Όλα θα πάνε καλά: «έχε το νου σου στο παιδί...»
Παγκόσμια ημέρα κατά της σωματικής βίας απέναντι στα τα παιδιά σήμερα.
Ακούω από το πρωί πολλά στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, διαβάζω στο Ίντερνετ σχετικές με το θέμα πληροφορίες.
Δε γνωρίζω για την αλήθεια των αριθμών, των παιδιών που φτάνουν στα νοσοκομεία με προβλήματα υγείας τα οποία έχουν προκληθεί από τους μεγάλους που έχουν, υποτίθεται, ταχθεί να τα προστατεύουν.
Είναι ντροπή να χτυπάς ένα παιδί, δεν εξευτελίζεται μόνο το παιδί μπροστά στα μάτια των μεγάλων αλλά και εσύ ο ίδιος που δεν ελέγχεις τον εαυτό σου, το θυμό σου, ξεσπώντας σε ένα αδύναμο πλάσμα.
Οι ειδικοί λένε ότι όταν μεγαλώσει αυτό το παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να κάνει τα ίδια στο δικό του το παιδί, καθώς η βία αναπαράγεται ή να αποκτήσει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα που θα είναι δύσκολο να ξεπεράσει.
Μέχρι τα 10 μου χρόνια υπήρξα ένα κακοποιημένο παιδί, όχι σε μόνιμη βάση αλλά αρκετά για να μου αφήσει τα σημάδια της αυτή η κακοποίηση. Και να μην τολμήσει να μιλήσει κανένας για υπερβολή αν δεν έχει υποστεί το ίδιο, όπως δεν επιτρέπεται να μιλάει για αναπηρία και να παίρνει θέση κάποιος που δεν είναι ανάπηρος, που δεν την έχει βιώσει στο πετσί του.
Παλεύω ακόμα με τα θηρία του παρελθόντος που πολύ συχνά αναβιώνουν μέσα στα όνειρα-εφιάλτες μου, στους φόβους και στις φοβίες μου, στην κατάθλιψη που πέρασα και στη δυσκολία μου να εμπιστευθώ τον Άλλον αν και είμαι γενικά χαρούμενος άνθρωπος.
Αρκετές είναι οι φορές, ακόμα και τώρα που δεν υπάρχει λόγος, στα 40 μου χρόνια, με αφορμή το παραμικρό γεγονός που πυροδοτεί ένταση να νιώθω σα δαρμένο ζώο και το μόνο που θέλω είναι να λουφάξω σε μια γωνιά,να γίνω αόρατη από τα βλέμματα και τις όποιες προθέσεις των άλλων.
Δεν κατάλαβα μέχρι και σήμερα γιατί αντί για μια αγκαλιά και ένα φιλί όπως τα περισσότερα παιδιά είχα μια λουρίδα να με περιμένει ή διάφορες απειλές.
Μην κακομεταχειρίζεστε τα παιδιά - δεν σας "ανήκουν" και είναι ό,τι χειρότερο μπορείτε να κάνετε, υπονομεύετε το μέλλον. Ο νους μου πήγε στο τραγούδι του Θεοδωράκη, γι αυτό και ο τίτλος: "... έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα".
Και, προς Θεού, δε θέλω αναδρομικά σχόλια συμπαράστασης - μοιράστηκα μαζί σας όλα αυτά τα "προσωπικά" με αφορμή τη σημερινή ημέρα γιατί γνωρίζω καλά το θέμα και γιατί ναι, μπορώ να το επιβεβαιώσω, είναι ό,τι πιο τραυματικό για μια παιδική ψυχή.
Ακούω από το πρωί πολλά στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, διαβάζω στο Ίντερνετ σχετικές με το θέμα πληροφορίες.
Δε γνωρίζω για την αλήθεια των αριθμών, των παιδιών που φτάνουν στα νοσοκομεία με προβλήματα υγείας τα οποία έχουν προκληθεί από τους μεγάλους που έχουν, υποτίθεται, ταχθεί να τα προστατεύουν.
Είναι ντροπή να χτυπάς ένα παιδί, δεν εξευτελίζεται μόνο το παιδί μπροστά στα μάτια των μεγάλων αλλά και εσύ ο ίδιος που δεν ελέγχεις τον εαυτό σου, το θυμό σου, ξεσπώντας σε ένα αδύναμο πλάσμα.
Οι ειδικοί λένε ότι όταν μεγαλώσει αυτό το παιδί έχει μεγάλες πιθανότητες να κάνει τα ίδια στο δικό του το παιδί, καθώς η βία αναπαράγεται ή να αποκτήσει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα που θα είναι δύσκολο να ξεπεράσει.
Μέχρι τα 10 μου χρόνια υπήρξα ένα κακοποιημένο παιδί, όχι σε μόνιμη βάση αλλά αρκετά για να μου αφήσει τα σημάδια της αυτή η κακοποίηση. Και να μην τολμήσει να μιλήσει κανένας για υπερβολή αν δεν έχει υποστεί το ίδιο, όπως δεν επιτρέπεται να μιλάει για αναπηρία και να παίρνει θέση κάποιος που δεν είναι ανάπηρος, που δεν την έχει βιώσει στο πετσί του.
Παλεύω ακόμα με τα θηρία του παρελθόντος που πολύ συχνά αναβιώνουν μέσα στα όνειρα-εφιάλτες μου, στους φόβους και στις φοβίες μου, στην κατάθλιψη που πέρασα και στη δυσκολία μου να εμπιστευθώ τον Άλλον αν και είμαι γενικά χαρούμενος άνθρωπος.
Αρκετές είναι οι φορές, ακόμα και τώρα που δεν υπάρχει λόγος, στα 40 μου χρόνια, με αφορμή το παραμικρό γεγονός που πυροδοτεί ένταση να νιώθω σα δαρμένο ζώο και το μόνο που θέλω είναι να λουφάξω σε μια γωνιά,να γίνω αόρατη από τα βλέμματα και τις όποιες προθέσεις των άλλων.
Δεν κατάλαβα μέχρι και σήμερα γιατί αντί για μια αγκαλιά και ένα φιλί όπως τα περισσότερα παιδιά είχα μια λουρίδα να με περιμένει ή διάφορες απειλές.
Μην κακομεταχειρίζεστε τα παιδιά - δεν σας "ανήκουν" και είναι ό,τι χειρότερο μπορείτε να κάνετε, υπονομεύετε το μέλλον. Ο νους μου πήγε στο τραγούδι του Θεοδωράκη, γι αυτό και ο τίτλος: "... έχε το νου σου στο παιδί, γιατί αν γλιτώσει το παιδί υπάρχει ελπίδα".
Και, προς Θεού, δε θέλω αναδρομικά σχόλια συμπαράστασης - μοιράστηκα μαζί σας όλα αυτά τα "προσωπικά" με αφορμή τη σημερινή ημέρα γιατί γνωρίζω καλά το θέμα και γιατί ναι, μπορώ να το επιβεβαιώσω, είναι ό,τι πιο τραυματικό για μια παιδική ψυχή.
Αναρτήθηκε από ολα θα πανε καλα... στις 30.4.09
No comments:
Post a Comment