Αριδαία σχολείο μονοθέσιο, παιδιά οχτώ τρεις τσούπρες στην πρώτη, δυο στην έκτη κι από ένα τρίτη, τετάρτη, πέμπτη. Ομίχλη και καταχνιά παντού στο τετράωρο ταξίδι του πήγαινέλα, στο χωριό και στην ψηλοτάβανη πλην βαμμένη προ αμνημονεύτων χρόνων και προϊσταμένων αίθουσα. Τα γράμματα, ομιχλώδη κι αυτά, φουλ αλληλοδιδακτική και αυστηρά, μόνο γλώσσα και μαθηματικά. Τ'αλάνιασε τα παιδιά η δασκαλίτσα.Γύρω στο Φλεβάρη κάνει την εμφάνισή της...η κοιλιά, παιδιά και δασκαλίτσα σέρνονται,ενώ θα θελαν πολύ να δαγκάνονται...αλλά κουράγια γιοκ.
Τρίτη πριν τις απόκριες και το χαρακίρι... αποφασίζει να το πάρει αλλιώς κι ανακοινώνει τριήμερο εορτασμό, μια μέρα μάσκες και καπέλα, μια μέρα στολισμό και τρίτη μέρα τα κάνουμε μπάχαλο...πάρτυ!!!
Κι έγιναν οι μάσκες και τα καπέλα με μπόλικο αλεύρι και δακτυλομπογιές κι οι μούρες σαν να πήραν μαζί με ταλεύρι και την ανιούσα.Πέμπτη το λοιπόν πέφτει η σερπαντίνα και το κομφετί...πολύ... σχοινιά στο ταβάνι και ρίχτε σερπαντίνες να κρέμονται ως το πάτωμα και να περνάμε απανάμεσα να χανόμαστε και να ξαναβγαίνουμε...και μωσαϊκο να μη φαίνεται, το κομφετί ως τον αστράγαλο να το κλωτσάμε και να παένουμε και φουσκώνετε μπαλόνια αβέρτα... και φουσκώνετε και κρεμάτε. Παρασκευή στην είσοδο του σχολείου να υποδεχτούμε το γυναικείο πληθυσμό του χωριού να πάρουμε το κάτιτίς που μας φέρνει και να του δώσουμε από μια μάσκα, μπας και κρυφτεί και χορέψει. Κασετόφωνο στη διαπασών με Ραφαέλα Καρά μην ξεχνάμε και τα νιάτα μας, λάτιν, παπάκια και θα γίνω Μπραζιλιέρο με το σομπρέρος μου, σου δε θυμάμαι...το κλίμα ήταν φορτισμένο...όμορφα, πολύ όμορφα.
Κι αρχίζει ο χορός παιδιά, μαμάδες, γιαγιάδες, δασκαλίτσα όλοι στην πίστα ανάμεσα σε σερπαντίνες, κομφετί, μπαλόνια, ιδρώτα και χαμόγελα.
Και κει πάνω στο φόρτε και στη φιγούρα η ξανθιά τσούπρα της πρώτης, αδύνατη κοντούλα... σπόρος κανονικός, περνάει δίπλα απ τη δασκαλίτσα... κοντοστέκεται για λίγο και της ρίχνει μια ελαφριά,πεταχτή αδακά στα μπόσκα...λέγοντας:
Γεια σου ρε κυρία, είσαι πολύ τσίφτισσα!
Υ.γ. Βρήκα και φωτό που καταγράφει αντικειμενικά και φωνάζει:
Άει σάλτα, απάν στα κεραμίδια να σι γνέφω με το φκυαρ, Ρούλα μ'
