Σελίδες

Friday, 30 November 2007

«Άλλαξα δουλειά για να είμαι κοντά στα παιδιά μου»

Ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί ο συνδυασμός προσωπικής και επαγγελματικής ζωής.
Η έλλειψη ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι διεθνές φαινόμενο που επηρεάζει την οικογένεια και την υγεία 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Αγγελική Καραγεώργου
tanea.gr


«Παλαιότερα δούλευα σε πολυεθνική εταιρεία και ξέρω από πρώτο χέρι πώς είναι να δουλεύεις μακριά από το σπίτι με συγκεκριμένο ωράριο, καθώς και τις δυσκολίες που συναντάς όταν για παράδειγμα αρρωστήσει ένα παιδί. Αυτοί οι λόγοι με οδήγησαν, ύστερα από οκτώ χρόνια δουλειάς, στην απόφαση να αφήσω τη θέση της βοηθού διευθυντή marketing και να δημιουργήσω τη δική μου δουλειά από το σπίτι».
Η κ. Έλενα Μπούση είναι μητέρα τριών παιδιών και πριν από δύο χρόνια αποφάσισε να ιδρύσει το δικό της διαδικτυακό κατάστημα κοσμημάτων, το www. silvermade. gr, εξισορροπώντας έτσι δύο βασικούς τομείς της ζωής της, την οικογένεια και τη δουλειά. Πλέον η καθημερινότητα της έχει αλλάξει. Ευέλικτο ωράριο εργασίας και κανένα πρόβλημα στις μετακινήσεις είναι μόνο δύο παραδείγματα, τα οποία επιβεβαιώνουν την καλύτερη ποιότητα ζωής της. «Το ωράριό μου δεν είναι σταθερό και τις περισσότερες φορές προσαρμόζεται στις ανάγκες της οικογένειας. Καθώς η εργασία μου βρίσκεται μέσα στο σπίτι, όταν οι περιστάσεις το ζητούν μπορώ να συμπληρώσω τις εργασιακές ώρες το απόγευμα ή ακόμη και το βράδυ. Για παράδειγμα, αν ένα παιδί είναι άρρωστο μπορώ να είμαι δίπλα του και παράλληλα να εργάζομαι στο διπλανό δωμάτιο» λέει. Παράλληλα επισημαίνει ότι τα παιδιά της αντιλαμβάνονται πως οι ώρες που βρίσκεται στο εργαστήριο είναι ώρες δουλειάς. «Γνωρίζουν πως όταν η μαμά βρίσκεται στο εργαστήριο είναι σαν να βρίσκεται στη δουλειά της. Το σέβονται απόλυτα, αλλά ταυτόχρονα ξέρουν πως ανά πάσα στιγμή μπορώ να διακόψω και να ασχοληθώ με τις ανάγκες τους».


Έρευνα σε 24 χώρες

Έρευνα που διεξήχθη σε 24 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, κατέδειξε ότι η έλλειψη ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι διεθνές φαινόμενο που επηρεάζει την οικογένεια και την υγεία. Συγκεκριμένα, 69% του εργαζόμενου πληθυσμού δεν έχει ικανοποιητική ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, ενώ 49% αισθάνεται ότι αυτή η ανισορροπία επηρεάζει προσωπικούς τομείς όπως η υγεία, η οικογένεια και η σχέση με τον σύντροφο.
Η εξισορρόπηση προσωπικής και επαγγελματικής ζωής απαιτεί, σύμφωνα με την οικογενειακή σύμβουλο κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, συνεννόηση και προετοιμασία. «Εάν η επιλογή κάποιου είναι ένα συγκεκριμένο επάγγελμα και δίνει μεγάλο κομμάτι του εαυτού εκεί, τότε η οικογένεια πρέπει να προωθεί και να στηρίζει το όνειρό του. Εκείνος, από την πλευρά του, πρέπει να ακολουθεί το όνειρό του, στον βαθμό όμως που δεν θα βλάπτεται το οικογενειακό συμφέρον».
Ο χρόνος εκτός δουλειάς, κατά την κ. Σαρηγιαννίδου, είναι καλό όχι μόνο να υπάρχει, αλλά και να αξιοποιείται. «Στόχος του εργαζόμενου πρέπει να είναι, να οργανώσει τη ζωή του έτσι ώστε να υπάρχει διαθέσιμος χρόνος για τον σύντροφο και τα παιδιά. Ο χρόνος αυτός εκτός από υπαρκτός πρέπει να είναι και ουσιαστικός» αναφέρει η οικογενειακή σύμβουλος και υπογραμμίζει ότι ένα επάγγελμα που ευνοεί την οικογενειακή ζωή δεν καθορίζεται μόνο από το ωράριο αλλά και από τις ευθύνες που έχει αυτός που το ασκεί.
Σύμφωνα με τον κοινωνιολόγο κ. Χαράλαμπο Στρέτσο, όταν η εργασία βρίσκεται κοντά στο σπίτι είναι ένδειξη πολιτισμού. «Πολιτισμός είναι ο ελεύθερος χρόνος και σε περίπτωση που απουσιάζει από τη ζωή μιας οικογένειας, τότε αναπόφευκτα θα υπάρξει διάρρηξη των προσωπικών σχέσεων και ελάχιστος χρόνος με τα παιδιά».

 

«Είναι θέμα ψυχής και αφοσίωσης»
«ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ το μεσημέρι και μετά η ημέρα μου είναι αφιερωμένη στα παιδιά και τις ανάγκες της οικογένειας, ενώ οι άδειες και οι αργίες που είναι οι ίδιες και για τους τρεις μας, προσθέτουν στη ζωή μου ακόμα περισσότερο χρόνο μαζί τους».
Ο κ. Μανώλης Αρχοντάκης είναι δάσκαλος και πατέρας δύο κοριτσιών. 

Όπως λέει, οι λίγες ώρες διδασκαλίας σε συνδυασμό με το γεγονός ότι πλέον όλα τα σχολεία έχουν γίνει πρωινά δίνουν στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού τη δυνατότητα να ασχοληθεί με πολλούς τομείς της ζωής του και όχι μόνο με τον επαγγελματικό. «Το δημοτικό όπου διδάσκω είναι πέντε λεπτά από το σπίτι μου και παρότι οι κόρες μου πάνε σε διαφορετικό σχολείο έχουμε συνδυάσει με τη γυναίκα μου, η οποία είναι γιατρός, να τις πηγαίνει το πρωί εκείνη και το μεσημέρι να τις παίρνω εγώ».
Το επάγγελμα του κ. Αρχοντάκη έχει και άλλα θετικά. 

«Ο εκπαιδευτικός έχει το πλεονέκτημα να ξέρει τι ζητάει το σχολείο και είναι εκείνος που θα διαβάσει τα παιδιά του και θα ασχοληθεί με τη γνώση τους. Σε γενικές γραμμές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι προετοιμάζει τα παιδιά του να ανταποκριθούν καλύτερα στις σχολικές υποχρεώσεις. Υπάρχει βέβαια ο κίνδυνος να μετατρέψει το σπίτι του σε δεύτερο σχολείο και να πιέσει περισσότερο τα παιδιά του. Το σημαντικό λοιπόν είναι να ισορροπήσει τον ρόλο του γονιού και του δασκάλου» σημειώνει και επισημαίνει ότι καλός γονιός δεν είναι μόνο εκείνος που διαθέτει πολύ χρόνο. «Σαφώς ο χρόνος είναι σημαντικός γιατί βοηθάει να οργανώσεις το πρόγραμμά σου καλύτερα και με αξιοπρέπεια. Το να ανταποκρίνεσαι όμως στον ρόλο σου ως γονιού είναι θέμα ψυχής, αφοσίωσης και προτεραιοτήτων».
.

«Με βοηθά το ωράριο»
«ΕΧΩ ΣΤΑΘΕΡΟ ΩΡΑΡΙΟ, οκτώ με τέσσερις, από Δευτέρα έως Παρασκευή. Αυτό με βοηθάει σε ό,τι σχετίζεται με το μεγάλωμα του παιδιού και τις υπόλοιπες οικογενειακές υποχρεώσεις» λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Ζωή Πλαστρά, υπάλληλος στα γραφεία του Μετρό και μητέρα ενός μικρού αγοριού.
«Για μια γυναίκα είναι καθοριστικός ο ρόλος της μητέρας.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να υποτιμάται ο ρόλος της ως επαγγελματία, αλλά ένα σταθερό ωράριο προσφέρει πιο ουσιαστικό χρόνο με το παιδί» αναφέρει η κ. Πλαστρά και τονίζει ότι για τα ζευγάρια που δεν έχουν βοήθεια από συγγενείς, ο διαθέσιμος χρόνος είναι πολυτέλεια. «Οι γονείς του άντρα μου και οι δικοί μου ζουν μακριά. Έτσι κι εμείς αποφασίσαμε να έχουμε αντίθετα ωράρια, για να μην απουσιάζουμε από το πλευρό του γιου μας».

1 comment:

  1. Τα βλεπω αυτα με τα ωραρια σε γνωστο μου σπιτι,οπυ η μικρη κανει σαν τρελλη,που φευγει η μανα της,και αργει να γυρισει,καθοτι και αυτη,δουλευει σε πολυεθνικη.
    Και ερχεται στις 7+.
    Και ειναι τεζα απο την κουραση,και δε μπορει να παιξει με το παιδι της.
    Οποτε λεω εγω ο αφελης.
    Τοτε,τι το θες κυρα μου το παιδι,αφου δε μπορεις να το νοιωσεις;Να το ζησεις και να το φχαριστηθεις;
    Να τα βρασω εγω τα 3 χιλιαρικα το μηνα,αμα χασεις την αγαλιαση που σου προσφερει η επαφη με το παιδι σου.Αμα χασεις αυτα τα χρονια,ποτε θα τα ξαναβρεις;
    Ποτέ βεβαια,αλλα ποιος τα σκεφτεται αυτα;
    Καλυτερα ελαχιστα λεφτα,και χαλαρωση και ευτυχια,παρα λεφτα και νευρικοτητα.ΚΑΙ ΕΝΟΧΕΣ.

    ReplyDelete