…..Αν φτάσαμε φίλοι μου, τα παιδιά από μικρά να δέρνουν για πλάκα, τι θα κάνουν όταν μεγαλώσουν; Αυτά τα παιδιά, δεν πρέπει κάποιος να τα πείσει με επιχειρήματα, ότι η βία δεν είναι κάτι καλό; Η πολιτεία, πρέπει, στα πλαίσια της κοινωνικής ευαισθησίας, να προσέξει αυτό το φαινόμενο της παραβατικότητας. Όταν ένα παιδί, χτυπάει κάποιο άλλο για πλάκα, τότε, κάτι δεν πάει καλά, όχι με το παιδί, αλλά με αυτά που αποκομίζει το παιδί από το περιβάλλον του. Και το περιβάλλον του παιδιού, είμαστε όλοι εμείς.
    Με αγάπη πάντα
    Agorafoviagr

    ReplyDelete