Το μωράκι μαθαίνει να κάθεται

Κάθε στάδιο της ανάπτυξης του παιδιού σας φαντάζει στα μάτια σας σαν ένα επιστημονικό επίτευγμα. Μάλιστα, ο ενθουσιασμός σας κορυφώνεται κάθε φορά που διαπιστώνετε ότι κάτι άλλαξε και ότι το αγγελούδι σας μεγάλωσε. Ας παρακολουθήσουμε μαζί πώς εξελίσσονται οι κινήσεις ενός βρέφους που προχωρά ακάθεκτο προς την ωριμότητα.

Στους έξι μήνες, αν κρατήσετε το μωράκι σας από τους ώμους, θα διαπιστώσετε ότι μπορεί να στηριχθεί σε μεγάλο βαθμό στα πόδια του. Αν το βάλετε σε καθιστή θέση, ανοίξετε τα ποδαράκια του σε διάσταση και το βοηθήσετε να ισορροπήσει, θα μείνει καθιστό για τρία, τέσσερα δευτερόλεπτα και μετά θα πέσει.

Φυσικά, η μάχη για τον έλεγχο των μυών συνεχίζεται και ο ακατάβλητος λιλιπούτειος μαχητής σας "παλεύει" σκληρά για την ανεξαρτησία του: για να πάψει πια να είναι ξαπλωμένος και να εξαρτάται από τους άλλους. Θέλει να ανακαλύψει μόνος του τον κόσμο, να μάθει να κάθεται, να μπουσουλάει, να στέκεται όρθιος, να κάνει τα πρώτα θριαμβευτικά βηματάκια του. 

Κατακτήσεις δικαιολογημένες για κάθε μαχητή, οι οποίες όμως χρειάζονται χρόνο. Στους επτά με οκτώ μήνες, το πανέξυπνο μωράκι σας θα λύσει το πρόβλημα της αστάθειάς του. Αν το βάλετε τώρα να καθήσει, θα σκύψει προς τα εμπρός και, βάζοντας τα χεράκια στο πάτωμα, θα ισορροπήσει και θα κρατηθεί στην καθιστή θέση.

Αυτός ο τρόπος καθίσματος, αν και παρέχει κάποια σταθερότητα, δεν του είναι ωστόσο ιδιαίτερα χρήσιμος. Τα χεράκια είναι απασχολημένα με τη διατήρηση της ισορροπίας του. Δεν μπορεί να φάει τα αγαπημένα του μπισκότα, να παίξει με τα παιχνίδια του ούτε να κάνει πιπίλα το δάχτυλό του. Έτσι όπως είναι σκυμμένο, δεν μπορεί να δει όλα αυτά τα θαυμαστά πράγματα που το περιβάλλουν. Σκέφτεται: "Η στάση αυτή δεν είναι καθόλου εξυπηρετική. Κάτι πρέπει να κάνουμε"!

Μετά τους οκτώ μήνες, η πλατούλα που στην αρχή είναι κυρτή, αρχίζει σιγά σιγά να παίρνει όρθια στάση και το μωράκι είναι σε θέση να ελέγχει σταδιακά το κορμί του. Κάθε μέρα παρουσιάζει βελτίωση στην καθιστή στάση και το σώμα του είναι πιο σταθερό. Νιώθει όμως ακόμη μια μικρή ανασφάλεια, γιατί όταν γυρίσει το κεφαλάκι του ή απλώσει το χέρι του για να πιάσει ένα παιχνίδι, χάνει την ισορροπία του και πέφτει. Χρειάζεται άλλον ένα μήνα περίπου.  

Ώσπου μια μέρα, γύρω στους εννέα μήνες, θα διαπιστώσετε ότι το μωράκι σας κάθεται πλέον με απόλυτη αυτοπεποίθηση. Ο πρώτος στόχος για το δεύτερο εξάμηνο της ζωής του έχει επιτευχθεί. Το ακούραστο βλαστάρι σας απέκτησε αυτό που οι παιδίατροι λένε "ανεξαρτησία στην καθεστηκυία θέση".

Το χέρι σας, μια σανίδα σωτηρίας

Το μικρούλι σας χρειάζεται βοήθεια και συστηματική προπόνηση. Αυτό είναι κάτι που θα διαπιστώσετε, αν το πλησιάσετε και σκύψετε από πάνω του όταν είναι ξαπλωμένο ανάσκελα. Αναζητά με αγωνία το χέρι σας σαν σανίδα σωτηρίας, θέλει να το σηκώσετε. Δώστε του λοιπόν την ευκαιρία που ζητά. 

Σηκώστε το έτσι όπως είναι ξαπλωμένο ανάσκελα και σιγά σιγά τραβήξτε το στην καθιστή θέση. Επαναλαμβάνοντας την άσκηση αυτή πολλές φορές κάθε μέρα, βοηθάτε τον κορμό να συνηθίσει να στηρίζεται. Μια άλλη ιδέα είναι να το βάζετε να κάθεται σε καρεκλάκια με σταθερές πλευρές ή στο πάτωμα με μαξιλάρια γύρω του, ώστε να κρατά όρθιο τον κορμό του. 

Κάντε το για μικρά χρονικά διαστήματα και πολλές φορές την ημέρα. Ένας άλλος τρόπος για να βοηθήσετε την κινητική εξέλιξη του παιδιού σας, είναι να το κρατάτε από τους ώμους ή από τον κορμό και να το στηρίζετε στο πάτωμα -και αυτό πρέπει να γίνεται για μικρά χρονικά διαστήματα και πολλές φορές την ημέρα.
 

πηγή:  http://health.in.gr/baby/Article

Θέλουμε ένα περιβάλλον καλύτερο για τα χαμομηλάκια μας

ΤΟ ΛΑΔΙ ΜΑΓΕΙΡΕΜΑΤΟΣ ΤΟ ΠΕΤΑΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΑ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ....SOS!!!

Ξέρεις που να ρίξεις το λάδι μετά από το μαγείρεμα στο σπίτι;
Ίσως ναι, αλλά πάντα είναι καλό να διαδίδουμε τέτοιου είδους πληροφορίες.
Ακόμα και αν δεν τηγανίζουμε πολύ, όταν το κάνουμε, ρίχνουμε συνήθως το χρησιμοποιημένο λάδι στο νεροχύτη της κουζίνας.
Αυτό είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη που μπορούμε να κάνουμε.
Γιατί το κάνουμε; Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει κανείς για να μας πει το σωστό τρόπο.
Γι αυτό λοιπόν, το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τοποθετούμε το λάδι σε έναπλαστικό μπουκάλι (νερού, αναψυκτικού), να το κλείνουμε καλά και να το πετάμε στα κανονικά σκουπίδια...
Και αυτό, γιατί ΕΝΑ ΛΙΤΡΟ ΛΑΔΙΟΥ ΜΟΛΥΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΕΝΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ ΛΙΤΡΑ ΝΕΡΟΥ, ποσότητα η οποία είναι ικανή να καλύψει τις ανάγκες ενός ατόμου σε νερό για 14 χρόνια !!!.
Αν επιλέξεις να προωθήσεις αυτό το μήνυμα στους φίλους σου, το περιβάλλον θα σε ευγνωμονεί.
Στο κάτω-κάτω είναι καλό για όλους μας !!!

Γιώργος Καρούντζος
Χημικός. Μηχ., PhD
Υπεύθυνος Περιβαλλοντικής Διαχείρισης ΣΕΥ

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΑΣ...

Ξενώνας χαράς για κακοποιημένα παιδιά

Εγκαινιάστηκε ο ξενώνας «SOS ΕΛΙΖΑ», στον οποίο θα φιλοξενούνται κακοποιημένα ή και παραμελημένα βρέφη και νήπια. Για το πρόβλημα της κακοποίησης και της παραμέλησης των βρεφών και των νηπίων, μιλά στο tvxs.gr ο κ. Γιώργος Νικολαΐδης, Διευθυντής Ψυχικής Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού.

Οι δυνατότητες φιλοξενίας του ξενώνα είναι 8 έως 10 παιδιά, ηλικίας έως 5 ετών, καθώς και των οικογενειών τους. Τα παιδιά θα μπορούν να παραμένουν μέχρι και 18 μήνες, κάτι το οποίο εξετάζεται πάντα σύμφωνα με τις ανάγκες του παιδιού και της οικογένειας. Γεωγραφική εμβέλεια του ξενώνα είναι η Αττική, καθώς και άλλοι νομοί μέχρι τρεις ώρες απόσταση από την Αθήνα.

Όπως ανέφερε στο tvxs ο κ. Γιώργος Νικολαΐδης, ένα ποσοστό της τάξης του 1%-2% των παιδιών ηλικίας 0 μέχρι 3 ετών υφίσταται κάθε χρόνο κακοποίηση. Οι σοβαρότερες μορφές της είναι η βαριά σωματική κακοποίηση, η σεξουαλική παραβίαση, καθώς και η παραμέληση ή η εγκατάλειψη του παιδιού, ενώ αρκετά συχνή είναι και η ελλιπής γονική φροντίδα. Στην περίπτωση της βαριάς σωματικής βλάβης, ιδιαίτερα σύνηθες φαινόμενο είναι το σύνδρομο του ταρακουνημένου βρέφους. Τέλος, πρόβλημα αποτελεί και η μετεγκατάσταση του παιδιού και της μητέρας.

Σύμφωνα με τον κ. Νικολαΐδη, το 7% με 8% των αγοριών έχουν υποστεί κάποια μορφή κακοποίησης κατά την παιδική τους ηλικία. Στα κορίτσια, το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 17%. Όσον αφορά στη σεξουαλική κακοποίηση, το ποσοστό για τα παιδιά φτάνει το 1% και θεωρείται ιδιαίτερα υψηλό, αν αναλογιστεί κανείς τη σοβαρότητα του εγκλήματος και το πόσο ειδεχθές θεωρείται για το σύνολο της κοινωνίας.

Παραδοσιακά, οι ανάγκες πρόνοιας καλύπτονταν από τη δομή της κοινωνίας, καθώς και από την παραδοσιακή οικογένεια, η οποία χαρακτηριζόταν από ισχυρούς δεσμούς - κάτι το οποίο χάνεται στη σημερινή εποχή. Το πρόβλημα δεν έχει γίνει αντιληπτό στον βαθμό που θα έπρεπε, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη έλλειψη σε κοινωνικές υπηρεσίες, οι οποίες θα κάλυπταν τις ανάγκες από την αλλαγή των συνθηκών, προσφέροντας λύσεις στο πρόβλημα της παραμέλησης και εγκατάλειψης παιδιών.

Την ιδιαιτερότητα ξενώνων, όπως ο «SOS ΕΛΙΖΑ», δεν παρέλειψε να τονίσει ο κ. Νικολαΐδης, ενημερώνοντας ότι έχει γίνει ευρέως αποδεκτό ότι τα μεγάλα ιδρύματα παιδικής προστασίας αποτελούν ουσιαστικά τόπους επαναθυματοποίησης για παιδιά, τα οποία εισάγονται εκεί ως θύματα για φροντίδα και δέχονται ξανά βία, είτε από τους υπαλλήλους είτε ακόμα και από τα ίδια τα παιδιά που συστεγάζονται εκεί. Κάτι τέτοιο τεκμηριώνεται και στην πλειονότητα των περιπτώσεων ιδρυμάτων της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής. Αντίθετα, έλλειψη υπάρχει σε μικρές ευέλικτες δομές παιδικής φιλοξενίας, όπου επικρατούν συνθήκες οι οποίες προσομοιάζουν αυτές του οικογενειακού περιβάλλοντος.

Ο ξενώνας «SOS EΛΙΖΑ» βρίσκεται στο Μαρούσι, στη διεύθυνση Δασκάλου Κιτσίου 16.

πηγή