(από το πράσινο χαμομηλάκι)3 Δεκεμβρίου 1984
Με αφορμή τη συμπλήρωση 25 χρόνων από τη χειρότερη, όπως έχει χαρακτηριστεί, βιομηχανική καταστροφή όλων των εποχών, αυτή της Union Carbide στο Μποπάλ της Ινδίας, τρεις φωτογράφοι ξεκινούν «αντιστροφή μέτρηση» ως τις 3 Δεκεμβρίου, με μια φωτογραφία θύματος από το Μποπάλ κάθε μέρα...
Ο Κώστας Πλιάκος μιλάει για το Μποπάλ και το project «Bhopal XXV»
«....Θυμάμαι πολύ έντονα την είδηση για το ατύχημα στο Μποπάλ. Θυμάμαι την τηλεόραση να δείχνει εικόνες από ανθρώπους πεσμένους στο έδαφος και γυναίκες να τρέχουν στους δρόμους.
Τότε δεν συγκράτησα το όνομα Μποπάλ. Το θυμήθηκα χρόνια αργότερα όταν έτυχε να διαβάσω τα γεγονότα. Δεν ξέχασα ποτέ όμως το όνομα Union Carbide. Ήταν τόσο εύηχο, σαν σλόγκαν που σου μένει για πάντα στη μνήμη.Πέρυσι τέτοια εποχή συμπληρώνονταν 24 χρόνια από το ατύχημα.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα θύματα του Μποπάλ δεν είχαν αποζημιωθεί (ούτε και σήμερα), το εργοστάσιο της Union Carbide, ήταν ένα φάντασμα από σκουριασμένα σίδερα στην άκρη της πόλης (και εξακολουθεί) και χιλιάδες τόνοι χημικών παρέμεναν (και παραμένουν) θαμμένοι στο έδαφος γύρω από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου δηλητηριάζοντας τον υδροφόρο ορίζοντα....
Μέχρι εκείνη τη στιγμή τα θύματα του Μποπάλ δεν είχαν αποζημιωθεί (ούτε και σήμερα), το εργοστάσιο της Union Carbide, ήταν ένα φάντασμα από σκουριασμένα σίδερα στην άκρη της πόλης (και εξακολουθεί) και χιλιάδες τόνοι χημικών παρέμεναν (και παραμένουν) θαμμένοι στο έδαφος γύρω από τις εγκαταστάσεις του εργοστασίου δηλητηριάζοντας τον υδροφόρο ορίζοντα....
No comments:
Post a Comment