«Η μαγεία μάς γνέφει από παντού ολόγυρά μας, αλλά δεν έχουμε τη διάθεση να την αναζητήσουμε», λέει ο Ευγένιος Τριβιζάς, που ετοιμάζει το τηλεοπτικό παραμύθι «Ένα δέντρο μια φορά»
«Προσπαθούμε πάντα να προσφέρουμε στα παιδιά μας ό,τι το πιο εκλεκτό: τα θρεπτικότερα φαγητά, για παράδειγμα, ή τα πιο ζεστά ρούχα. Τις περισσότερες φορές, μάλιστα, φτάνουμε στο σημείο να στερούμαστε για να απολαμβάνουν εκείνα. Το παράδοξο είναι ότι στον χώρο της τέχνης και του θεάματος για παιδιά- με ελάχιστες εξαιρέσεις- συμβαίνει μάλλον το αντίθετο: ετοιμάζουμε λουκούλλεια γεύματα για τους εαυτούς μας και ταΐζουμε τα παιδιά μας με αποφάγια. Κι αυτό επειδή επικρατεί η νοοτροπία πως οτιδήποτε το παιδικό είναι απλούστερο, ευκολότερο, φθηνότερο και υποδεέστερο του αντίστοιχου προϊόντος για ενηλίκους». Από το Ρέντινγκ της Βρετανίας, ο καθηγητής Εγκληματολογίας και εμπνευσμένος παραμυθάς Ευγένιος Τριβιζάς, παρά τις ζοφερές διαπιστώσεις διατηρεί την αισιοδοξία του και συνεχίζει να συμβάλλει με τον τρόπο του ώστε να αλλάξει αυτή η κατάσταση. Αυτή τη φορά- δύο χρόνια μετά την τηλεοπτική μεταφορά του παραμυθιού «Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι» και τότε από τις κρατικές συχνότητες- μεταφέρει στη μικρή οθόνη το παραμύθι με οικολογικά μηνύματα «Ένα δέντρο μια φορά», με τον συνεργάτη του- ειδικό στη δημιουργία τρισδιάστατων κινουμένων σχεδίων- Παναγιώτη Ράππα, που υπογράφει τη σκηνοθεσία (όπως και στο έργο «Το ποντικάκι που ήθελε να αγγίξει ένα αστεράκι») και μαζί με τον Νάσο Βακάλη που υπογράφει την παραγωγή. Αμφότεροι συνεργάτες του Στίβεν Σπίλμπεργκ- από τα ιδρυτικά στελέχη των εταιρειών παραγωγής ταινιών 3D animation του Αμερικανού σκηνοθέτη, Αmblin και Dreamworks- έχουν συμμετάσχει σε παραγωγές 3D animation των χολιγουντιανών ΝickelodeonP aramount, Columbia-Sony, Warner.
Με ποια αφορμή γράψατε το «Ένα δέντρο μια φορά»;
«Συναντάμε συχνά στους δρόμους των μεγαλουπόλεών μας καχεκτικά, απεριποίητα και σκονισμένα δέντρα, που αντί να χαρίζουν δροσιά και να αναδίδουν φρεσκάδα καθιστούν ακόμα πιο καταθλιπτικό το αστικό τοπίο. Όταν κάποτε, παραμονές Πρωτοχρονιάς, περπατώντας σε έναν κακοφωτισμένο δρόμο με τέτοια άχαρα δέντρα να φυτοζωούν στα πεζοδρόμια, διέκρινα από τα φωτισμένα παράθυρα τα στολισμένα χριστουγεννιάτικα έλατα, η έντονη αυτή αντίθεση της μιζέριας και της θαλπωρής μού έδωσε την ιδέα γι΄ αυτή την ιστορία». Να λοιπόν τι θα δούμε από τις συχνότητες της ΕΡΤ ανήμερα των Χριστουγέννων: ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, κάποιο φτωχό αγόρι παρατηρεί ένα παραμελημένο δέντρο που φυτρώνει στο άχαρο πεζοδρόμιο μιας πόλης. Το δέντρο, που βλέπει από τα παράθυρα των σπιτιών τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, ζηλεύει και ζητά από το αγόρι να το στολίσει. Αλλά εκείνο δεν έχει στολίδια ούτε χρήματα. Τίποτα δεν έχει. Πώς είναι δυνατόν να στολίσει ένα καχεκτικό δέντρο στη μέση ενός παγωμένου, βρώμικου πεζοδρομίου; Κι όμως, εκείνη η νύχτα θα είναι αλλιώτικη από τις άλλες: μια νύχτα ονείρων, μαγική...
Υπάρχει μαγεία στην πραγματικότητα και πού βρίσκεται;
«Η μαγεία μας γνέφει από παντού ολόγυρά μας, αλλά δεν έχουμε τη διάθεση να την αναζητήσουμε. Αν βγάλουμε τα γυαλιά της ρουτίνας και απαλλαγούμε από τις παρωπίδες της σοβαροφάνειας, ίσως κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε».
Η επιλογή της ιστορίας έγινε από τον Παναγιώτη Ράππα- και καθόλου τυχαία. «Ο Τριβιζάς έχει συλλάβει κάτι που σπάνια συναντούμε σε ιστορίες με οικολογικό περιεχόμενο. Κρατά στο επίκεντρο τον άνθρωπο, το παιδί στην προκειμένη περίπτωση», εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Πόσο παραμύθι, κ. Ράππα, μπορεί να είναι ένα τέτοιο παραμύθι και πώς αποδίδεται;
«Δύσκολα. Όμως το καλό της υπόθεσης είναι πως οι ιστορίες του Τριβιζά ξεφεύγουν στο όνειρο».
Ένα παραμύθι που στοχεύει στην οικολογική ευαισθητοποίηση- σε μια εν πολλοίς αδιάφορη περί οικολογίας και χωρίς οικολογική συνείδηση κοινωνίαέχει άραγε τη δύναμη να αφυπνίσει; Ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει διαφορετική αντίληψη και προσέγγιση. «Δεν αφυπνίζει κανείς με διδάγματα και κραυγαλέα κηρύγματα. Έχει περισσότερες ελπίδες να το επιτύχει διασκεδάζοντας και συγκινώντας».
ΙΝFΟ
Tο τηλεοπτικό παραμύθι «Ένα δέντρο μια φορά» θα προβληθεί τα Χριστούγεννα από την ΕΡΤ. Τo βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλέντη.
Απόδραση στην Κουμπαραδουάη
Στις μέρες μας, με έντονο το αίσθημα της ξενοφοβίας, που ό,τι συμβαίνει έξω από την πόρτα μας δεν μας αφορά, ένα παιδικό βιβλίο ή μια ταινία κινουμένων σχεδίων έχουν τη δύναμη να σβήσουν τις γραμμές του περιθωρίου και να αλλάξουν μυαλά; «Η τέχνη είναι η καλύτερη γομολάστιχα αυθαίρετων γραμμών που εγκλείουν, περικλείουν και αποκλείουν», απαντάει ο Ευγένιος Τριβιζάς.
Η οικονομική κρίση, διεθνώς, η έκπτωση της πολιτικής, τι παραμύθια θα μπορού
σαν να τροφοδοτήσουν και με ποιους πρωταγωνιστές;
«Παραμύθια με πανούργα και κατεργάρικα γουρουνάκια-κουμπαράδες, που καταχρώνται τα κέρματα με τα οποία έχουν γεμίσει, το σκάνε κρυφά και περνούν ζωή χαρισάμενη με τις οικονομίες των αποταμιευτών στην Κουμπαραδουάη. Οι πολιτικοί, αντί να τα κυνηγάνε με σφυριά, συναγωνίζονται ποιος θα παραστήσει πειστικότερα την Ωραία Κοιμωμένη...».
«Μπορούμε να νικήσουμε τους δράκους»
Σήμερα, ένα παιδί μπορεί να έχει οράματα και να τρέφει ελπίδες ότι θα πραγματοποιηθούν, με όσα απογοητευτικά συμβαίνουν;
«Η πίστη στην επίτευξη του αδύνατου, είναι η μεγαλύτερη δύναμή μας. Και είναι πιο έντονη στα παιδιά», πιστεύει ο Ευγένιος Τριβιζάς. «Όσο πικρότερες οι απογοητεύσεις, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη για ελπιδοφόρα οράματα.
Διαφορετικά, κινδυνεύουν να βυθιστούν στο τέλμα της αδιαφορίας και της παραίτησης. Οράματα φανταστικών κόσμων στα αναγνώσματα και τα θεάματα των παιδιών, τους προσφέρουν πρότυπα αλλαγής του δικού τους κόσμου, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως αυτό.
Γι΄ αυτό άλλωστε οι ήρωες των βιβλίων μου επιχειρούν συχνά το ακατόρθωτο. Στο θεατρικό “Το όνειρο του Σκιάχτρου” ο Αχυρούλης το σκιάχτρο επιθυμεί να πετάξει. Στο μυθιστόρημα “Ο Χιονάνθρωπος και το Κορίτσι” ο Τουρτούρι ο χιονάνθρωπος δεν θέλει να λειώσει. Στο παραμύθι “Ο Ιγνάτιος και η Γάτα” ένας ποντικός προσπαθεί να φάει μια γάτα, στο κόμικς της “Φρουτοπίας” ο Θάνος το κολοκυθάκι ονειρεύεται να δείρει έναν μανάβη και στο βασισμένο στην ομώνυμη όπερα, graphic novel “Οι Δραπέτες της Σκακιέρας”, που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα από τις Εκδόσεις Καλέντη, ένα άλογο του σκακιού λαχταράει να καλπάσει σ΄ ένα λιβάδι με τετράφυλλα τριφύλλια.
Η σημασία των παραμυθιών δεν έγκειται στο ότι μας λένε πως υπάρχουν δράκοι όπως είχε πει ο Chesterton.
Αυτό το γνωρίζουμε και μάλιστα πολύ καλά. Η αξία των παραμυθιών έγκειται στο ότι μας δίνουν την ελπίδα πως μπορούμε να τους νικήσουμε».
(Πηγή tanea.gr)
Με ποια αφορμή γράψατε το «Ένα δέντρο μια φορά»;
«Συναντάμε συχνά στους δρόμους των μεγαλουπόλεών μας καχεκτικά, απεριποίητα και σκονισμένα δέντρα, που αντί να χαρίζουν δροσιά και να αναδίδουν φρεσκάδα καθιστούν ακόμα πιο καταθλιπτικό το αστικό τοπίο. Όταν κάποτε, παραμονές Πρωτοχρονιάς, περπατώντας σε έναν κακοφωτισμένο δρόμο με τέτοια άχαρα δέντρα να φυτοζωούν στα πεζοδρόμια, διέκρινα από τα φωτισμένα παράθυρα τα στολισμένα χριστουγεννιάτικα έλατα, η έντονη αυτή αντίθεση της μιζέριας και της θαλπωρής μού έδωσε την ιδέα γι΄ αυτή την ιστορία». Να λοιπόν τι θα δούμε από τις συχνότητες της ΕΡΤ ανήμερα των Χριστουγέννων: ένα χριστουγεννιάτικο βράδυ, κάποιο φτωχό αγόρι παρατηρεί ένα παραμελημένο δέντρο που φυτρώνει στο άχαρο πεζοδρόμιο μιας πόλης. Το δέντρο, που βλέπει από τα παράθυρα των σπιτιών τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, ζηλεύει και ζητά από το αγόρι να το στολίσει. Αλλά εκείνο δεν έχει στολίδια ούτε χρήματα. Τίποτα δεν έχει. Πώς είναι δυνατόν να στολίσει ένα καχεκτικό δέντρο στη μέση ενός παγωμένου, βρώμικου πεζοδρομίου; Κι όμως, εκείνη η νύχτα θα είναι αλλιώτικη από τις άλλες: μια νύχτα ονείρων, μαγική...
Υπάρχει μαγεία στην πραγματικότητα και πού βρίσκεται;
«Η μαγεία μας γνέφει από παντού ολόγυρά μας, αλλά δεν έχουμε τη διάθεση να την αναζητήσουμε. Αν βγάλουμε τα γυαλιά της ρουτίνας και απαλλαγούμε από τις παρωπίδες της σοβαροφάνειας, ίσως κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε».
Η επιλογή της ιστορίας έγινε από τον Παναγιώτη Ράππα- και καθόλου τυχαία. «Ο Τριβιζάς έχει συλλάβει κάτι που σπάνια συναντούμε σε ιστορίες με οικολογικό περιεχόμενο. Κρατά στο επίκεντρο τον άνθρωπο, το παιδί στην προκειμένη περίπτωση», εξηγεί ο σκηνοθέτης.
Πόσο παραμύθι, κ. Ράππα, μπορεί να είναι ένα τέτοιο παραμύθι και πώς αποδίδεται;
«Δύσκολα. Όμως το καλό της υπόθεσης είναι πως οι ιστορίες του Τριβιζά ξεφεύγουν στο όνειρο».
Ένα παραμύθι που στοχεύει στην οικολογική ευαισθητοποίηση- σε μια εν πολλοίς αδιάφορη περί οικολογίας και χωρίς οικολογική συνείδηση κοινωνίαέχει άραγε τη δύναμη να αφυπνίσει; Ο Ευγένιος Τριβιζάς έχει διαφορετική αντίληψη και προσέγγιση. «Δεν αφυπνίζει κανείς με διδάγματα και κραυγαλέα κηρύγματα. Έχει περισσότερες ελπίδες να το επιτύχει διασκεδάζοντας και συγκινώντας».
ΙΝFΟ
Tο τηλεοπτικό παραμύθι «Ένα δέντρο μια φορά» θα προβληθεί τα Χριστούγεννα από την ΕΡΤ. Τo βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καλέντη.
Απόδραση στην Κουμπαραδουάη
Στις μέρες μας, με έντονο το αίσθημα της ξενοφοβίας, που ό,τι συμβαίνει έξω από την πόρτα μας δεν μας αφορά, ένα παιδικό βιβλίο ή μια ταινία κινουμένων σχεδίων έχουν τη δύναμη να σβήσουν τις γραμμές του περιθωρίου και να αλλάξουν μυαλά; «Η τέχνη είναι η καλύτερη γομολάστιχα αυθαίρετων γραμμών που εγκλείουν, περικλείουν και αποκλείουν», απαντάει ο Ευγένιος Τριβιζάς.
Η οικονομική κρίση, διεθνώς, η έκπτωση της πολιτικής, τι παραμύθια θα μπορού
σαν να τροφοδοτήσουν και με ποιους πρωταγωνιστές;
«Παραμύθια με πανούργα και κατεργάρικα γουρουνάκια-κουμπαράδες, που καταχρώνται τα κέρματα με τα οποία έχουν γεμίσει, το σκάνε κρυφά και περνούν ζωή χαρισάμενη με τις οικονομίες των αποταμιευτών στην Κουμπαραδουάη. Οι πολιτικοί, αντί να τα κυνηγάνε με σφυριά, συναγωνίζονται ποιος θα παραστήσει πειστικότερα την Ωραία Κοιμωμένη...».
«Μπορούμε να νικήσουμε τους δράκους»
Σήμερα, ένα παιδί μπορεί να έχει οράματα και να τρέφει ελπίδες ότι θα πραγματοποιηθούν, με όσα απογοητευτικά συμβαίνουν;
«Η πίστη στην επίτευξη του αδύνατου, είναι η μεγαλύτερη δύναμή μας. Και είναι πιο έντονη στα παιδιά», πιστεύει ο Ευγένιος Τριβιζάς. «Όσο πικρότερες οι απογοητεύσεις, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη για ελπιδοφόρα οράματα.
Διαφορετικά, κινδυνεύουν να βυθιστούν στο τέλμα της αδιαφορίας και της παραίτησης. Οράματα φανταστικών κόσμων στα αναγνώσματα και τα θεάματα των παιδιών, τους προσφέρουν πρότυπα αλλαγής του δικού τους κόσμου, όσο δύσκολο κι αν φαίνεται εκ πρώτης όψεως αυτό.
Γι΄ αυτό άλλωστε οι ήρωες των βιβλίων μου επιχειρούν συχνά το ακατόρθωτο. Στο θεατρικό “Το όνειρο του Σκιάχτρου” ο Αχυρούλης το σκιάχτρο επιθυμεί να πετάξει. Στο μυθιστόρημα “Ο Χιονάνθρωπος και το Κορίτσι” ο Τουρτούρι ο χιονάνθρωπος δεν θέλει να λειώσει. Στο παραμύθι “Ο Ιγνάτιος και η Γάτα” ένας ποντικός προσπαθεί να φάει μια γάτα, στο κόμικς της “Φρουτοπίας” ο Θάνος το κολοκυθάκι ονειρεύεται να δείρει έναν μανάβη και στο βασισμένο στην ομώνυμη όπερα, graphic novel “Οι Δραπέτες της Σκακιέρας”, που θα κυκλοφορήσει τον επόμενο μήνα από τις Εκδόσεις Καλέντη, ένα άλογο του σκακιού λαχταράει να καλπάσει σ΄ ένα λιβάδι με τετράφυλλα τριφύλλια.
Η σημασία των παραμυθιών δεν έγκειται στο ότι μας λένε πως υπάρχουν δράκοι όπως είχε πει ο Chesterton.
Αυτό το γνωρίζουμε και μάλιστα πολύ καλά. Η αξία των παραμυθιών έγκειται στο ότι μας δίνουν την ελπίδα πως μπορούμε να τους νικήσουμε».
(Πηγή tanea.gr)
No comments:
Post a Comment