Ερευνητές - γονείς κάνουν τα παιδιά τους πειραματόζωα!

Η εξελικτική ψυχολόγος Ντέμπορα Λαϊνμπάργκερ παραδέχτηκε ότι χρησιμοποίησε όχι ένα αλλά και τα τέσσερα παιδιά της σε πειράματα σχετικά με το πώς τα μέσα ενημέρωσης επιδρούν στα παιδιά, σύμφωνα με τους New York Times. 

«Χρειάζονται εθελοντές και συχνά είναι δύσκολο να τους βρεις», δήλωσε η ερευνήτρια του πανεπιστημίου της Πενσιλβάνια.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου ΜΙΤ Παγουάν Σίνχα και Ντεμπ Ρόι επίσης χρησιμοποίησαν τα παιδιά τους.

Ο Σίνχα, καθηγητής νευροεπιστήμης, προσάρμοσε μια κάμερα στο κεφάλι του νεογέννητου παιδιού του Δαρείου, προκειμένου να "πιάσει" την οπτική γωνία ενός νηπίου για ένα πείραμά του. Ο Σίνχα, ήδη πριν τη γέννηση του παιδιού, είχε εκπλήξει τους πάντες (και τη γυναίκα του), όταν τους ανακοίνωσε ότι περιμένει με ανυπομονησία τη γέννηση «για να μελετήσει το παιδί και να κάνει πειράματα πάνω του».

Ο Ρόι, σαν άλλος "Μεγάλος Αδελφός", τοποθέτησε 11 βιντεοκάμερες και 14 μικρόφωνα σε όλο του το σπίτι για να παρακολουθεί επί τρία χρόνια -για ερευνητικούς λόγους σε σχέση με μια έρευνά του για την ανάπτυξη της γλώσσας- τις καθημερινές δραστηριότητες του γιού του.

Ο Άρθουρ Τόγκα, καθηγητής νευρολογίας στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, μελετά με μαγνητοεγκεφαλογράφους τις εγκεφαλικές δραστηριότητες στα τρία του παιδιά. 

Ο Στέφεν Καμαράτα, της ιατρικής σχολής του πανεπιστημίου Βάντερμπιλτ, έχει μπλέξει και τα επτά παιδιά του σε μελέτες για μαθησιακά προβλήματα.

Και άλλοι επιστήμονες στο παρελθόν είχαν χρησιμοποιήσει τα παιδιά τους -όπως ο διάσημος Ζαν Πιαζέ, ο θεωρητικός της ανάπτυξης του παιδιού ή ο Τζόνας Σαλκ που έκανε πρώτα στα παιδιά του το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας- όμως η νέα τεχνολογία επιτρέπει τη συλλογή πιο αναλυτικών στοιχείων.

Οι επιστήμονες αυτοί σήμερα αμύνονται των επιλογών τους, λέγοντας ότι τα παιδιά τους είναι ό,τι πρέπει για μια έρευνα σε βάθος, σε μια εποχή μάλιστα που σπανίζουν τα ερευνητικά κονδύλια.(!!)

Η πρακτική αυτή εγείρει τρία κυρίως ερωτήματα: την επίπτωση της έρευνας στα παιδιά, την επίδραση στη σχέση γονιών-παιδιών και την αντικειμενικότητα του ερευνητή και των στοιχείων του.

Ο Ρόμπερτ Νέλσον, διευθυντής του Κέντρου για την Ακεραιότητα της Έρευνας στις ΗΠΑ, δήλωσε στους NY Times ότι τέτοιες ερευνητικές πρακτικές είναι αμφισβητήσιμες, καθώς μπορούν να έχουν απρόβλεπτα αποτελέσματα.

Όπως είπε, "από τη στιγμή που ένας γονιός γίνεται ερευνητής (του παιδιού του), ξεκινά μια άμεση σύγκρουση συμφερόντων, που διαστρεβλώνει τη σχέση γονιού-παιδιού με απρόβλεπτους τρόπους. Ο ρόλος του γονιού είναι προστατεύει το παιδί".

Από την άλλη, οι ερευνητές-γονείς αντιδρούν ότι υπεραγαπούν τα παιδιά τους και ότι δεν τους κάνουν κάποιο κακό με το να τα μελετούν, ενώ μερικοί έβαλαν τις γυναίκες τους ή και τα παιδιά τους να υπογράψουν χαρτιά ότι συναινούν στις έρευνες!

πηγή