2009 μ.Χ. …

• Κάποτε ζούσαμε σε σπηλιές.
• Τώρα μένει ο καθένας στο διαμέρισμά του.
• Κάποτε οι άνθρωποι ζούσαν μαζί με όλη τους την οικογένεια και τους συγγενείς τους.
• Τώρα ο καθένας θέλει την ησυχία του.
• Κάποτε ζητούσαμε ο ένας τη βοήθεια του άλλου.
• Τώρα αν τυχόν κάποιος ζητήσει βοήθεια απ’ το γείτονά του (πράγμα σπάνιο) θα νιώθει ντροπή που το έκανε.
• Κάποτε οι άνθρωποι γινόντουσαν ζευγάρι γιατί τους διακατείχαν αγνά αισθήματα έρωτα και συντροφικότητας.
• Τώρα κίνητρο γνωριμιών και πολλάκις και σύναψης γάμων (δυστυχώς) είναι το συμφέρον.
• Κάποτε δίναμε ο ένας στον άλλον ευχές κατ’ ιδίαν.
• Τώρα στέλνουμε sms στις γιορτές, στα γενέθλια, το Πάσχα, τα Χριστούγεννα…
• Κάποτε η τηλεόραση αποτελούσε μέσο ενημέρωσης.
• Τώρα αποτελεί μέσο εξυπηρέτησης συμφερόντων, μέσο παραπληροφόρησης…σκέτο «μέσο».
• Κάποτε πηγαίναμε παρέα στον κινηματογράφο.
• Τώρα μένουμε στο σπίτι μας και βλέπουμε dvd.
• Κάποτε η διασκέδαση ήταν τραγούδι και χορός.
• Τώρα είναι ορθοστασία, το ποτό ανά  χείρας και κουτσομπολιό.
• Κάποτε οι μετακινήσεις γινόντουσαν με αυτοκίνητο.
• Τώρα προσπαθούμε να αποφεύγουμε την αλόγιστη χρήση του.
• Κάποτε η Αστυνομία φρόντιζε για τη φύλαξη των πολιτών.
• Τώρα σκοτώνει δεκαπεντάχρονα και ξυλοφορτώνει αθώους πολίτες.
• Κάποτε πιστεύαμε στη δικαιοσύνη («τυφλή» γαρ).
• Τώρα το δίκαιο κατάντησε παραδικαστικό κύκλωμα.
• Κάποτε η θρησκεία ήταν φωλιά πίστης και ελπίδας.
• Τώρα αποτελεί κρησφύγετο ανίερων ιεραρχών.
• Κάποτε η πολιτική ήταν η τέχνη του κυβερνάν.
• Τώρα συνιστά τέχνη συγκάλυψης της διαφθοράς.
• Κάποτε μιλούσαμε ελληνικά.
• Τώρα ομιλείται η greeklish διάλεκτος.
• Κάποτε στόχος των ανθρώπων ήταν να μορφωθούν.
• Τώρα στόχος είναι το να μη μείνουν άνεργοι.
• Κάποτε μάστιγα ήταν η πανούκλα.
• Τώρα η ανεργία αποτελεί μάστιγα της εποχής.
• Κάποτε βλέπαμε το δάσος και χαιρόμαστε τα δέντρα.
• Τώρα βλέπουμε το δέντρο και ουκ ολίγες φορές χάνουμε το δάσος.
• Κάποτε αγωνιζόμαστε να πραγματοποιήσουμε τα όνειρά μας.
• Τώρα παλεύουμε να αναζητήσουμε κάποιο όνειρο, ένα όραμα, μια αξία…
• Κάποτε θέλαμε ένα καλύτερο αύριο.
• Τώρα που ζούμε στο πάλαι ποτέ αύριο αναπολούμε το χθες.
• Κάποτε άραγε… ήμασταν…άνθρωποι;

8/Φεβ/2009 Από Eύη Βαγιάτη