Γιατί δεν βλεφαρίζουν τα μωρά;

Οι γονείς των νεογέννητων μωρών παρατηρούν μερικές φορές ένα ασυνήθιστο φαινόμενο: σπανίως κλείνουν τα ματάκια τους - με εξαίρεση βεβαίως τις ώρες που κοιμούνται. 

Αν αναλογιστεί κανείς ότι τα νεογέννητα εκτίθενται ξαφνικά σε έναν κόσμο γεμάτο οπτικά ερεθίσματα, καθώς και ότι διαθέτουν πολυάριθμα πρωτόγονα αντανακλαστικά - από το ότι πιπιλάνε οτιδήποτε βάζουν στο στόμα τους έως την προσπάθεια που καταβάλλουν να πιάσουν οτιδήποτε βάζουμε στα χεράκια τους - το να ανοιγοκλείνουν συνέχεια τα ματάκια τους είναι κάτι που μοιάζει λογικό να συμβαίνει.

Ωστόσο, μελέτες έχουν δείξει πως ο ρυθμός με τον οποίο βλεφαρίζουν τα μωρά είναι μακράν πιο αργός από αυτόν των ενηλίκων, αναφέρει η εφημερίδα «Νιου Γιορκ Τάιμς».

Σε μία μελέτη, που δημοσιεύθηκε στην Επιθεώρηση «Annals of Neurology», επιστήμονες κατέγραψαν το αυτόματο (δίχως εξωτερικό ερέθισμα) βλεφάρισμα 269 παιδιών και εφήβων και 179 ενηλίκων.

Όπως διαπίστωσαν, τα μωρά βλεφαρίζουν κατά μέσον όρο λιγότερο από δύο φορές το λεπτό, αλλά ο ρυθμός αυτός αυξάνεται σταθερά έως την ηλικία των 14 ή 15 ετών. Οι ενήλικοι βλεφαρίζουν κατά μέσον όρο 10 έως 15 φορές το λεπτό.
Γιατί συμβαίνει αυτό; Μία θεωρία είναι πως επειδή τα μωρά έχουν ατελή όραση διατηρούν καλά ανοικτά τα μάτια τους για να αποτυπώνουν τις εικόνες που τα περιβάλλουν.

Επειδή, όμως, το βλεφάρισμα είναι μια αυτόματη λειτουργία που χρησιμεύει κυρίως για να καλύπτεται η επιφάνεια των ματιών με δάκρυα και να απομακρύνονται τυχόν σκόνες και απορρίμματα, μία άλλη θεωρία είναι πως τα μάτια των μωρών χρειάζονται λιγότερη εφύγρανση και καθαρισμό επειδή είναι πολύ μικρά - και βεβαίως επειδή τα μωρά περνούν πολλές ώρες το 24ωρο κοιμισμένα.

πηγή

Η ρύπανση βλάπτει σοβαρά το έμβρυο - Lower IQ In Children Linked To Pre-Birth Air Pollution Exposure

Αμερικανοί ερευνητές, για πρώτη φορά στον κόσμο, συνέδεσαν την έκθεση της εγκύου μητέρας στη μόλυνση της ατμόσφαιρας, με το χαμηλότερο επίπεδο νοημοσύνης του παιδιού που θα γεννηθεί, ενισχύοντας έτσι την υποψία ότι το νέφος σε μια πόλη μπορεί να βλάψει την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

Η μελέτη, υπό την Φρεντερίκα Περέρα, διευθύντρια του Κέντρου Παιδικής Περιβαλλοντικής Υγείας του πανεπιστημίου Κολούμπια, δημοσιεύεται στο παιδιατρικό περιοδικό "Pediatrics", σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία.

Η έρευνα μελέτησε 249 παιδιά γυναικών που ζούσαν στη Νέα Υόρκη και οι οποίες φορούσαν μετρητές της μόλυνσης του αέρα (κυρίως λόγω εξατμίσεων των οχημάτων) κατά τους τελευταίους μήνες της εγκυμοσύνης τους.

Στη συνέχεια, μετά από διάστημα πέντε ετών, τα παιδιά των μητέρων αυτών υποβλήθηκαν σε τεστ νοημοσύνης και διαπιστώθηκε ότι αυτά που ήσαν κατά την εγκυμοσύνη εκτεθειμένα στην χειρότερη μόλυνση, ήσαν αυτά που κατά μέσο όρο σημείωσαν χαμηλότερες επιδόσεις, σε σχέση με τα παιδιά που είχαν εκτεθεί σε λιγότερη ατμοσφαιρική μόλυνση.

«Πρόκειται για μια πολύ σημαντική παρατήρηση. Αυτή η έρευνα πρόκειται να ανοίξει πολλά μάτια», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Πάτρικ Μπρέις, ειδικός σε θέματα περιβαλλοντικής υγείας της Σχολής Δημόσιας Υγείας του πανεπιστημίου Τζον Χόπκινς.

Ο δρ Μάικλ Μσαλ, παιδίατρος του πανεπιστημίου του Σικάγο, επεσήμανε πως, όπως δείχνει η νέα μελέτη, δεν χρειάζεται ένα παιδί να ζει δίπλα στην καμινάδα ενός εργοστασίου για να αντιμετωπίσει προβλήματα υγείας. Όπως είπε, φαίνεται πως τελικά υπάρχουν περισσότεροι κίνδυνοι για τους ανθρώπους εξαιτίας της συνηθισμένης ατμοσφαιρικής μόλυνσης από ό,τι μέχρι τώρα νόμιζαν οι επιστήμονες.

Όπως διευκρινίστηκε πάντως, το πόρισμα της έρευνας δεν σημαίνει ότι τα παιδιά που γεννιούνται στις πιο υποβαθμισμένες και περιβαλλοντικά επιβαρυμένες συνοικίες μιας πόλης δεν θα μάθουν να διαβάζουν και να γράφουν, όμως μπορεί να εμφανίσουν μειωμένες επιδόσεις στο σχολείο.

Αν και χρειάζονται περαιτέρω σχετικές έρευνες για να επιβεβαιωθούν τα πορίσματα αυτά, οι πρώτες ενδείξεις, σύμφωνα με τον Μπρέις, είναι ότι η ατμοσφαιρική μόλυνση κατά την εγκυμοσύνη έχει τις ίδιες συνέπειες για το παιδί που γεννιέται, όσον αφορά την εγκεφαλική ανάπτυξή του, με την έκθεσή του σε μόλυβδο.

Σε μια προηγούμενη έρευνα, η Περέρα είχε συνδέσει την έκθεση της εγκυμονούσας μητέρας στην ατμοσφαιρική μόλυνση, με ορισμένες γενετικές ανωμαλίες του παιδιού κατά τη γέννησή του, οι οποίες αυξάνουν τον κίνδυνο για την εμφάνιση καρκίνου, ελαττωμένου βάρους και μικρότερου κεφαλιού του νηπίου.

Οι ερευνητές, σε όλες τις περιπτώσεις, μελέτησαν χημικές ουσίες που μπορούν να διεισδύσουν στον πλακούντα και είναι γνωστές ως πολυκυκλικοί αρωματικοί υδρογονάνθρακες, οι οποίοι κυρίως προέρχονται από τις εξατμίσεις των αυτοκινήτων και φορτηγών και τις εκπομπές αερίων από τα εργοστάσια. Ο καπνός του τσιγάρου είναι άλλη μια τέτοια πηγή μόλυνσης, αλλά οι γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα, ήσαν μη καπνίστριες. 

πηγή

Lower IQ In Children Linked To Pre-Birth Air Pollution Exposure, Study

Research conducted in New York City found that children exposed to urban air pollution before birth were more likely to have a lower IQ than less exposed children. The researchers said the levels of IQ reductions they found would be enough to affect children's academic performance.

The study was the work of Dr Frederica P Perera of the Mailman School of Public Health at Columbia University, New York, New York, and colleagues, and was published online on 20 July in the journal Pediatrics.

Helped by funds from the National Institute of Environmental Health Sciences (NIEHS), a component of the National Institutes of Health, the US Environmental Protection Agency and some private foundations, Perera and colleagues measured New York City children's prenatal exposure to polycyclic aromatic hydrocarbons (PAHs) and then linked it to IQ scores measured when they reached 5 years of age.

PAHs are chemicals that get into the air as a result of burning coal, diesel, oil and gas, plus other organic substances such as tobacco. Motor vehicles are thought to be the main contributor in urban areas.

The researchers found that children with above the median level of exposure to PAH had overall and verbal IQ scores that were 4.31 and 4.67 points lower respectively than those children whose exposure was below the median (median PAH exposure was defined to be 2.26 nanograms per cubic meter, or ng/m3).

Perera and colleagues concluded that:

"These results provide evidence that environmental PAHs at levels encountered in New York City air can affect children's IQ adversely."

Perera, who is professor of Environmental Health Sciences and director of the Columbia Center for Children's Environmental Health at Columbia University Mailman School of Public Health, said we should be concerned about these findings because such reductions in IQ score are enough to make a difference to children's performance at school.


"The decrease in full-scale IQ score among the more exposed children is similar to that seen with low-level lead exposure," she added.

"Fortunately, airborne PAH concentrations can be reduced through currently available controls, alternative energy sources and policy interventions," said Perera, adding that:

"The good news is that we have seen a decline in air pollution exposure in our cohort since 1998, testifying to the importance of policies to reduce traffic congestion and other sources of fossil fuel combustion byproducts."

The children in the study, who were followed from before birth up to 5 years of age, were born to nonsmoking black or Dominican-American women aged between 18 to 35 living in Washington Heights, Harlem or the South Bronx in New York.

The researchers asked the expectant mothers to wear personal air monitors to measure PAH exposure during pregnancy, during which time they also filled in questionnaires.

When the children reached 5 years of age, 249 of them took an IQ test known as the Wechsler Preschool and Primary Scale of Intelligence-Revised. This test gives verbal, performance and full-scale IQ scores.

Using statistical tools called multivariate linear regression models, the researchers then looked for links between the children's IQ scores at age 5 and their pre-birth exposure to PAH pollutants.

These models allow them to take out the effect of factors that might interfere with the results (potential confounders), such as second-hand smoke exposure, lead exposure, mother's education and the quality of the home caretaking environment (this data came from the mothers' questionnaire responses).

"Pediatrics"

Είναι ασφαλές το παιδί σας στη θάλασσα;

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙΑ 😊

Τα καλοκαιρινά μπάνια στη θάλασσα είναι η χαρά των παιδιών, ταυτόχρονα όμως γεννούν και ανησυχία στους γονείς εξαιτίας των ατυχημάτων που μπορούν να συμβούν στην παραλία. Ακολουθώντας, ωστόσο, ορισμένες απλές αλλά ουσιαστικές οδηγίες που προτείνουν οι ειδικοί -προπονητές κολύμβησης, παιδίατροι ναυαγοσώστες-, μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας να παίζει και να κολυμπά με ασφάλεια στη θάλασσα. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, να θυμάστε πως πρέπει να κρατάτε την ψυχραιμία σας ό,τι και αν συμβεί στην παραλία!
 
Ελέγξτε την παραλία
O έλεγχος της παραλίας είναι η μεγαλύτερη υποχρέωσή σας όταν πηγαίνετε για μπάνιο με τα παιδιά. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι ασφαλές μέρος για κολύμπι είναι πάντοτε αυτό που παρουσιάζει τους λιγότερους κινδύνους. Γι’ αυτό, λοιπόν:

• Διαβάζετε τυχόν πινακίδες ή ρωτάτε το ναυαγοσώστη (αν υπάρχει) για τις ιδιαιτερότητες της περιοχής (ρεύματα, βράχια, επικίνδυνα ψάρια, μορφολογία βυθού). Εάν η παραλία δεν είναι οργανωμένη, ενημερωθείτε από τους ντόπιους ή τους άλλους λουόμενους.
• Ελέγξτε αν υπάρχει μεγάλη κίνηση σκαφών ή αν γίνονται θαλάσσια σπορ κοντά στην ακτή.
• Βλέπετε αν τα νερά είναι καθαρά (η γαλάζια σημαία στην παραλία εγγυάται την ποιότητα των νερών).

Δώστε τους σαφείς οδηγίες
Εάν η θάλασσα έχει βράχια, τότε επισημάνετε στα παιδιά να κολυμπούν σε απόσταση από αυτά. Διαφορετικά, ένα δυνατό κύμα μπορεί να τα σπρώξει προς τα βράχια και να τα τραυματίσει. Ακόμη, ζητήστε από τα μεγαλύτερα παιδιά να βουτούν με τα πόδια και όχι με το κεφάλι, ιδιαίτερα αν δεν γνωρίζετε καλά τα νερά. Για τον ίδιο λόγο, ζητήστε από τα παιδιά να αποφεύγουν τα σπρωξίματα μέσα στο νερό. Τέλος, αν η θάλασσα έχει κύμα, πείτε στα παιδιά να κολυμπούν με την πλάτη προς την ακτή, ούτως ώστε να μην καλυφθούν ξαφνικά από τα κύματα και τρομάξουν.  
Θέστε όρια
Ορίστε με σαφήνεια στο παιδί μέχρι πού επιτρέπεται να κολυμπάει, π.χ. «Μέχρι εκείνη τη σημαδούρα». Μπορεί να πάει πιο βαθιά μόνο εάν κολυμπάτε δίπλα του και είστε σίγουροι ότι μπορείτε να το βοηθήσετε. Εάν το παιδί είναι παρορμητικό, να είστε ακόμη πιο αυστηροί στα όρια που θα θέσετε. Επίσης, πρέπει να είστε προσεκτικοί και με τα παιδιά που πηγαίνουν κολυμβητήριο! Oι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι γονείς συχνά υπερεκτιμούν τις ικανότητες των παιδιών τους όταν αυτά πηγαίνουν κολυμβητήριο, με αποτέλεσμα να χαλαρώνουν την επιτήρησή τους.
 
Να είστε κοντά τους
Τα παιδιά πρέπει να συνοδεύονται από έναν ενήλικο στη θάλασσα. Ποτέ μην τα εμπιστεύεστε σε μεγαλύτερα παιδιά. Επίσης, όσο πιο μικρό είναι το παιδί, τόσο πιο κοντά του πρέπει να είστε. Στα μικρά παιδιά (π.χ. 3 χρονών) συνιστάται η επίβλεψη αφής - δηλαδή, να μπορείτε να πιάσετε το παιδί ανά πάσα στιγμή απλώνοντας το χέρι σας, ακόμη και αν βρίσκεται στην ακροθαλασσιά.
 
Πότε να μάθει κολύμπι το παιδί;
Σύμφωνα με τις συστάσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, τα παιδιά μέχρι τα τέταρτα γενέθλιά τους δεν είναι εξελικτικά έτοιμα να κάνουν μαθήματα κολύμβησης. Μέχρι τότε, ωστόσο, μπορούν να συμμετέχουν σε προγράμματα κινητικής αγωγής στο νερό (π.χ. baby swimming). Ωστόσο, οι γονείς δεν πρέπει να εφησυχάζουν ότι το παιδί τους είναι ασφαλές στο νερό επειδή έχει συμμετάσχει σε τέτοιου είδους μαθήματα!
 
Το παιδί παρασύρθηκε από τα κύματα!
Εάν πρόκειται για μικρό παιδί (π.χ. 2-3 χρονών), μπαίνετε αμέσως στη θάλασσα και το βγάζετε έξω. Εάν όμως το παιδί έχει παρασυρθεί στα βαθιά, το βοηθάτε μόνο εφόσον ξέρετε τον τρόπο. Οι ναυαγοσώστες επισημαίνουν ότι ο βασικός κανόνας της διάσωσης είναι ότι ποτέ δεν προσεγγίζει ο διασώστης το θύμα σώμα με σώμα. Πάντοτε του δίνει κάτι να πιαστεί (π.χ. ένα σκοινί, μια πετσέτα, ένα αναποδογυρισμένο κουβαδάκι, μια σανίδα), ώστε να το τραβήξει έξω.
 
Εάν το παιδί έχει χάσει τις αισθήσεις του, δώστε του τις πρώτες βοήθειες ● Ξαπλώστε το στην άμμο και καλέστε αμέσως για βοήθεια (το ναυαγοσώστη ή το 166).
● Βάζετε το πρόσωπό σας κοντά στη μύτη και το στόμα του για να δείτε αν αναπνέει.
● Εάν αναπνέει, το γυρίζετε στο πλάι (πλάγια θέση ασφαλείας) και περιμένετε να συνέλθει, παρακολουθώντας το μέχρι να έρθει η βοήθεια.
● Εάν δεν αναπνέει, τότε βάζετε το ένα σας χέρι στο μέσο του στέρνου κάτω από τη νοητή γραμμή που σχηματίζουν οι θηλές και κάνετε 30 μαλάξεις μετρώντας ως εξής: «και 1, και 2, και 3… και 30». Κάθε 30 μαλάξεις κάνετε δύο τεχνητές αναπνοές: Ανασηκώνετε το πιγούνι του παιδιού, κλείνετε τη μύτη του και ανοίγετε το στόμα του. Εισπνέετε βαθιά και εκπνέετε στο στόμα του. Στη διάρκεια ενός λεπτού πρέπει να επαναλάβετε τρεις φορές αυτή τη διαδικασία. Σταματάτε μόνο αν το παιδί συνέλθει ή έρθει η βοήθεια.
 
Να φάει ένα σάντουιτς;
Τα παιδιά πρέπει να μπαίνουν στο νερό όταν έχει τελειώσει η διαδικασία της πέψης, δηλαδή τέσσερις ώρες μετά το γεύμα (τόσες ώρες χρειάζονται για την πέψη ενός γεύματος με κρέας). Διαφορετικά, υπάρχει πάντα ο σοβαρότατος κίνδυνος της εισρόφησης θαλάσσιου νερού στους πνεύμονες. Για τον ίδιο λόγο, μη δίνετε στο παιδί σάντουιτς ή πολλά φρούτα (που πέπτονται δύσκολα) ενώ κάνει ακόμη μπάνιο. Βέβαια, το τι συνιστά γεύμα προς αποφυγή στην παραλία εξατομικεύεται ανάλογα με την ηλικία και τις διατροφικές συνήθειες κάθε παιδιού, π.χ. ένα απλό σάντουιτς με τυρί μπορεί να αποτελεί πλήρες γεύμα για ένα παιδί δύο χρονών, όχι όμως και για ένα παιδί 11 χρονών. Πάντως, εάν το παιδί φάει κανονικό γεύμα στην παραλία (ακόμη και σε σάντουιτς), δεν πρέπει να ξαναμπεί στο νερό πριν περάσουν 3-4 ώρες.
 
Μην εμπιστεύεστε τα μπρατσάκια
Ακόμη και αν τα παιδιά φορούν μπρατσάκια ή σωσίβιο, αυτό δεν σημαίνει ότι μπορείτε να τα αφήσετε χωρίς επίβλεψη στο νερό, επειδή τα φουσκωτά βοηθήματα δεν αποτελούν σωστικά μέσα. Απεναντίας, με ένα ελαφρύ ρεύμα αέρα το παιδί με τα μπρατσάκια μπορεί να παρασυρθεί μακριά μέσα στο νερό. Γι’ αυτό και συστήνουν τα παιδιά να εμπιστεύονται τις δικές τους δυνάμεις. Εάν πάντως θέλετε το παιδί να έχει ένα βοήθημα, προτιμήστε τα κολυμβητικά σωσίβια επίβλεψης ή τα κολυμβητικά γιλέκα (πωλούνται κυρίως σε καταστήματα με αθλητικά είδη).

Τι να πείτε στα παιδιά πριν πάτε στη θάλασσα

• Εάν κάποιο παιδί κινδυνεύει, να φωνάξουν αμέσως έναν ενήλικο ή το ναυαγοσώστη. Να μην επιχειρήσουν να το βοηθήσουν μόνα τους.
• Να μην υπερεκτιμούν τις δυνάμεις τους μέσα στο νερό και να μην απομακρύνονται ποτέ από το σημείο της παραλίας όπου βρίσκεστε.
• Να κολυμπούν πάντα κοντά σας και να μην μπαίνουν ποτέ στο νερό μόνα τους ή χωρίς να σας το πουν.
• Να μη φωνάζουν «βοήθεια» χωρίς λόγο, παρά μόνο όταν έχουν σοβαρό πρόβλημα, π.χ. όταν νιώθουν ότι δεν μπορούν να φτάσουν κολυμπώντας μόνα τους στην ακτή.

Νίκη Ψάλτη