Σελίδες

Sunday, 28 December 2008

Και επί γης Ειρήνη (;)

Και επί γης Ειρήνη (;)

Δεν έχει όρια η αγριότητα του ανθρώπου.
Δεν μπορείς να το πιστέψεις.
300 νεκροί και 700 τραυματίες.
Άμαχοι.
Τους χτύπησαν χριστουγεννιάτικα.
Η απόλυτη άρνηση στο θείο μήνυμα.
Εκεί στους Άγιους Τόπους. 
Η πρόκληση του «περιούσιου» λαού.

Έρχονται εκλογές στο Ισραήλ, το κόμμα της εξουσίας παραπαίει και είπαν:
Ας σκοτώσουμε μερικές εκατοντάδες για να ξαναβγούμε στην εξουσία.

Αλλάζει η ηγεσία στις Ενωμένες Πολιτείες της Αμερικής και είπαν:
Ας κάνουμε μερικούς βομβαρδισμούς, για να δει τι εστί βερίκοκο ο νέος πρόεδρος, μη τυχόν μας πάρει τον αέρα ο νέος πρόεδρος.
Και ο νέος πρόεδρος, άφαντος, με το πρόσχημα της μη ανάληψης καθηκόντων, ξεκουράζεται με την οικογένεια του.
Αλλά πως θα του φαινόταν να του έρχονταν μερικές βόμβες στο κεφάλι του;
Εκεί που τρώει την γαλοπούλα του;
Έεε; Πως θα του φαινόταν;
Αλλά είναι πολύ ισχυρό το εβραϊκό λόμπι για να έχει τέτοιες απορίες.
Και το βουλώνει, όπως το βουλώνει όλη η διεθνής κοινότητα.


Ααα, ναι!! Τώρα ακούω ότι μίλησαν, καταδίκασαν(!!) 

Όλοι με τα λόγια καταδικάζουν….
Οι ΗΠΑ απλώς ζητούν να περιοριστούν οι απώλειες των αμάχων(!!!)
Ακούω οι νεαροί Ισραηλινοί αρνούνται να συμμετέχουν στο έγκλημα και τους πηγαίνουν ομαδικά στις φυλακές.
Αχ, Λαοί της γης, Αντισταθείτε.
Αντισταθείτε, στον πόλεμο, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση.

Και επί γης Ειρήνη

το χαμομηλάκι

2 comments:

  1. Είναι όντως φρικτή τόση βαρβαρότητα αλλά δυστυχώς αναμενόμενη. Πόσες φορές δεν ήμασταν στο ίδιο έργο θεατές; Και πόσες φορές ακόμη άραγε;
    Ο "περιούσιος" λαός νομίζει ότι μπορεί να δολοφονεί και να βασανίζει αλύπητα και ασταμάτητα. Όσο εμείς δεν αντιδρούμε θα συνεχίσει να το κάνει επ’αόριστο. Και όταν λέω εμείς δεν εννοώ εμένα και σένα, ή τον ελληνικό λαό αλλά τον κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, τον κάθε άνθρωπο που μισά την αδικία, τη βια, την υποκρισία, το ψέμα και ότιδηποτε άλλο πρεσβεύουν όλοι αυτοί που αποφασίζουν και εκτελούν αθώους.

    ReplyDelete
  2. Τώρα που γεννήθηκε ο γιός σου Κύριε
    βοήθησέ με
    την ύπαρξή σου ν’αντιληφθώ

    Παιδιά γεννήθηκαν στην κοιλιά του πολέμου
    κυοφορία στη φλεγόμενη μήτρα του κόσμου
    που βοή σφαίρας άκουσαν στης γέννας τους την ώρα

    Παιδιά μεγάλωσαν σε ματωμένους τόπους
    μεγάλωμα κατακόρυφο
    με λάσπη στα πόδια
    αίμα και χώμα στο κεφάλι

    Παιδιά που στον δρόμο τους
    τον τρόμο του θανάτου συνάντησαν

    Παιδιά… σε πόλεμο
    και στα μάτια τους ένα αίτημα
    να μην πεθάνουν παιδιά


    Μανώλης Μεσσήνης

    ReplyDelete