Δεν ξέρω εσείς, αλλά εμένα πάντα μ’ εκνευρίζουν οι άνθρωποι που προσπαθούν να εισβάλλουν στον προσωπικό μου χώρο! Ιδίως όταν είναι άνθρωποι που αγαπώ, ή της οικογένειάς μου.
Συνήθως απ’ αυτούς δεν γίνεται κάτι τέτοιο;
Όταν λέω προσωπικό χώρο, δεν εννοώ το δωμάτιό μου. Εννοώ όταν επεμβαίνουν στη ζωή μου και θέλουν να μου επιβάλλουν την δική τους θέληση. Αυτό μπορεί να εκδηλωθεί με την μορφή προστασίας, ή ζήλιας.
Προσπαθώ να μην αφήνω κάτι τέτοιο να επηρεάζει την προσωπική μου γαλήνη και τα αποτελέσματα των προσπαθειών μου, με το χρόνο και την πνευματική αναζήτηση, έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Αλλά υπάρχει μέσα μου μια φωνίτσα που διαρκώς διαμαρτύρεται. Γιατί να θέλουν να το κάνουν αυτό σε μένα, δεν μου έχουν εμπιστοσύνη; Δεν εκτιμούν την ακεραιότητά μου, την ειλικρίνειά μου; Και αρχίζει ένας σιωπηλός διάλογος που ποτέ δεν καταλήγει πουθενά.
Γιατί να είναι έτσι οι άνθρωποι; Γιατί συνεχώς να παραπονούνται και να γκρινιάζουν; Γιατί ασχολούνται μαζί μου; Εγώ τους πειράζω;
Αφού είμαι τόσο καλός άνθρωπος!
Κι εγώ τώρα τι κάνω;
Μήπως γκρινιάζω; Μήπως κάνω συλλογή από πικρίες;
Ωχ! Άντε πάλι!
Γιατί να με νοιάζει για τους άλλους;
Το Μάθημα 78 στα Μαθήματα Θαυμάτων λέει: «Αφήστε τα θαύματα ν’ αντικαταστήσουν τις πικρίες».
Αυτό το μάθημα μου υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα έξω από μένα, και εγώ μόνο είμαι αυτή που χρειάζομαι βοήθεια και διόρθωση. Κανένας άλλος. Μόνο εγώ.
«Σήμερα ας προσπαθήσουμε να πάμε πέρα από τις πικρίες. Πρώτα ας ξεκινήσουμε συνειδητοποιώντας ότι κάθε επιλογή είναι ανάμεσα σε ένα θαύμα ή σε μια πικρία».
Αν είμαι στενοχωρημένη, κουρασμένη ή μπερδεμένη, εγώ το προκαλώ στον εαυτό μου. Εγώ είμαι αυτή που κρατώ τον εαυτό μου στην κόλαση, νομίζοντας ότι οι άλλοι άνθρωποι μου κάνουν πράγματα. Κανένας δεν μου κάνει τίποτα. Εγώ το κάνω στον εαυτό μου. Το Φως είναι γύρω μου, αλλά εγώ επιλέγω να μην το βλέπω.
«Σήμερα θα επιχειρήσουμε να δούμε τον Υιό του Θεού. Δεν θα αφήσουμε τον εαυτό μας να είναι τυφλός προς αυτόν∙ δεν θα δούμε σ’ αυτόν τις πικρίες και τα παράπονά μας. Έτσι αντιστρέφεται ο τρόπος που βλέπει ο κόσμος, καθώς κοιτάζουμε προς την αλήθεια, μακριά από το φόβο. Θα επιλέξουμε έναν άνθρωπο που έχουμε χρησιμοποιήσει σαν στόχο για τις πικρίες και τα παράπονά μας, θα παραμερίσουμε τις πικρίες και τα παράπονα και θα τον κοιτάξουμε. Ίσως να είναι κάποιος που φοβάσαι ή και μισείς∙ ή μπορεί και κάποιον που νομίζεις ότι αγαπάς και σε έχει θυμώσει∙ κάποιον, ίσως, που θεωρείς φίλο, αλλά μερικές φορές τον βλέπεις δύστροπο ή δύσκολο να τον ευχαριστήσεις, απαιτητικό, εκνευριστικό ή αναληθή ως προς το ιδανικό που θα έπρεπε να υιοθετήσει για τον εαυτό του, σύμφωνα με τον ρόλο που εσύ του έχεις αναθέσει»
«Ξέρεις ποιον να διαλέξεις, το όνομά του ήδη πέρασε από το μυαλό σου. Θα είναι αυτός από τον οποίον θα ζητήσουμε να σου αποκαλυφθεί ο Υιό του Θεού. Βλέποντάς τον πέρα από τα παράπονα και τις πικρίες που του καταλογίζεις, θα μάθεις ότι αυτό που βρίσκεται κρυμμένο όταν δεν τον έβλεπες πραγματικά είναι εκεί, όπως σε όλους, και μπορείς να το δεις.»
Εντάξει! Εύκολο! Εγώ τον βρήκα κιόλας! Εσείς;
Τώρα ας τον κρατήσω στο μυαλό μου και ας του κάνω μια «ανασκόπηση».
«Ξαναδές τα σφάλματά του, τις δυσκολίες που είχες μαζί του, τον πόνο που σου προκάλεσε, την αμέλειά του, καθώς και όλα τα μικρά και τα μεγάλα δεινά που σου προξένησε. Δες το σώμα του με τα ελαττώματα και τις χάρες, και σκέψου τα λάθη του, ακόμα και τις ‘αμαρτίες’ του»
Το έκανα! Εσείς;
Τώρα ας προσπαθήσω να τον δω διαφορετικά.
«Ας ζητήσουμε από το Αυτόν ο Οποίος γνωρίζει αυτόν τον Υιό του Θεού στην πραγματικότητα του και την αλήθεια του, να μπορέσουμε να τον κοιτάξουμε με διαφορετικό τρόπο, και να δούμε τον σωτήρα μας να λάμπει με το φως της αληθινής συγχώρεσης. Το ζητούμε από Αυτόν στο όνομα του Πατέρα και του Υιού, του ιερού όπως Αυτός.
Ας δω τον σωτήρα μου σ’ αυτόν που Εσύ όρισες να με οδηγήσει στο θείο φως μέσα στο οποίο στέκεται, ώστε να ενωθώ μαζί του.»
Τώρα όσο σκέφτομαι αυτόν που με πίκρανε, αφήνω το νου μου να δει το φως πέρα από τις πικρίες μου.
Η δουλειά μου δεν είναι να τον διορθώσω. Η δουλειά μου είναι να τον αποδεχτώ και ν’ αναγνωρίσω την αλήθεια. Είναι ο σωτήρας μου, παρά τα φαινόμενα.
Η δουλειά μου είναι:
«Ησύχασε, και κοίταξε τον λαμπερό σωτήρα σου. Καμία σκοτεινή πικρία δεν επισκιάζει το φως του τώρα».
Δεν καταλαβαίνω την συμπεριφορά του, αλλά δεν πειράζει. Δεν είναι απαραίτητο!
Το μόνο που χρειάζεται είναι να συνειδητοποιήσω ότι ο σωτήρας μου βρίσκεται εκεί, μέσα σ’ αυτόν που με έχει απογοητεύσει.
Συνεχίζω να επιθυμώ να υπήρχε κάτι να κάνω για να τον βοηθήσω να ξεπεράσει την σύγχυσή του.
Ίσως αν κάνω αυτό το μάθημα σωστά, αυτό να είναι το «κάτι» που μπορώ να κάνω. Να βλέπω πέρα από την μορφή και στη θέση της πικρίας έρχεται το θαύμα!
Η σύγχυσή μου για τη σύγχυση κάποιου άλλου είναι η σύγχυση του κόσμου.
Θα αφήσω τα θαύματα ν’ αντικαταστήσουν τις πικρίες…..
No comments:
Post a Comment