Ο άνθρωπος πριν να διαπεράσει την πύλη της γεννήσεως και να ζήσει στο «εξωτερικό», ορατό, απρόσωπο Μεγάλο Σύμπαν, έχει ήδη διανύσει μια μακρόχρονη περίοδο εννέα μηνών σ' ένα μικρό, «εσωτερικό», προσωπικό, αόρατο σύμπαν (την μητρική κοιλιά), την Μήτρα της Μητέρας του. Και απ' αυτήν την περίοδο των εννέα μηνών - ιδιαίτερα μακρόχρονη, λόγω των συνταρακτικά γρήγορων ρυθμών αναπτύξεως της εμβρυϊκής ζωής - εξαρτάται κατά την σύγχρονη επιστήμη η υγεία, η ψυχική ισορροπία και η πνευματική δομή: οι ιδιοφυΐες ή η έλλειψή τους και η ποιότητα του χαρακτήρα που ο άνθρωπος θα εκδηλώσει κατά την μεταγεννητική ζωή του!
Η επιστήμη στην πρώτη της έρευνα της εμβρυϊκής ζωής, ανακάλυψε τις αισθητηριακές ικανότητες του εμβρύου:
Το έμβρυο έχει αφή:
Αισθάνεται το χάδι του πατέρα και της μητέρας πάνω στην κοιλιά και στρίβει ολόκληρο για να το δεχθεί! Αν είναι ταραγμένο, αυτό το χάδι τους του προσφέρει για πάντα το αίσθημα της ασφάλειας. Ειδικός κλάδος που δημιουργήθηκε από τον Ολλανδό επιστήμονα Frans Weldman, «η αυτονομία» (διδάσκει τους νόμους της αφής) διδάσκεται στους φοιτητές της Ιατρικής σε πολλές χώρες.
Το έμβρυο έχει γεύση:
Όταν το αμνιακό υγρό έχει γλυκιά γεύση, εκείνο καταπίνει διπλές γουλιές ενώ αν είναι πικρό, το φτύνει και δείχνει δυσαρεστημένο! Μάλιστα ο τρόπος διατροφής της μητέρας στην εγκυμοσύνη, καθορίζει αργότερα τη γεύση του παιδιού και την προτίμησή του προς ορισμένες τροφές ή την απέχθειά του προς άλλες! (ευκαιρία να το διδάξουμε την υγιεινή διατροφή!)
Αλλά προπαντός το έμβρυο ακούει:
Επικοινωνώντας έτσι με το εξωμήτριο περιβάλλον. Πρώτα - πρώτα τον καρδιακό παλμό της μητέρας και συνδέεται έτσι με τον ρυθμό που υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών, πειραματικά τεκμηριωμένα, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της τεχνολογίας των υπερήχων, η οποία επιτρέπει τη λεπτομερή παρακολούθηση της εμβρυϊκής ζωής, αλλά και της ανάπτυξης νέων ψυχολογικών και λοιπών μεθόδων αναδρομής στην εμβρυϊκή ζωή, συγκλίνουν στις εξής βασικές αρχές:
Η φωνή της μητέρας και η μουσική πλάθουν
το σώμα και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του μελλογέννητου.
Η φωνή της μητέρας είναι το πιο σημαντικό άκουσμα του εμβρύου. Το έμβρυο συνδέεται ψυχικά με την μητέρα του ιδίως μέσα από την φωνή της. Αν η φωνή της μητέρας είναι εμποτισμένη με συγκίνηση, με αγάπη, αν έχει αυτές τις αποχρώσεις, που μόνον η αγάπη της μπορεί να προσδώσει, αυτή η συγκίνηση, η αγάπη, αυτή η πάλλουσα αρμονική φωνής της μητέρας, δομεί αρμονικά όλα τα όργανα του εμβρύου, ιδιαίτερα οικοδομεί αρμονικά τον εγκέφαλό του και το νευρικό του σύστημα. Και το κυριότερο μέσα απ' αυτή την ευτυχή ακοή, την ευτυχή επικοινωνία του εμβρύου με την μητέρα του, το παιδί αντλεί ένα βαθύ συναίσθημα ασφαλείας, μια επιθυμία επικοινωνίας με τον κόσμο, όπου θα ζήσει μετά τη γέννησή του. Αν αντίθετα αυτή η επικοινωνία δεν είναι ευτυχισμένη - επειδή το έμβρυο συνελάμβανε τους απορριπτικούς ήχους της φωνής της μητέρας του, αν η επικοινωνία ήταν τραυματική, το παιδί δεν επιθυμεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Και μετά τη γέννησή του, αυτή η έλλειψη επιθυμίας επικοινωνίας μπορεί να εκδηλωθεί ως αντικοινωνικότητα, ως μελαγχολία, ως επιθετικότητα και υπερβολική εσωστρέφεια, ή να φθάσει ακόμη και στον αυτισμό.
Άγγλος ιατρός (ο Salk, 1981) ανακάλυψε ότι οι ρυθμικοί, ήρεμοι κανονικοί χτύποι της καρδιάς της μητέρας ενίσχυαν και ηρεμούσαν το έμβρυο, ενώ οι άτακτοι από το στρες χτύποι της καρδιά της, το τάραζαν. Όταν ο γιατρός αυτός έβαλε σε θερμοκοιτίδες στα πρόωρα βρέφη να ακούνε τον ρυθμό της καρδιάς της μητέρας (μέσα από κασέτα), παρατήρησε γρήγορη αύξηση του βάρους τους...
Το αυτί του εμβρύου ολοκληρώνεται και γίνεται λειτουργικό στους τεσσερισήμισι μήνες της κυήσεως. Ο δόκτωρ Tomatis όμως εξηγεί ότι «κάθε κύτταρο του εμβρύου είναι και ένα αυτί». Το έμβρυο ακούει δηλαδή μετά τη σύλληψη με όλα του τα κύτταρα, κι αυτή η ακοή του εξωτερικού κόσμου μέσα από την μήτρα της μητέρας του προσδιορίζει, μετά την γέννησή του, την ποιότητα της επικοινωνίας του, καθώς και την ανάγκη του για επικοινωνία με τον κόσμο. Η φωνή της μητέρας, του πατέρα και του περιβάλλοντος γενικά του παιδιού, όταν μάλιστα διαποτίζονται από την αγάπη, που (όπως οι μουσικοί ξέρουν), δίνει στη φωνή τον πλούτο των «αρμονικών», ενεργοποιεί το έμβρυο, ενδυναμώνει το νευρικό του σύστημα, το προετοιμάζει στην άσκηση του λόγου και της ομιλίας, στην εκμάθηση της μητρικής του γλώσσας, στην ευγλωττία και στην καλή σχολική και μαθησιακή επίδοση!
Ο Γάλλος καθηγητής Tomatis, θεραπεύει στα κέντρα που ήδη λειτουργούν σε όλον τον κόσμο (και στην Ελλάδα) τους διαταραγμένους ή αγχωμένους ψυχικά ενήλικους και παιδιά (από λεκτικές, ακουστικές και λοιπές διαταραχές επικοινωνίας) βάζοντάς τους ν' ακούσουν τη φωνή της μητέρα τους, και αν δεν υπάρχει, τους βάζει τη μουσική Mozart, όπως ακουγόταν σε εμβρυϊκή περίοδο, μέσα από το υδάτινο περιβάλλον της μήτρας. Συνταρακτική είναι η επίδραση της μουσικής στο έμβρυο. Αγαπάει τη μουσική και μάλιστα κάνει τις επιλογές του. Μας λένε ότι το έμβρυο αγαπάει την απαλή κλασσική μουσική - ιδίως Mozart και του Βιβάλντι - ενώ ενοχλείται από την έντονη μουσική του Μπετόβεν και αρρωσταίνει από την μοντέρνα μουσική «σκληρού μετάλλου» δίνει κλωτσιές στη μητέρα του, όταν ακούει αυτή τη μουσική)! Διάσημοι μουσικοί όπως οι Yehudi Menuhin, Olivier Messian, Arthuro Rubinstein, όταν ρωτήθηκαν από πότε αισθάνθηκαν την αγάπη για τη μουσική, δήλωσαν δημόσια ότι αυτήν την αγάπη την είχαν ήδη κατά τη γέννησή τους και ότι την όφειλαν στην μητέρα τους, που έπαιζε ή άκουγε μουσική στην εγκυμοσύνη της. Ο Ούγγρος μουσικοσυνθέτης Zoltan Kodaly και ο Yehudi Menuhin διδάσκουν ότι η μουσική αγωγή του παιδιού πρέπει ν' αρχίσει πριν από τη γέννηση!
Το τραγούδι της μητέρας και του πατέρα και μάλιστα σε χορωδία συγκλονίζουν το έμβρυο και βοηθούν την αρμονική του ανάπτυξη, γιατί κάθε ήχος βοηθάει στην ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μέρους του ανθρώπινου σώματος.
Οι ψυχικές ικανότητες του εμβρύου.
Ο ιατρός Αθ. Καυκαλίδης μας αναφέρει περιπτώσεις ενηλίκων, που αναβίωναν τις τραγικές προγεννητικές τους εμπειρίες της μη επιθυμίας της γέννησής τους από τη μητέρα τους (της μη αποδοχής της εγκυμοσύνης της καθώς και εμπειρίες απόγνωσης από τον ταραγμένο ψυχισμό της). Πολλοί ερευνητές αναφέρουν περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας που οφείλονταν στην μη αποδοχή του φύλου από τη μητέρα (που επιθυμούσε κοριτσάκι ενώ είχε αγόρι μέσα της) ή στο φόβο του ενήλικου άνδρα να ξαναβρεθεί στη γυναικεία μήτρα και να ξαναζήσει έτσι τις τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει ως έμβρυο.
Η επιθυμία της εγκύου για κορίτσι, ενώ έχει αγόρι (ήδη από τη σύλληψη το φύλο είναι καθορισμένο), δίνει στο αγοράκι χαρακτηριστικά θηλυπρέπειας και η επιθυμία της για αγοράκι ενώ έχει ήδη κοριτσάκι, δίνει στο κοριτσάκι χαρακτηριστικά αγοροκόριτσου και δυσκολεύει στο κορίτσι τη λειτουργίά της μητρότητας.
Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται στο νέο άνθρωπο σύγχυση ως προς την ταυτότητα του φύλλου, διότι η επιθυμία της μητέρας επιδρά στο ορμονικό σύστημα του παιδιού.
Η έγκυος πρέπει απλώς να επιθυμεί έναν ΑΝΘΡΩΠΟ ολοκληρωμένο με όλες τις αρετές, «ανδρικές» και «γυναικείες»! Η αρνητική στάση της μητέρας ή του πατέρα προκαλεί σοβαρό τραύμα για το μωρό, που παρακωλύει την ομαλή φυσική και ψυχική του ανάπτυξη, εγγράφεται στα κύτταρά του και εκτός από τις φυσικές ατέλειες, αδυναμίες, που μπορεί να δημιουργήσει, μειώνει την επιθυμία του για ζωή και επικοινωνία με τον κόσμο, όπου προορίζεται να ζήσει... Αντίθετα τα θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά, η ευτυχία, ο θαυμασμός, η γεμάτη εμπιστοσύνη, σεβασμό και αισιοδοξία αναμονή της γέννησής του, που επίσης εγγράφονται, συνεισφέρουν σημαντικά στην υγιή, ομαλή και αισιόδοξη φυσική, συναισθηματική και νοητική του ανάπτυξη.
Το έμβρυο έχει αφή:
Αισθάνεται το χάδι του πατέρα και της μητέρας πάνω στην κοιλιά και στρίβει ολόκληρο για να το δεχθεί! Αν είναι ταραγμένο, αυτό το χάδι τους του προσφέρει για πάντα το αίσθημα της ασφάλειας. Ειδικός κλάδος που δημιουργήθηκε από τον Ολλανδό επιστήμονα Frans Weldman, «η αυτονομία» (διδάσκει τους νόμους της αφής) διδάσκεται στους φοιτητές της Ιατρικής σε πολλές χώρες.
Το έμβρυο έχει γεύση:
Όταν το αμνιακό υγρό έχει γλυκιά γεύση, εκείνο καταπίνει διπλές γουλιές ενώ αν είναι πικρό, το φτύνει και δείχνει δυσαρεστημένο! Μάλιστα ο τρόπος διατροφής της μητέρας στην εγκυμοσύνη, καθορίζει αργότερα τη γεύση του παιδιού και την προτίμησή του προς ορισμένες τροφές ή την απέχθειά του προς άλλες! (ευκαιρία να το διδάξουμε την υγιεινή διατροφή!)
Αλλά προπαντός το έμβρυο ακούει:
Επικοινωνώντας έτσι με το εξωμήτριο περιβάλλον. Πρώτα - πρώτα τον καρδιακό παλμό της μητέρας και συνδέεται έτσι με τον ρυθμό που υπάρχει παντού μέσα στο Σύμπαν.
Τα συμπεράσματα των ερευνητών, πειραματικά τεκμηριωμένα, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της τεχνολογίας των υπερήχων, η οποία επιτρέπει τη λεπτομερή παρακολούθηση της εμβρυϊκής ζωής, αλλά και της ανάπτυξης νέων ψυχολογικών και λοιπών μεθόδων αναδρομής στην εμβρυϊκή ζωή, συγκλίνουν στις εξής βασικές αρχές:
- Η εμβρυϊκή ανθρώπινη ύπαρξη, ήδη από την αρχή της ζωής της, 'εξ άκρας συλλήψεως', από την γονιμοποίηση του ωαρίου από το σπερματοζωάριο, έχει «αυτό - συνείδηση», αισθητηριακές αντιλήψεις, συναισθηματικά και νοητικά βιώματα και μνήμη.
- Το έμβρυο, ενωμένο σωματικά και ψυχικά με την Μητέρα, ήδη μετά τη σύλληψη δέχεται και ζει την ίδια στιγμή μαζί της τα συναισθήματά της, τις σκέψεις της, τις ιδέες της, τα βιώματά της. Αυτές οι πρώτες εμπειρίες διαπλάθουν την σωματική και ψυχική ύπαρξή του και καθορίζουν την μελλοντική του υγεία και νοοτροπία.
Η φωνή της μητέρας και η μουσική πλάθουν
το σώμα και διαμορφώνουν το χαρακτήρα του μελλογέννητου.
Η φωνή της μητέρας είναι το πιο σημαντικό άκουσμα του εμβρύου. Το έμβρυο συνδέεται ψυχικά με την μητέρα του ιδίως μέσα από την φωνή της. Αν η φωνή της μητέρας είναι εμποτισμένη με συγκίνηση, με αγάπη, αν έχει αυτές τις αποχρώσεις, που μόνον η αγάπη της μπορεί να προσδώσει, αυτή η συγκίνηση, η αγάπη, αυτή η πάλλουσα αρμονική φωνής της μητέρας, δομεί αρμονικά όλα τα όργανα του εμβρύου, ιδιαίτερα οικοδομεί αρμονικά τον εγκέφαλό του και το νευρικό του σύστημα. Και το κυριότερο μέσα απ' αυτή την ευτυχή ακοή, την ευτυχή επικοινωνία του εμβρύου με την μητέρα του, το παιδί αντλεί ένα βαθύ συναίσθημα ασφαλείας, μια επιθυμία επικοινωνίας με τον κόσμο, όπου θα ζήσει μετά τη γέννησή του. Αν αντίθετα αυτή η επικοινωνία δεν είναι ευτυχισμένη - επειδή το έμβρυο συνελάμβανε τους απορριπτικούς ήχους της φωνής της μητέρας του, αν η επικοινωνία ήταν τραυματική, το παιδί δεν επιθυμεί να επικοινωνήσει με το περιβάλλον του. Και μετά τη γέννησή του, αυτή η έλλειψη επιθυμίας επικοινωνίας μπορεί να εκδηλωθεί ως αντικοινωνικότητα, ως μελαγχολία, ως επιθετικότητα και υπερβολική εσωστρέφεια, ή να φθάσει ακόμη και στον αυτισμό.
Άγγλος ιατρός (ο Salk, 1981) ανακάλυψε ότι οι ρυθμικοί, ήρεμοι κανονικοί χτύποι της καρδιάς της μητέρας ενίσχυαν και ηρεμούσαν το έμβρυο, ενώ οι άτακτοι από το στρες χτύποι της καρδιά της, το τάραζαν. Όταν ο γιατρός αυτός έβαλε σε θερμοκοιτίδες στα πρόωρα βρέφη να ακούνε τον ρυθμό της καρδιάς της μητέρας (μέσα από κασέτα), παρατήρησε γρήγορη αύξηση του βάρους τους...
Το αυτί του εμβρύου ολοκληρώνεται και γίνεται λειτουργικό στους τεσσερισήμισι μήνες της κυήσεως. Ο δόκτωρ Tomatis όμως εξηγεί ότι «κάθε κύτταρο του εμβρύου είναι και ένα αυτί». Το έμβρυο ακούει δηλαδή μετά τη σύλληψη με όλα του τα κύτταρα, κι αυτή η ακοή του εξωτερικού κόσμου μέσα από την μήτρα της μητέρας του προσδιορίζει, μετά την γέννησή του, την ποιότητα της επικοινωνίας του, καθώς και την ανάγκη του για επικοινωνία με τον κόσμο. Η φωνή της μητέρας, του πατέρα και του περιβάλλοντος γενικά του παιδιού, όταν μάλιστα διαποτίζονται από την αγάπη, που (όπως οι μουσικοί ξέρουν), δίνει στη φωνή τον πλούτο των «αρμονικών», ενεργοποιεί το έμβρυο, ενδυναμώνει το νευρικό του σύστημα, το προετοιμάζει στην άσκηση του λόγου και της ομιλίας, στην εκμάθηση της μητρικής του γλώσσας, στην ευγλωττία και στην καλή σχολική και μαθησιακή επίδοση!
Ο Γάλλος καθηγητής Tomatis, θεραπεύει στα κέντρα που ήδη λειτουργούν σε όλον τον κόσμο (και στην Ελλάδα) τους διαταραγμένους ή αγχωμένους ψυχικά ενήλικους και παιδιά (από λεκτικές, ακουστικές και λοιπές διαταραχές επικοινωνίας) βάζοντάς τους ν' ακούσουν τη φωνή της μητέρα τους, και αν δεν υπάρχει, τους βάζει τη μουσική Mozart, όπως ακουγόταν σε εμβρυϊκή περίοδο, μέσα από το υδάτινο περιβάλλον της μήτρας. Συνταρακτική είναι η επίδραση της μουσικής στο έμβρυο. Αγαπάει τη μουσική και μάλιστα κάνει τις επιλογές του. Μας λένε ότι το έμβρυο αγαπάει την απαλή κλασσική μουσική - ιδίως Mozart και του Βιβάλντι - ενώ ενοχλείται από την έντονη μουσική του Μπετόβεν και αρρωσταίνει από την μοντέρνα μουσική «σκληρού μετάλλου» δίνει κλωτσιές στη μητέρα του, όταν ακούει αυτή τη μουσική)! Διάσημοι μουσικοί όπως οι Yehudi Menuhin, Olivier Messian, Arthuro Rubinstein, όταν ρωτήθηκαν από πότε αισθάνθηκαν την αγάπη για τη μουσική, δήλωσαν δημόσια ότι αυτήν την αγάπη την είχαν ήδη κατά τη γέννησή τους και ότι την όφειλαν στην μητέρα τους, που έπαιζε ή άκουγε μουσική στην εγκυμοσύνη της. Ο Ούγγρος μουσικοσυνθέτης Zoltan Kodaly και ο Yehudi Menuhin διδάσκουν ότι η μουσική αγωγή του παιδιού πρέπει ν' αρχίσει πριν από τη γέννηση!
Το τραγούδι της μητέρας και του πατέρα και μάλιστα σε χορωδία συγκλονίζουν το έμβρυο και βοηθούν την αρμονική του ανάπτυξη, γιατί κάθε ήχος βοηθάει στην ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου μέρους του ανθρώπινου σώματος.
Οι ψυχικές ικανότητες του εμβρύου.
- το έμβρυο αισθάνεται τα συναισθήματα της μητέρας τους.
- συλλαμβάνει τις σκέψεις της μέσα από τα ίδια του τα κύτταρα.
- το έμβρυο έχει μνήμη και απομνημονεύει, εγγράφοντας στα κύτταρά του, τις σκέψεις της μητέρας του, τα μηνύματα που εκείνη του στέλνει, τη σχέση της με τον πατέρα, τη στάση της στη ζωή, τη νοοτροπία της, τα ιδανικά και τους στόχους της, την ποιότητα της ύπαρξής της.
Ο ιατρός Αθ. Καυκαλίδης μας αναφέρει περιπτώσεις ενηλίκων, που αναβίωναν τις τραγικές προγεννητικές τους εμπειρίες της μη επιθυμίας της γέννησής τους από τη μητέρα τους (της μη αποδοχής της εγκυμοσύνης της καθώς και εμπειρίες απόγνωσης από τον ταραγμένο ψυχισμό της). Πολλοί ερευνητές αναφέρουν περιπτώσεις ομοφυλοφιλίας που οφείλονταν στην μη αποδοχή του φύλου από τη μητέρα (που επιθυμούσε κοριτσάκι ενώ είχε αγόρι μέσα της) ή στο φόβο του ενήλικου άνδρα να ξαναβρεθεί στη γυναικεία μήτρα και να ξαναζήσει έτσι τις τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει ως έμβρυο.
Η επιθυμία της εγκύου για κορίτσι, ενώ έχει αγόρι (ήδη από τη σύλληψη το φύλο είναι καθορισμένο), δίνει στο αγοράκι χαρακτηριστικά θηλυπρέπειας και η επιθυμία της για αγοράκι ενώ έχει ήδη κοριτσάκι, δίνει στο κοριτσάκι χαρακτηριστικά αγοροκόριτσου και δυσκολεύει στο κορίτσι τη λειτουργίά της μητρότητας.
Και στις δύο περιπτώσεις δημιουργείται στο νέο άνθρωπο σύγχυση ως προς την ταυτότητα του φύλλου, διότι η επιθυμία της μητέρας επιδρά στο ορμονικό σύστημα του παιδιού.
Η έγκυος πρέπει απλώς να επιθυμεί έναν ΑΝΘΡΩΠΟ ολοκληρωμένο με όλες τις αρετές, «ανδρικές» και «γυναικείες»! Η αρνητική στάση της μητέρας ή του πατέρα προκαλεί σοβαρό τραύμα για το μωρό, που παρακωλύει την ομαλή φυσική και ψυχική του ανάπτυξη, εγγράφεται στα κύτταρά του και εκτός από τις φυσικές ατέλειες, αδυναμίες, που μπορεί να δημιουργήσει, μειώνει την επιθυμία του για ζωή και επικοινωνία με τον κόσμο, όπου προορίζεται να ζήσει... Αντίθετα τα θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά, η ευτυχία, ο θαυμασμός, η γεμάτη εμπιστοσύνη, σεβασμό και αισιοδοξία αναμονή της γέννησής του, που επίσης εγγράφονται, συνεισφέρουν σημαντικά στην υγιή, ομαλή και αισιόδοξη φυσική, συναισθηματική και νοητική του ανάπτυξη.
Ιωάννα Μαρή
Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρίας Προγεννητικής Αγωγής
No comments:
Post a Comment