Σελίδες

Tuesday, 2 September 2008

Εσείς φταίτε, εγώ θα την πληρώσω;

Η επιμέλεια του παιδιού
Στην πατρίδα μας, σε περίπτωση διαζυγίου, συνήθως ο δικαστής ορίζει την επιμέλεια του παιδιού να την αναλάβει η μητέρα.
Αυτό δεν είναι πάντα το καλύτερο για το παιδί, αλλά λόγω αδυναμίας της πολιτείας να ερευνήσει τις πραγματικές συνθήκες, ο δικαστής επιλέγει την εύκολη λύση. Παραχωρεί την επιμέλεια του παιδιού στην μητέρα και ησυχάζει.
Η ελληνική νομοθεσία για τα ζητήματα αυτά, είναι σχετικά καλή, όχι η καλύτερη, και επιτρέπει στον δικαστή να δώσει την επιμέλεια στον γονιό που θα κρίνει καταλληλότερο για την ανατροφή του παιδιού. Η έλλειψη όμως κοινωνικών λειτουργών, η ελλιπής στελέχωση των υπηρεσιών πρόνοιας, δεν παρέχει στον δικαστή τα επαρκή δεδομένα για την λήψη σωστής απόφασης για το παιδί κι έτσι ο δικαστής κατά πάγια τακτική παραχωρεί την επιμέλεια στην μητέρα. Η διόρθωση της απόφασης αυτής στην πορεία της επιμέλειας λόγω αδυναμίας παρακολούθησης της τήρησης των όρων της επιμέλειας μοιάζει ανέφικτη για τους ίδιους λόγους.
Το θύμα βέβαια πάντα είναι το παιδί και αυτό είναι που μας απασχολεί.
Η πολιτεία μας, δυστυχώς, ανταποκρίνεται πλημμελώς στο πρόβλημα, και θα θέλαμε να απευθύνουμε έκκληση στους δικαστές. Αγαπητοί λειτουργοί της Θέμιδας, προσέξτε τις αποφάσεις σας. Κάθε λάθος απόφασή σας καταδικάζει ένα παιδί. Κάθε λάθος εκχώρηση επιμέλειας κακοποιεί ένα παιδί. Τα διαζύγια αυξάνουν, εντιμότατοι δικαστές, κάθε λάθος απόφαση χτίζει έναν κακό αυριανό γονιό, έναν κακό πολίτη.
Αλλά οι δικαστές μας βαριακούνε και επειδή οι γονείς πριν φτάσουν στα δικαστήρια, έχουν την δυνατότητα να ρυθμίσουν τα του διαζυγίου τους μόνοι τους και να δεσμευτούν με την συμφωνία τους, παρακαλούμε γονείς, εξαντλείστε τις προσπάθειες σας. Κάντε ότι είναι δυνατόν για να λύσετε τα προβλήματα που δημιουργεί το διαζύγιο σας στο παιδί σας.
Χωρίστε αλλά μη σκοτωθείτε μεταξύ σας, μην αγγίζετε το παιδάκι σας, με κανένα τρόπο.
Μάνα είναι μόνο μία. Ναι μάνα είναι μόνο μία, αναντικατάστατη, μοναδική, κορυφαία στην ψυχή του κάθε παιδιού.
Μάνα, μητερούλα γλυκιά, εσένα που σε ευνοεί ο έλληνας δικαστής, μην εκδικείσαι τον άντρα σου μέσω του παιδιού σου.
Ο πατέρας του παιδιού είναι ιερός και το παιδί τον έχει τόση ανάγκη όσο έχει εσένα. Μπορεί ο άντρας να φταίει για το διαζύγιο σας, αλλά το παιδάκι σας δεν φταίει. Υπάρχουν μετανοιωμένοι πατεράδες, έκαναν λάθος και προκάλεσαν τον χωρισμό σας, αλλά νοιάζονται για το παιδί σας. Είναι και δικό τους παιδί. Άφησε στην άκρη την σκληροκαρδία σου μανούλα.


Μανούλα μου,
Μην αφήνεις το μίσος σου να με απομακρύνει από τον μπαμπά μου.
Μη με χωρίζεις από τον πατέρα μου, τον χρειάζομαι.
Θέλω να τον βλέπω, θέλω να παίζω με τον μπαμπά μου. Θέλω να παίζουμε μπάλα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, να κάνουμε βόλτες με το αυτοκίνητο.
Θέλω να σας έχω μαζί και τους δυο, αφού όμως δεν γίνεται, άσε με να τον βλέπω.
Μην κατηγορείς τον μπαμπά μου, μανούλα. Ξέρω, δεν είναι ο καλύτερος, αλλά για μένα είναι ο θεός μου.
Μανούλα μου,
Σε λατρεύω, το ξέρεις, αλλά μη με βάλεις να διαλέξω ανάμεσά σας. Σας αγαπάω και τους δυο. Σας αγαπάω τόσο πολύ.
Μανούλα, ξέρεις, σε προσέχω τον τελευταίο καιρό, είσαι τόσο όμορφη, αλλά όταν μιλάς για τον μπαμπά ασχημαίνεις, σε φοβάμαι μανούλα.
Μανούλα μου, ποτέ δεν θα σε εγκαταλείψω, αλλά άσε με να αγαπάω τον μπαμπά μου, μην μπαίνεις ανάμεσά μας.
Πονάω μανούλα, τα βράδια που με κοιμίζεις, κάνω ότι κοιμάμαι, αλλά μετά κλαίω, κλαίω βουβά για να μη μ’ ακούσεις. Κλαίω μέχρι που δεν αντέχω άλλο.
Μανούλα, ζηλεύω τους συμμαθητές μου που έχουν τον μπαμπά τους. Ντρέπομαι να πω ότι δεν βλέπω τον μπαμπά μου.
Μανούλα, προχτές ο Γιώργος πήγε με τον μπαμπά του στο λούνα Παρκ και ήθελα να πάω κι εγώ με τον μπαμπά μου και είπα στον Γιώργο ότι εμένα θα με πάει ο μπαμπάς μου αύριο. Μανούλα, θα πω ψέματα στον Γιώργο ότι πήγα με τον μπαμπά μου. Μανούλα, άρχισα να λέω ψέματα.
Μανούλα, θέλω κι εσένα και τον μπαμπά μου. Αφού δεν μπορείτε να είστε μαζί, μη με βάζετε ανάμεσά σας.
Μανούλα, σας αγαπάω τόσο, τόσο πολύ.
Μανούλα, ο μπαμπάς μου, μου λείπει.

2 comments:

  1. Ωραίο το κείμενό σας, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, το παιδί πρέπει να βλέπει τους υγιείς γονείς μόνο, όχι όσους το κακοποιούν.

    ReplyDelete
  2. Η αγάπη στο παιδί μας , κοινός μας τόπος.

    Δυστυχώς η έλευση ενός παιδιού, δεν είναι απλά παράγωγο της αγάπης και ωριμότητας, δυο ανθρώπων.

    Κάποιοι νόμισαν πως είναι λογική συνεχεία του γαμήλιου πάρτι.
    Άλλοι. είδαν την δημιουργία οικογένειας σαν πράξη κοινωνική καταξίωσης και επίτευξης ταπεινών στόχων..
    Κάλυψη της ομοφυλοφιλίας τους,.
    Χρησιμοποίησαν τον γάμο σαν κοινωνικό άλλοθι για να μη κάνουν παιδί εκτός γάμου, και φυσικά το διαζύγιο θα βοηθούσε περαιτέρω, μέσο της διατροφής.
    Λόγο πίεσης του βιολογικού ρολογιού, ακόμα και σαν μέσο πίεσης για την δέσμευση του έτερου γονέα.


    Η ανυπαρξία πληροφόρησης για τις ιδιότητες και την αξία του γονικού ρόλου των δύο φύλλων.
    Το αδιάρρηκτο του γονικού ρόλου τους, που απαιτείτε ( και πέραν του διαζυγίου ) για την σωστή ψυχωκοινωνικοί ανάπτυξη του κάθε παιδιού.
    Η εγκατάλειψη τους από κοινωνικούς φορείς ( υπάρχουν ; ) σαν ικανούς αφού μπόρεσαν και τεκνοποίησαν, να διαχειρισθούν την σχέση τους ( τουλάχιστον ως προς το παιδί ) .

    Με δεδομένο την χαλάρωση του κοινωνικού ιστού.

    Την απουσία τεκμηριωμένης - επιστημονικά - εξέτασης της γονικής ικανότητας ( πριν ή μετά )

    Την μη διάθεση για έλεγχο ,και πρόληψη από το δικαστικό σύστημα
    Έρμαιο προκαταλήψεων, και νοοτροπιών , που προκρίνουν εκ πρυμνιού ικανότερο τον ένα, λόγο φύλου, γονέα .
    Εκχώρούν την επιμέλεια χωρίς όρους .

    Την ανυπαρξία έλεγχου της επιμέλειας.

    Συνιστούν όλα αυτά Παραβίαση.

    των Ανθρωπίνων δικαιωμάτων ,
    των Δικαιωμάτων του Παιδιού,
    του Παιδοκεντρικού Συντάγματός μας, που για μια ακόμη φορά η τήρηση του επαφίεται στην συνείδηση και ωριμότητα μας ( !!! ) ή στα Ευρωπαϊκά και Διεθνή δικαστήρια και οργανισμούς.


    Έτσι τα παιδιά μας, έγιναν έρμαιο των ταπεινών ελατηρίων μας.
    Πεδίο διεκδίκησης, μαζί με την διατροφή , τα δώρα του γάμου και το κατοικίδιο. .
    Δεν έφτασε ο βιασμός του διαζυγίου, αλλά τα κακοποιούμε διαρκώς, κατακρίνοντας και υποσκάπτοντας τον ρόλο και την προσωπικότητα του … αντίπαλου! , γονέα.
    Ανίκανοι να δεχτούμε το τίμημα των επιλογών μας, γίνονται φορείς, της εμπάθειας και μικροψυχίας μας.

    Τα παιδιά μας έχουν ανάγκες και η ικανοποίηση τους , υποχρέωσή μας.
    Η ικανότητας τεκνοποίησης δεν είναι κριτήριο Γονικής Ικανότητος η οποία πρέπει να εξετάζετε χωριστά.
    Και τα δύο φύλα είναι ικανά να ασκήσουν βία, με τον ποιο πρόσφορό τους τρόπο.
    Τα παιδιά είναι Πρωτίστως υπό την προστασία του Κράτους, άρα όλων μας και η ευθύνη συλλογική.

    ReplyDelete