933 ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ από 135 ΚΡΑΤΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΕΝΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ
ΓΙΑ ΤΑ 1984 ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ;
Αγγλία
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΓΛΙΑ
ΓΙΑ ΤΑ 1984 ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ
ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΙ;
Αγγλία
Ο μικρός P. ένα αγοράκι 17 μηνών βρίσκει φρικτό θάνατο μετά από τα αλλεπάλληλα βάναυσα χτυπήματα που δέχεται από τον σύντροφο της μητέρας του. Καταλήγει στο νοσοκομείο όπου και διαπιστώνεται ότι είναι νεκρό.
Το κράτος απολογείται και μιλά για έλλειψη συντονισμού και σωρεία λαθών από τις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες.
Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας δημόσια θίγει το τραγικό περιστατικό και τολμά να μιλήσει για τρομακτικά λάθη.
Ελλάδα
Δύο μικρά αγοράκια στην Ορεστιάδα εξαφανίζονται. Ενεργοποιείται πανελλαδικά το AMBER ALERT HELLAS.
Μία εβδομάδα μετά τα αγοράκια βρίσκονται νεκρά μόλις λίγα μέτρα από το σημείο εξαφάνισης.
Η έλλειψη συντονισμού των αρμόδιων υπηρεσιών είναι πασιφανής.
Και αυτό είναι μόνο ένα από τα δεκάδες περιστατικά που καθημερινά καταγράφονται.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» σε συνεργασία με 933 Οργανισμούς από 135 κράτη παγκοσμίως έχουν θεσπίσει την 19η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση. Με αφορμή αυτή την ημέρα κάθε χρόνο προσπαθούμε να αφυπνίσουμε και να κινητοποιήσουμε το κράτος, τους δημόσιους λειτουργούς, τις αρμόδιες υπηρεσίες, τους πολίτες.
Μέσα από την 13χρονη -πλέον- παρουσία και ενεργό δράση μας, έχουμε γίνει μάρτυρες σειράς ελλείψεων και προβλημάτων, που απαντώνται τόσο στο προνοιακό όσο και δικονομικό μας σύστημα. Προβλήματα, που γίνονται ευρέως γνωστά σπάνια και δυστυχώς η καλή διάθεση και ο επαγγελματισμός μεμονωμένων κρατικών λειτουργών δεν είναι ικανός να τα επιλύσει, όπως η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου που στέκεται αρωγός και σύμμαχος στις προσπάθειές μας αλλά και κατά τόπους Εισαγγελείς και Κοινωνικοί Λειτουργοί.
Όμως θα θέλαμε να τονίσουμε ότι νομοθετικό πλαίσιο υφίσταται, ωστόσο αυτός ο παράγοντας μεμονωμένα αδυνατεί να καλύψει, τις κατά τα άλλα τεράστιες ελλείψεις του συστήματος πρόληψης, αρωγής, καταπολέμησης, προστασίας και αντιμετώπισης του φαινομένου της Παιδικής Κακοποίησης και του Ανήλικου Θύματος.
Έναν χρόνο μετά οι ελλείψεις συνεχίζουν να υφίστανται. Η μόνη διακριτή διαφορά είναι ο αυξανόμενος αριθμός των παιδιών που αποτύχαμε να προστατεύσουμε. Παιδιά που κακοποιήθηκαν, παιδιά που εξαφανίστηκαν, που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα υγείας και τόσα άλλα.
Έναν χρόνο μετά, η λίστα καταγραφής των ελλείψεων παραμένει ανησυχητικά όμοια:
Από 01.01.2007 έως και 30.06.2008 η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 του Οργανισμού μας δέχτηκε συνολικά 361.409 κλήσεις, και από αυτές λάβαμε 10.522 αποκλειστικά και μόνο που αφορούσαν σε κακοποίησης.
Από 01.01.2007 έως και 30.06.2008 δεχτήκαμε 965 καταγγελίες σοβαρής κακοποίησης, οι οποίες συνολικά αφορούσαν σε 1984 παιδιά.
Όμως οι παραπάνω αριθμοί αφορούν μόνο στα περιστατικά που έχουν αναφερθεί στην Γραμμή SOS 1056, ενώ ο πραγματικός αριθμός των περιστατικών κακοποίησης εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε η έλλειψη ενός Ανεξάρτητου Συντονιστικού Φορέα για την καταγραφή όλων περιστατικών πανελλαδικά, δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε την έκταση του προβλήματος.
Κάθε ένα από αυτά τα 1.984 παιδιά, μας απασχόλησε ουσιαστικά.
Για κάθε ένα, σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, προσπαθήσαμε να βρούμε ουσιαστικές και άμεσες λύσεις.
Ωστόσο, δεν υπήρξαμε αποτελεσματικοί για όλα και αυτό μας λυπεί βαθιά και μας προβληματίζει.
Για κάθε παιδί που δεν βρέθηκε λύση, νιώθουμε υπεύθυνοι, εμείς σαν σύλλογος των παιδιών έχοντας σαν ιδρυτή ένα παιδί, αλλά και όλοι οι κρατικοί και δημόσιοι φορείς, που ενεπλάκησαν.
Κάθε παιδί που έμεινε αβοήθητο παραμένει εγκλωβισμένο στο νοσηρό, κακοποιητικό περιβάλλον και ζει με τον φόβο αλλά και την αβεβαιότητα για το μέλλον του.
Για όλους εμάς που χειριστήκαμε τα περιστατικά, το κάθε ένα από αυτά τα 1.984 παιδιά, δεν αποτελεί έναν αριθμό ή δείγμα σε μία στατιστική έρευνα, είναι ένας άνθρωπος με οντότητα, πνεύμα, επιθυμίες, δικαιώματα και πάνω από όλα όνειρα.
Η πραγματικότητα των παιδιών που κακοποιούνται για πολλούς παραμένει άγνωστη και ασαφής. Δυστυχώς όμως είναι πολύ συγκεκριμένη.
Είναι γνωστό ότι παιδιά στην χώρα μας καθημερινά αντιμετωπίζουν Βία, Κακοποίηση, Σεξουαλική Κακοποίηση, Εκμετάλλευση, Αμέλεια, Εγκατάλειψη. Είναι επίσης γνωστό ότι συχνά αυτό συμβαίνει από τους ίδιους τους γονείς. Αυτό που δε γνωρίζει κανείς είναι ότι δεκάδες από αυτά τα περιστατικά που φτάνουν από μια καταγγελία στις αρμόδιες Εισαγγελικές αρχές οι οποίες καλούνται να αποφασίσουν για την προστασία του παιδιού παραμένουν «εγκαταλελειμμένα» στα Νοσοκομεία Παίδων.. Εκεί παύει η σωματική κακοποίηση και η κοινωνία αναπαύεται με ευχαρίστηση γιατί έκανε το καθήκον της να απομακρύνει ένα παιδί από τον κίνδυνο. Κανείς δεν αναρωτιέται όμως ποια θα είναι η επόμενη μέρα.
Από την στιγμή εκείνη όμως το παιδί μπαίνει στο λεγόμενο κοινωνικό «σύστημα» από όπου αρχίζει ο μεγάλος δρόμος μέσα από διαδικασίες και ελλείψεις κοινωνικές και κρατικές, όπου το κάθε παιδί περνάει από την μια υπηρεσία στην άλλη χωρίς τέλος. Το παρασκήνιο της επόμενης μέρας δεν φαίνεται και δεν προβάλλεται, είναι όμως εκεί που αρχίζει η ψυχική κακοποίηση των παιδιών από την ίδια την κοινωνία και τις σοβαρές ελλείψεις δομών για την αποκατάσταση και το μέλλον αυτών των παιδιών.
Οι εισαγγελείς αποφαίνονται για την προστασία των παιδιών, οι κρατικοί φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόνοια αναλαμβάνουν την ευθύνη να βρεθεί μια λύση για αυτά τα παιδιά. Κάποια από αυτά οδηγούνται στα Νοσοκομεία Παίδων ώστε να βεβαιωθεί η κατάσταση της υγείας τους μέχρι να βρεθεί ο χώρος που θα τα φιλοξενήσει. Ωστόσο λόγω της έλλειψης ουσιαστικής δομής του συστήματος παραμένουν στα νοσοκομεία επ’ αόριστον, βδομάδες, μήνες ακόμη και χρόνια σε κάποιες περιπτώσεις αν δε βρεθεί άμεσα κάποια λύση.
Δεκάδες παιδιά οδηγούνται στα νοσοκομεία σαν το πρώτο βήμα για την καινούργια τους ζωή μακριά από τον φόβο και την φρίκη, όμως παραμένουν εκεί και γίνεται ένα νοσοκομείο το σπίτι τους για όσο καιρό χρειαστεί μέχρι να βρεθεί μια θέση για αυτά. Η έλλειψη κρατικών και κοινωνικών δομών οδηγεί τα παιδιά στο νοσοκομείο από όπου κανείς πια δεν έχει την ευθύνη για την επόμενη μέρα.
Τα παιδιά ζουν μακροπρόθεσμα σε ένα νοσοκομείο όπου δεν έχουν καμία ουσιαστική φροντίδα, δεν λαμβάνουν την απαραίτητη για αυτά στοργή και αγάπη και προπάντων γίνονται θύματα λοιμώξεων και ασθενειών από την επικίνδυνη αυτή παραμονή τους σε χώρους που είναι ακατάλληλοι για την ανάπτυξή τους.
Αυτή την στιγμή τα 9 σπίτια του Χαμόγελου είναι υπερπλήρη. Στο νοσοκομείο βρίσκονται δεκάδες παιδιά περιμένοντας να βρουν μία ζεστή αγκαλιά για να φύγουν από το φρικτό περιβάλλον στο οποίο ζούσαν και ζουν.
Κάθε νέο παιδί μας αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα ψυχικά αλλά και σωματικά, αποτέλεσμα της μακροπρόθεσμης παραμονής του στο νοσοκομείο. Η τεράστια ανάγκη για χώρους και δομές στέγασης και μέριμνας για τα παιδιά γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Τα εννέα σπίτια μας δεν είναι αρκετά.
Από το έτος 2002 μέχρι και σήμερα «Το Χαμόγελο του Παιδιού» δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί, λόγω έλλειψης χώρου, στα αιτήματα για την φιλοξενία 841 παιδιών-θυμάτων.
Σε μία σύγχρονη και ευνομούμενη πολιτεία, η ύπαρξη παιδιών που κακοποιούνται και παραμένουν μόνα και αβοήθητα, πρέπει να μας ανησυχεί και να μας αφορά όλους.
Καθημερινά «Το Χαμόγελο του Παιδιού» με την υποστήριξη αποκλειστικά και μόνο των ιδιωτών καλείται να δώσει λύσεις στα εκατοντάδες προβλήματα.
Έχουμε αναλάβει την ηθική υποχρέωση να συνεχίσουμε το όραμα του μικρού μας ιδρυτή, ωστόσο η έλλειψη υπηρεσιών, πρωτοβουλιών και διάθεσης από το κράτος είναι καθοριστική και καθιστά κάθε προσπάθεια ενδεχόμενα αναποτελεσματική.
Εν όψει των ημερών των Χριστουγέννων όπου η ευαισθησία όλων για τα παιδιά αυξάνεται πρέπει να αφυπνιστούμε, να δούμε πίσω από τα χαμόγελα και την γιορτή. Πρέπει να αντιληφθούμε την σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά δίπλα μας και να τα εκπροσωπήσουμε και προστατεύσουμε αυτή την φορά αποτελεσματικά.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» ξεκινά για μία ακόμα χρονιά εκστρατεία αφύπνισης και κινητοποίησης όλων.
Με καταληκτική ημερομηνία την 11η Δεκεμβρίου όπου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση στο Ζάππειο Μέγαρο με σκοπό να αναδειχθούν τα προβλήματα και να προταθούν για μία ακόμα φορά λύσεις για τα προβλήματα που μαστίζουν τα παιδιά. Αυτή την φορά όμως θα μιλήσουν κυρίως τα ίδια τα παιδιά και όχι για μία ακόμα φορά ενήλικες με γνώσεις και εξειδίκευση μακριά όμως από το πρόβλημα και την ρεαλιστική του διάσταση.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού»
Εθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά
Κεντρική Υπηρεσία:
Στουρνάρη 16, Αθήνα 10683
Τηλ.: +30 210 3306140 - Fax.: +30 210 3843038
E-mail: info@hamogelo.gr - URL: www.hamogelo.gr
Το κράτος απολογείται και μιλά για έλλειψη συντονισμού και σωρεία λαθών από τις αρμόδιες κοινωνικές υπηρεσίες.
Ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας δημόσια θίγει το τραγικό περιστατικό και τολμά να μιλήσει για τρομακτικά λάθη.
Ελλάδα
Δύο μικρά αγοράκια στην Ορεστιάδα εξαφανίζονται. Ενεργοποιείται πανελλαδικά το AMBER ALERT HELLAS.
Μία εβδομάδα μετά τα αγοράκια βρίσκονται νεκρά μόλις λίγα μέτρα από το σημείο εξαφάνισης.
Η έλλειψη συντονισμού των αρμόδιων υπηρεσιών είναι πασιφανής.
Και αυτό είναι μόνο ένα από τα δεκάδες περιστατικά που καθημερινά καταγράφονται.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» σε συνεργασία με 933 Οργανισμούς από 135 κράτη παγκοσμίως έχουν θεσπίσει την 19η Νοεμβρίου ως Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση. Με αφορμή αυτή την ημέρα κάθε χρόνο προσπαθούμε να αφυπνίσουμε και να κινητοποιήσουμε το κράτος, τους δημόσιους λειτουργούς, τις αρμόδιες υπηρεσίες, τους πολίτες.
Η ζωή των παιδιών που υφίστανται φρικτά βασανιστήρια και είναι θύματα της απραξίας και αδιαφορίας όλων μας πρέπει να απασχολήσουν κάθε Έλληνα πολίτη όσο υψηλά ιστάμενος και εάν είναι.Έναν χρόνο πριν και πάλι με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα ενάντια στην Παιδική Κακοποίηση απευθύναμε επιστολή προς τον κ. Πρωθυπουργό παρουσιάζοντας το πρόβλημα σε όλη του την έκταση, προτείνοντας λύσεις αλλά και μοιραζόμενοι μαζί του τις αγωνίες μας.
Μέσα από την 13χρονη -πλέον- παρουσία και ενεργό δράση μας, έχουμε γίνει μάρτυρες σειράς ελλείψεων και προβλημάτων, που απαντώνται τόσο στο προνοιακό όσο και δικονομικό μας σύστημα. Προβλήματα, που γίνονται ευρέως γνωστά σπάνια και δυστυχώς η καλή διάθεση και ο επαγγελματισμός μεμονωμένων κρατικών λειτουργών δεν είναι ικανός να τα επιλύσει, όπως η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου που στέκεται αρωγός και σύμμαχος στις προσπάθειές μας αλλά και κατά τόπους Εισαγγελείς και Κοινωνικοί Λειτουργοί.
Όμως θα θέλαμε να τονίσουμε ότι νομοθετικό πλαίσιο υφίσταται, ωστόσο αυτός ο παράγοντας μεμονωμένα αδυνατεί να καλύψει, τις κατά τα άλλα τεράστιες ελλείψεις του συστήματος πρόληψης, αρωγής, καταπολέμησης, προστασίας και αντιμετώπισης του φαινομένου της Παιδικής Κακοποίησης και του Ανήλικου Θύματος.
Έναν χρόνο μετά οι ελλείψεις συνεχίζουν να υφίστανται. Η μόνη διακριτή διαφορά είναι ο αυξανόμενος αριθμός των παιδιών που αποτύχαμε να προστατεύσουμε. Παιδιά που κακοποιήθηκαν, παιδιά που εξαφανίστηκαν, που αντιμετώπισαν σοβαρά προβλήματα υγείας και τόσα άλλα.
Έναν χρόνο μετά, η λίστα καταγραφής των ελλείψεων παραμένει ανησυχητικά όμοια:
- Έλλειψη εισαγγελέων ανηλίκων αποκλειστικής απασχόλησης στις εισαγγελίες της χώρας.
- Έλλειψη εξειδικευμένων υπηρεσιών για την αρωγή και υποστήριξη των παιδιών θυμάτων.
- Έλλειψη χώρων βραχυπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης φιλοξενίας παιδιών θυμάτων
- Έλλειψη προγραμμάτων κοινωνικής ιατρικής στα νοσοκομεία, όπου συχνά φιλοξενούνται παιδιά θύματα κακοποίησης
- Έλλειψη δομών ψυχιατρικής και ψυχολογικής στήριξης των παιδιών θυμάτων. Υφίστανται μόνο σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Πάτρα αλλά υπολειτουργούν.
- Έλλειψη ποσοτική εξειδικευμένου προσωπικού στις κατά τόπους νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις
- Έλλειψη τμημάτων ανηλίκων στις κατά τόπους Αστυνομικές Διευθύνσεις
- Έλλειψη ενός κοινού Ανεξάρτητου Συντονιστικού Φορέα για την Αντιμετώπιση Περιστατικών κακοποίησης ανηλίκων, καθώς και για την καταγραφή όλων περιστατικών πανελλαδικά. Δυστυχώς στην παρούσα φάση η καταγραφή γίνεται αποσπασματικά από κάθε φορέα μεμονωμένα, με αποτέλεσμα να αδυνατούμε να εκτιμήσουμε πόσα και τι μορφής κρούσματα κακοποίησης ανηλίκων υπάρχουν.
Από 01.01.2007 έως και 30.06.2008 η Εθνική Τηλεφωνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS 1056 του Οργανισμού μας δέχτηκε συνολικά 361.409 κλήσεις, και από αυτές λάβαμε 10.522 αποκλειστικά και μόνο που αφορούσαν σε κακοποίησης.
Από 01.01.2007 έως και 30.06.2008 δεχτήκαμε 965 καταγγελίες σοβαρής κακοποίησης, οι οποίες συνολικά αφορούσαν σε 1984 παιδιά.
Όμως οι παραπάνω αριθμοί αφορούν μόνο στα περιστατικά που έχουν αναφερθεί στην Γραμμή SOS 1056, ενώ ο πραγματικός αριθμός των περιστατικών κακοποίησης εκτιμάται ότι είναι πολύ μεγαλύτερος. Ωστόσο, όπως προαναφέραμε η έλλειψη ενός Ανεξάρτητου Συντονιστικού Φορέα για την καταγραφή όλων περιστατικών πανελλαδικά, δεν μας επιτρέπει να γνωρίζουμε την έκταση του προβλήματος.
Κάθε ένα από αυτά τα 1.984 παιδιά, μας απασχόλησε ουσιαστικά.
Για κάθε ένα, σε συνεργασία με τους αρμόδιους φορείς, προσπαθήσαμε να βρούμε ουσιαστικές και άμεσες λύσεις.
Ωστόσο, δεν υπήρξαμε αποτελεσματικοί για όλα και αυτό μας λυπεί βαθιά και μας προβληματίζει.
Για κάθε παιδί που δεν βρέθηκε λύση, νιώθουμε υπεύθυνοι, εμείς σαν σύλλογος των παιδιών έχοντας σαν ιδρυτή ένα παιδί, αλλά και όλοι οι κρατικοί και δημόσιοι φορείς, που ενεπλάκησαν.
Κάθε παιδί που έμεινε αβοήθητο παραμένει εγκλωβισμένο στο νοσηρό, κακοποιητικό περιβάλλον και ζει με τον φόβο αλλά και την αβεβαιότητα για το μέλλον του.
Για όλους εμάς που χειριστήκαμε τα περιστατικά, το κάθε ένα από αυτά τα 1.984 παιδιά, δεν αποτελεί έναν αριθμό ή δείγμα σε μία στατιστική έρευνα, είναι ένας άνθρωπος με οντότητα, πνεύμα, επιθυμίες, δικαιώματα και πάνω από όλα όνειρα.
Η πραγματικότητα των παιδιών που κακοποιούνται για πολλούς παραμένει άγνωστη και ασαφής. Δυστυχώς όμως είναι πολύ συγκεκριμένη.
Είναι γνωστό ότι παιδιά στην χώρα μας καθημερινά αντιμετωπίζουν Βία, Κακοποίηση, Σεξουαλική Κακοποίηση, Εκμετάλλευση, Αμέλεια, Εγκατάλειψη. Είναι επίσης γνωστό ότι συχνά αυτό συμβαίνει από τους ίδιους τους γονείς. Αυτό που δε γνωρίζει κανείς είναι ότι δεκάδες από αυτά τα περιστατικά που φτάνουν από μια καταγγελία στις αρμόδιες Εισαγγελικές αρχές οι οποίες καλούνται να αποφασίσουν για την προστασία του παιδιού παραμένουν «εγκαταλελειμμένα» στα Νοσοκομεία Παίδων.. Εκεί παύει η σωματική κακοποίηση και η κοινωνία αναπαύεται με ευχαρίστηση γιατί έκανε το καθήκον της να απομακρύνει ένα παιδί από τον κίνδυνο. Κανείς δεν αναρωτιέται όμως ποια θα είναι η επόμενη μέρα.
Από την στιγμή εκείνη όμως το παιδί μπαίνει στο λεγόμενο κοινωνικό «σύστημα» από όπου αρχίζει ο μεγάλος δρόμος μέσα από διαδικασίες και ελλείψεις κοινωνικές και κρατικές, όπου το κάθε παιδί περνάει από την μια υπηρεσία στην άλλη χωρίς τέλος. Το παρασκήνιο της επόμενης μέρας δεν φαίνεται και δεν προβάλλεται, είναι όμως εκεί που αρχίζει η ψυχική κακοποίηση των παιδιών από την ίδια την κοινωνία και τις σοβαρές ελλείψεις δομών για την αποκατάσταση και το μέλλον αυτών των παιδιών.
Οι εισαγγελείς αποφαίνονται για την προστασία των παιδιών, οι κρατικοί φορείς, οι κοινωνικές υπηρεσίες και η πρόνοια αναλαμβάνουν την ευθύνη να βρεθεί μια λύση για αυτά τα παιδιά. Κάποια από αυτά οδηγούνται στα Νοσοκομεία Παίδων ώστε να βεβαιωθεί η κατάσταση της υγείας τους μέχρι να βρεθεί ο χώρος που θα τα φιλοξενήσει. Ωστόσο λόγω της έλλειψης ουσιαστικής δομής του συστήματος παραμένουν στα νοσοκομεία επ’ αόριστον, βδομάδες, μήνες ακόμη και χρόνια σε κάποιες περιπτώσεις αν δε βρεθεί άμεσα κάποια λύση.
Δεκάδες παιδιά οδηγούνται στα νοσοκομεία σαν το πρώτο βήμα για την καινούργια τους ζωή μακριά από τον φόβο και την φρίκη, όμως παραμένουν εκεί και γίνεται ένα νοσοκομείο το σπίτι τους για όσο καιρό χρειαστεί μέχρι να βρεθεί μια θέση για αυτά. Η έλλειψη κρατικών και κοινωνικών δομών οδηγεί τα παιδιά στο νοσοκομείο από όπου κανείς πια δεν έχει την ευθύνη για την επόμενη μέρα.
Τα παιδιά ζουν μακροπρόθεσμα σε ένα νοσοκομείο όπου δεν έχουν καμία ουσιαστική φροντίδα, δεν λαμβάνουν την απαραίτητη για αυτά στοργή και αγάπη και προπάντων γίνονται θύματα λοιμώξεων και ασθενειών από την επικίνδυνη αυτή παραμονή τους σε χώρους που είναι ακατάλληλοι για την ανάπτυξή τους.
Αυτή την στιγμή τα 9 σπίτια του Χαμόγελου είναι υπερπλήρη. Στο νοσοκομείο βρίσκονται δεκάδες παιδιά περιμένοντας να βρουν μία ζεστή αγκαλιά για να φύγουν από το φρικτό περιβάλλον στο οποίο ζούσαν και ζουν.
Κάθε νέο παιδί μας αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα ψυχικά αλλά και σωματικά, αποτέλεσμα της μακροπρόθεσμης παραμονής του στο νοσοκομείο. Η τεράστια ανάγκη για χώρους και δομές στέγασης και μέριμνας για τα παιδιά γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Τα εννέα σπίτια μας δεν είναι αρκετά.
Από το έτος 2002 μέχρι και σήμερα «Το Χαμόγελο του Παιδιού» δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί, λόγω έλλειψης χώρου, στα αιτήματα για την φιλοξενία 841 παιδιών-θυμάτων.
Σε μία σύγχρονη και ευνομούμενη πολιτεία, η ύπαρξη παιδιών που κακοποιούνται και παραμένουν μόνα και αβοήθητα, πρέπει να μας ανησυχεί και να μας αφορά όλους.
Καθημερινά «Το Χαμόγελο του Παιδιού» με την υποστήριξη αποκλειστικά και μόνο των ιδιωτών καλείται να δώσει λύσεις στα εκατοντάδες προβλήματα.
Έχουμε αναλάβει την ηθική υποχρέωση να συνεχίσουμε το όραμα του μικρού μας ιδρυτή, ωστόσο η έλλειψη υπηρεσιών, πρωτοβουλιών και διάθεσης από το κράτος είναι καθοριστική και καθιστά κάθε προσπάθεια ενδεχόμενα αναποτελεσματική.
Εν όψει των ημερών των Χριστουγέννων όπου η ευαισθησία όλων για τα παιδιά αυξάνεται πρέπει να αφυπνιστούμε, να δούμε πίσω από τα χαμόγελα και την γιορτή. Πρέπει να αντιληφθούμε την σκληρή πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν πολλά παιδιά δίπλα μας και να τα εκπροσωπήσουμε και προστατεύσουμε αυτή την φορά αποτελεσματικά.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού» ξεκινά για μία ακόμα χρονιά εκστρατεία αφύπνισης και κινητοποίησης όλων.
Με καταληκτική ημερομηνία την 11η Δεκεμβρίου όπου θα πραγματοποιηθεί συνάντηση στο Ζάππειο Μέγαρο με σκοπό να αναδειχθούν τα προβλήματα και να προταθούν για μία ακόμα φορά λύσεις για τα προβλήματα που μαστίζουν τα παιδιά. Αυτή την φορά όμως θα μιλήσουν κυρίως τα ίδια τα παιδιά και όχι για μία ακόμα φορά ενήλικες με γνώσεις και εξειδίκευση μακριά όμως από το πρόβλημα και την ρεαλιστική του διάσταση.
«Το Χαμόγελο του Παιδιού»
Εθελοντικός Οργανισμός για τα Παιδιά
Κεντρική Υπηρεσία:
Στουρνάρη 16, Αθήνα 10683
Τηλ.: +30 210 3306140 - Fax.: +30 210 3843038
E-mail: info@hamogelo.gr - URL: www.hamogelo.gr
ΕΛΛΕΙΨΗ... Πόσες φορές δεν το γράψατε, πόσες αλήθεια πικρές ελλείψεις υπάρχουν. Όλα όσα γράφετε είναι μια μεγάλη αλήθεια. Μεμονωμένα άτομα προσπαθούν, λίγες οργανώσεις υπάρχουν, πολλές κακοποιήσεις δεν καταγγέλονται, το κράτος που δεν υφίσταται αδιαφορεί. Όλα αυτά γιατί απλά είμαστε υπανάπτυκτοι ως χώρα και το κράτος αδιαφορεί. Έτσι τα βασανιστήρια θα συνεχίζονται δυστυχώς... Ελπίζω κάποτε να φτάσουμε τις ανεπτυγμένες χώρες μιας και θέλουμε να λεγόμαστε έτσι. Ας πάνε οι κρατικοδίαιτοι στην βόρεια και κεντρική Ευρώπη να πάρουν ορισμένα μαθήματα. Τίποτα δε θα αλλάξει γρήγορα, αλλά με προσπάθειες σαν τις δικές σας, κάτι μπορεί να βελτιωθεί
ReplyDeleteΣυγχαρητήρια