«... Το γέλιο είναι δημοκρατία. Η κατήφεια είναι μορφή κοινωνικού φασισμού...»

«ἐλευθέρως δέ τά τε πρός τό κοινόν πολιτεύομεν καί ἐς τήν πρός ἀλλήλους τῶν καθ' ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι' ὀργῆς τόν πέλας, εἰ καθ' ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ ἀζημίους μέν, λυπηράς δέ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι.»

.

Και δεν πολιτευόμαστε μόνον στον δημόσιό μας βίο με πνεύμα ελεύθερο, αλλά και στη μεταξύ μας καθημερινήν επικοινωνία είμαστε απαλλαγμένοι από την καχυποψία, επειδή δεν αγανακτούμε εναντίον των άλλων για όσα πράττουν προκειμένου να ευχαριστηθούν, ούτε είμαστε σκυθρωποί απέναντί τους, γεγονός που μπορεί να μη βλάπτει, αλλά σίγουρα πληγώνει.

Θουκυδίδη Ιστορία: Βιβλίον Β', κεφ37

Το δημοκρατικό ήθος στην πράξη, όχι θεωρίες.
Δεν κρεμάμε μούτρα, που προκαλούν στους συμπολίτες μας δυσφορία, αλλά φροντίζουμε να έχουμε διάθεση ευχάριστη στις μεταξύ μας συναναστροφές.
Στις μεταξύ μας επαφές, ακόμα και όταν κάτι μας χαλάει το κέφι, δεν το δείχνουμε. Δεν έχει όρεξη ό άλλος πρωί-πρωί να μας βλέπει με μούτρα κατεβασμένα.
Ο δημοκράτης, ο ελεύθερος άνθρωπος, που σέβεται τον εαυτό του, δεν αφήνει το φθόνο να δηλητηριάσει τη δική του μέρα και κατ' επέκταση τη μέρα και των άλλων
Μου χαλάει την αισθητική ο ξινισμένος.
 
Ας σκεφτούμε, τι μας χαλάει.
Συνήθως, μας χαλάνε τη μέρα οι γνώμες των άλλων, όταν είναι αρνητικές για μας.
Μας χαλάει τη μέρα η διαπίστωση ότι κάποιος είναι σε καλύτερη μοίρα από μένα.
Ο φθόνος, αυτός μας χαλάει.

Ξεκινώ τη μέρα μου με χαμόγελο, που βγαίνει από μια ψυχή που έχει σωστά αξιολογήσει τα πράγματα.
Χαμόγελο, καλή διάθεση
Κάθε μέρα.
Ακόμα και τη δύσκολη

Ο δημοκράτης, δηλαδή ο ελεύθερος άνθρωπος, ο απαλλαγμένος από τα βάρη της ματαιοδοξίας, χίλιους λόγους θα βρει που θα τον κάνουν χαρούμενο, αφού μπορεί να εκτιμά το δώρο της ζωής.

Το χαμομηλάκι