Αποξένωση από τα παιδιά μας

Στη διαφήμιση που ακολουθεί, το παιδί δεν αναγνωρίζει το πρόσωπο του πατέρα του παρά μόνο 

όταν βρίσκεται πίσω από την αθλητική εφημερίδα. 

Λυπηρό, αλλά έχει αρκετή δόση αλήθειας...

Έχουμε άραγε αναρωτηθεί ποτέ πόσο αποξενωμένοι είμαστε από τα παιδιά μας; Τρέχουμε όλη μέρα, δουλεύουμε πολλές ώρες για να φέρουμε σπίτι τα προς το ζην, είναι όμως αυτό αρκετό; Μάλλον όχι... Είναι σημαντικό για ένα παιδί να έχει ένα σπίτι, ένα πιάτο φαγητό, ρούχα να φορέσει, παιχνίδια να παίξει. Όμως δεν είναι αρκετό! Ένα παιδί για να μεγαλώσει σωστά, για να θεωρήσει ότι τα έχει όλα, ότι τίποτα δεν του λείπει, πρέπει να έχει επαφή με τους γονείς του. Να μπορεί να γύρει στην αγκαλιά τους, να μπορεί να τους μιλήσει και να ξέρει ότι θα το ακούσουν με αγάπη και κατανόηση. Να ξέρει ότι θα είναι εκεί όταν θα τον χρειαστεί, όχι απαραίτητα για να το στηρίξει ή να το βοηθήσει, αλλά έστω, απλά και μόνο για να του αφιερώσει λίγο χρόνο. Όλοι θέλουμε τον προσωπικό μας χρόνο, να ασχοληθούμε με πράγματα που μας ενδιαφέρουν, όμως τα παιδιά μας πρέπει να είναι η βασική μας προτεραιότητα. Ο χρόνος μας ίσως δεν είναι αρκετός, ας φροντίσουμε όμως να τον διαχειριστούμε σωστά και να τον μοιραστούμε με εκείνους που πραγματικά αξίζουν.

Αναρτήθηκε από Γιώτα Παπαδημακοπούλου