Στους έξι μήνες, αν κρατήσετε το μωράκι σας από τους ώμους, θα διαπιστώσετε ότι μπορεί να στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό στα πόδια του. Αν το βάλετε σε καθιστή θέση, ανοίξετε τα ποδαράκια του σε διάσταση και το βοηθήσετε να ισορροπήσει, θα μείνει καθιστό για τρία, τέσσερα δευτερόλεπτα και μετά θα πέσει.
Φυσικά, η μάχη για τον έλεγχο των μυών συνεχίζεται και ο ακατάβλητος λιλιπούτειος μαχητής σας "παλεύει" σκληρά για την ανεξαρτησία του: για να πάψει πια να είναι ξαπλωμένος και να εξαρτάται από τους άλλους. Θέλει να ανακαλύψει μόνος του τον κόσμο, να μάθει να κάθεται, να μπουσουλάει, να στέκεται όρθιος, να κάνει τα πρώτα θριαμβευτικά βηματάκια του.
Κατακτήσεις δικαιολογημένες για κάθε μαχητή, οι οποίες όμως χρειάζονται χρόνο. Στους επτά με οκτώ μήνες, το πανέξυπνο μωράκι σας θα λύσει το πρόβλημα της αστάθειάς του. Αν το βάλετε τώρα να καθήσει, θα σκύψει προς τα εμπρός και, βάζοντας τα χεράκια στο πάτωμα, θα ισορροπήσει και θα κρατηθεί στην καθιστή θέση.
Αυτός ο τρόπος καθίσματος, αν και παρέχει κάποια σταθερότητα, δεν του είναι ωστόσο ιδιαίτερα χρήσιμος. Τα χεράκια είναι απασχολημένα με τη διατήρηση της ισορροπίας του. Δεν μπορεί να φάει τα αγαπημένα του μπισκότα, να παίξει με τα παιχνίδια του ούτε να κάνει πιπίλα το δάχτυλό του. Έτσι όπως είναι σκυμμένο, δεν μπορεί να δει όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα που το περιβάλλουν. Σκέφτεται: "Η στάση αυτή δεν είναι καθόλου εξυπηρετική. Κάτι πρέπει να κάνουμε"!
Μετά τους οκτώ μήνες, η πλατούλα που στην αρχή είναι κυρτή, αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει όρθια στάση και το μωράκι είναι σε θέση να ελέγχει σταδιακά το κορμί του. Κάθε μέρα παρουσιάζει βελτίωση στην καθιστή στάση και το σώμα του είναι πιο σταθερό. Νιώθει όμως ακόμη μια μικρή ανασφάλεια, γιατί όταν γυρίσει το κεφαλάκι του ή απλώσει το χέρι του για να πιάσει ένα παιχνίδι, χάνει την ισορροπία του και πέφτει. Χρειάζεται άλλον ένα μήνα περίπου.
Ώσπου μια μέρα, γύρω στους εννέα μήνες, θα διαπιστώσετε ότι το μωράκι σας κάθεται πλέον με απόλυτη αυτοπεποίθηση. Ο πρώτος στόχος για το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του έχει επιτευχθεί. Το ακούραστο βλαστάρι σας απέκτησε αυτό που οι παιδίατροι λένε "ανεξαρτησία στην καθεστηκυία θέση".
Το χέρι σας, μια σανίδα σωτηρίας
Το μικρούλι σας χρειάζεται βοήθεια και συστηματική προπόνηση. Αυτό είναι κάτι που θα διαπιστώσετε, αν το πλησιάσετε και σκύψετε από πάνω του όταν είναι ξαπλωμένο ανάσκελα. Αναζητά με αγωνία το χέρι σας σαν σανίδα σωτηρίας, θέλει να το σηκώσετε. Δώστε του λοιπόν την ευκαιρία που ζητά.
Σηκώστε το έτσι όπως είναι ξαπλωμένο ανάσκελα και σιγά σιγά τραβήξτε το στην καθιστή θέση. Επαναλαμβάνοντας την άσκηση αυτή πολλές φορές κάθε μέρα, βοηθάτε τον κορμό να συνηθίσει να στηρίζεται. Μια άλλη ιδέα είναι να το βάζετε να κάθεται σε καρεκλάκια με σταθερές πλευρές ή στο πάτωμα με μαξιλάρια γύρω του, ώστε να κρατά όρθιο τον κορμό του.
Κάντε το για μικρά χρονικά διαστήματα και πολλές φορές την ημέρα. Ένας άλλος τρόπος για να βοηθήσετε την κινητική εξέλιξη του παιδιού σας, είναι να το κρατάτε από τους ώμους ή από τον κορμό και να το στηρίζετε στο πάτωμα -και αυτό πρέπει να γίνεται για μικρά χρονικά διαστήματα και πολλές φορές την ημέρα.
πηγή: http://health.in.gr/baby/Article
