Ορθώς δοκώ

Σάββατο πρωί, παραμονής της Κυριακής της Ορθοδοξίας.
Δεν δουλεύουμε. Ύπνος λίγο παραπάνω. Έφτιαχνα ράθυμα τον καφέ, όταν χτύπησε το κουδούνι.
Κοίταξα από το ματάκι της πόρτας. Δυο κυριούλες, Ο Θεός να τις κάνει ...

Άνοιξα την πόρτα. Οι δυο κυριούλες ήταν ... κάπως. Ήξερα τι ήταν και τι θέλανε, έβλεπα συχνά τέτοιες, που μοιράζανε φυλλάδια κρατώντας μια ... Αγία Γραφή. Δεν βιαζόμουν, είχα και όρεξη για κουβέντα.
­­­—Καλημέρα ... ;
—Καλημέρα σας. Να σας απασχολήσουμε λιγάκι.
—;
—Ο Θεός έστειλε τον κατακλυσμό του Νώε, επειδή ο άνθρωπος εξώκοιλε. Πρέπει να μετανοήσουμε αδερφοί, επειδή ο Θεός θα μας στείλει συμφορές. Ο Αρμαγεδδών ...
Δεν είμαι κανένας χριστιανός της προκοπής, μια φορά πάω Πάσχα και Χριστούγεννα στην εκκλησία κι άμα περνάω έξω από τον Άγιο Αντρέα, τον κοιτάζω με νόημα, σαν να του λέω: ξέρεις εσύ, κάνε τα δέοντα ...
—Ελάτε μέσα, είπα στις κυριούλες. Κάτσε να δούμε που το πάνε, σκέφτηκα, να περάσει και η ώρα.
—Όχι, όχι μέσα. Ο Αρμαγεδδών … και πήγαν να συνεχίσουν από εκεί που είχαν σταματήσει.
—Βρε καλές μου κυρίες, έρχεστε εδώ πρωί-πρωί και μου αρχινάτε με απειλές και φοβέρες και μου λέτε πως να πάω κοντά στον Θεό.
—Διαβάζετε την Αγία Γραφή; Να δέστε εδώ ... και αρχίζουν να μου διαβάζουν κάτι έτοιμα, αποσπασματικά εδάφια από την Αποκάλυψη.
—Να σας πω. Σταματήστε. Ακούστε με, εμένα, λίγο.
—Εγώ ξερω, έναν άλλο Θεό, ένα Θεό που δεν απειλεί, που δεν φοβερίζει, ένα Θεό της Αγάπης. Ένα Θεό που μου παραγγέλλει, να μετανιώσω ελεύθερα, όχι από φόβο. Μια μετάνοια ψυχής που πιάνει τόπο, επειδή ο Γιος του θυσιάστηκε για μένα. 

Τι να τον κάνεις έναν πιστό που είναι κοντά στο θείον από φόβο; Δεν θέλω να φοβάμαι. Θέλω να είμαι ελεύθερος, να χαίρομαι. Θέλω να διαλέγω εγώ τον ίσιο δρόμο. Δεν θέλω ένα Θεό εκδικητή, ένα Θεό να με ταράζει ..
Σας είπα, δεν έχω καλές σχέσεις με την εκκλησία και τα θεολογικά. Ότι θυμάμαι από το σχολείο, τότε που κάναμε θρησκευτικά. Αλλά να, τελευταία, όλο σκοντάφτω σε κάτι κείμενα, -θα μου πεις, άμα δεν θες, δεν σκοντάφτεις-, που τα ψάχνω, έτσι χωρίς προκατάληψη και βρίσκω πράγματα. 

Δεν μπορώ να πάρω την Αγία Γραφή και να αρχίσω να διαβάζω, δεν είμαι έτοιμος φαίνεται γι’ αυτό. Μου κεντρίζουν το ενδιαφέρον κάτι στοιχεία, κάτι κείμενα που προσεγγίζουν ιστορικά το ζήτημα της Ορθοδοξίας. 

Βλέπω και τα κείμενα και προσπαθώ να προσεγγίσω ορθολογικά το θέμα. Και βγαίνουν, στέκονται όλα. 

Τίποτα έωλο. Όλα ορθολογικά σωστά. Μου έκανε εντύπωση αυτό. Μεγάλη εντύπωση. Και ψάχνω, όλο ψάχνω και λες είναι ένας αγώνας να ανακαλύψω την αλήθεια. Και η αλήθεια είναι εκεί.
Σ’ αυτή την αναζήτηση, διάβασα και κείμενα, και κατέληξα σε ένα πράγμα. 

Ό,τι και να πιστεύεις, όποιο Θεό και να έχεις, τα κείμενα της Ορθοδοξίας κάνουν για όλους, πιστούς και απίστους. Δεν μπάζουν. Εσένα επιδιώκουν να υποστηρίξουν, εσένα θέλουν να σου δώσουν δύναμη να τα βρεις με τον εαυτό σου, να μπορέσεις να αντιμετωπίσεις τις καθημερινές δυσκολίες. 

Ό,τι και να πιστεύεις, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί την αγάπη. Γιατί, την αγάπη πραγματεύονται όλα αυτά τα κείμενα της Ορθοδοξίας.
Ορθοδοξία, ορθή δόξα, ορθά δοκώ, ορθά σκέφτομαι, Ορθός λόγος.

Ορθοδοξία μια λέξη παρεξηγημένη. Ντρεπόμουν να πω ότι είμαι Ορθόδοξος, αλλά τώρα μου φαίνεται ότι άρχισα να καμαρώνω.

Για μένα ελέγχθηκαν όλα αυτά για κανένα άλλο. Κανένας Θεός δεν τα έχει ανάγκη. Για να είμαι εγώ ήρεμος και γαλήνιος, να έχω χαρά και να πορεύομαι στον ίσιο δρόμο ελεύθερα, και ελεύθερα θα πει, ότι εγώ το επέλεξα, εγώ διάλεξα την ευθεία οδό, με ελεύθερη βούληση. 

Να αγαπάω τον διπλανό μου, επειδή αυτό είναι η υπέρτατη χαρά. Κάνε ένα καλό σήμερα, δεν πιστεύω να ξανανιώσεις πιο όμορφα από οτιδήποτε άλλο. 

Η χαρά του να κάνεις το Καλό, είναι ... τα πάντα όλα.

Κι ένα ακόμη κατάλαβα ότι θέλει να μου δώσει η Ορθοδοξία. Την άρση του φόβου του θανάτου. Αυτό. Αυτόν τον φόβο που ψυχαναλυτές, ψυχίατροι και ψυχολόγοι προσπαθούν με τις συνεδρίες τους να μου τον καλμάρουν, να τον τιθασεύσουν. 

Η Ορθοδοξία έδωσε την λύση. Σε μένα εναπόκειται να την εισπράξω.
Υπάρχουν φωτισμένοι Ιερείς που κάνουν σπουδαία δουλειά. Μη μπερδεύουμε την πλεονεξία ορισμένων με το μήνυμα της Εκκλησίας. 

Το μήνυμα της Ορθοδοξίας είναι εκεί και μας περιμένει, εμείς το χρειαζόμαστε, όχι αυτό εμάς.
Όσον αφορά, το τυπικό, τις τελετές, τα λατρευτικά που δεν έχω σχέση, ένα έχω να σας πω. Πήγα, φέτος, της Παναγίας στην εκκλησία στο χωριό μου. 

Γύρω-γύρω μπροστά στην Ωραία Πύλη, στο ημικύκλιο, καθισμένα παιδάκια περίμεναν να μεταλάβουν, δεν κοίταζαν προς το Ιερό, αλλά προς εμάς τους ... «πιστούς». 

Ξέρετε τι είδα; Είδα χαρά, πολύ χαρά, τα παιδάκια καθισμένα πλάι-πλάι, γελαστά, χαρούμενα μέσα στο φως, πολύ Φως.

Αυτό είδα φέτος, που πήγα μια φορά παραπάνω από τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Κάποιο μυστικό, μου φαίνεται ότι έχει εκεί στο τυπικό, στο λατρευτικό.
Κάποιο Μυστήριο.

το χαμομηλάκι

Γιώργος Σεφέρης: Η «αρματωσιά» της αγάπης

 Έφυγε από κοντά μας, σαν σήμερα (20/9/1971)

''Πάνω σ' έναν ξένο στίχο'' (απόσπασμα)

Ευτυχισμένος που έκανε το ταξίδι του Οδυσσέα.
Ευτυχισμένος αν στο ξεκίνημα, ένιωθε γερή την αρμα-
τωσιά μιας αγάπης, απλωμένη μέσα στο κορμί του,
σαν τις φλέβες όπου βουίζει το αίμα.
Μιας αγάπης με ακατέλυτο ρυθμό, ακατανίκητης σαν τη
μουσική και παντοτινής
γιατί γεννήθηκε όταν γεννηθήκαμε και σαν πεθαίνουμε,
αν πεθαίνει, δεν το ξέρουμε ούτε εμείς ούτε άλλος
κανείς.   

Βιογραφικά και το έργο του

Στης Αγάπης το άβατο να μπω αξιώθηκα
και σε είδα 

ιέρεια φωτόλαμπρη, 

μέσα απ' το μαύρο σου ντύμα

Μες στη σιωπή σου σε άκουσα
Σφραγίδα το στόμα,

περίβολος φύλακας,

εμποδιστής λόγων περίσσιων
Ένιωσα 

της μουσικής τη γαλήνια ορμή

ως τ' ακροδάχτυλά σου
Είδα
άλικα άνθια τα γόνατα,

υπομονής ανεξίτηλης τρόπαια

προσφοράς παράσημα, 

της ευτυχίας του "δούναι"τα εύσημα
Διάβασα
αναντίρρητη σκέψη 

και το λόγο σου άκουσα, τον μεγάλο απόντα.

Βασιλική Π. Δεδούση

«Κλόουν χωρίς σύνορα» βοηθούν ασθενή παιδιά στη Βουλγαρία Clowns without frontiers

«Με το γέλιο ξεχνά κανείς τον πόνο και τη λύπη. Όλο το σώμα χαλαρώνει και νιώθει κανείς καλύτερα.»

Για να κάνεις ένα παιδί να χαμογελάσει δεν πρέπει να καταβάλεις ιδιαίτερη προσπάθεια. Όταν όμως το παιδί χάσει πρόωρα το χαμόγελό του επειδή είναι ασθενές ή εγκαταλελειμμένο, λίγα είναι τα πράγματα που μπορούν να το επιστρέψουν στο πρόσωπό του.

 .Καλό παράδειγμα μας δίνει μια ομάδα παιδαγωγών από τη Καταλονία της Ισπανίας. Εκείνοι καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα καλλιτεχνικά εκπαιδευτικά προγράμματα μπορούν να βελτιώσουν την ψυχολογική κατάσταση των παιδιών στα ορφανοτροφεία, των ασθενών και των εγκαταλελειμμένων παιδιών, και ταυτόχρονα να ενθαρρύνουν τη σύμπνοια της κοινωνίας. 

Έτσι το 1993 ιδρύθηκε η οργάνωση «Κλόουν χωρίς σύνορα». Ήδη 16 χρόνια ταξιδεύουν σ’ όλο τον κόσμο για να προκαλούν το χαμόγελο και τη χαρά στα παιδιά. Πρόσφατα, η «Κλόουν χωρίς σύνορα» επισκέφθηκε και τη Βουλγαρία. Αυτό έγινε με πρωτοβουλία της ισπανικής πρεσβείας στη χώρα μας. Δόθηκαν παραστάσεις σε οχτώ ορφανοτροφεία και στα παιδικά τμήματα δύο νοσοκομείων στη Σόφια.

Να ποιες είναι εντυπώσεις του Marcelo Gonzalez , συνεργάτη της οργάνωσης, από τη συνάντησή του με τα βουλγαρικά παιδιά: «Η οργάνωση «Κλόουν χωρίς σύνορα» δουλεύει με παιδιά, που εκτοπίστηκαν ή ζουν σε καταυλισμούς προσφύγων ή σε περιοχές με πλημμύρες, πυρκαγιές, σεισμούς. 

Όταν το Δημόσιο δε παρέχει φροντίδες γι’ τα παιδιά αυτά, έρχεται η οργάνωσή «Κλόουν χωρίς σύνορα». Η οργάνωση δεν αναπτύσσει τη δραστηριότητά της στις χώρες, που φροντίζουν τον πληθυσμό τους και προ πάντων στις χώρες–μέλη της ΕΕ. Ήρθαμε στη Βουλγαρία με πρόσκληση της ισπανικής πρεσβείας. Η αποστολή μας εδώ δε συνδέεται με κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αλλά με πολιτιστική ανταλλαγή. 

Ήρθαμε γιατί θεωρούμε ότι στη χώρα σας μπορούν να αναπτύσσονται διάφορες δραστηριότητες. Θέλουμε να εργαζόμαστε και εκτός Σόφιας, γιατί υπάρχουν και οικισμοί που χρειάζονται τη βοήθειά μας. Θα προσπαθήσουμε να εκπονήσουμε σχέδιο στην κατεύθυνσή αυτή. Αυτό είναι μέρος της αποστολής μας. Συναντήσαμε θαυμάσια παιδιά, που διασκέδασαν πολύ στις παραστάσεις μας. Τα περισσότερα παιδιά όμως δεν έχουν ψυχικά προβλήματα, και δεν αποτελούν ομάδα-στόχο της οργάνωσής μας. Το βλέμμα των Βουλγάρων παιδιών δεν είναι ούτε άδειο, ούτε θλιβερό. Νιώθουν καλά και μένουν σε καλούς τόπους.»

Κατά τα λόγια του Marcelo, η «Κλόουν χωρίς σύνορα» είναι οργάνωση που δε λύει περιουσιακά και οικονομικά προβλήματα. «Εμείς θεραπεύουμε την ψυχή, τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου», επισημαίνει ο Marcelo και συμπληρώνει: 

«Ξέρουμε ότι το γέλιο δε λύνει τα προβλήματα των ανθρώπων, αλλά τους κάνει να τους βλέπουν από άλλη οπτική γωνιά. Εδώ αρχίζει η δουλειά της «Κλόουν χωρίς σύνορα». Το γέλιο χαλαρώνει τους μυς και μας κάνει να βλέπουμε την κατάσταση με άλλα μάτια. Μπορούμε να πούμε επίσης ότι το ίδιο το σώμα ζητάει τρόπους να θεραπευθεί γιατί είναι σοφό και μπορεί να θεραπεύεται μόνο του. Τα πάντα συνδέονται με το μυαλό μας που κάποτε μπλοκάρει όλη μας την ύπαρξη. Εδώ έρχεται ο σημαντικός ρόλος του γέλιου, που μας αποσπά από τις μαύρες σκέψεις. Με το γέλιο ξεχνά κανείς τον πόνο και τη λύπη. Όλο το σώμα χαλαρώνει και νιώθει κανείς καλύτερα.»

Η οργάνωση «Κλόουν χωρίς σύνορα» έχουν ηθοποιούς-παλιάτσους σ’ όλο τον κόσμο. Κάποιοι από εκείνους ήταν στον πάτο της κοινωνίας – ζούσαν στους δρόμους, ήταν κλέφτες ή ναρκομανείς. 

Σήμερα είναι τελείως διαφορετικοί άνθρωποι και δουλεύουν ως κλόουν. Βοηθούν τα παιδιά που βρίσκονται σε ανάγκη. Με τον τρόπο αυτό εκείνοι όχι μόνο βγάζουν το ψωμί τους, αλλά ακολουθούν τη φιλοσοφία της οργάνωσης «Κλόουν χωρίς σύνορα». «Αυτό είναι η πιο θετική πλευρά της δραστηριότητας της οργάνωσής μας», λέει καταλήγοντας ο Marcelo.

Κείμενο και φωτογραφίες: Νταρίνα Γκριγκόροβα
Μετάφραση: Ντενίτσα Σοκόλοβα
(Πηγή .bnr.bg) 

πηγη: georgelaios

μας το έστειλε: messapia

---

---

---

Clowns without frontiers 

Jordi: - Hi, I’m Jordi Chacón and I’m 14 years old.  

Sergi: - Hi, I’m Sergi Duran and I’m 15 years old.  

Jordi: - We are going to talk about Clowns without frontiers. This is an organization of international area and of humanitarian character which helps children of 3rd world, they travel to a lot o f countries of the world and make the children smile.  

Sergi: - The members of ONG go to hospitals too. They go there and visit the children and entertain then making then laugh telling jollies or funny stories.  

Jordi: - The creator of this ONG is Jaume Mateu i Bullich but he is most to know for Tortell Poltrona. He is fifty three years old but he continues enjoying with his professions. 

Sergi: - They win the money for pay the clowns wino travel to these countries and help the children by the people who give money at this organization. 

Jordi: - We finish this redaction. 

Sergi: - Bye. Jordi: - Bye. 

source