Ψήφισα για πρώτη φορά, με Σκεπτικισμό και Ελπίδα

Έλεγα στον εαυτό μου δυο χρόνια τώρα: Στις επόμενες εκλογές θα ψηφίσεις και συ. Θα ασκήσεις το πιο σημαντικό σου δικαίωμα και εκεί μέσα στο παραβάν θα χριστείς πολίτης. Αυτά έλεγα.  

Και σοβαρά, που λέτε, το πήρα, μιας και ήθελα αυτή η πρώτη μου συμμετοχή να είναι και ουσιαστική.

 «Καλός πολίτης, ο ενημερωμένος πολίτης», έτσι ξεκίνησε η καλή μου δασκάλα το μάθημα της «Εισαγωγής στο Δίκαιο και τους Πολιτικούς Θεσμούς». Και το κράτησα αυτό —και άλλα πολλά— από τα ακούσματα και τα διαβάσματά μου και άρχισα να ενημερώνομαι, καθώς ήθελα να γνωρίζω για να αποφασίσω το ποιο κόμμα και ποιόν υποψήφιο θα προτείνω να με αντιπροσωπεύσει.

Η διαδικασία αυτή κράτησε αρκετά και στο διαδίκτυο έψαχνα προγράμματα, βιογραφικά, γεγονότα και ιστορία, τωρινή και παλιότερη.
Έφτασε η μέρα των εκλογών και με τη χαρά που η επίγνωση της ευθύνης δίνει, πρώτα ρώτησα τον αρμόδιο, εάν θα έχω χρόνο στη διάθεσή μου, και βρέθηκα πίσω από το παραβάν. 

Κανένας από τους παρισταμένους δεν παρατήρησε ότι μαζί μου μπήκαν, ενός Παιδιού η Ελπίδα, μιας Έφηβης η Λαχτάρα, μιας Νέας Γυναίκας η Αγάπη, το Πάθος μιας Ερωτευμένης και η Σύνεση μιας Μάνας.

Σαν πολλές στριμωχτήκαμε εδώ μέσα, σκέφτηκα και χαμογέλασα.
 

Δεν πρόκειται βέβαια να αποκαλύψω ποιο κόμμα προτίμησα αλλά θα σταθώ στους σταυρούς προτίμησης. 

Με προσοχή μεγάλη πήρα ένα – ένα τα ονόματα.
Ευτυχώς που αρκετά ξέρω για τον καθένα μονολόγησα, και άρχισα να «σταυρώνω», όχι ονόματα ηχηρά, όχι με το κριτήριο της αναγνωρισιμότητας αλλά του πρότερου έντιμου βίου, του ήθους και της διάθεσης για σκληρή ανιδιοτελή προσφορά. Και οι «πέντε», τα πέντε μου μέρη, συμφωνήσαμε απόλυτα, και ικανοποιημένη έριξα το φάκελο στη διαφανή κάλπη.
Τα αποτελέσματα, γνωστά σε όλους μας, και κυρίως όσα ακολούθησαν σε περισυλλογή με έριξαν.
Είδα πανηγυρίζοντες, ενθουσιώδεις οπαδούς και κατηφείς ηττημένους, ανωριμότητα είδα, ελαφρότητα, επιπολαιότητα, διάθεση εμπαιγμού….
Εδώ και ένα 24ωρο άκουσα και είδα πολλά:
Νικήσαμε, ψηλά το κεφάλι…, ΕΜΕΙΣ υπερασπίζουμε πάντα την Πατρίδα…, ΕΜΕΙΣ θα αντιπολιτευόμαστε σκληρά…, δεν πρόκειται να πετύχουν…

Εχθρότητα, αντιπάθεια, ηττοπάθεια, μια ξινίλα, πίκρα επιθετική, ένα λανθάνον μίσος, δικαιολογίες που δεν αντέχουν στη βάσανο της λογικής, έπαρση… αυτά και άλλα πολλά παρατήρησα και με πόνεσαν.

    Όχι, δεν είναι ποδοσφαιρικός αγώνας οι Εκλογές. Δεν είναι αντίπαλοι οι εκλογείς. Η Δημοκρατία λειτούργησε, ο κυρίαρχος Λαός αποφάσισε. Μπορεί να μη συμφωνώ με την απόφαση της πλειοψηφίας, μπορεί άλλες να είναι οι δικές μου αντιλήψεις, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι ΟΛΟΙ μας θέλουμε καλά να κυβερνηθεί ο τόπος μας, να πετύχει στο έργο της η νέα Κυβέρνηση.

    Ακράδαντα πιστεύω ότι ΟΛΟΙ μας αγαπάμε και πονάμε την Πατρίδα μας και το καλύτερο γι αυτήν, δηλαδή για μας, επιθυμούμε.
Δε θέλουμε να ξανακούσουμε για βρωμιές και σκάνδαλα, δε θέλουμε να δηλητηριάζουν τη μέρα μας η διαφθορά, οι ίντριγκες και η μικρότητα.
Όποιος και αν ήταν ο νικητής, αυτά θα του έλεγα και αυτά παραγγέλλω στη νέα Κυβέρνηση. Μακριά από τη βρωμιά, τη λαμογιά, τη διαφθορά.
Μακριά, επειδή απλά δεν μας αξίζουν, επειδή πολλές είναι οι αντικειμενικές δυσκολίες και δεν πρόκειται να ανεχτούμε καμιά μα καμιά ατασθαλία.
 

Ψήφισα για πρώτη φορά. Εκτέλεσα το εκλογικό μου δικαίωμα, το καθήκον και το χρέος μου. Και τώρα με σκεπτικισμό και ελπίδα στέκομαι μπροστά στο μέλλον και εύχομαι να πετύχει στο δύσκολο έργο της η νέα Κυβέρνηση.

Από την Ελπίδα, μια νεαρή ψηφοφόρο

Αγχώδεις Διαταραχές και Φοβίες στα Παιδιά

Όλα, σχεδόν τα παιδιά εκδηλώνουν άγχος ή φόβους κατά την πορεία της ανάπτυξής τους, για διαφορετικούς λόγους. 

Η σοβαρότητα και η διάρκεια αυτών των συναισθημάτων, όμως, ποικίλλει, καθώς διαφοροποιούνται ως προς τη μορφή και τη ποιότητα, ανάλογα με την ηλικία. 

Θεωρούνται παθολογικά όταν δημιουργούν προβλήματα στην καθημερινή λειτουργικότητα και στη συναισθηματική ηρεμία του παιδιού.

Αγχώδεις διαταραχές

Το άγχος βιώνεται από το παιδί σαν ένα δυσάρεστο συναίσθημα αόριστου/ απροσδιόριστου κινδύνου που επίκειται και συνοδεύεται από σωματικά συμπτώματα, όπως:

• Κεφαλαλγία, ναυτία, έμετοι,
• Αναπνευστική δυσφορία, ταχυκαρδίες
• Πόνος στο στομάχι,
• Εφίδρωση,
• Απώλεια αυτοελέγχου,
• Αίσθημα αστάθειας,
• Δυσκολίες, στη συγκέντρωση/ προσοχή του παιδιού και στον ύπνο (π.χ αϋπνίες, εφιάλτες).

Οι πιο συνήθεις αγχώδεις διαταραχές που διαγιγνώσκονται κατά την παιδική και εφηβική ηλικία είναι η διαταραχή άγχους αποχωρισμού, η γενικευμένη αγχώδης διαταραχή, η διαταραχή πανικού (κυρίως κατά την εφηβεία) και σε περιπτώσεις στρεσογόνων γεγονότων η αγχώδης διαταραχή μετά από ψυχοτραυματικό στρες.

• Τα παιδιά είναι ευαίσθητα και ευερέθιστα, κλαίνε εύκολα, παρουσιάζουν ξεσπάσματα νεύρων και δυσκολίες στη σχέση με τα άλλα παιδιά.
• Επίσης, μπορεί να εκδηλώσουν υπερβολικό και αβάσιμο άγχος/ ανησυχία για διάφορες καταστάσεις (όπως, η απόδοση στο σχολείο ή για γεγονότα/ ατυχίες στο παρελθόν, το παρόν ή το μέλλον) και φοβικές αντιδράσεις σε διαφορετικά ερεθίσματα, όπως στους ξένους, στον αποχωρισμό από τους γονείς (κυρίως από την μητέρα), στους δυνατούς θορύβους, στο σκοτάδι ή/και σε φανταστικά όντα.
• Επιπλέον, το βίωμα τραυματικών εμπειριών (όπως σεισμοί, θάνατος, κίνδυνος θανάτου ή τραυματισμού του ίδιου ή των άλλων) μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις υπερβολικού άγχους, φόβου και απελπισίας στα παιδιά μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Η συχνότητα των αγχωδών διαταραχών κατά την παιδική ηλικία κυμαίνεται μεταξύ 5% και 10% του πληθυσμού.

Στην αιτιολογία, σύμφωνα με έρευνες, έχει φανεί ότι παίζουν σημαντικό ρόλο γενετικοί, ιδιοσυγκρασιακοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες. Συχνά, εκλυτικά αίτια μπορεί να συμβάλλουν στην εκδήλωση των συμπτωμάτων. Τα συνηθέστερα είναι κάποια απώλεια ή αποχωρισμός, διαζύγιο των γονιών, αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος ή σχολική αποτυχία, μια χειρουργική επέμβαση, η υπερπροστατευτική στάση των γονέων, η ένταση και οι οικονομικές/ κοινωνικές δυσκολίες στην οικογένεια.

Η θεραπεία περιλαμβάνει ατομικές ψυχοθεραπείες υποστηρικτικού ή γνωσιακού – συμπεριφοριστικού τύπου με κύριους στόχους:

• τη μείωση της έντασης των συμπτωμάτων,
• την ελαχιστοποίηση της δυσλειτουργίας σε όλα τα επίπεδα που είναι συνέπεια της διαταραχής και
• την ενίσχυση των προσαρμοστικών μηχανισμών του παιδιού.

Παράλληλα παρέχεται συμβουλευτική εργασία με την οικογένεια ώστε να γίνει κατανοητή η φύση των δυσκολιών που δημιουργούν το άγχος στο παιδί. Σε σπάνιες περιπτώσεις συμπεριλαμβάνεται η φαρμακευτική αγωγή με τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά και βενζοδιαζεπίνες.

Φοβίες στα παιδιά

Η φοβία είναι ένας επίμονος, έντονος, διαρκής και παράλογος φόβος για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, χώρο, κατάσταση ή δραστηριότητα που έχει ως αποτέλεσμα μια συμπεριφορά αποφυγής του παιδιού και έντονη υποκειμενική ενόχληση – το παιδί επιθυμεί έντονα την αποφυγή αυτού που φοβάται.

Οι πιο συνήθεις φοβίες που διαγιγνώσκονται κατά την παιδική και εφηβική ηλικία είναι οι ειδικές φοβίες και η κοινωνική φοβία.

• Ειδική φοβία: η έκθεση στο φοβικό αντικείμενο προκαλεί άμεση αντίδραση έντονου άγχους ή/ και δυσφορίας που συνήθως εκφράζεται με κλάματα, εκρήξεις θυμού, γκρίνια και προσκόλληση του παιδιού σε σημαντικά πρόσωπα της ζωής του. Σε παιδιά μικρότερα των 18 χρονών η φοβική διαταραχή αναγνωρίζεται όταν τα συμπτώματα διαρκούν τουλάχιστον για 6 μήνες.
• Κοινωνική φοβία: το παιδί μπορεί να εκδηλώσει υπερβολικό και παράλογο άγχος μπροστά σε κοινωνικές καταστάσεις (όπως, συνομιλία/ φαγητό σε δημόσιους χώρους), εξαιτίας του φόβου ότι μπορεί να κάνει κάτι ανάρμοστο στη συμπεριφορά του με συνέπεια την αποφυγή αυτών των καταστάσεων.

 

Η συχνότητα των φοβικών διαταραχών στο γενικό πληθυσμό των παιδιών και των εφήβων κυμαίνεται μεταξύ 2,6% και 9,1%.

Στην αιτιολογία συμβάλλουν γενετικοί, ιδιοσυγκρασιακοί και περιβαλλοντικοί παράγοντες.

Η θεραπεία περιλαμβάνει κυρίως συμπεριφοριστικές τεχνικές με στόχο την χαλάρωση και την ενίσχυση των συμπεριφορών που διατηρούν το παιδί σε αυξανόμενη επαφή με το φοβικό αντικείμενο/ κατάσταση.
πηγή

Ευάλωτες οι ηλικίες κάτω των 5 ετών στις δηλητηριάσεις

Όλα τα φάρμακα, τα εντομοκτόνα, τα φυτοφάρμακα και τα είδη οικιακής χρήσης, πρέπει αφ΄ ενός να έχουν πώμα ασφαλείας, αφ΄ ετέρου να φυλάσσονται σε κλειδωμένα ντουλάπια.

 .

Ιδιαίτερα ευάλωτα στις δηλητηριάσεις είναι τα μικρά παιδιά. Σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Δηλητηριάσεων (τηλ. 210-7793.777) το 79% των δηλητηριάσεων στις ηλικίες κάτω των 14 ετών συμβαίνουν σε παιδιά ηλικίας 1 έως 5 ετών.

Όπως εξηγεί το Κέντρο, στις ηλικίες αυτές τα παιδιά έχουν μεγάλη περιέργεια, αλλά και άγνοια, γεγονός που επιβάλλει αυξημένη προσοχή από τους μεγάλους.

 
Το πρώτο μέτρο πρόληψης που πρέπει να πάρουν, είναι η σωστή φύλαξη των επικίνδυνων ουσιών: όλα τα φάρμακα, τα εντομοκτόνα, τα φυτοφάρμακα και τα είδη οικιακής χρήσης, πρέπει αφ΄ ενός να έχουν πώμα ασφαλείας, αφ΄ ετέρου να φυλάσσονται σε κλειδωμένα ντουλάπια.  
Αν δεν υπάρχει διαθέσιμο ντουλάπι που να κλειδώνει, μπορούν να φυλάσσονται σε άλλους χώρους, όπως σε μία βαλίτσα που κλειδώνει.

Στις ηλικίες έως 5 ετών, συνηθέστερη αιτία δηλητηρίασης είναι η κατανάλωση ειδών οικιακής χρήσης και ακολουθεί η κατανάλωση καλλυντικών και χημικών ουσιών. 

Είδη οικιακής χρήσης, καλλυντικά και χημικές ουσίες καταλαμβάνουν το 57% των δηλητηριάσεων στα νήπια.

Δημοσίευση: 1-10-2009