Ritalin - Χορήγηση διεγερτικών ψυχοτρόπων ουσιών σε παιδιά βρεφικής ηλικίας 2 – 3 ετών!

Γκρίζα διαφήμιση του Ritalin
Moratorium στη χορήγηση Ritalin σε παιδιά 2 – 4 ετών
υπό Χρήστου Μπούμπουλη
2/4/2008
Περισσότερα από 5.000.000 παιδιά σχολικής ηλικίας, (τέλος 1999, στην Βόρεια Αμερική, 10-12%) λάμβαναν ψυχότροπες ουσίες της κατηγορίας των διεγερτικών!
Εξαπλασιάστηκε (μελέτη Journal of the American Medical Association, Zito και συνεργ.) η χορήγηση διεγερτικών ψυχοτρόπων ουσιών σε παιδιά βρεφικής ηλικίας 2 – 3 ετών!
Γονείς σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες «πιέζονται» (pressured) και «καταπιέζονται» (coerced) από τα σχολεία στα οποία φοιτούν τα παιδιά τους προκειμένου να χορηγούν σε αυτά ψυχότροπες ουσίες (πηγή εργασίες αμερικανικού κογκρέσου υποεπιτροπή μελετών για την παιδεία και το εργατικό δυναμικό, 29 Σεπτεμβρίου 2000)!
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, δάσκαλοι, σχολικοί ψυχολόγοι και το διοικητικό προσωπικό των σχολείων συχνά υποδεικνύουν ότι η μη χορήγηση, στα παιδιά, φαρμακευτικής αγωγής [ψυχοτρόπων ουσιών] καταδικάζει τα παιδιά να ζήσουν εντός πολύ στενών ορίων (a bleak future of delinquency
and occupational failure)
Από το 1990 μέχρι σήμερα, η συχνότητα χρήσης ψυχοτρόπων  ουσιών για τον έλεγχο της παιδικής συμπεριφοράς ανήλθε σε πρωτόγνωρα ύψη! Πρόσχημα για τη χορήγηση σε παιδιά αυτών των καταστροφικών ουσιών αποτελεί η αθέμιτη διάγνωση ADHD (σύνδρομο ελλιπούς συγκέντρωσης και υπερκινητικότητας) η οποία (διάγνωση)
αποτελείται μόνο από ένα κατάλογο συμπεριφορών οι οποίες συνήθως προκαλούνται από σχολικές αταξίες. Μέσω της διάγνωσης ADHD ενοχοποιούνται τα παιδιά και οι εγκέφαλοί τους και απενοχοποιείται η ποιότητα του σχολικού και του οικογενειακού τους περιβάλλοντος. Η διάδοση της (εξαιρετικά επικερδούς για τις φαρμακοβιομηχανίες και τον κλάδο της ψυχιατρικής) χορήγησης σε παιδιά Ritalin, μέσω γκρίζας διαφήμισης στα Μ.Μ.Ε. με την οποία: διαστρεβλώνονται φυσιολογικά χαρακτηριστικά της παιδικής ανάπτυξης και της παιδικής βιολογίας, προβάλλονται ανυπόστατα διλήμματα και αδιέξοδα, γίνεται παραπληροφόρηση όσον αφορά την δήθεν ύπαρξη βιολογικής βάσης της ADHD.
Η κατασκευάστρια εταιρία του Ritalin, η Novartis, έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν για απάτη όσον αφορά την διαφήμιση (over promotion) του ADHD και του Ritalin. Η γκρίζα διαφήμιση του Ritalin έχει φτάσει και στη χώρα μας. Περιοδικά, δημοσιεύονται άρθρα στον ημερήσιο τύπο με τα οποία «διαφημίζεται» η ADHD, ενώ παρουσιάζεται ως δήθεν νοσηρή η φυσιολογική αντίδραση των παιδιών στην πολύπλευρη (νοητική, ψυχολογική, συμβολική κ.λπ.) βία την οποία αυτά εισπράττουν από το οικογενειακό (πιθανότατα η συντριπτική πλειοψηφία των οικογενειών περιλαμβάνει τουλάχιστον ένα γονέα εθισμένο σε
ψυχότροπες είτε ναρκωτικές ουσίες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη νοητική είτε την ψυχολογική του κατάσταση), το σχολικό, το κοινωνικό, το μηντιακό περιβάλλον τους.
Στα άρθρα αυτά αποκρύπτεται η ισχυρή επίδραση του νοσηρού (πολύπλευρου) περιβάλλοντος στη συμπεριφορά των παιδιών. Επίσης αποκρύπτεται η εξελικτική πορεία προς την ανάπτυξη άτακτης παιδικής συμπεριφοράς, η οποία πιθανότατα στις περισσότερες περιπτώσεις συνδέεται με προηγούμενη χορήγηση ψυχοτρόπων ουσιών. Παρουσιάζεται η φυσιολογική βιολογία του εφηβικού εγκεφάλου ως προβληματική, ενώ τα αντικαταθλιπτικά παρουσιάζονται, περίπου, ως παυσίπονα. Η νευρική ανορεξία διασυνδέεται με την κατάθλιψη, χωρίς να εξετάζεται η εξελικτική πορεία προς την ν.α.

Γιατρός: Προφανώς το πιο ενδεδειγμένο φάρμακο που μπορώ να συστήσω για τα προβλήματα του παιδιού σας είναι το ritalin
Παιδί: Μαμά, ο μπαμπάς μου είπε ότι αν κάποιος ξένος μου δώσει ναρκωτικά, να πω απλά ΟΧΙ
Η παραπληροφόρηση που διαχέεται οδηγεί με εργαλειακό τρόπο  τον δεινά δοκιμαζόμενο πολίτη στον εθισμό σε ουσίες.
Στη χώρα μας πολλά προβλήματα μπορούν να γίνουν ανεκτά: ελλείμματα δημοκρατίας, κοινωνική αδικία, ενήλικη εγκληματικότητα, διαφθορά, παραπληροφόρηση από τα Μ.Μ.Ε.,
διείσδυση αλλότριων συμφερόντων, ανεργία, έλλειψη παιδείας, έλλειψη υποδομών δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης, κοινωνική ανισότητα, φτώχια, η αδικαιολόγητη άσκηση συμβολικής βίας και ότι άλλο χρειαστεί. Η βαρβαρότητα όμως της συνέργιας σε αδικαιολόγητης χορήγησης ψυχοτρόπων ουσιών σε παιδιά (από 2 χρονών και πάνω!) δεν γίνεται δεκτή γιατί ξεπερνά κάθε όριο βαρβαρότη-
τας! Δεν συγχωρείται ΚΑΝΕΝΑΣ! Ούτε η αμέλεια, ούτε η άγνοια συγχωρείται!
Υπάρχει μια αιτιακή σύνδεση με το γεγονός της απελπιστικά εκτεταμένης χρήσης, από τους ενήλικες, ναρκωτικών είτε ψυχοτρόπων ουσιών. Οι ουσιοεξαρτημένοι γονείς, δάσκαλοι, γιατροί, νομικοί, κ.λπ, (λόγω των σφοδρών παρενεργειών, των ουσιών αυτών, στη νόηση και την ψυχολογία τους) σπανίως μπορούν να κατανοήσουν και να διαχειριστούν τις φυσιολογικές αντιδράσεις των παιδιών τα οποία υποβάλλονται σε πολύπλευρη βία είτε στη δυσκολία της εφηβείας. Η βαρβαρότητα της χορήγησης σε παιδιά ψυχοτρόπων ουσιών είναι η εύκολη λύση. Η μοναδική λύση που υπάρχει στο πρόβλημα (στην ολιστική του διάσταση) είναι η ενημέρωση (για τις συντρηπτικές παρενέργειες των ψυχοτρόπων και ναρκωτικών ουσιών) και η απεξάρτηση των ουσιοεξαρτημένων ενηλίκων! Κανένας (πλην ελάχιστων εξαιρέσεων) δεν έχει τα κότσια (ούτε την ψυχή, ούτε την ανθρωπιά, ούτε την εντιμότητα, ούτε την συμπόνια, ούτε την τρυφερότητα, ούτε την υπευθυνότητα, ούτε την κοινωνική συνείδηση) να αναλάβει την ευθύνη της ενημέρωσης της κοινής γνώμης για τη μάστιγα και το τέλμα των ψυχοτρόπων και των ναρκωτικών ουσιών, λόγω του πραγματικού κινδύνου τον οποίο ενέχει η βίαιη, απρόβλεπτη και άκρως επικίνδυνη αντίδραση ενός ουσιοεξαρτημένου ατόμου το οποίο (ΕΣΦΑΛΜΈΝΑ) διακόπτει απότομα τις ουσίες στις οποίες αυτό έχει εξαρτηθεί.
Η απεξάρτηση της κοινωνίας μας από τις ψυχοτρόπες ουσίες και τα ναρκωτικά είναι εφικτή και ναι! ενέχει και κινδύνους. Όμως, η παρούσα κατάσταση μας αναγκάζει (δικαίως!), όλους, να ζούμε στο μέσα στο «χάλι» που καταντήσαμε την πατρίδα μας και – το χειρότερο – καταδικάζει (αδίκως!) όλο και περισσότερα παιδιά στη συμφορά της αδικαιολόγητης χορήγησης σε αυτά ψυχοτρόπων ουσιών. Ο συντάκτης αυτού του κειμένου, δεσμεύεται να συμβάλλει με όσες δυνατότητες διαθέτει στην πληροφόρηση της κοινής γνώμης για:
- τον αδιέξοδο και καταστροφικό δρόμο της αντιμετώπισης των φυσιολογικών δυσκολιών της ζωής μέσω των ψυχοτρόπων και των ναρκωτικών ουσιών.
- τους υπάρχοντες φυσικούς τρόπους αντιμετώπισης των δυσκολιών της ζωής.
- τους τρόπους απεξάρτησης από τις ψυχοτρόπες και τις ναρκωτικές ουσίες.
και αναλαμβάνει την ευθύνη που του αναλογεί έναντι των κινδύνων οι οποίοι ενέχονται στην συνολική προσπάθεια της κοινωνίας μας για την απεξάρτηση των ενηλίκων από τις ουσίες.
Παρακαλεί, θερμά, κάθε ευσυνείδητο πολίτη να συμβάλλει, με οποιοδήποτε τρόπο, στην προφύλαξη όλων των παιδιών από τις ψυχοτρόπες ουσίες. Ο αναγνώστης μπορεί να μελετήσει το δικτυακό τόπο www.breggin.com προκειμένου να λάβει έγκυρη
ενημέρωση για τη μάστιγα των ουσιών.

Χιλιάδες γυναίκες στην Ινδία πεθαίνουν κατά τη διάρκεια του τοκετού

Δίνουν ζωή και χάνουν τη δική τους ή μ' άλλα λόγια... δεκάδες χιλιάδες γυναίκες στην Ινδία πεθαίνουν στη διάρκεια της εγκυμοσύνης, κατά τον τοκετό ή τις πρώτες εβδομάδες της λοχείας, παρά τα κυβερνητικά προγράμματα που εγγυώνται ελεύθερη πρόσβαση στην παροχή μαιευτικής φροντίδας. 

Σύμφωνα με έκθεση από το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (Human Rights Watch), το πρόβλημα που είναι εντονότερο στο κρατίδιο Ουτάρ Πραντές έχει διπλή διάσταση: από τη μια έχει να κάνει με την αναποτελεσματικότητα στην παροχή βοήθειας στις εγκύους κι από την άλλη με την ανεπάρκεια στην καταγραφή των πραγματικών στοιχειών και την κάλυψη τυχόν παραλείψεων.

Η μελέτη μάλιστα εστιάζεται στα αίτια που μπορούν να αποφευχθούν προς βελτίωση της τραγικής κατάστασης.
«Μόνον αν η Ινδία καταφέρει να καταγράψει όλες τις γυναίκες που πεθαίνουν από λόγους που σχετίζονται με την απόκτηση ενός παιδιού, θα είναι σε θέση να αποτρέψει χιλιάδες θανάτους που μπορούν πράγματι να προληφθούν», σχολίασε η Αρούνα Κασιάπ, ερευνήτρια του Παρατηρητηρίου. «Η υποχρέωση λογοδοσίας μπορεί να μοιάζει με αφηρημένη έννοια, αλλά για τις γυναίκες της Ινδίας είναι θέμα ζωής ή θανάτου». 
Το κρατίδιο Ουτάρ Πραντές στη βόρεια Ινδία έχει από τα μεγαλύτερα ποσοστά μητρικής θνησιμότητας και πολλά κενά στην καταγραφή των δεδομένων. 

Η κυβέρνηση έχει αναγάγει σε προτεραιότητα την αντιμετώπιση του προβλήματος κατοχυρώνοντας τη δωρεάν παροχή γυναικολογικής φροντίδας σε φτωχές γυναίκες και δίνοντας οικονομικά κίνητρα σε όλες να γεννούν σε νοσοκομειακές μονάδες και όχι στο σπίτι τους. 
Στην Ινδία ξεκίνησε ένα πιλοτικό πρόγραμμα το 2005 για τη βελτίωση των συνθηκών υγείας ιδιαίτερα στις αγροτικές περιοχές με έμφαση στον περιορισμό της μητρικής θνησιμότητας. Η σωστή εφαρμογή του όμως χτυπά πάνω στη διαφθορά και στην άγνοια των γυναικών που δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν τον κίνδυνο. Επίσης το σύστημα δεν μπορεί να καταγράψει τις διαστάσεις του προβλήματος και δεν διαθέτει μηχανισμούς για να καλύψει τα κενά και τελικά να το αντιμετωπίσει.

(Πηγές: BBC, www.hrw.org) 

Της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΤΖΑΒΑΡΑ

Οι «κακοί» βρίσκονται, ή πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή,

ενώ όσοι δεν βρίσκονται στη φυλακή, οι «καλοί» ...

. .

...............................................................................................................

Επειδή, δυστυχώς, από κάποια στιγμή και μετά επικράτησε και στο δικό μας κοινωνικό χώρο ένας ξενόφερτος ηθικισμός, είναι πλέον διάχυτη η άποψη ότι οι «κακοί» βρίσκονται, ή πρέπει να βρίσκονται στη φυλακή. Ενώ όσοι δεν βρίσκονται στη φυλακή, οι «καλοί» και φιλήσυχοι πολίτες, δικαιούνται να απολαμβάνουν τη ζωή τους ανενόχλητοι.

 .

Τα πράγματα όμως δεν είναι έτσι. Δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» —ή μάλλον μπορεί να υπάρχουν μόνο στις φτηνές αμερικάνικες τηλεταινίες… Στην πραγματικότητα, όμως, οι φυλακισμένοι δεν διαφέρουν σε ηθικό επίπεδο από όλους εμάς. Γιατί δεν έχει σημασία τελικά το τι διέπραξε ο καθένας, στο παρελθόν, αλλά το τι επιλέγει να κάνει με τη ζωή του σήμερα, καθώς επίσης και το πώς τοποθετείται απέναντι στις πράξεις του και γενικότερα τον εαυτό του.

 .

Μέσα στις φυλακές έχω δει περιπτώσεις συγκλονιστικής μετάνοιας αλλά και εκπληκτικής πώρωσης. 

Το ίδιο έχω δει και έξω από τις φυλακές. Κανείς επομένως δεν έχει κριθεί, και κανένας δεν μπορεί να κριθεί. Γιατί απλά δεν έχει έρθει ακόμα Αυτός που θα κρίνει. 

Καλά κάνουμε λοιπόν να αποβάλουμε αυτή την αυτάρκεια που έχει εγκατασταθεί στις συνειδήσεις μας. Και κυρίως να μη θεωρούμε ότι υπάρχει κάποια δεδομένη γραμμή που χωρίζει τους εντός με τους εκτός των φυλακών. Οι φυλακισμένοι είναι κομμάτι απ’ το σώμα μας, κι όταν, όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, πονάει ένα μέλος του σώματος τότε πονάει όλο το σώμα. 

.............................................................................................................

Από την ομιλία του Μητροπολίτου Μόρφου  Νεόφυτου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου την 24 η Νοεμβρίου 2003

.  
Εκκλησία και φυλακή